Morgunblaðið - 14.07.1965, Blaðsíða 16

æ* «*» «■! æi ,y<
m
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvibudagur 14. júlí 1965
i
i

I’
s
;
UM siðastliðna helgi voru
héraðsmót Sjálfstæðisflokks-
ins haldin á þremur stöðum á
Norðvesturlandi, á Siglufirði,
í Strandasýsiu og í Dalasýslu,
og var mikið tjölmenni á öll-
um stöðunum. Dagskrá hér-
aðsrnótanna nú var hin sama
og á undanförnum mótum, að
þrír ræðumenn töluðu á hverj
um stað og Svavar Gests á-
samt hljómsveit og söngvur-
um skemmtú. Magnús Jóns-
son, fjármáiaráðherra, talaði á
öJium þremur stöðunum, en
auk þess heimamenn hvers
staðar, á SigJufirði séra Gunn-
ar Gíslason, á ströndum Þor-
valdur Garðar Kristjánsson,
®g í Dalasýslu Friðjón Þórð-
arson, og einnig töluðu full-
trúar ungra Sjálfstæðismanna,
Eggert Hauksson á Siglufirði,
Vígþór Jörundsson á Strönd-
um og Árni Emilsson í Ðala-
sýslu.

Á Siglufírði
Héraðsmót Sjálfstæðisflokks
ins á Siglufirði var haldið í
HóteJ Höfn á föstudag og var
þar margt um manninn. Sam-
kemustjóri þar var Stefán
Friðhjamarson, bæjarritari, og
þar sem okkur Jék nokkur for-
vitni á að vita, hvemig bæjar-
málurn væri nú háttað á Siglu
firði, snerum við okkur til
hans.
— Hér eru nú staðsettar 20
söltunarstöévar, fjórar síidar-
bræðsJur eg tvö hraðfrystihús,
m byggja afkornu sina og
þeirra, sem þar vinna, á
vinnslu siJdar. Önnur atvinnu-
ftrrirtæki hér eru ný tunnu-
verksmiðja, mjög fuJJkomin og
tvær niðuriagningarverksmiðj
ur. Þessi fyrirtæki í beild
mynda uppistöðuna í atvinnu-
Hfli. Sigifirðinga »g eru að
meiza eða minna iey tá háð síld
iwh Af þessu má sjá, að at-
vmKuJlf okkar er £ rauninni
fbemur einhæfL, þannig að ef
siMnt bregst, þá bregðast im
kð tekjumóguJeikar flóJksins
e* Jtsnaa byjgir, og raunar
bæjarféJagsÍM lika. bar að
aufei beflw þetta takmazkað
njiig ftramkvæmdamegulejka
þess »g jnóguieika ttl þess að
JttCa (óikmu. í té þá þjónustu,
sm það gerir kröftir tt af
sveJtarstjóm sinni,
— >sð má segja, að keJzto
áhugamál okkar sem starfa
yiS bæjarmól bér á Siglufirði
séu þrret eg fnemst þrenns kon
ar. í fyrsta Jagi, að fjölhæfa
atvinnuJífið og finna nýjar
leiðiii tl þess að nýta þau at-
vinnutæki og þá starfskrafta,
sem hér eru til staðar. í því
sambandi hefur verið bent á
ftutning sildar og öðrum fiski
til vinnsiu hér á Siglufirði og
er þá rétt að geta þess, að
aidrei hefur verið meiri undir
búningur að flutningi á síld
tti hræðslu og söitunar sér.
■
j .
í öðru Jagi hefur verið talað
um að íullvinna þá síld, sem
sl. 50 ár hefur verið flutt út
í formi hráefnis til niðurlagn-
ingax í dósir, og má í því sam-
bandi geta þess, að Síldarverk
smiðjur ríkisins hafa nýlega
samþykkt að Ijúka við bygg-
ingu niðurlagningarverk-
smiðju sinnar hér. Helzta
vandamáJið i sambandi við nið
urJagningu síldar er öflun
markaða — eriendis. Líkur
benda til þess, að öflun mark-
aða íyrir þannig unna síld
verði vandkvæðum bundin,
nema í samvinnu við erlenda
aðiJa, sem þessum mörkuðúm
ráða og jafnvel þyrfti að gera
tollasamninga við þær þjóðir,
sem eru helztu kaupendur eða
neytendur þessarar fram-
leiðsJu.
