Morgunblaðið - 23.09.1964, Blaðsíða 24

24
MOHCUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 23. sept. 196*
HERMINA BLACK:
Eitur og ást
— Ég hef sagt að ég verði að
bíða þangað til prófessorinn hef-
ur lokið við bókina, og ég meina
það, sagði Corinna einbeitt.
— Þá verður hann svei mér að
halda á spöðunum. Ég vil verða
í þessu brúðkaupi áður en ég fer
til Englands. Og það verður eft
ir 2—3 mánuði, býst ég við. Og
auk þegs hef ég enga trú á þess
um löngu trúlofunum. Þér finnst
ég kannske vera orðin elliær,
og sletti mér fram í það, sem
mér komi ekki við. En við skul
um nú samt tala um þetta vrð
Blake þegar hann kemur aftur.
Corinna varð hissa þegar frú
Glenister spurði hana um leið
og hún var að fara:
— Hvers vegna hangir þessi
Wrayman alltaf utan í Söndru?
— Ég. . . ég held ekki að hann
hangi utan í henni, svaraði Cor-
inna. — Hann leit bara inn til
þess að fá sér að borða . . .
— Hvaða vitleysa, sagði frú
Glenister. — Yfirleitt hanga allt
of margir ungir menn utan í
henni — og Philip er saklaus
eins og barn. Það er kannske
líka eins gott fyrir hann, bætti
hún við.
Þegar Corinna og frú Gleni-
ster voru farnar, urðu Sandra
og Robin Wrayman eftir á svöl-
unum og settust þar.
Sandra var með vindling í
munnvikinu og pikkaði fingrun-
um í borðið við hliðina á sér.
Það var hörkusvipur í augunum.
Þó að hún fyndi sjálf að það
var fjarstæða, var hún samt
óánægð með fréttirnar sem hún
hafði fengið áðan. í rauninni
skipti það engu máli þó Blake
Ferguson giftist ritara mannsins
31
hennar, þó hann vildl tíu sinn-
um, en þegar hún sá gleðina í
augum Corinnu varð hún gagn-
tekin af afbrýði.
Wrayman horfði á hana nokkr
ar mínútur, og beiskjudrættirnir
í fallegu andliti hans urðu dýpri.
Svo rauf hann þögnina með því
að reka upp hlátur.
— Já, góða mín, sagði hann
kaldhæðinn, — Rómantíkin er
í raun og veru til.
Hún hrökk við. — Hvað áttu
við. Þessi Langly-stelpa mun
vita hvoru megin smérið er á
brauðsneiðinni.
— Og hvað meinar þú með
því. . . .?
— Að mannsefnið hennar er
loðið um lófana, og auk þess
mikill áhrifamaður.
— Mér þykir líklegt að hún
hafi alls ekki hugsað um pen-
ingana hans. Að vísu er lítið
eftir af bjartsýni í mér, en ég
hugsa að mér sé óhætt að full-
yrða, að hún er ærleg og hrein-
skilin.
Sandra yppti öxlum. — Góði
Robin, þú ert ófyrirgefanlega
teprulegur — eins og allir harð-
jaxlar.
— Er það ég sem er harðjaxl?
sagði hann. — Og er það tepru-
skapur að þykja vænt um að sjá
unga stúlku hlýða tilfinningúm
sínum. ...
— Já, þegar girnileg auðæfi
ráða valinu.
Sandra stóð aftur upp og
yppti öxlum óþreyjufull. —
Þarftu alltaf_ að vera að gaula
sama lagið? Ég verð veik af þess
um samtölum- Hún sneri frá hon
um og fór inn.
Hann horfði á eftir henni og
kvöl og vonbrigði skein úr aug-
unum. Eftir augnablik fór hann
inn líka, klemmdi saman varirn-
ar og munnurinn varð eins og
strik.
Sandra hafði farið inn í stofu
og var sezt við píanóið. Hún sló
fast á nótnaborðið þegar Wray-
man kom inn. Hann lét hana
spila nokkrar mínútur — það
voru æsilegir óveðurstónar. Svo
gekk hann að henni, tók fast- í
axlir hennar og sneri henni að
sér.
— Slepptu mér! sagði hún.
Hún hvessti á hann augun, hann
dró hana að sér og hún fann
að hjartað sló hraðar.
— Þig langar ekki til að ég
sleppti þér, sagði hann loksins.
— Ekki fremur en mig langar
til að gera það. Ég_ get vel sleppt
af þér höndunum, hélt hann
áfram og gerði það líka, — en
þú veizt bezt sjálf hve litlu máli
það skiptir. Það er annað meira
en líkamleg snerting sem bindur
okkur saman, Sandra.
Hann hafði fært sig til, og
hún stóð upp og strauk hárið
frá andlitinu.
— Ég hata þig, sagði hún hátt
og skýrt.
— Æ nei, það gerirðu ekki,
svaraði hann og tók utanum
hana. — En það er mál til komið
að við tökum ákvörðun. Sandra.
BLAÐADREIFING
FYRIR !
Morgunblaðið þarf þegar í stað að ráða fólk til blaðadreifingar
í þessi blaðahverfi:
'A Skerjafjörður, sunnan Reyk javíkurflugvallar.
★ Lynghagi — Hagamel — Fálkagata.
★ Barónsstígur — Suðurlandsbraut — Laugarásvegur.
ýt Gjörið svo vel að hafa samband við afgreiðslu
Morgun blaðsins.
sími 22480.
— Ef þér h'.ýíið mér ekki giftí ég yður og ungfrú Jónínu.
