Morgunblaðið - 08.09.1965, Side 17

Miðvikudagur 8. sept. 1965
MORGU N BLAÐIÐ

17
Guðmundur Fulk Guðmundsson
Kveðja frá gömlum skips-
félaga, Guðna Bjarnasyni.
Þegar við bjargir brotnar
brimþung úthafs bára,
sorg er mér í sinni,
sakna ég vinur þín.
Svíður sárt í augum
selta harma tára,
skarð er fyrir skildi,
skörp mér förlast sýn.
Man ég á ungdóms árum
er við saman stóðum,
fiskimenn á fleyi,
fagnandi ægi blám.
Gull í hans greipar sóttum
glaðir á óska stundu,
bretti hann á sér brýrnar
þú brostir við honum þá.
Aldrei heyrðist æðrast
oft þá syði á keipum
við stjórnvölinn þá stóðstu
og stýrðir með traustri mund.
Þótt að bryti á boðum,
ryki rok í reipum,
það raskaði ei að neinu
þinni traustu lund.
>á varstu fyrir vestan
að vaxa lítill drengur,
úthafs báran ólma
þér orti vöggu óð.
Og nú að leiðar lokum
þá lífs þíns brotnar strengur
hún bauð þér votan barminn
og brimþung grafar ljóð.
Sigurunn Konráðsdóttir.
Hjörtur Guðmundsson
F. 14/8 1950. - D. 25/8 1965.
Kveðja frá leikfélögum í Kópa-
horfinn er sveinninn friði.
Hafsins hamrammi þungi
hann sigraði í lífsins stríði.
vogi.
Hnípinn er hópurinn'ungi
Hann var svo léttur í lundu
1 leikjum og starfsins önnum,
glæstur á gleðistundu
glaðvær af huga sönnum.
Því er þar ljós sem lýsir
lömuðum hugar vonum,
að okkur í friði fýsir
fagnandi að mæta honum.
Þér Hjörtur með huga klökk-
um
á heilagri alvörustund
hljóðu með þakklæti þökkum
þökkum hvern einasta fund.
Þig kæran við kveðjum í ljóði
þótt klökkvi strengina beygi,
þín mynd í minninga sjóði
mun geymast að hinzta degi.
Þ. S.
Atli, Ómar, Guðrún, Friðjón,
Agú, Sverrir, Gullí, Erna Rún,
Mumma, Lilja, Hafdís, Ósk,
Þórdís, Steini, Tryggvi, Ari,
Tóti, Álfheiður.
Helga Jónsdóttir
fædd 23. april 184
dáin 17. ágúst 1965.
HINN 21. ágúst síðastliðinn
var Helga Jónsdóttir, Faxabraut,
Keflavik, jarðsungin frá Kefia-
vikurkirkju. Hún fæddist í Garð
bæ á Stokkseyri, og voru for-
eldrar hennar hjónin Jón Þor-
eteinsson, járnsmiður, ættaður
frá Kolsholtshelli í Villinga-
holtshreppi og Kristín Þórðar-
dóttir, ættuð frá Mýrum í Viil-
ingaholtshreppi. Bæði voru þau
hjónin komin af merkum bænda
ættum í Árnessýslu. Börn þeirra
voru 4, einn bróðir og þrjár
systur, og komust þau öll til
fullorðinsára. Tvær systranna
eru nú a lífi.
Helga óist upp hjá foreldrun?
sinum. Ung fór hún að vinng
fyrir sér sjálf og reyndist húr
frábær hvað snerti dugnað og
velvirkni i hverju því starfl, sem
hún tók sér fyrir hendur. Sér-
staklega var hún rómuð fyrir
xnyndarskap við sauma og mat-
reiðslu. — Hún var kona fríð
sýnum og glæsileg að ytra út-
liti og í framgöngu allri. Árið
1914 trúlofaðist Helga eftirlif.
andi eiginmanni sínum, Vaidi-
mar Gíslasyni frá Nýjabæ í
Sandvíkurhreppi. Þau fluttu ti/
Vestmannaeyja og hófu búskap
t»ar árið 1918. Þar vann Valdi-
mar lengstaf við húsbyggingar,
enda múrari að iðn. En oft starf
aði hann einnig við' sjóinn á
vertíðum, eins og títt var í Vest-
mannaeyjum. Alls staðar var
hann eftirsóttur til starfa, enda
afburða hagieiks- og dugnaðar-
maður.
Þau hjónin eignuðust 4 börn,
og eru þau öll á lífi. Elzt er
Kristín, húsfrú í Keflavík, gift
Þórði Arnfinnssym, sjómanm,
næstur er Jón, véísmíðameistdri
í Keflavík, kvæntur Guðrúnu
Sigurðardóttur, þá er Gíslína
Valdís, húsmóðir í Bandaríkjun-
um, gift Leslie McKeen, þau búa
í Florida, og yngst er Kolbrún
húsfrú í- Reykjavik, gift Ólafi
Jónssyni, bifreiðastjóra. Einnig
ólu þau hjónin að nokkru leyti
upp tvær dótturdætur sínat,
Kristínu Lindu, sem fluttist til
Ameríku 8 ára gömul og Elly
Helgu, sem nú avelur í Reykja-
vík.
Helga var traust og góð eigln-
kona, umhyggjusóm húsmóðir
og ástrík móðir. Hún var frá-
— De Gaulle
De Gaulle ræðir við Wilson, forsætisráðherra Breta, í París.
