Morgunblaðið - 05.10.1965, Blaðsíða 12

Morgunblaðið - 05.10.1965, Blaðsíða 12
MORGU N BLAÐIÐ ?»r!WJu(?agur 8. október 1965 K Stulka oskast til skrifstofustarfa. Ensku og dönsku- kunnátta æskileg. Eðlisfræðistofnun Háskólans. Sendlar óskast, hálfan eða allan daginn. Unnlvsingar á skrifstofunni. F Ö N I X, Suðurgötu 10. Unglingsstúlka óskast til aðstoðarstarfa og sendiferð? Upplýsingar á skrifstofunni. F Ö N I X, Suðurgötu 10. Sendisveinn óskast hálfan eða allan daginn strax. Sendisveinn óskast hálfan eða allan daginn. dVBunX'íaíiiti Gott skrifstofupláss við höfnina til leigu nú þegar. Upplýsingar í síma 19803. FAGMENN TELJA O-CEDAR BEZTA HÚSGAGNAÁBURÐ- INN. HREINSAR — GLJÁIR. FÆST VÍÐA. Gljáir — Hreinsar EINKAUMBOÐMENN: JÓN BERGSSON H.F. LAUGAVEGI 178. Bergljót Aðalsteinsdóttir l\linningarorð FYRIR skömmu barst mér bréf frá íslandi þess efnis, aS Bella, vinkona mín, væri látin. Ótal minningar gerðu vart við sig og ég sá fyrir mér atburði liðinna æskuára, þegar við lékum okk- ur daglega saman. Ég minntist okkar fyrsta fund- ar á götuhorni í Norðurmýrinni, einn gráan rigningardag. Þar tengdust tvær átta ára telpur iinnilegum vináttuböndum, sem áttu eftir að endast til fullorðins- ára. Það er dýrmætt, að eiga góðan vin á þessum árum, vin, sem óhætt er að treysta og trúa fyrir sínum helgus.tu leyndarmál um og ræða við öll þau ótélj- andi vandamál, sem að höndum ber á bernsku- og æskuskeiði. — Við sátum saman í skólanum, reiknuðum saman „heimadæm- in“, lékum frumsamin leikrit og sendum hvor annarri orðsending- ar á dulmáli. Er nokkuð eins skemmtilegt og að eiga sér dul- mál, sem fullorðna fólkið skilur ekki? Brátt bættust fleiri vinstúlkur í hópinn og það voru sannar- lega samrýmdar stúlkur, sem fóru á skauta niður á tjörn, hjól- uðu út úr bænum eða bara nutu þess að vera saman og hlæja dátt. Bella var óvenju falleg stúlka, sem miklaðist þó ekki af fegurð sinni. Tepruskapur og tilgerð var henni fjarri skapi. Hún hreif alla með glaðlegri og hispurslausri framkomu sinni og mér reyndist hún -jálpfús, trygg og hreinlynd vinstúlka. Leiðir okkar skildu um nokk- Elíeas Ingimarsson Minning ÉG sé og heyri, að Elías Ingi- marsson frá Hnífsdal er látinn. Ég fæ ekki varizt því, að minn- ingarbrotum skýtur upp í hug- anum við þessa andlátsfregn. Og þó þekkti ég Elías næstum ekki neitt, a.m.k. ekki í hinum venju- lega skilningi þess orðs. En það er svo sem ekki ný saga, að persónuleiki, sem maður kemst í námunda við nokkrar naumar stundir, skilji eftir dýpri og var- anlegri áhrif en áralangar sam- vistir annarra, og hugþekkari. Ég hverf liðug nítján ár aftur í tímann. En mér finnst sem það hafi verið í gær. Það var á sól- björtum júnídegi. Ég stóð inni í fjöru og var að bauka við sil- unganetið mitt. Netið var flækt og mér gekk illa að greiða það. Ég var svo niðursokkinn í þetta dútl mitt, að ég hálfhrökk við næsta stuttaralegt ávarp að baki mér. „Góðan dag.