Morgunblaðið - 29.10.1965, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ
Fðstudagur 29. október 1963
Langt yfir skammt
eftir Laurence Payne
Hann leit snöggt á bróður
sinn. — Ég hélt ekki, að þið
væruð neitt eitt fremur én ann-
að — bara afskiptasamir um
það, sem ykkur kæmi ekki við.
Það stendur ekkert um lögreglu
á bílnum ykkar, og hvernig átti
ég þá að vita það? Honum
gramdist þetta enn.
Ég var á sama máli um þetta.
— En ég vildi samt fá að vita,
hvað þér áttuð við með því, að
þér skylduð fá „hvern lögga-
skratta í nágrenninu“ til að rífa
kofann í tætlur.
— Ég meinti ekkert með því.
Ég var bara vondur.
— Ég gæti líklega gefið skýr-
ingu á þessu ,greip bróðir hans
nú fram L
Ég leit sem snöggvast fast á
hann. — Gott og vel, hr. Bark-
er, látum oss heyra yðar skýr-
ingu. Ég býst nú ekki eitt and-
artak við að trúa henni, en hún
getur verið góð til að skrifa
hjá sér.
Röddin í honum varð eins og
gaddavír. — Ég er nú ekki viss
um, að það sé viðeigandi fyrir
lögreglumann að tala þannig
við löghlýðna borgara.
— Ekki ef þér sannið mér
fyrst, að þér séuð löghlýðinn
borgari. En ég er að bíða eftir
skýringunni yðar.
□-------------------------□
12
□-------------------------□
í>að skein engin blíða út úr
augunum í honum, er hann
starði á mig langa stund, en
svo varð allt í einu hatrið að
umburðarlyndi.
— Síðast þegar bróðir minn
kom heim — því að hann er
einskonar sjómaður — þá var
honum beinlínis rænt niðri við
(VÖRUORVAL.)'
-----------

ORVALSVÖRUR
JOHNSON & KAABER HF.
höfnina, þegar hann kom í land. ■
Honum var troðið inn í lokað-
am bíl og ekið burt af einhverj-
um mönnum, sem hann þekkti
alls ekkert. Það gerði hann
vondan — bálvondan .... ekki
satt, Chuck? En þetta var bara
leikur skal ég segja yður.......
leikur, sem við lékum þegar
við vorum litlir .. kúrekar og
Indíánar.......eða hvað það
nú er kallað.
Tortryggnin í mér hlýtur að
hafa verið engu miður áberandi
en vartan fræga á nefinu á Cyr-
ano de Bergerac, og hann flýtti
sér að halda áfram: — Gott og
vel, látið þér bara ógert að trúa
mér, en satt er þetta nú samt.
Ég held því fram, að ég viti
hvar bróðir minn er, hvaða sér-
stakan dag, sem þér viljið til
nefna ... og ég hef sannað það,
hvað eftir annað. En þetta er
bara leikur, sem ég get ekki ætl
azt til, að þér skiljið.
Ég hallaði undir fatt og horfði
á hann andartak, en sneri mér
síðan að bróðurnum.
— Þér heyrið betur frá okk-
ur, hr. Barker. Við getum fund-
ið yður eftir heimilisfanginu á
skírteininu, er ekki svo?
— Hann verður hjá okkur,
tók listamaðurinn fram L Ég lét
sem ég sæi hann ekki.
— Hvar getum við náð í yður
hr. Barker?
— Ég verð hjá þeim, svaraði
hann, önugur.
— Vel klárað, Chuck! sagði
ég. — Vel klárað! Ég vona, að
þér hafið ekkert á móti því,
að ég kalli yður Chuck?
Ef þeir kærðu mig fyrir yfir-
manni mínum, yrði ég að setja
upp skilti sem einkaspæjari eft-
ir hálfan mánuð. En það var
engin hætta á, að þeir færu að
kæra mig!
Saunders skilaði honurn skír-
teininu og bræðurnir gengu,
snöggir í bragði, áleiðis að gulu
hurðinni.
— Hr. Barker! kallaði ég og
átrti þá við hvorn þeirra ,sem
vera vildi. — Ég gerði höfuð-
bendingu á Jaguarinn. — Þér
ætlið víst ekki að skilja hann
þarna eftir, vona ég? Það væri
leiðinlegt að þurfa að fara gang-
andi alla leið til Paddington að
sækja hann! Ég mundi kippa
honum fyrir hornið í yðar spor-
um.
