Morgunblaðið - 14.04.1965, Page 25

Miðvikudagur 14. apríl 19ð8
VORGU N BLAÐIÐ
25
EINS og skýrt var frá í
blaðinu s.l. laugardag,
dvaldi Savanna tríóið í
London um síðustu helgi,
og komu piltarnir fram á
íslendingafagnaði, sem ís-
lendingafélagið í London
efndi til í tilefni af 22 ára
afmæli félagsins, en einn-
ig var tekin af þeim kvik-
mynd fyrir sjónvarpsþátt-
inn „Tonight“.
Blaðið hefur nú fengið nán-
ari fregnir af ferðum piltanna
og að þvi er Jóhann Sigurðs-
son, forstöðumaður Flugfé-
lags íslands í London og for-
maður Islendingafélagsins
þar, sagði í viðtali við blaðið
í gær, vakti tónlist þeirra og
framkoma slíka atlhygli, að
tíðindum þykir sæta.
Á fagnaði fslendingafélags-
ins, sem haldinn var í húsa-
kynnum Danska klúbbsins,
um laugardagskvöldið, var
mikið fjölmenni samankomið,
m.a. Henrik Sv. Bjömsson,
sendith.erra og frú hans. Jó-
hann Sigurðsson bauð gesti
velkomna og þá sérstaklega
Savanna tríóið, en þeir höfðu
brugðizt vel við ósk félagsins
um að koma fram á þessum
fagnaði og komið með fárra
daga fyrirvara. Síðan hélt
Henrik Sv. Björnsson afmselis
ræðu.
Að loknum kvöldverði var
gengið á neðri hæðir og dans
stiginn. Um 10 leytið skemmti
Savanna tríóið, og að því er
Jóhann sagði okkur, voru þeir
klappaðir upp aftur og aftur,
þannig að fyrir var séð, að
lítið yrði úr dansi, ef ekki
yrði hlé á. Var því umsamið,
að þeir kæmu aftur fram á
miðnættL
— Oft vill svo verða, sagði
Jóhann, að menn hverfa af
skemmtunum, þegar líða tek-
ur á þær, en með þá vit-
neskju, að Savanna tríóið
kæmi aftur fram á miðnætti,
sátu nú allir sem einn maður
og töldu mínútumar. Á mið-
nætti komu þeir svo fram og
sunigu þrjú lög. Af lögum
þeim, sem þeir sungu, vóktu
Þorraþræll („Nú er frost á
Fróni“) og Suðurnesjamenn
mesta hrifningu. Þá vakti það
mikla hrifningu viðstaddra,
hve framikoma þeirra var ör-
ugg og skemmtileg, og einnig
það hve vel þeir voru klæddir
en að þvi leyti stungu þeir
í stúf við brezka ihljómlistar-
menn, sem lítið hugsa út í þá
sáima.
Þeim tókst að koma öllum í gott skap.
Á sunnudag bauð íslend-
ingafélagið piltunum í kynn-
isferð um London, en enginn
þeirra hafði .áður komið þang
að. Um kvöldið hafði Jóhann
Sigurðsson boð inni fyrir þá.
Á mánudag kl. 2 mættu
piltarnir í Limegrove Studios
til þess að láta bvikmynda
söng fyrir sjónvarpeþáttinn
Tonigfht. Piltunum bauðst
þetta tækifæri fyrir milli-
göngu Jóhanns Sigurðssonar
og Magnúsar Magnússonar,
en hann er annar tvegigja for-
stöðumanna þessa þáttar.
Þátturinn er einn hinn vin-
sælasti í breaka sjónvarpinu,
og skýrslur segja, að um 22
milljónir manna horfi á hann
að staðaldri. Ekki er þáttur-
inn nefndur skemmtiþáttur
heldur er efni hans jafnan
það, sem efst er á baugi
hverju sinni — sett fram á
skemmtilegan og léttan hátt.
Þættinum Tonight lýkiur jafn-
an með einum song — og
munu söngvar Savannatríós-
ins þannig verða lokaatriði
þáttarins, en gert var ráð
fyrir, að þeim yrði sjónvarp-
að í gær og í dag.
— Piltarnir sungu tvö
lög, sagði Jóhann: Þorraþræl
og Á Sprengisandi. Upptakan
tókst frábærlega vel, og sagði
mér hlutlaus aðili, sem stadd-
ur var í upptökusalnum og
heyrði það, sem starfsfóíki
B.B.C. fór á milli, að það
hefði verið mjög hrifið af hin
um nýju hljómum — eða „the
new sound“, eins og það kall-
aði tónlist piltanna. Þá þótti
sviðstframkoma þeirra og
tækni frábær. Þess má geta,
að leibsviðsstjórinn í upp-
tökusailnum, sem vinnur við
tónlistarupptoku daginn út
og inn, gekk niður til strák-
anna eftir upptökuna til þess
að láta í Ijós ánægju sína,
en það má mikið vera á
seyði til þess að hann geri
það, að því er kunnugir segja.
