Morgunblaðið - 22.09.1964, Síða 28

Morgunblaðið - 22.09.1964, Síða 28
28 MOKGUNBLAÐID Þriðjudagur 22. sept. 1964 HERMINA BLA€K: Eitur og ást Sandra hló. — Heyrið þér Cor inna, Robin álítur að maðurinn minn hefði átt að banna mér að þiggja svona dýra gjöf . . . — Gerðu þig ekki að athlægi, sagði hann. — Ég veit vel að prófessorinn gæti aldrei móðgað þennan mann, þó hann sárlang- aði til þess. En hvað sem öðru líður þá skal þetta verða í síð- asta sinn sem ég læt ginna mig til að fara í samkvæmi til Zen- oupous. Ég þoli ekki manninn. í>ér voruð hyggin að fara svona fljótt, ungfrú Langly. Corinnu fannst ekki ástæða til að gefa skýringu á því. — Ég hafði — ég hafði höfuðverk, sagði hún. Herra Ferguson 'fylgdi mér heim. Sandra pírði augunum og brosti íbyggin. — Já, einmitt það, ég skil . . . Corinnu gramdist er hún fann að hún roðnaði, og ekki bætti það úr skák að Robin Wrayman sagði: — Já, og nú er Blake, kunningi okkar allra, farinn. — Farinn? hváði Sandra. ‘ — Alfarinn? — Ég hef ekki hugmynd um það. Ég rakst á hann af tilvilj- un, og spurði hann hvort hann vildi ekki koma út í uppgreftar staðinn á morgun — við höfum ýmislegt nýtt til að sýna núna — og þá sagði hann að hann yrði ekki hérna á morgun. — Kemur hann aftur, Cor- inna? spurði Sandra. 30 — Þér skuluð spyrja frú Glen ister að því, sagði Corinna ró- lega. — Hún veit það áureiðan- lega. — Ég held varla að ég fari að gera mér ferð til Josephine frænku útaf því, sagði Sandra. — Þú þarft þess heldur ekki með! heyrðist rödd af svölun- um. Og nú kom fát á Söndru. Eitt af því sem henni líkaði verst við frænku mannsins síns var sú staðreynd, að hún var sú eina, sem gat stungið upp í Söndru eða kveðið hana í kútinn. Þegar frú Glenister var nærstödd fannst Söndru hún vera eins og skóla- telpa. — En hversvegna leggið þið annars nafn mitt við hégóma? sagði frú Glenister þegar hún var komin inn í stofuna. Sandra hafði staðið upp og gekk á móti óvænta gestinum. Hún hló létt: — Þessir opnu gluggar eru stórhættulegir. Ég hefði getað setið hérna og ger- spillt mannorðinu þínu. — Ég veit ekki til að ég ha* neitt mannorð. En sitjið þið nú öll og haldið þið áfram að borða. Ég kom ekki til að sníkja mat. En ég skal þiggja vindling, Rob- in. Þökk fyrir ... Hún settist á breiða bekkinn í einu gluggaútskotinu og Sandra sagði: — Við vorum að spjalla um hvort Blake mundi vera alfarinn. — Nei, hann kemur aftur, sagði frú Glenister. Svo stóð hún upp og gekk til Corinnu. — Ég kom til þess að segja þér hve innilega þetta gleður mig, elsk an mín, ^sagði hún og kyssti Corinnu. Ég hef alltaf vitað að Blake var bæði greindur og smekkmaður. Ég óska þér til hamingju, barnið mitt! — Þökk fyrir, sagði Corinna vandræðalega. — Það . . . það gleður mig að þú ert ánægð. — Hvað er um að vera? spurði Sandra. — Eru þetta kannske brúðkaupsklukkurnar, sem ég heyri? — Alveg laukrétt, sagði frú Glenister. — Þú munt ekki hafa ætlast til að þessu yrði haldið leyndu, góða mín? Ég sagði Blake að ég ætlaði mér að koma fréttinni á framfæri. Það var þá þessvegna sem Blake hafði svarað óákveðið, þeg ar Corinna minntist á að láta pró fessorinn vita um trúlofunina. — Auðvitað ekki, svaraði Cor- inna. — En ég hélt að bezt væri að láta það bíða þangað til hann kæmi aftur. — Varla þurfið þér móralsk- an stuðning af neinu tagi, Cor- inna, sagði Sandra skensandi. — Ef ég hefði verið í yðar sporum mundi ég hafa básúnað fréttina út um víða veröld samstundis. Það er svei mér sigur að hafa sigrað forhertan piparsvein á svona stuttum tíma! — Hver segir að hann hafi verið forhertur piparsveinn? sagði frú Glenister. — Enginn er fæddur piparsveinn — fyrr en hann er orðinn fertugur, og þá er hann kominn á hættu- svæðið. Blake er hygginn ungur maður — hann beið eftir því að rétta stúlkan kæmi. — Ég vissi, að hún var sú rétta handa hon- um, fyrsta kvöldið sem ég sá hana. — Og hefurðu kannske komið þessu í kring? — Alls ekki, Sandra. Ég beið bara eftir að það gerðist alveg af sjálfu sér. — Jæja, úr því að svona er, ætla ég að óska yður til ham- ingju, sagði Sandra og brosti til Corinnu. — Ég