Hún reyndi að hrinda honum [
frá sér, en leit niður fyrir sig.
— Þetta er vitfirring, Robin,
hvíslaði hún. — Einhver þjónn
inn getur komið inn þegar
minnst varir, og Corinna kemur
þá og' þegar.
Hann skotraði augunum til
dyranna, sem voru lokaðar, og
síðan út á svalirnar og garðinn.
— Hér kemur enginn, sagði
hann. En í rauninni var hann
svo langt leiddur að hann gilti
einu hvort nokkur kæmi eða
ekki. — Ég hef sagt þér það áður
að ég áfber þetta ekki lengur,
sagði hann. — Ég er kominn á
heljarþrömina. Þú getur ekki
krafizt að ég verði í helvíti, það
sem eftir er æfinnar.
— Það er ekki ég sem hef gert
það að helvíti, svaraði hún. —
Hvaða rétt hafðir þú til þess,
að koma til Egyptalands? Það
var illa gert, hvernig sem á það
er litið. Philip treystir þér. Það
er mátulegt á þig að vera 6-
hamingjusamur.
— Það er vægilega að orði
komizt, elskan mín. Og hver hef-
ur gert mér helvítið, ef ekki þú?
— Þetta nær ekki nokkurri
átt, sagði hún með öndina í háls-
inum. Hún fann vel handlegginn,
sem beygðist um mjótt mittið á
henni, og vissi að takið mundi
verða fastara ef hún reyndi að
losa sig. — Eina leiðin til að
greiða úr þessu, Robin, er sú
að þú farir burt. Þú verður að
fara!
— Hversvegna viltu að ég
fari? spurði hann. — Af því að
þú hatar mig — eða af því að
þú elskar mig?
— Það ert þú sjálfur sem
neyðir mig til að hata þig, Rob-
in, sagði hún nærri því biðjandi.
— Farðu, Robin. Gerðu það fyrir
mig.
— En ef ég hefði nóga pen-
inga? Mundir þú reka mig burt
þá?
— Þú gleymir að ég er gift!
— Nei, ég gleymi því aldrei,
ég get svarið þér það. En ég
sá ekki betur en að þú gleymir
því stundum. Einu sinni skrifaðir
þú mér bréf. . . .
— Ég hef skrifað þér mörg
bréf.
— En þetta bréf var alveg sér-
stakt. Þú skrifaðir mér um
ástæðunar til þess að þú giftist
Lediard.
KALLI KUREKI

Teiknari; J. MORA
y — Eg ætla að taka þrjátíu kýr og
[ það verða engin vandræði. Við lát-
^ um byssuna ráða.
Byssan þín er einum of sein.
Jæja ... viltu nú ræða þetta mál
eða þarf ég að berja vitglóruna inn
í hausinn á þér.
— Alit í lagi. Hvar er gamli mað-
urinn? (Hugsar) Þinn tími kemur.
Hún fölnaði. — Ég bað þig um
að brenna það bréf. Og þú hefur
sagt mér að þú hafir gert það! *
— Ég held að þetta bréf gæti
sýnt honum ótvírætt hvar hann
stendur, ef hann fengi að lesa
það.
Nú varð Sandra verulega
hrædd, í fyrsta skipti á æfinni.
Og ekki aðeins sjálfrar sín vegna.
— Ég fyrirfer mér ef þú lætur
hann lesa það, hrópaði hún.
— Vertu ekki svona drama-
tisk, elskan mín, sagði hann í
hæðnistón, en svo varð hann
alvarlegur: — Við skulum kom-
ast að niðurstöðu í málinu: Þú
veizt að þú elskar mig — eins
mikið og þú yfirleitt getur elsk-
að nokkurn mann. Segðu sann-
leikann — aðeins í þetta eina
skipti, Sandra.
Hún lokaði augunum — þorði
ekki að horfa framan í hann.
— Þú veizt að ef við hefðum
gifzt, hefði það verið hreint og
beint flan. Jafnvel þó að þú
hefðir getað veitt mér þau þæg-
indi, sem ég get ekki verið án
— og ég hef margsagt þér að ég
get hvorki né vil lifa án þeirra
— þá hefði hjónabandið orðið
okkur báðum til ógæfu og skap-
raunar.
— En hefði ekki verið ástæða
til að hætta á það samt, Sandra?
Allt í einu vissi hún ekki neitt
annað en af andlitinu, sem laut
niður að henni og dökka hár-
lokknum, sem snerti ennið á
henni. Og ósjálfrátt gerði hún
það sama sem hún hafði gert
oft áður: hún lyfti hendinni til
þess að strjúka lokkinn aftur.
Og svo mættust varirnar og hún
tók höndunum um hálsinn á hon
um.
Corinna kom léttstíg inn á
svalirnar, en jafnvel þó að hún
hefði stigið þungt, mundu þau
ekki hafa heyrt til hennar —
eða neitt annað utanaðkomandi.
Corinna stóð kyrr augnablik og
augun urðu stór af skelfingu —•
svo sneri hún við og hljóp á
burt.
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins í
Kópavogi er að Hlíðarvegi 61,
sími 40748.
Carðahreppur .
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Garðahrepp er að Hof-
túni við Vífilsstaðaveg, simi
51247.
H afnarfjörður
Afgreiðsla Morgunblaðsins t
fyrir Hafnarfjarðarkaupstað
er að Arnarhrauni 14, sími
50374.
Keflavík
Afgreiðsla Morgunblaðsinsi
fyrir Keflavíkurbæ er að [
Hafnargötu 48.