Morgunblaðið - 27.03.1966, Blaðsíða 3

Stmnudagur 27. marz 1966
MÓRGUNBLADIÐ
3
Leiff íslenzk-franska leiffangu rsins um Vatnajökul og er jökulþykktin sýnd meff tölum á mæl-
ingastöffum.
Fyrir 15 árum kom í Ijós að

»1
,
■i!
í>
i!
Vatnajökull er þykk ís-
hetta á lágu fjalllendi
UM þetta leyti fyrir 16 árum
var að leggja upp merkileg-
asti rannsóknarleiðangur, sem
farinn hefur verið á Vatna-
jökul, íslenzk-franski leiðang-
urinn undir forustu Jóns Ey-
þórssonar. Voru í honum
gerðar fyrstu maelingar á
þykkt íslenzkra jökla, sem
komu mjög á óvart og þóttu
ákaflega merkilegar. Míbl. rif-
jaði af þessu tilefni upp þessa
rannsóknarferð með Jóni.
— Þessi ferð var farin á
vegum Rannsóknarráðs að
öðru leyti en því að Expediti-
on Polaire Francaise undir for
ustu heimskautafarans Paul
Emils Victors lánaði mæli-
tæki, hina ágætu snjóbíla þá
fyrstu sem komu á Vatna-
jökul og sérfræðinga til að
gera mælingar, sagði Jón.
— Ég tel þetta merkileg-
ustu rannsóknarferte sem far-
in hefur verið á jökulinn,
sagði hann ennfremur, þvi
hún skar úr um svo merki-
legt atriði. Þarna voru gerðar
fyrstu mælingar á þykkt ís-
lenzkra jökla. Fram að þeim
tíma höfðu menn gizkað á að
Vatnajökull væri 50—100 m. á
þykkt, en hann reyndist vera
600—800 m þykkur og 1000 m.
þar sem dýpst var. Þetta skar
úr um það, að f jalllendið und-
ir jöklinum er víðast hvar svo
lágt, að það nær ekki upp í
núverandi snjólínu. Ef jökul-
skjöldurinn væri horfinn af
Vatnajökli, þá mundi hann
sem sagt ekki myndast aftur
nema á hæstu tindunum, sem
eru um og yfir 2000 m. á hæð,
svo sem á Hvannadalshnjúk
og Bárðarbungu. En Vatna-
jökull er jökulfjall, sem hefur
byggzt og heldur sér við, af
því hann fær næga úrkomu.
1 leiðangrinum voru þrír ís
lendingar, þeir Jón Eyþórs-
son, Árni Stefánsson og Sig- 4
urjón Rist, og tveir Frakkar, l
eðlisfræðingurinn Joset og bíl
stjórinn á snjóbílnum. — Það
voru mikil. viðbrigði fyrir ,
okkur sem vanir vorum að
tosast áfram kófsveittir með
sleða, með 2ja til 3ja km.
hraða á klukkustund, að kom
ast nú á snjóbílum allt upp
í 20 km. hraða, sagði Jón. Og
þarna lærðum við að komast
upp á að nota slík farartæki.
Þeir félagar lögðu upp 20.
marz og héldu upp Breiða-
merkurjökul og fóru á 6 vik-
um um nær allan jökulinn,
norður á Brúarjökul, vestur í
Grímsvötn, norður á Dyngju-
jökul og vestur á Köldukvís'l- 1
arjökul. Og þeir mældu með
5 km. millibili þykktina á
jökulhettunni með þeim ár-
angri að í ljós kom að hún er
allt að 1000 m. á þykkt, en
fjalllendið undir henni alls
ekki hátt.
Leiffangursmenn vlff snjóbíliinn taliff frá vlnstri: Franski bíl-
stjórinn, efflisfræffingurinn Joset, Jón Eyþórsson, leiffangurs-
stjóri, Sigurjón Rist. Á mynd- ina vantar Árna Stefánsson, sem
tök myndina.
99 Oruggur akst-
ur“ í Vík
I VÍK 1 Mýrdal, laugardaginn
19. marz sl., var að tilhlut-
an Samvinnutrygginga stofnaður
klúbburinn „Öruggur akstur"
fyrir Vestur-Skaftafellssýslu.
Á fundinmn voru boðaðir allir
þeir er hlotið hafa viðurkenn-
ingu Samvinnutrygginga fyrir
5 og 10 ára öruggan akstur, en
þeir eru um 60 alls í vestur sýsl-
unni.