“ Þegar ég leit við, stóð ég andspænis ókunnug- um manni, á að gizka fertugum. Hann var svipmikill og karl- mannlegur með arna.raugu. Þrátt fyrir fremur fálátlega kveðju og nokkuð harðneskjulega andlits- drætti leið mér strax vel í ná- vist þessa ókunna manns. Ég veit nú, að unglings hugur minn skynjaði þarna strax góðan dreng með hjartað á réttum stað á bak við hið aristókratíska útlit. Við hlið hans stóð kona, alvörú- gefin, göfugmannleg og myndar- leg ásýndum. Þótt ég og lagsbræður mínir værum ekki sérlega uppteknir við menn og málefni á þessum árum, hafði ég eitthvað heyrt á mál manna og vissi strax, að þetta var verksmiðjustjórinn ný- komni og konan hans. Eitthvað þótti víst verksmiðjustjóranum viðvaningslegt fitl mitt við net- stúfinn því hann tók netið ró- lega í hendur sér og innan skamms raknaði hnúturinn og netið lá þarna í mölinni fyrir fótum okkar, sjófært og safír- blátt. Því næst nokkur alúðleg orð um veðrið og veiðiskapinn. Síðan héldu þau áfram út í þorpið. Ég vissi, að þau myndu hafa fengið sér gönguferð inn að Hrafná í góða veðrinu til að skoða sig um. Það lék ævintýrablær og vor- hugur um Höfðakaupstað í lok síðari heimstyrjaldarinnar og næstu ár á eftir. Ég hef oft hugsað til þess með þakklátum huga, að æsku mína skyldi bera upp á þessa björtu og vonglöðu daga. Stórkostlegar verklegar framkvæmdir breyttu litla og hversdagslega fiskiþorpinu í önn um kafinn athafnastað, morandi af innflytjendum, verkefnum og framtíðarvonum. í huga mínum hefir Elías Ingimarsson ætíð verið eins konar persónugervingur þessara æskubjörtu framfaratíma í Höfða kaupstað. Hann bar höfuð og herðar yfir aðra sakir gervileika, hugsjóna, hæfileika og höfðing- skapar, jafnt meðal innfæddra sem aðfluttra. Ef síldin hefði ekki svikið Norðurland er ég sannfærður um, að Elías hefði ekki einungis haldið fyrirmann- lega á málum síldarverksmiðj- unnar, þessa fjöreggs, sem öll framtíð staðarins snerist um, heldur hefði hann einnig orðið staðnum haukur í horni á menn- ingarlegum og félagslegum vett- vangi sakir frjórrar skapgerðar hugsjónamannsins. En illar nornir ullu því, að síldin hvarf úr Húnaflóa og Elías Ingimarsson frá Höfðakaúpstað. Hinir björtu og annríku upp- gangstímar voru á förum. Stöðn- un og síðar afturför biðu á næsta leiti. Ég fæ ekki varizt þeirri hugsun, að ef íbúamir hefðu bor ið gæfu til að halda í Elías Ingi- marsson með einhverju móti eftir að síldarævintýrið var úti, væri Höfðakaupstaður nú á hærra plani en raun ber vitni, hvað sem öllu fiskleysi líður. Mér þykir vænt um að heyra, að börn Elíasar hafa komizt svo Slótrun byrjuð ó ísolirði ÞÚFUM, 23. sept. — Göngur og réttir eru afstaðnar o«g slátrun byrjuð á ísafirði af fullum krafti. Sláturfjárflutningar á sjó hafa veri'ð nær daglega. Fé reynist til frálags í góðu meðallagi. Hey eru alls staðar komin inn, vel hirt og heyskapur yfirleitt í góðu meðallagi- Slátrun í Vatnsfirði byrjar á morgun, mánudag. Nú er laxveiði lokið og veiði í Langadalsá heldur minni en í fyrra enda lítið vatn í ánni. Gísli Kristjánsson, veiðimaður hefur unnið rúmlega 50 minka í ögri og Reykjafjarðarhreppi í sumar, svo að æðimargt virðist vera af beim á þessum slóðum. P. P. urra ára skeið, en við biðum báð- ar eftir tækifæri til að