Morgunblaðið - 14.04.1966, Blaðsíða 17

Plmmtuflagur 14. apríl 196*
MORGU NBLAÐIÐ
17
Stórkostlegasti
einkaspæjari
Evrópu
TOM PONZI, frægasti einka-
spæjari Evrópu í dag, er ekk-
ert grín. ítalir hlæja ekki,
er þeir heyra á hann minnst.
Nafn hans vekur ótta hjá
mörgum og djúpa lotningu
hjá öðrum og þykir það ekki
lítils um vert á Ítalíu, þar
sem yfirleitt er lítil virðing
borin fyrir frægu fólki.
Fyrir þeim, sem ekkert
þekkja til starsfemi hans, er
Ponzi ef til vill aðeins aug-
lýsing framan á símaskrá, eða
nafn á götuskilti, sem tíðum
ber fyrir augu þeirra, er aka
niður Via Montenapoleone.
Hann er hinn ísmeygilegi
herramaður, sem sýndur er á
sjónvarpinu hefja sig til flugs
í þyrlu, til að fylgjast með
hegðun ákveðins iðnjöfurs á
skemmtisiglingu á Coma
vatninu.
Dagar framhjáhalda hjá
hefðarfólki Mílanóborgar virð
ur og nærgætinn maður.
Margir hljóta að draga þá
ályktun, að hann sé illkvitt-
inn, óáreiðanlegur, undirför-
ull og djöfullegur, eins og
elektrónisku myndatækin
hans. Þetta er þó fjarri
sanni.
Ponzi er látlaus og blátt
áfram; á andliti hans er að-
eins- einn svipur í einu, —
og sá svipur er hreinn' og
ekta. Ponzi er 1.68 m á hæð,
en þéttvaxinn mjög og mun
óárennilegri en James Bond.
Sagt er, að Bond hefði getað
lært mikið af Ponzi og starfs-
mönnum hans. Ponzi og Bond
eiga eitt sameiginlegt; þeir
eru báðir miklir matmenn,
en þó Ponzi öllu meiri. Hann
klæðist þó ekki samkvæmis-
klæðnaði áður en hann snæð-
ir, lætur sér nægja að stinga
servíettu niður í hálsmálið g
ræðst síðan á ýmsa kjötrétti,
einkum kálfasteik og bjúgu,
sem hann rennir niður með
ósviknu Piedmontese víni.
Þótt hann borði álitlegan há-
degisverð, á hann það oft til,
að fá sér aukabita kl. 3. Að-
stoðarmennirnir, sem eru líf-
verðir hans á tíðum næturferð
um, stara með opinn munn-
inn á mathákinn með sveru
fingurna, reiðu'búnir að fram-
kvæma skipanir hans.
Mikill erill er sífellt í kring
um Ponzi, bifreiðir að koma
og fara, símahringingar á
öllum tímum sólarhringsins.
í Mílanó hefur Ponzi 22 bif-
reiðir, sem búnar eru sendi-
og móttökutækjum. Með litl-
um senditækjum, sem Ponzi
og menn hans geta sett í bif-
reiðir, sem fylgjast á með,
geta þeir fylgst nákvæmlega
með ferðum þeirra og reikn-
Hér er Ponzi að fylgjast með giftri konu og elskhuga henn-
ar, þar sem þau sitja á veitingastað (efri myndin). Mynda-
vél hans er með sterkri aðdráttarlinsu. Ponsi hefur látið
þjóninn setja öskubakka með áföstum eldspýtustokk á borð
skötuhjúanna. í stokknum er lítið senditæki og tekur Ponzi
allt samtal þeirra upp á segulband í bíl sínum.
ast vera taldir. Ponzi lyftir
sorptunnulokinu af borginni
að vild, hristir hausinn dapur
í bragði, dregur upp úr pússi
sínu langdræga hljóðnema,
myndavélar með aðdráttarlins
um og margskonar elektrón-
ísk tæki og segulbönd. Eng-
inn er óhultur fyrir undra-
manninum Ponzi. Ef það á
fyrir honum að liggja að
verða myrtur, þá verður það
án efa samkvæmt skipun ein-
hvers auðkýfings í Mílanó.