*
Þriðja áhugamál okkar og
ekki það minnsta, er að fá við
komandi Jögum breytt á þá
lund, að atvinnurekstur hér
verði gerður skattskiJdur í
bæjarsjóð, en hann er að
mestu leyti í fermi ríkisrefcst-
urs og greiðir hvorki útsvör
né aðstöðugjöJd beínt í bæjar-
sjóð. Þetta hefur rýrt tekju-
méguleika bæjarfélagsins
mjög míkíð og velli útsvars-
byrðinni meira en góðu héfu
gegnir yfir á Jaunþegana og
takmarkaðan eínkarekstur.
— Bitt af því, sem hvað
mest hefur háð SigJufirði, er
samgönguieysið á Jáði og í
Jofti og er það okkur því gJeði
efni, að næstu daga verður haf
in gerð jarðgangna (800 m
JÖBg) í gegnum fjaJJið Stráka
en þau göng munu tengja
SigJufjörð við þjóðvegakerfi
Jandsins eg jafnframt að unn-
i« er að gerð 800 metra flug-
hrautar sem meðaJstórar inn
anJandsflugvélar eiga að geta
lent á. Stöndum við Siglfirð-
ingar i mikiJIi þakkarskuid við
samgöngumáJaráðherra, Ing-
ÓH Jónsson, sem lagt hefur
þessum máJum mikið Jið,
sagði Stefán að leknm.
EJzti gestunnn á héraðsmót-
mu á Sigiufirði var að öJJum
hkindum Jón Jénsson frá
Ttmgu, 85 ára að aldn, ea
rnjög ern, þrátt fyrir aJJan ára
fjöldan, sem að bahi Jiggur.
Hann tók þeirri málaleitaa
veJ að spjaJJa ofurfitJa stund
við sig en bað okkur btess-
aða að vera fijóta, þvi að bann
viidi ekki missa af rætusun,
sem áttu þá að hefjast eftár
sfeauuM stund. Jón sagði okk-
w, að hahs væri fæddur að
Gautastöðum y' Hottskreppi,
sem er nyrzti hreppurmn í
SkagafjarðarBýslu. — Hann
hvaðst hafa Jsyrjað búskap
sinn að Tungu 1910 ©g þar
heSði hann búið alveg firam til
1942, en þá hefði virkjunin
komið tiJ sögunnar og tekið
mest allt engið hans undir sig,
svo hann fluttist þá til Siglu-
ijarðar.
— Hvernig hefur þér líkað
að búa hér á Sigiufírði, Jón?
— Mér hefur Jiðið vel bérna,
þótt þetta sé nú aJJtaf dálítið
annað en sveitaJífið. Það er nú
einu sinni svo, þegar maður
hefur aJJtaf aJizt upp með
kindunum og aiitaf þurft að
hafa kíndur hjá sér, að maður
á eríitt með að sætta sig við
annað. Ég hef Jika aJitaf haft
nokkrar kindur hjá mér hér á
SigJufírði fram að þessu, mér
til gagns og gamans.
Mikíð fjolmenni var á héraósmótinu að Sævangi, cine og sjá má á myndinni.
— Hefur þú komið til höfuð
borgarinnar?
— Já, þó nokkuð oft, Ég á
þar þrjár giftar dætur og þær
viJja endiiega að við flytjumst
þangað en meðan maður hef-
ur þessa heiJsu, kæri ég mig
ekki um.
— Hvemig Jíkar þér nú við
Reykjavík?
— Mér Jíkar bara vel við
hana. Maður getur varia ann-
að, þvi þegar maður birtist
þar, ber íólkið mann aJJtal á
örmum sér.
— Jæja, Jón, hvað vilt þú
segja um ungdóminn í dag?
— Ég heí ekkert út á hann
að setja og ég tel, að þar sem
eitlhvað sé að, sé það þeim
eldri að kenna.
Þegar hér var komið sögu,
var hJjómsveitin komin fram
á sviðið og farin að leika dæg-
urJagatónJist sína, svo við á-
kváðum að tefja Jón ekki
lengur, en spurðum hann samt
að lokum hvað honum fyndist
um tónJist sem þessa.
— Mér finust hún bara á-
gæt, var svazið sem við feng-
UM.
>f
M Saevangi.
