Morgunblaðið - 16.02.1964, Blaðsíða 10

10
MORCUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 16. febr. 1964

Svavar Guðnason listmálari. Myndiðn tók myndina.
SVAVAR Guðnason, list-
málari, kom heim fyrir
nokkru frá Kaupmanna-
höfn, þar sem nokkur
verka hans voru á Grönn-
ingen-sýningunni. — Rak
Svavar í Höfn ýmis erindi
varðandi list sína og má
með sanni segja, að í þess-
ari reisu hafi tilveran bros-
að við listamanninum, verk
hans hlutu prýðisgóða
dóma og ýmsir þeir hlutir
gerðust, sem sýna hversu
mikils list hans er metin.
Morg'im'blaðið hefur hitt
Svavar að máli og rætt
við hann um Kaupmanna-
hafnarreisuna og annað við-
víkjandi starfi hans og list-
inni. Svavar var hinn hress-
asti og greinilega endurnærð-
ur af slugsi sínu um listaheim
Hafnar.
— Hvað getur þú sagt okik-
ur um ferðina, Svavar, hve-
nær hélztu utan?
— Ég fór á þrettándanum
og hélt að mér mundi ganga
allt á móti, fyrir það athug-
unarleysi að hafa tekið mig
upp á þrettándanum. Erindið
til Hafnar var tvíþætt. í fyrsta
lagi til að bjóða stofnun, sem
heitir Statens Kunsbfond,
stóra mynd sem ég hafði má.1-
að og heitir „Veðrið“.
Eiginlega átti ég að mála
litla skissu og bera hana undir
þessa stofnun, sem síðan átti
að .ákveða, hvort ég skyldi
mála hana stærri eða ekki.
En ég fór þarna aftan að
siðunum. Ég byrjaði á að
mála þessa stóru mynd og
bauðst svo til að gera skissu
eftir henni. En þeir afþökk-
uðu og vildu heldur hafa þá
stóru.
Ég álí't, að það sé alveg
fortakslaust vitlaust að búa til
einhverja litla mynd og fara
svo að stæfcka hana upp. >á
gerist maður sinn eigin apa-
köttur og hefur gefizt upp að
skapa frjálst og lífrænt.
Nú hitit erindi mitt var þátt-
taka mín í Grönningunni, sem
ég er félagi í. I>að gekk
ágætlega, nema ég miss-ti 9
börn mín þ.e.a.s. myndirnar,
sem seldust allar með tölu.
— Það fréttist hingað heim,
að þín verk hafi verig hengd
á heiðursvegg sýningarinnar
©g að þú hafir fengið góða
dóma.
— Já, ég verð að segja, að
dómar blaða hafi yfirleitt
verið góðir, en mest kom
mér á óvart, að fólfc, sem ég
hafði aldrei heyrt eða séð,
kom og tóik í handarskarnið
á mér og þafckaði mér fyrir
frammistöðuna. Slífcu á mað-
ur jafnaðarlega ekki að venj-
ast.
Á meðan ég dvaldist í Kaup
mannahöfn hitti ég próf. dr.
med. Meulengraoht, sem hafði
örvað konsul Peter Anthoni-
sen til að stofna sjóð ti'l að
styrkja íslenzika listamenn til
Danmerkurdvalar. Meulen-
graoht sagði mér, að kon-
súllinn hefði áfcveðið í sam-
ráði við Dansk-islandsik Sam-
fund að bjóða- mér og Ástu,
konu minni til að dveljast í
mánaðartíma á Skagen nú í
sumar og er allt uppihald og
ferðalög okkur að kostna*>ar-
lausu. Við verðum þar um há-
sumar og væntum við bjónin
okkur mifcils af dvölinni á
þessum stað, sem svo mifcið
er látið af.
Við höfum á tilfinningunni,
að þetta sé eyraroddi milli
tveggja stórfljóta (Katte-
gat austan rtiegin og Skagerak
að vestan og norðan), og
muni vera upplagt að liggja
þarna í sandi og hafa aðstöðu
til að busla hann af sér 1
vatni við og við.
Ég vil taka fra-m, að við
Ásta erum þeim Meulengracht
og Anthonisen mjög þafck-
lát fyrir þetta fcostaboð.