Ég hafði gaman af þessu og
svo sátum við í bílnum og horfð
u má þegar sjómaðurinn ók
bílnum burt.
— Þú náðir í númerið af trog-
inu? sagði ég. — Það gæti ver-
ið gaman að vita, hver á hann
og kannski bæta einhverjum við
þennan glaða hóp okkar.
Fáum mínútum síðar kom
Jordan Barker og gekk feimnis-
lega í áttina til okkar. Ef hann
var að reyna að sýnast kæru-
laus, þá tókst honum það ekki
betur en vel. Um leið og hann
gekk framhjá okkur, sendi hann
okkur píslarvættisbros. Svo
hljóp hann upp tröppurnar, hras
aði á þeirri neðstu, en hvarf
að lokum inn í húsið.
Saunders snuggaði. — Ekki er
ég hrifinn af honum, þessum!
—" Ég er nú enn ekki farinn
að vera hrifinn af neinum, svar
aði ég, — nema vera skyldi Al-
bert HaU.
Ég seildist eftir mynd Bark-
ers í aftursætinu og skoðaði
hana mér til ánægju. Saunders
leit líka sem snöggvast á hana
og lét þá skoðun í ljós, að hún
væri „bara góð“.
Ég var hálfleiður. — Það er
leitt ef hann verður að hætta
við þetta, sagði ég, — það eru
ekki svo margir almennilegir
listamenn orðnir eftir í landinu.
— Jæja, hvað eigum við nú
að gera? sagði ég eftir nokkra
þögn.
Hann leit á úrið sitt. — Hálf
þrjú. Þú ættir að fá eitthvað
að éta.
— En þú sjálfur?
— Ég sleppi því í dag. Hef
enga lyst.
Ég horfði enn á búsið? Ef
ég hefði mátt missa vinstri hand
legginn í mér, hefði ég gjarna
vilja fórna honum fyrir að fá
að vita, hvað var að gerast þar
innan veggja. Eitt var ég sann-
færður um: bróðurástin þarna
var orðin eitthvað slitin, og ef
mér ekki skjátlaðist því meira,
var þarna skammasenna í gangi
á .þessari stundu.
Þegar Jordan Barker hafði
hlaupið svona snögglega út úr
bílnum var það bersýnilegt, að
hann hafði átt von á að þurfa
að gera upp við einhvern, og
lítill vandi að geta sér til, hver
þessi einhver var ,en bróðir
hans hafði — heldur en að giga
á hættu, að hann segði okkur
ofmikið — blandað sér í málið
áður en það var orðið um sein-
an. Mér fannst því einsætt, að
hvert sem misklíðarefni þeirra
kynni að vera, þá væri það í
einhverju sambandi við málið,
sem ég hafði til meðferðar.
Væri bróðirinn hvergi nærrL
þá var Chuck Barker líklegur
til að bogna og játa, ef við
gengjum á hann ... til dæmis
með því að toga í nokkrar negl-
ur inni. í skrifstofunni minnL
— Við skulum fara á stöð-
ina, sagði ég ólundarlega .—■
Mér finnst einvhrenveginn við
vera búnir að sitja hér nógu
lengi.
— En hvað um þennan klúbb?
Ættum við að athuga hann úr
því að við erum hér í nágrenn-
inu?
— Hann er sennilega stein-
dauður á þéssum tíma dags. ..
betra að fara þangað um mið-
nættið, þegar allt er í fullum
gangi. En við gætum vitanlega
athugað hann að utan. Veiztu,
hvar hann er?
Blaðburðarfólk
vantar í eftirtalin hverfi:
Skerjaí sunn-
flugvallar
Lynghagi
Lindargata
Vesturg. II
Austurbrún
Kjartansgata
Hringb. frá 92
121
Tjéirnargata
Suðurlandsbraut
Skipholt II
Oðinsgata
Tómasarhagi
Kirkjuteigur
Skólavörðustígur
Leifsgata
Laugarásvegur
llltrgíuatMaMlí
SIMI 22-4-80
BIJTASALA
BIJTASALA
GOLST EPPABIJT AR
Seldir með miklum atslæffi næsfu daga
VEFARINN HF, Ármúla 7, jarðhæð, s'imi 36935