hittast að nýju, því að margt áttum við ótalað. — Nú er hún horfin og ég fékk ekki sagt henni, hve vænt mér þótti um hana og þakk- að henni langa vináttu. Ég ei þess fullviss, að allir okk ar gömlu vinir og skólasystkin minnast með hlýju þeSsarar lag- legu, glaðværu stúlku, sem öll- um vildi vel. Engan grunaði þá, að lífið ætti oft á tíðum eftir að reynast henni jafnörðugt og raun varð á. Bergljót hét hún réttu nafni og var fædd 4. júní 1934, dóttir hjón- anna Guðnýjar Helgadóttir og Aaðalsteins Jóhannssonar og ólst upp á góðu heimili foreldra sinna í Reykjavík. Að loknu gagn- fræðaprófi vann hún við ýrnia störf, þár til hún giftist fyrri manni sínum, Þórði Jónssyni, ár- ið 1956. Þau eiguðust tvö börn, dreng og telpu, en skildu eftir nokkurra ára sambúð. Árið 1963 giftist hún Jóni Ara Ágústssyni og stofnuðu þau myndarheimili í Færeyjum og áttu hamingjuríka- daga, sem þó brátt tóku enda, því að mann sinn missti hún síðastl. vor og voru veikindi hans og dauði þungt áfall. Þau áttu einn dreng, sem nú er á fyrsta ári. Foreldrum Bellu og systur sendi ég mínar innilegustu sam- úðarkveðjur og litlu börnunum hennar þremur óska ég gæfu og gengis í framtíðinni! G. D. vel til manns, sem raun er á. Þremur hinum elztu man ég vel eftir sem geðþekkum dreng- hnokkum í Höfðakaupstað fyrir nítján árum. Það er vissulega rétt, sem æskuvinur Elíasar sagði hér í blaðinu, að engin lífsham- ingja er stærri en sú að geta skil að þjóð sinni farsællega þrosk- uðum og vel menntuðum börn- um. Slíkrar gæfu ann ég Elíasi Ingimarssyni vel. Eftir því, sem ég veit til, var hann vaskur dreng ur, ein af þessum kempum, sem við eigum því miður allt of lítið af — og kunnufn stundum of seint að meta. Skagstrendingur. Ný lestrar- kennslubók BARNAGAMAN nefnist ný lestr- arkennslubók, sem Ríkisútgáfa námsbóka hefur nýlega gefið út. Höfundar eru kennararnir Rann- veig Löve og Þorsteinn Sigurðs- son. Bókin verður væntanlega f 4 heftum, og er fyrsta heftið komið út. Næsta hefti kemur mjög bráðlega. Bókin er litprentuð og skreytt miklum fjölda nýstárlegra mynda eftir teiknarann Baltasar. Engir stórir stafir eru í fyrsta heftinu, enda eru þar eingöngu kenndir litlu stafirnir, til þess að börnin þurfi ekki í upphafi lestrarnáms- ins að glíma við tvö tákn fyrir sama hljóðið. f seinni heftunum læra börnin að þekkja stóra stafi. Höfundar segja m.a. um bókina í orðsendingu til kennara og for- eldra: „Hún er byggð upp samkvæmt grundvallarlögmálum hljóðaað- ferðarinnar, en jafnframt er leit- azt við að hagnýta kosti annarra aðferða og sneiða hjá þeim van- köntum, sem lestrarsérfræðingar hafa fundið á hl'jóðaaðferðinni. Foræfingar, hæg yfirferð og til- tölulega mikið magn af léttum texta miðar að því að leggja traustan grundvöll að lestrarnám inu og koma í veg fyrir lestrar- örðugleika seinna á námsferiln- um“. ísafoldarprentsmiðja hf. annað- ist setningu bókarinnar og Lit- brá hf. prentaði. M.s. Herjólíui fer til Vestmannaeyja og Hornafjarðar á miðvikudag. Vörumóttaka til Hornafjarðar á þriðjudag.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.