Að öllu þessu afihuguðu,
mætti ætla, að Tom Ponzi
sé allt annað en vingjarnleg-
að samstundis út í hvaða göt-
um þeir stanza. Bifreiðir
Ponzis eru af ýmsum gerð-
um, allt frá Ferrari til Fiat
600 með kraftmiklum vélum.
Þegar annríkið er hvað mest,
hefur Ponzi 60 manna starfs-
lið í Mílanó og á Rivierunni.
Ponzi er maður skjótra á-
kvarðana og getur með
klukkustundar fyrirvara sent
hóp manna til Hamborgar, ef
þörf gerist, til að fylgajst
þar með ferðum einhvers. Á
fjarritara sína fær hann upp-
lýsingar frá hótelum hvar
sem er í heiminum.
Þeir hlóu báðir og fengu sér
kaffi saman. Iðjuhöldurinn
þá að segja Ponzi frá því,
hve indælt það væri að kom-
ast burtu frá fjölskyldu sinni
annað slagið. Hann sagði
Ponzi, að hann væri á leið
til ákveðins næturklúbbs, þar
sem hann ætti indæla vin-
konu, sem væri dansmær. Það
kann að hljóma einkennilega,
en Ponzi vekur furðulegt
traust manna á sér.
Þetta sama kvöld lagði
Ponzi nákvæma „ferðaáætl-
un“ mannsins fyrir eiginkonu
hans, sem átti sér einskis ills
von.
Hvað varð þess valdandi, að
Ponzi lagði fyrir sig þetta
starf, að njósna um fólk? —
Hann á mjög fáa vini, er ein-
mana maður, en er tryggur
ættingjum sínum og starfs-
mönnum. Hann á erfitt með
svefn og nýtur þess að horfa
á morgunsólina glitra á vatns
fletinum fyrir neðan villu
sína við Maggiore-vatnið.
Hver er saga þessa undar-
lega manns? Við verðum að
hverfa aftur til fasista tíma-
bilsins til að skilja Ponzi.
Hann var fæddur árið 1921,
í bænum Pola í Istriafylki,
sem síðar varð hluti af Júgó-
slavíu. Faðir hans var ríkis-
starfsmaður, forstjóri skatt-
heimtunnar. Þegar Ponti var
23 ára gamall, var hann far-
inn að vinna með fasistun-
um. Þegar Badoglio undirrit-
aði uppgjafasáttmálann árið
1943, áleit Ponzi, að ftalía
væri sokkin eins djúpt í svað-
ið og unnt væri. Hann var
fylgjandi Mussolini til hins
síðasta dags, því hann áleit að
Mussolini væri eini heiðar-
legi maðurinn, sem eftir væri
á ítaliu.
Eftir striðið, þegar þjóðern-
issinnar höfðu öll völd í sín-
um höndum ,átti Ponzi í mikl-
um erfiðleikum með að fá at-
vinnu. Á þessum árum ríkti
mikil heift milli vinstri og
hægri sinnaðra. Ponzi var fá-
tækur maður og mikill and-
kommúnisti, sem tók virkan
þátt í götuóeirðum. f dag er
Ponzi efnaður maður, á villu
við Maggiorevatnið og er
hún metin á 16 millj. ísl. kr.
Hann er ennþá and-kommún-
isti. Hann trúir því, að ítalsk-
ir kommúnistar muni fyrr eða
síðar gera tilraun til valda-
Tom Ponzi með hluta af njosnatækjum sínum. Þar gefur að
lita ýmsar tegundir af hljóðnemum og öðrum elektrónísk-
um tækjum. Einnig eru hér allar hugsanlegar gerðir og
stærðir af ljósmyndavélum.
ánægð. Ponzi pantaði þá
tíma hjá tannlækninum og
bað hann um hár af höfði
þeirrar ljóshærðu. Ponzi lét
konuna síðan rannsaka bæði
hárin undir smásjá og þá
fyrst sannfærðist hún, greiddi
200 pund fyrir þjónustuna og
fór síðan ánægð heim.