í stjórn voru kjörnir: Reyi
Ragnarsson, Reynisbrekku, for
Tómas Gíslason, Melhól; Ai
Jónsson, Hrífunesi. Til vai
Böðvar Jónsson, Norðurhjáleif
Óskar Jóhannesson, Asi; Sigui
ur Gunnarsson, Vík.
Sr. Jón Auðuns, ddmprófastur:
KAIFAS
Af persónum þeim, sem harm-
leikinn léku, er á Golgata lauk,
er Kaifas skuggalegastur.
Júdas svíkur Krist af því að
hann misskilur hann. Pilatus
dæmir Krist af hugleysi, skilur
ekkert í Gyðingum, skilur ekk-
ert, hvað hér er um að vera.
•Kaifas einn reiknar dæmið með
kaldri ró.
Kaifas er af höfðingjaflokki
Zaddúkeanna. Aðeins þeir gátu
komist til æðstu metorða í
kirkju Gyðinga. Og menn voru
æðstu prestar aðeins um árabil,
en ekki ævilangt. Þannig er Ann
as, fyrrum æðstiprestur á lífi
meðan Kaifas tengdasonur hans
situr í þessu tigna embætti.
Annas var vitur maður, hygg-
inn og slægur stjómmálamaður.
Svo voru völd hans mikil, að
þótt svo héti í orði kveðnu, að
vestur í Rómaborg væri því ráð-
ið, hver hreppti tign æðstaprests
hjá Gyðingum, hélt Annas taum-
unum svo viturlega í hendi sér,
að þegar hér var komið sögu,
Höfðu sex æðstuprestar sam-
fleytt verið úr ætt hans, og nú
var sá sjöundi, Kaifas, tengda-
sonur hans.
Annasi hafði tekizt að raka
saman óhemjumiklum auði. Hátt-
settum Rómverjum hafði hann
lánað stórfé og hafði þannig
þeirra ráð í hendi *ér, þegar
honum lá á. N|ú sat tengdasonur-
inn, Kaifas, í sæti æðstaprests,
harðsvíraður eins og tengdafað-
ir hans, kaldrifjaður eins og
hann og jaf ósveigjanlega ákveð-
inn og hann í að berjast fvrir
völdum sínum og áhrifum
prestastéttarinnar.
Það er fráleitt, sem margir
hugsa, að Farísearnir hafi ver-
ið megin andstæðingar Jesú.
Hann átti vini meðal þeirra, og
trúarlífið í Gyðingalandi átti
Faríseunum margt gott að þakka.
En hin volduga prestastétt var
höfuðóvinur Jesú. Það var hún,
sem fékk hann krossfestan. í
broddi þeirrar stóð Kaifas æðsti-
prestur og að baki honum jafn-
vel ennþá skuggalegri ,ennþá
samvizkulausari maður, Annas
tengdafaðir hans.
Frammi fyrir þessu óhugnan-
lega valdi stóð Jesús á morgni
Langafrjádags. Andspænis ein-
hverju kaldrifjaðasta prestaveldi
sem sagan greinir frá, stóð band-
inginn Jesús frá Nasaret.
Réttarhaldið fer fram svo
snernma morguns, að ekki eru
aðrir viðstaddir en þeir, sem
hægt hafði verið með skyndingu
að kveðja saman. Trúlegt er
hinsvegar, að Kaifas hafi undir-
búið allt kveldinu áður og senni-
lega gengið sjálfur á fund Píla-
tusar, sem þessa dagana er gest-
ur í hinni glæsilegu höll Heró-
desar rétt fyrir utan borgarmúr-
ana, og þá gengið þannig frá
landstjóranum, að hann er til
reiðu í morgunsárið, þegar mál-
inu er vísað til hans.
Þögull stendur Jesús frammi
fyrir Kaifasi og svarar ekki
spurningum hans, þótt hann
leggi fast að bandingjanum að
svara. Loks ' grípur Kaifas til
dýrasta eiðsins: „Ég særi þig við
Guð hinn lifanda, að þú segir
oss, hvort þú ert Kristur, Guðs-
sonurinn". Og Jesús svarar: „Ég
er það“.
s Kaifas glottir, hann snýr sér
frá bandmgjanum og að ráðherr-
anum og segir sigri hrósandi:
„Hvað þurfum vér rYú framar
votta við?“ Og ráðið svarar:
„Hann er dauða sekur“.