vona að þér verð ið ógurlega hamingjusöm og allt þessháttar. Þetta er afar róman- tískt, það verð ég að segja. Al- veg eins og í sögunum af gamla taginu. Kvenhetjan bjargar lífi karlhetjunnar, þau sameinast og lifa saman í lukkunnar velstandi til æviloka. Wrayman leit á Corinnu og sagði: — Ég vona að þér séuð ákaflega hamingjusöm, ungfrú Langly. Corinna gladdist einlægninni, sem skein út úr rödd hans. — Hjartans þakkir — ég veit að ég er það, sagði hún. Sandra var talsvert uppvæg og krafðist þess að fá að koma með vínflösku, svo að hægt væri að skála fyrir þeim nýlofuðu. Frú Glenister beið eftir kaffi, og síðan bað hún Corinnu um að verða sér samferða heim til sín. — Þetta gleður mig mjög mik ið, sagði hún og smeygði hend- inni í handarkrika Corinnu. — Það er mál til komið að Blake fari að halda kyrru fyrir. Ég vona að þú getir fengið hann til að hætta þessum erindrekstri sínum sem fyrst. Það verður allt annað en gaman að starfa hér eystra næstu árin. Og svo veitir ekki af að líta eftir húsinu hans í Hampshire. Ég er hrædd um, að það sé ekki heppilegt að eig- andinn láti það afskiptalaust. — Ef hann vill fara heim fer ég vitanlega með honum. En ef hann vill verða hérna, vil ég auðvitað ekki reyna að hindra það. — Ætlarðu að segja mér að þú sért af því tagi ungra kvenna, sem lofar að vera manni sínum undirgefin? — Ég veit það sannast að segja ekki, frú Glenister. — Kallaðu mig Josephine frænku! — Þú skilur það, Josephine frænka, að mig langar til að hann verði hamingjusamur mað- ur. Og starfið er honum svo ó- endanlega mikils virði. — Þú skalt vera hyggin og láta hann taka ákvarðanir sjálf an — eða láta hann halda að hann geri það, sagði frú Glen- ister rólega. Corinna gat ekki stillt sig um að hlæja. — Ég er hrgedd um að ég sé ekki nógu slungin til að geta gert það, 'sagði hún. — Nei, þú ert það kannske ekki. En hann ætti að sjálfsögðu að fara heim. Og verða að minnsta kosti nokkur ár heima. Ég hlakka svo mikið til að verða ömmusystir — jafnvel þó að það yrði ekki nema kjörömmu systir. Þú ert vonandi svo mikil nútimastúlka að þú roðnar ekki, Corinna . . . — Ég roðna alls ekki, sagði Corinna en blóðroðnaði. — Og ég vona að þú sért svo gamaldags að þig langi til að eignast mörg börn, hélt Josep- hine áfram. — Ég held því fram að góðu stofnarnir megi ekki deyja út. Það er ekki vert að gleyma því . . . Jæja, ástæðan til að ég bað þig um að fylgja mér heim, var nú eiginlega sú, að mig langaði til að heyra hve- nær þið hafið hugsað ykkur að giftast. Blake segir að þú álitir að þú megir ekki bregðast Philip. En þú mátt reiða þig á, að hann skilur þetta og verður lipur við þig. BLAÐADREIFING FYRIR ! Morgunblaðið þarf þegar í stað að ráða fólk til blaðadreifingar í þessi blaðahverfi: ★ Skerjafjörður, sunnan Reyk javíkurflugvallar. ★ Lambastaðahverfi á Seltjar narnesi. ★ Sörlaskjól — Lynghagi — Hagamel — Fálkagata. ★ Barónsstígur — Skeggjagata. ★ Sjafnargata ÍT Suðurlandsbraut. ÍT Gjörið svo vel að hafa samband við afgreiðslu Morgunblaðsins. sími 22480. t KALLI KÚREKI —>f— — ý; —■ — ý;— Teiknari; J. MORA Ég vann þrjátíu kýr af Skröggi Mer fannst eins og þessar þrjátíu hver segir. í Póker. Hann ætlaði að láta mig fá þær í dag og það skal hann gera þó ég þurfi að nota byssuna til þess. — Hann á ekki þrjátíu kýr. Kýrn- ar hans eru aðeins fimm. Fimm. kýr væru svolítið líkar hver annarri. Hann rak þær sex sinnum fram hjá mér og ég lét hann gabba mig. — En ég skal segja þér eitt.... Ég ætla að fá þrjátíu kýr, hvað sesm — Þú gleymir því að búpeningur- inn á þessum búgarði tilheyrir mér. Ég er hræddur um að þú lendir í vandræðum ef þú heldur svona á- fram. Kópavogur l Afgreiðsla Morgunblaðsins ít Kópavogi er að Hlíðarvegi 61, J sími 40748. 1 Garðahreppur J Afgreiðsla Morgunblaðsins J, fyrir Garðahrepp er að Hof-1 túni við Vífilsstaðaveg, sími 51247. 1 Hafnarfjörður Afgreiðsla Morgunblaðsins fyrir Hafnarf jarðarkaupstað i er að Arnarhrauni 14, sími /i 50374. 7, Keflavík ) Afgreiðsla Morgunblaðsins l fyrir Keflavíkurbæ er að J Hafnargötu 48. J

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.