— Þar sem hér er um kvik-
myndaupptöku að ræða, hélt
markaðinn. Einmitt um þess-
ar mundir á þjóðlagamúsik
mjög miklum vinsældum að
fagna í Englandi og raunar
víðar, meðal ungs fólks jafnt
og hinna eldri, þannig að
segja má að piltarnir hatfi
komið fram á rétta augnablik
inu. Unga fólkið er tekið að
þreytast á bítlamúsíkinnL
var, hve allt fór hljóðlaust
fram og eftir nákvæmu skipu
lagi. Okkur var fyrir komið
á eina auða gólfplássinu í
salnum, og þá störðu á okkur
ekki færri en fjórar mynda-
tökuvélar, auk hljóðnema,
ljósa og annars útbúnaðar,
sem við kunnum ekki að
nefna. Eini maðurinn, sem
mælti orð frá munni, var
leiksviðsstjórinn, tengiliður
milli okkar og þess, sem
stjórnaði upptökunni, en sá
hafði aðsetur í öðrum sal
minni og fylgdist með því,
sem fram fór á sjónvarps-
skerminum. Hann bað fyrst
um æfingu til þess að sjá út,
hivemig beita skyldi mynda-
vélunum og finna mótívið, en
það fer allt eftir þvL hvað
við framkvæmum hverju
sinni.
Þórir: Fyrir upptökuna
sjálfa var einnar mánútu „diia
bólísk" þögn. Þá var mynda-
vélunum beint að stórri
klukku, se*m verkaði eins og
tímasprengja á taugarnar.
Þegar 20 sekúndur voru eftir,
taldi leiksviðsstjórinn að
þremur, og þessar þrjár síð-
ustu sekúndur fóru með það,
sem eftir var af taugunuml
Troels: Þetta minnti helzt
á géimskot!
Þessar fallegu stúlkur voru á afmælisfagnaði íslendingafélags
rún Ágústsdóttir, Nini Björnsson, Helga Falsdóttir og Helga
ins í London. Frá vinstri:
Björnsson.
Guð-
Jóhann áfram, má vel búast
við því, að um endurtekning-
ar verði að ræða, þ.e. etf á-
horfendum fellur söngur pilt-
anna í geð, en verði svo, eru
þeir um leið komnir á brezika
ieir voru sannarlega i essln
-'rá vinstri: Þörir Baldursson
u sínu, piltarnir, þegar þeir sungu fyrir landa sína í London.
, Björn Björnsson, Gunnar Sigurðsson og Troels Bendtsen,
Þjóðlögin eru að taka við. Ef
Savanna tríóið „slær í gegn“,
sagði Jóharrn að lokum,
standa piltunum allar dyr
opnar.
Okkur lék hugur á að vita,
hvað piltarnir hefðu sjálfir
um ferðina að segja, og tók-
um í því skyni hús á þeim
í gær. Þeir voru hressir í máli
og ferðaþreyta svo lítil, að
hún mældist ekki, að því er
þeir sjálfir sögðu. Við gefum
piltunum orðið:
Troeis; Ferðin var í einu
orði sagt stórkostleg, og allur
aðbúnaður og fyrirgreiðsla
með slíkum ágætum, að vart
verður á betra kosið. Hér áttu
hlut að máli Jöhann Sigurðs-
son og Gylfi Sigurjónsson, en
hann er ritari ísiendlngafé-
lagsins í London.
Þórir: Gylfi var sérstaklega
iðinn við að sýna okkur allt,
sem helzt var að sjá í heims-
borginni, en það er æði
margt.
Björn: Upptakan fyrir sjón
varpsþáttinn fór fram á
mánudeginum kl. 2. Þegar við
komum í upptökusalinn —
eða stúdíóið — blasti við
okkur frumskógur af appa-
rötum. Þetta var feikistór
salur og þarna voru um 30
manns að starfi, en það, sem
vakti sérstaka atíhygli otokar,
Bjöm: Þetta gekk samt allt
eins og í sögu, og strax á
eftir var mymdin sýnd á
skermum niðri í upptökusaln-
um, — og þá komust taug-
arnar í samt lag aftur. Við
vorum mjög ánægðir með út-
komuna.
Þórir: Strax að loknu þessu
lagi spurði náunginn uppi í
búrinu (leikstjórinn), hvort
við værum ekki reiðubúnir að
syngja annað lag. Við kváð-
um já við og sungum þá
Þorraþræl.
Björn: Áður en upptökur
hófust, vatt sér að Troels
dama á hvítum slopp, and-
litsmakarinn á staðnum, og
bar púður í andlit Troels, en
hann er með fremur dökika
skeggrót, sem ástæða þótti til
að hylja.
Troels: Já, allt þetta var
ævintýri líkast, en þó hefði
viðdvölin mátt vera lemgri,
en þar sem við vorum ráðnir
til að tooma fram á Akureyri
yfir páskana, þurftum við
oft að gera margt á of stutt-
um tíma.
Þórir: Að lokum viljum við
ítreka þakklæti okkar til
þeirra aðila, sem bókstaflega
báru okkur á gullstól allan
tímann, en án hjálpar þeirra
værum við efilaust enn þá að
leita að þessari London!
Savanna tríóið í London