Fyrstu geislar morgunsólar-
innar skína inn í réttarsalinn,
þar sem svívirðilegasta dóms-
morð mannskynssögunnar er
drýgt.
Nú er það formsatriði eitt eft-
ir, að fá dóm Pílatusar. Kaifas
kann ráð: Þegar Pílatus hikar,
hvíslar hann í eyra hans: „Ef
þú lætur þennan mann lausan,
ertu ekki vinur keisarans." Þetta
hreif, og það hafði Kaifas vit-
að. Þrásinnis hafði Pílatus áð-
ur orðið að þola þá auðmýkingu,
að fá ofanígjöf frá keisaranum
fyrir fljótfærni sína og heimsku-
pör. Aðstaða hans hjá valdhöf-
unum vestur í Rómaborg er orð-
in svo veik, að hann verður að
gæta sín.
Hann þvær hendur sínar og
fellir síðan dóminn. Allt fer eins
og Kaifas hafði viljað og séð
fyrir.
Horfðu á persónur Píslarsfóg-
unnar. Láttu þær stíga fram fyr-
ir sjónum þínum hverja af ann-
arri. Skoðaðu myndir þeirra sem
léku hlutverk sínum í hinum
mikla sorgarleik. Þar er skugga-
legt margt en skuggalegust þó
persóna prestsins, æðstaprests-
ins. Kirkjur hinna ýmsu trúar-
bragða hafa á ýmsum túmim
orðið sannleikanum þungar í
sikauti. Einnig kirkja hans, sem
harðast fékk á kirkju lands sins
að kenna. *
En láttu þessar myndir hverfa,
hverja af annarri, unz eih mynd
aðeins er eftir: KRISTUR.
Horfðu á hahn, gleymdu öll-
um hinum. Yfir honum vakir
auga Guðs, því að í honum býr
sá sigrandi, mildi máttur, sem
allar sálir, einnig sál hins misk-
unnarlausa, kaldrifjaða Kaifasar
á að leysa.
Ætti svo djörf von ekki að
vekja guðsbörnum gleði fremiur
en afbrýðisama gremju?
— Athugasemd
Framhald af bls. 2
þátt í rannsóknum og uppljóstr-
unum flestra hinna meiriháttar
sakamála hér í Reykjavík hin
síðustu ár.
Hann hefur auk þess ritað bók
um kynni sín af styrjöldinni. ♦
Bera þessar staðreyndir vitni um
heimsiku og hæfileikaskort?
Ég vil að lokum geta þess, að
annar ritstjóri þessa vikublaðs
var sjálfur í „prófi“ fyrir nokkr-
um árum í Ríkisútvarpinu,
frammi fyrir alþjóð, og ætlaði
að sýna þar gáfnafar sitt og hæfi
leika. Ég man ekki betur, en
hann félli á því prófi, þótt hann
hefði sjálfviljugur boðið sig fram
til prófsins og valið efni það,
sem um úr var spurt
Á að meta gáfur hans og snilli
eftir þeirri frammistöðu?
Hvaða ástæður liggja annars
til þessara skrifa í .blaðinu? Er
undirrótin hefndarhugur? Er það
vegna þess, að báðir ritstjrórar
blaðsins hafa setið fyrir framan
rannsóknarlögreglumenn og saka
dómara og orðið að svara spum-
ingum þeirra um athafnir, sem
grandvörum og löghlýðnum borg
urum hefði ekki komið til hugar
að fremja? Kom Njörður Snæ-
hólm þar ef til vill við sögu?
Svari sá, sem veit.
Með þökk fyrir birtinguna.
Reykjavík 26. marz. 1666
Tómas Einarsson, rannsóknar-
lögregluþjónn.
Aukinn inn og
útflutningur
Vlöruskiptajöfnuðurinn í febrú
armánuði 1966 var óhagstæður
um 13.7 millj. Var flutt út fyrir
383 millj. en flutt inn fyrir 396.8
millj. Á sama mánuði í fyrra
var vöruskiptajöfnuðurinn óhag-
stæður um 43.1 millj. kr., en þá
var flutt út fyrir 249.8 millj. kr.
og flutt inn fyrir 293 millj. kr.