Morgunblaðið - 18.11.1965, Page 3

Fimmtudagur 18. nóv. 1965
MORGUNBLAÐID
3
ERLENDIS frá berast þær
fregnir, að Vetur konungur sé
skollinn á í allflestum löndum
Norur-Evrópu, og hafi víða
snjóað mikið. Þar hafa menn
nú axlað skíðin sín og eru
byrjaðir að renna sér niður
brekkurnar. Þess vegna er
þess að vænta, að íbúar þess-
ara landa verði undrandi,
þegar þeir frétta, að það land
sem kuldalegast nafn ber af
öllum löndum veraldar, skuli
nær algjörlega hafa sloppið
við heimsókn vetrar konungs.
Hér hefur hann aðeins drepið
niður litla fingri og valdið
nokkrum frostum undanfarið
og aðeins haft það í för með
sér, að is hefur lagt á Tjörn-
inni.
í mörg herrans ár hefur
það jafnan verið fastur fylgi-
fiskur íssins á Tjörninni, að
mikill fjöldi barna og ungl-
Sveinn Þormóðsson ljósmyndari var tvímælalaust maður dagsins þama við Tjormna, þvi að
allir vildu láta hann mynda sig. Loks lét hann undan þeim og safnaði þeim saman í einn hóp,
en litlu munaði að ísinn gæfi undan þunga barnanna, áður en þau gætu forðað sér.
A HÁLUIVIÍS
Þetta eru þær stöllurnar, Kristín Sigurðardóttir, Angelika
Pétursdóttir og Kristín Gústafsdóttir, en þær telja skauta-
íþróttina skemmtilegasla allra íþrótta.
inga hafa þyrpzt þangað til
þéss að renna sér á skautum.
Þó héfur skautaíþróttin aldrei
átt hér miklu fylgi að fagna
sem keppnisíþrótt — að vísu
var nokkrum sinnum keppt í
henni hér fyrir nokkrum ár-
um, en núna síðari árin hefur
það algjörlega lagzt niðuA
Aftur á móti væri það vel
íhugandi fyrir íþróttafélög að
taka þessa íþróttagrein aftur
á dagskrá, því að hinn mikli
fjöldi barna og unglinga sem
fjölmennir niður á Tjörn,
hvenær sem tækifæri gefst,
sýnir ljóslega að skautaíþrótt-
in á ennþá miklum vinsæld-
um að fagna hér, enda leit á
hollari íþrótt.
Þegar sólin skein sem hæst
á heiðum himni þar sem
stjörnuhröp urðu 15 sinnum á
klukkustund, gengum við nið
ur á Tjörn í gær til þess að
fylgjast með því er þar færi
fram. Á bakkanum bak við
Iðnó stóð stór lögregluþjónn
í fullum herklœðum og horfði
vökulum augum út á ísinn,
þar sem hundruð barna
renndu sér á skautum eða
stígvélum. Við snerum okkur
að lögregluþjóninum og spurð
um:
— Haldið þið vörð héna í
dag?
— Já, já, ekki veitir af,
svaraði hann. ísinn er hvergi
nærri nógu traustur ennþá.
Þið sjáið, að hérna við bakk-
ann er hann ekki frosinn enn,
og börnin virðast hafa mjög
gaman að því að sulla hér í
vökunum.
Þarna rétt hjá okkur var
hópur barna önnum kafinn
við að reima á sig skauta og
það mátti greinilega lesa til
hlökkunina af svip þeirra.
— Djöfilli verður gaman að
fara aftur á skauta, sagði einn
strákhnokkinn hressilega. —
Það er bara verst að skaut-
arnir eru orðnir of litlir.
Nú rak hann augun í ljós-
myndarann, hnippti þá í fé-
laga sinn, hýreygur mjög og
sagði: — Ha, ha, ha. Ég er
viss um að ísinn tarotnar und-
an þessum.
Litlu síðar sáum við hvar
þeir félagar stigu út á ísinn og
renndu sér hreyknir burt frá
bakkanum.
Við stóðum enn nokkra
stund á bakkanum hjá lög-
regluþjóninum og virtum
fyrir okkur börnin á skautun
um. Við sáum, að nokkrir
krakkar höfðu bundið saman
treflana sína og renndu sér
síðan í halarófu — með mis-
jöfnum árangri þó, því að við
og við varð nokkrum fóta-
skortur og féllu á ísinn. Sá,
sem teymdi lestina, fékk þá
óspart orð í eyra. — Þú mátt
ekki fara alltaf þessa eintómu
hringi. Það er ómögulegt að
fóta sig svona, kölluðu hin
föllnu til hans og það var
ekki laust við að grenjju gætti
í röddinnL
En leiðtoginn lét skammirn
ar ekkert á sig fá, heldur
hrópaði á móti: — Hvað er
þetta, krakkar mínir, hafið
þið aldrei verið í „rússibana“
áður.
