Morgunblaðið - 29.10.1965, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐID
25
r Föstudagur 29. október 1965
Faðirinn (við dóttur sína): —
I>að sem mér sárnar mest við
þennan unga mann, sem er að
draga Sig eftir þér, er að hann
skuli alltaf taka með sér morgun-
blöðin, þegar hann fer frá þér.
i,
Prjónaskapur veitir kvenfólki
umhugsunarefni meðan það tal-
ar.
—- Getum við ekki hitzt aftur.
A sama stað, á sama tima —
eftir fimm ár?
— Hvað er listdómari, pabbi?
— Það er maður sem er stað-
ráðinn að lifa á listinni hverju
sem tautar.
Kennarinn: — Hefurðu nokk-
urn tíman séð brekkusnígil,
Tommi?
Tommi: — Já, það fór einn
fram úr mér þegar ég vax á leið-
inni í skólann áðan.
Lögregluþjónn við drukkinn
mann, sem slangrar eftir götunni
um hánótt: — Hvert ert þú að
fara kunningi?
— Heim til þess að hlusta á
fyrirlestur.
SARPIDONS SAGA STERKA ~K- —X- Teiknari; ARTHÚR ÖLAFSSON
Þar er nú frá að segja, að
Sarpidon konungur réði yfir
Portúgal. Hann átti þrjú börn
með konu sinni Júlíu. Hinn
elzti son þeirra hét Hlöðver, en
annar Helanar, og dóttir kon-
ungs var nefnd María. Synir
konungs urðu miklir menn er
þeir óxu upp.
Lengi var óvild millum land-
anna Spánar og Portúgals, en
aldrei þorðu þó Spánverjar að
herja á Portúgal, meðan Sarpi-
don konungur stýrði ríkinu, því
mönnum var svo kunnug orð-
in hreysti hans og sigursæld, að
öllum stóð ótti af honum, og
vildu forðast ófrið við hann að
eiga, þangað til Samarín kon-
ungur, sonur Viktors konungs,
er fyrr var nefndur, sendir
menn á fund Sarpidons með
friöarboðum og bauð honum
sætt, og fylgdi þar með, að
hann hað sér til handa Maríu
dóttur hans til fullra sátta og
samkomulags með tengdum.
Sarpidon konungur tók því máli
vel og kvað það maklegt, að
hann fengið dóttur sína í föður-
bætur, en þó með þeim skil-
mála væri bað gjört, að Samar-
ín konungur Jæki kristni og
allir menn hans. Það fór fram,
að Samarín lét skirast og menn
hans allir. Síðan fór hann á
fund Sarpidons konungs. Tók
hann honum blíðlega. Sættust
þeir þá heilum sáttum, og eftir
það gifti Sarpidon konungur
honum Maríu dóttur sína og
hélt þeirra brúðkaup með stórri
vegsemd og prýði. Var að því
hófi setið hálfan mánuð, og eft-
ir veizluna gaf Sarpidon kon-
ungur miklar gjafir öllu stór-
menni og leysti dóttur sína af
hendi með miklu fé í gulli og
silfri.
Síðan hélt Samarin konungur
með drottningu sina Maríu heim
í sltt riki og settist um kyrrt að
föðurleifð sinni. Konungur átti
einn son með Maríu, og var
hann nefndur Ferdínand, og
dætur tvær, sem hétu Maris og
ísabella. Af börnum Samarins
konungs er mikil ættkvisl runn-
in. Þessir konungar ríktu með
friði langa tima, og hafa oft
síðan verið mægðir millum
þessara ríkja, Portugala og
Spánar.
Og endar svo hér með sagan
af Sarpidon konungi sterka og
köppum hans.
JAMES BOND — >f-
>f ->f- Eftir IAN FLEMING
— Þetta er hugarburður. Það veitir
okkur enginn eftirför. Það hefur enginn
áhuga á okkur lengur, því að verki okkar
er Iokið.
— Auðvitað hefurðu rétt fyrir þér, þeirrar, sem Vesper hefur valið sér.
segir Vesper, en þó ekki fyllilega ánægð. — Þetta er Paradís, Vesper.
Bond og Vesper koma til baðstrandar Sama kvöld.
J Ú M B Ö

Teiknari: J. MORA
Óveðrið hélt áfram, og nýir brotsjóir er það versta sem ég hef lent í, stundi lagl hafði hann ekki enn öðlazt fulla
brutust inn í káetuna og hafði það í för Spori. Prófessor Mökkur hafði náð taki á krafta vegna hins langa svefns og svo var
líka orðið vonlaust að veita nokkra mót-
spyrnu núna. — Hvar skyldi þetta alit
með sér, að þeir félagar flutu út úr koj- tunnu: — Veit nokkur hvort þetta er gólf-
unum, þar sem þeir höfðu leitað skjóls.
— í sjávarháska. Um borð í skipi. Þetta
ið eða loftið? hrópaði hann.
Það var mjög af Júmbó dregið. 1 fyrsta saman enda?
SANNAR FRASAGNIR
—

Eftir VERUS
Ástfanginn maður sendi einu
sinni kærustunni sinni varalit
með þessum orðum:
— Ástin mín, ég vona að ég
fái meiri hlutann af honum aftur.
Það var í fjölleikahúsinu og á
sviðinu stóð maður sem hermdi
eftir alls konar dýrum. Áhorf-
endurnir voru alveg agndofa yfir
þessari leikni mannsins. Að lok-
um sagði hann við áhorfendurna:
— Ef einhver getur komið með
dýr, sem ég get ekki hermt eftir,
fær hann 1000 krónur.
— Sardína i olíu, hrópaði þá
einn eftir nokkra umhugsun.
Sóknarpresturinn spurði íra
nokkurn, sem var talinn full vín-
hneigður, hvar hann héldi að
faann myndi lenda eftir þetta líf.
Hann svaraði: — Ég reyni auð-
vitað fyrst þarna uppi og ber að
dyrum. Þegar Pétur opnar hliðið
geng ég fyrst inn, síðan út aftur,
inn aftur og út aftur og svona
koll af kolli, þangað til Pétur
auminginn kallar:
— í guðana bænum vertu ann-
að hvort úti eða inni, Mike minn.
ANTONIN DVORAK
Kröfur. — Dvorak var sífellt
hvattur ti lað semja meiri tón-
list eftir því sem frægðin óx.
Útgefendur hans vildu fá létta
vinsæla tónlist. Kóra- og hljóm-
sveitarstjórar kröfðust fleiri
verka fyrir hópa sína og Dvo-
rak reyndi allt hvað hann gat
til þess að gera þessa menn
ánægða.
Föðurlandsvinur. — Föður-
landsást var sem trú hjá Dvo-
rak. Hann krafðist þess, að út-
gefandi sinn stafsetti nafn sitt
á tékknesku „Antonin". Hann
trúði því, að tónlistin gæti ver-
ið sem fulitrúar ríkja og að
þau lönd, sem sköruðu fram úr
myndu verða eilíf „án tillits til
smæðar þeirra".
Heiður. — Eftir því sem
frægð Dvoraks óx hrönnuðust á
hann heiðursmerki og titlar.
Haun var í miklu afhaldi í Eng-
landi, en þangað kom hann níu
sinnum á lífsleiðinni. Dvarak
var lítillátur maður, sem ávallt
mundi eftir sínu fátæklega upp-
hafi og hann var í rauninn
mjög frábitinn öllum þein
heiðursmerkjum, sem ham
fékk.