Ponzi er mjög áreiðanlegur
maður, en menn skyldu þó
varast að gera hann að trún-
aðarmanni sinum, — allra sízt
varðandi „smásyndir.“ Því
þá gæti farið fyrir þeim líkt
og iðjuhöldi nokk'rum, sem
var í sumarleyfi með konu
sinni á Rivierunni. Dag nokk-
urn skildi hann konu sína
eftir og hugðist skjótast til
Mílanó. Hann ók greitt á hrað
brautinni, en veitti því eftir-
tekt, að fyrir aftan hann var
önnur bifreið ,sem einnig var
á hraðferð. Þarna var kom-
inn Ponzi í sínum Ferrari.
Þegar þeir námu staðar við
veitingastað meðfram vegin-
um kannaðist iðjuhöldurinn
strax við hinn fræga spæj-
ara. „Ég var að velta því fyr-
ir mér, hver væri á hælum
mér“, sagði hann. „Ég vona
Ponzi með langdrægan hljóðnema, sem hann stillir eftir
heym. Hljóðnemi þessi getur tekið upp samtöl á 100 metra
færi og er hann búinn sérstökum „filterum“, sem útiloka
öll utanaðkomandi hljóð.
Það vekur enga furðu þótt
ítalskt framhjáhaldsfólk
skjálfi í rúmum sínum. Það
þarf aðeins að hugleiða,
hvernig fór fyrir eiginkonu
kaupsýslumanns nokkurs í
Mílanó. Konán hafði einkar
furðulega aðferð til að halda
framhjá manni sínum. Eftir
að maður hennar hafði snætt
hádegisverð sinn og var far-
inn aftur til vinnu sinnar, lét
hún einkabílstjóra sinn aka
sér til ákveðinnar hárgreiðslu
stofu. Hún bað hann síðan að
ná í sig síðar um kvöldið
fyrir utan ákveðna verzlun i
borginni. Þegar bílstjórinn
var farinn, fékk hún sér leigu
bíl, sem ók henni til flugvall-
arins. Þar tók hún sér far með
Caravelle þotu til Parísar, átti
þar fund með elskhuga sín-
um og flaug síðan aftur til
Mílanó síðar um kvöldið.
Þannig var málum háttað,
þar til Ponzi komst í spilið.
En kvöld eitt, er eiginkonan
kom heim úr einni Parísar-
ferð sinni, sat maður hennar
heima og var að virða fyrir
sér Ijósmyndir af konu sinni
og elskhuga. Myndirnar
‘höfðu verið teknar sama dag-
inn í París og sendar til Míla-
nó með sömu þotu og frúin
kom með!!
Tom Ponzi hefur sína eig-
in upplýsinga- og auglýsinga-
þjónustu og er forstöðumað-
ur hennar blaðamaður að
nafni Gabriele Benzan. —
Benzan er þeirrar skoðunar,
að starf hans sé það erfiðasta
í heiminum. „Hver hefur
nokkurntíma heyrt getið um
auglýsingaþjónustu fyrir at-
vinnunjósnara?“ spyr hann.
Ég verð að leitast við að
flækja öll mál og villa um
fyrir mönnum. f stað þess að
koma af stað skrifum í blöð-
unum, verð ég þvert á móti
að sjá svo um, að þau skrifi
sem allra minnst um þau mál,
sem fyrir koma hverju sinni.“
Ponzi finnur litla ánægju í
því að sundra heimilum fólks.
„Ég þekki þann harmleik
mætavel. Ég er sjálfur skilinn
við konu mína og þekki þær
þjáningar, sem eru því sam-
fara. Það hefur komið fyrir,
að ég hafi orðið að leggja á
mig mikla vinnu til að sann-
færa afbrýðissama eiginkonu
um, að maður hennar sé sak-
laus.“ Hér var um að ræða
mál, þar sem konan hafði
fundið eitt ljóst hár á jakka
mannsins. „Við fylgdumst
með honum um nokkurt skeið
— maðurinn reyndist eins sak
laus og munkur. Við urðum
því að halda áfram að elta
maninn og dag nokkurn fór
hann til tannlæknis — og þar
starfaði ljóshærð aðstoðar-
stúlka." Enn var konan ekki
■»