Svo hélt leikurinn áfram og
við sáum seinast til þeirra,
þar sem þau fóru hvern hring
inn á eftir öðrum kringum
Tjarnanhólmann.
Við héldum áfram göngu
okkar um ísilagða tjörnina og
fyrr en varði renndu þrjár
hnátur upp að okkur og stað-
næmdust fyrir framan okkur.
Þetta voru þær Kristín Sig-
urðardóttir, Angelíka Péturs-
dóttir og Kristín, allar saman
í 12 ára A Melaskólanum.
Þær voru komnar til þess að
foxvitnast um hvað við vær-
um að gexa.
Hópur barna hafðl bundið saman treflana sina og rendu sér í halarófu um alla Tjörnina.
Við leiddum spurninguna
hjá okkur en spurðum þær í
þess stað, hve lengi þær hefðu
kunnað á skautum. Þær sögð-
ust hafa lært á skauta, þegar
þær voru níu ára, og áð þeim
þætti skautaíþróttin skemmti-
legust allra íþrótta sem þær
hefðu stundað. Fleira kváðust
þær ekki hafa að segja okkur
og renndu sér í burt frá
okkur, en við héldum aftur til
lands meðan ísinn brakaði
ógnvænlega undan fótum okk
ar.
J
STAKSTHIVAR
Ródesía
Atburðimir í Ródesíu hafa vak
ið mikla athygli og umtal viða
um heim, og erlend blöð mikið
skrifað um hina einhliða sjálf-
stæðisyfirlýsingu stjómar Ian
Smith. Bandariska stórblaðið
New York Herald Tribune ræðir
þetta mál í forustugrein fyrir
nokkrum dögum og segir þar:
„Þegar Ian Smith, forsætisráð-
herra, rauf tengslin við Bretland,
líkti hann sjálfum sér við George
Washington. Og sjálfstæðisyfir-
lýsingu Ródesíu likti hann við
sjálfstæðisyfirlýsingu Bandarikj-
anna á sánum tíma“.
Þessi líking er móðgun, bæði
við minningu Washingtons og
við sögulega bandaríska heimild.
Bandaríkjamenn rufu tengslin
við brezku krúmina til þess að
setja á stofn þjóð frjálsra manna.
Smith og hans menn hafa gert
uppreisn til þess að koma í veg
fyrir að Ródesía yrði frjáls og til
þess að viðhalda stjóm fámenns
hvits minnihluta gagnvart hinum
svarta meirihluta.
Með því að vísa á bug kröfum
Wilsons, forsætisráðherra um að
Ródesía yrði að skuldbinda sig til
hægfara þróunar í átt meirihluta-
stjómar, ef landið ætti að fá
sjálfstæði, hafa Smith og menn
hans ekki aðeins rofið tengslin
við Bretland, heldur og einnig
við mikinn hluta hins siðmennt-
aða heims. Það sem hér er um
að ræða, er ekki aðeins Ródesia
sjálf, heldur það grundvallar-
atriði, að hvítir menn geta ekki
um allan aldur neitað íbúum
Afríku um sjálfstjóm. Þetta er
grundvallaratriöið, sem yfir-
gnæfandi meirihluti aðildarrikja
Sameinuðu þjóðanna hefur þegar
sýnt í verki, að þau vilja halda
á lofti“.
Hvert er'
vandamálið?
Vandamálið er það, hvernlg
breyta eigi yfirlýsingunni frá
Sailsbury án blóðsúthellinga og
með eins litlum fjárhagslegum
og efnahagslegum erfiðleikum og
hægt er að komast af með. Refsi-
aðferðir Bretlands, sem studdar
era af Randaríkjunum og öðrum
þjóðum, geta varla borið ávöxt
þegar í stað. Ródesía kann að fá
stuðnáng frá Suður-Afríku og frá
lendum Portúgala, Angólu og
Mosambique Ródesía getur einnig
gripið til gagnráðstafana með því
að stöðva flutning á kopar frá
Zambíu, sem er hinum vestræna
heimi mikilvægt.
Aðrii taka völdin
Þessi barátta kann vel að
verða löng. Um síðir munu efna-
hagslegar aðgerðir hafa sin áhrif.
Það bezta sem hægt er að búast
við er, að hinir skynsamari i
hópi hvítra manna muni að lok-
um ná undirtökunum og komast
að skynsamlegu samkomulagi,
sem Bretland hefur boðið, og sem
Smitli hefur algerlega hafnað.