Framhald af bls. 15.
um atriðum er orðið erfitt að
greina milli utanríkisstefnu
Frakklandsforseta og komm-
únista. En jafnvel þeir, sem
harðast gagnrýna de Gaulle
eru sannfærðir um, * að hann
láti aldrei flækja sér í raun-
verulegt bandalag við komm-
únista. Slíkt samræmist ekki
því markmiði hans að verða
leiðtogi V.-Evrópu, því að til
þess að geta orðið það, verð-
ur hann að vera óháður bæði
Bandaríkjamönnum og Rúss-
um.
Flestir Evrópubúar, bæði
aðdáendur og g agnrýnendur
de Gaulles, eru sammála um
að honurri hafi tekizt einstak-
lega vel að auka virðingu
Frakka og sjálfstraust eftir
ósigurinn í Indókína og sigur
þjóðernissinna í Alsír. En
einnig hefur honum „tekizt“
að útiloka Frakka nær alger-
lega frá bandamönnum sínum.
í París er sagt, að de Gaulle
sé ekki eingöngu að reyna að
auka álit Frakka með gagn-
rýni sinni á Bandaríkin, held-
ur felist í henni túlkun hans
á því hvert heimurinn stefni.
í Asíu t.d. hefur de Gaulle
hvorki völd né skyldur og því
telur hann sér frjálst að lýsa
því yfir, að hann vilji SA-
Asíu hlutlaust svæði. Hann
veit að þetta aflar honum
fylgis þess aðila, seih hann er
sannfærður um að fara muni
með sigur af hólmi j álf-unni
og það er Kínverska Alþýðu-
lýðveldið.
De Gaulle segir, að aðgerð-
ir Bandaríkjamanna í Asíu
bærlega gestrisin og hafði hið
mesta yndi af að taka á móti
gestum og láta þá njóta alls
þess bezta, sem heimilið hafði
upp á að bjóða. Hún var vel
gefin og skemmtileg í tali.hrein-
lynd og hreinskiptin, hver sem
hlut átti að máli. Skapmikil var
hún nokkuð, viðkvæm og til-
finningarík. Hjálpsöm var hún
og greiðvikin og vildi hvers
manns vanda leysa.
Árið 1940 fluttu þau hjónin til
Keflavíkur og bjuggu þar alla
tíð upp frá því.
Síðustu 2 árin var Helga al-
gjör sjúklingur. Valdimar maður
hennar, sem þá var reyndar orð
inn heilsulítill líka, reyndist
henni frábærlega vel og lagði
sig fram við að létta henni sjúk-
dómsbyrðina svo sem hann fram
ast mátti. Einnig iögðu börnin
sinn skerf fram, móður sinni og
foreldrum til hjálpar.
Helga andaðist á Sjúkrahúsi
Keflavíkur hinn 17. f.m. eftir
stutta legu par.
Ég bið Guð að blessa eigin-
manninn, börn þeirra og alla
ástvini þeirra. Megi þau ávallt
horfa fram á veg'inn í þeirri
björtu og öruggu trú. áð:
„anda sem unnast
fær aldregi
eilífð að skilið.“
Björn Jónsson.
raski valdajafnvæginu í álf-
unni, og ekki fari hjá því að
verði reknir þaðan, ef þeir
leggi herstöðvar sínar ekki
niður af sjálfsdáðum.
De Gaulle hefur á taktein-
um ráðleggingar fyrir Banda-
ríkjamenn varðandi málefni
Afríku og S.-Ameríku, ekki
síður en Asíu. Hann segir:
„Hættið hinni fáránlegu bar-
áttu gegn kommúnismanum
um allan heim, hann er stefna,
sem mun hverfa, en lítið vant
ar á að þið séuð orðnir ný-
lendusinnar í nafni and-
kommúnismans."
Nánir samstarfsmenn de
Gaulles segja, að hann hati
hvorki Bandaríkin né Bret-
land, en honum finnist lönd-
in óevrópsk. Ekki geðjast hon
um heldur sérlega vel gg ná-
grönnum sínum á meginlandi
Evrópu. De Gaulle lítur á sjálf
an sig sem Frakkland og
Frakklandi geðjast hvorki vel
né illa að hlutunúm, það hugs
ar aðeins um hagsmuni sína.
Og hver er svo niðurstað-
an? Eina brezka umsögn um
de Gaulle má finna undir fyr-
irsögninni „Sjónhvorfinga-
maðurinn mikli“ í „The Sun-
day Observer". Þar segir m.a.:
„De Gaulle hefur á ný tekizt
að svíkja sér leið inn á svið
heimsmálanna eins og hann
gerði í London á styrjaldar-
árunum. Hann hefur ekki
náð eins miklum völdum og
hann ætlaði sér, enginn treyst
ir honum fullkomlega og án
stuðnings Bandaríkjanna,
Þýzkalands eða Rússlands,
getur hann aðeins leikið smá-
hlutverk. Hann reynir sífellt
að lifa um éfni fram á stjórn-
málasviðinu."
Börn fagna de Gaulle, er hann ekur um smá borgina La Ferriere í Vestur-Frakklandi.
Aigreiðslufólk óskust
■ •
Upþlýsingar hjá verkstjóranum:
KJÖT & GRÆNMETI
Snorrabraut 56.
Blaðburðarfólk
Sigtún
Kleifarvegur
Hraunteigur
Laugarásvegur
Laufásvegur II
Austurbrún
Snðurlandsbraut
Stóragerði
Bugðulækur
Laugarteigur
JMw^tiisirlfKfrUk
SIMI 22-4-80