—Er ekfci, Svavar, erfiðari
aðstaða að vera listamaður á
fslandi en meðal frændþjóð-
anna á Norður0.öndum, t. d.
í Danmörku?
— Það eru ill örlög á voru
landi', að hingað koma aldrei
góðar útlendar ' sýningar.
Slífct ástand er öllu lélegu til
framdráttar, en því góða, sem
hér er gert, til miðka. Hvolpa
burður úr listaverkaritum
getur vaðið hér uppi eins og
sjálfsafgreiðsla á fölskum
ávísunum. Ég held ag fátt sé
óheilnæmara listamönnum
en að vera með nefið niður í
prentuðum myndum.
í góðri list er al'ltaf frum-
legur innblástur, já, enda
þótt hiver tíð eigi sín sérstöku
táfcn (symbol) og meginstíl.
Myndlistarverka verður ekki
notið nema milliliðalaust. í
þeim er í senn svo bein-
skeyttur og viðfcvæmur trún-
aður að engin endur- eða fjöd-
prentunartækni skilar ,þar
nokfcru til hlítar.
f Skandinavíu flæðir allt út
í sýningum mikilvægra lista-
verka hvaðanæfa úr heimi. Er
ég var í Danmörku á dögunum
sá ég á Louisiana, hinu ágæta
satfni Knud W. Jensen, mjög
merkilega sýningu------þver-
skurð höggmyndalistar vorra
daga. Þar voru meðal annars:
Arp, Laurens, Calder, Moore,
Lardera, Ghermandi, Marini,
Giaoometti ' og fleiri aufc
Skandinavanna Heerups, Jac-
obsensr Haugen, Sörensens
og annarra. Ég hef aldrei séð
jafn margar höggmyndir á
einni og sömu sýningu. Um
80-90 af þessum alþjóðlegu
höggmyndaverkum átti einn
maður, einkasafnari sænskur,
Boustedt arfcitekt.
Þá voru einnig á sýning-
unni vatnslitamyndir og
teikningar úr Musée d’ Art
Moderne í París eftir Pi-
asso, Gris Villon, Léger,
Max Ernst, Ohagall, Pignon,
aufc 63 annarra, sem of langt
yrði upp að telja. Á undan
þessari sýningu á Louisiana
var þar sýning á Austurlanda
list, þá van Gogh sýning, og
þar áður Jackson Pollock.
Það væri mjög ánægjulegt
ef Listasafn fslands hefði
traust og fjárráð til að ná til
landsins á sýningu t. d. þess-
um 80-90 höggmyndum í eigu
Boustedts arkitekts eða ef
peningamenn vorir með
hverju nýju „dollaragríni“
fceyptu gott listaverfc svo við
gætum öðru hvoru haldið sýn
ingar á verfcum í eigu lands-
manna sjálfra af afburðalist
umheimsins.
— Þær fréttir bárust til
landsins fyrir nokfcrum dög-
um, að þér hafi verið boðin
þátttaka í sýningu danskrar
listar í Bandarífcjunum, er
það efcki rétt?
—Jú. Tvær þeklktar lista-
og vísindastofnanir í Amer-
íku, í Washingbon og í Pitts-
burgh, buðu menntamálaráðu
neyti Dana að skipuleggja og
halda málverka- og högg-
myndasýningu á verkum
þeirra manna, sem á sínum
tírna mynduðu „Höst“-grúpp-
una í Höfn, en nú gengur
undir nafninu „Cobra“-grúpp-
an.
Þetta Cobra nafn kom til
er listamenn frá Bruxelles
og Amsterdam fóru að að-
hyllast liststefnu ofcfcar í
Höfn og ganga í lið með
henni. Nafnið er samsett úr
Co(penhagen), Br(uxelles)
og A(msterdam). Það hefur
fengið ag standa þannig þótf
fylgjendur séu að auki orðnir
Framh. á bls. 13.
Hið mikla verk Svavars, „Ve ’crið“. Málverkið er 2.40 metrar á hæð og 4 metrar á breidd. Listamaðurinn ritar nafa sitt i
hægra hornið að neðan. Ljós m.: Myndiðn.