Næsta jmcO var katdið á
laugardag í félagsheuíuJmu
Sævangi í StrandasýsJai en
þaðan eru u.þ.b. 10 kilómete-
nr til HóJ*navíkur. Þarna var
saman konúö -geysilegt fjöj-
menni og þegar most var, þá
var mannþröngin sve mikiJ
að hún rúmaðist ekki öll í
salnum, heidur urðu nokkrir
að standa frammi í anddyr-
inu.
Þarna hittum við fyrstan
að máli Jakob ÞorvaJdsson,
sem býr á Diangsnesi, eg við
spurðum hann fyrst, bvaða
starfa hann hefðj með bond-
um.
— Ég vinn nu loara það,
sem til féllur hverju sinni en
annars hefur verið sáralífið
að gera í vetur.
— Ert þú fæddur á Drangs
nesi, Jakob?
— Nei, ég er fæddur á
Hellu í Steingrímsfirði en heí
búið á Drangsnesi síðan 1939.
— Hvað éru márgir íbúar
á Drangsnesi núna?
— Ég gæti trúað því, að
þeir væru eitthvað rúmlega
140 með börnum og gamal-
mennum.
— Og hvað er nú helzti at-
vinnuvegur yJkkar Drangnes-
inga?
Jahob Þorvaldsson frá
Drangsncsi var einn al Ijöl-
■jirpm þótttakendum á
ttéiaSsmótt Sjálfsfaeðisflofcbs-
imm að Snraafi
— >að má nú segja, að altt
atvinnuJif okkar byggist á
sjávarútveginum, en er» þó
nokkuð naargir sem eiga þar
skepnur eg sinna þeim. Ann-
ars brást sjórinn okhur íJb-
Jega í vetur eg það veru
noifkrir, sem fóru suður í at-
vmnulejt.
— Hvað eru gerðir út marg
ir iBátar frá Drangsnesi?
— Þrír bátar. Eínn á snw-
voð og tveir á handfæri.
— Jæja, Jakofe. Segðu mér
»ú að lokum bvað þú teljir
vera helztu nauðsynjamál
yiíkar Drangnesinga?
— Ja, það er nú t.d. að fá
veginn inn ströndina fullgerð
an. Það vantar ennþá brýr
á hann og einnig þarf að ræsa
hann víða. Einnig skortir
okkur á Drangsnesi samkomu
ihús, en þar er sá galli á, að
Drangsnes telst tU Kaldrana-
neshrepps, en Bjamafjarðar-
háls virðist skipta hreppnum
algjöriega í tvennt, Drangs-
nesið öðrum megÍB og Bjarn-
arfjörður hinum megih, og.báð
ir vilja hafa samkomuhúsið
sin megin hálsins, svo ekki
verður neítt úr neinu. En höf-
uðnauðsynjamál okkar er þó
að fá höínina í lag, sem er i
hinu mesta Jamasessi.
Er við voi'um á rölti um
saJinn skömmu seinna rak-
umst við á mann, sem kem-
inn var á efri ár, þar sem
hann stóð og virti fyrir sér
ungdóminn og þessa nýju
dansa, er fara nú yfir sem
eldur í sinu. Þetta var Ágúst
Benediktsson bóndi að Hvais-
á, faðir aflaskipstjéranna
HaraJdar Ágústssonar á
Reýkjaborginni og Benedikta
Agústssonar á Haírúnu frá
Bolungarvík.
— Nei, svona dansaði mað-
ur ekki hérna í gamla daga,
svaraði hann þegar við spurð
um hann, hvort hann kynni
þessa dansa, sem unga fólK-
ið dansaði þarna úfi á dans-
gólfinu. — Þá dansaði maður
ræl, poJka, vaJs og skotfis, já
og ekki má gleyma vinarkrus.
— Hvernig geðjast þér að
þessum nýmóðins dönsum,
sem æskan dansar í dag,
Agúst?
— Æ, mer finnsi þetta vera
káJfgert hrokk, svona tiJ-
gangsJaust tif út i Jofiið En
mikið dæmaJaust M margt
nm rnanmnn hér i hvöld. Eg
er sannfærður um að það hef
«r ekki verið annað eins fjol
menni hér síðan kúsið var
rigt, ég er þaS kunnugur aS
ég þykist geta dæmt um þaðl
Jón Jónsson frá Tungu var
elzti mótsgesturinn á Siglu-
firði.
»■