Morgunblaðið - 28.07.1966, Blaðsíða 11

Fimmtudagnr M. júli 1966
MORCU NBLAÐIÐ
11
r
Við leggjum nú inn þá lág-
marksupplíæð, sem unnt er að
ávaxta í þessum nýstárlega
■banka og tökum upphæðina
strax út aftur, en höldum
fyrir bragðið bókinni, og þeg
ar við kveðjum þá banka-
n'ienn, þakka þeir okkur kær-
■lega fyrir viðskiptin. Skyldi
Landsbankinn nokkru sinni
■hafa hagnast betur á viðskipt
um?
í tjaldi símans er þröngt á
þingi og margir bfða eftir sím
■tali, enda ekki nema ein lína
í sambandi við símstöðina í
Borgarnesi. Þar inni hittum
við Pál Gíslason lækni
á Akranesi, en hann er læknir
mótsins. Við spyrjum hann,
hvernig skátimum heilsist og
hann svarar:
— Það er nú sem betur fer
ekkert alvarlegt að, en hins
vegar er alltaf einhver, gem
fær á sig smáskeinu í svo
mannmörgum hópi. Nú liggja
á sjúkrahúsinu, sem er í stóru
tjaldi hér miðsvæðis á mót-
inu, tveir sjúklingar. Annar Séð yfir tjaldbúðirnar á Landsmótinu. (Ljósm.: Ól. K. M.),

Kanadisku skátarnir frá Gimli. Lengst til vinstri er Kris Kardal, þá Neil Sander, Len
Thordarson, Brian Cook og Doug Thordarson.
Thordarson eru frændur og
segjast eiga marga ættingja
í Skaftafellssýslu, en Kris
Kardal segist ekki kannast
við fleiri ættingja en þrjá,
sem hann eigi hér á landi.
Len hefur áðallega orðið fyrir
þehn félögum og hann segir:
— Það er skrýtið, að ekki
skuli verða dimn t á nóttunni.
Heima í Gimli er orðið rokk-
ið um 10 leytið, en við eigum
samt ekki í neinum erfiðleik-
um með að sofna. Eftir amst-
ur dagsins erum við svo
þreyttir, að við erum ekki
fyrr lagstir út af fyrr en vi’ð
erum sofnaðir.
— Landið hér umhverfis
er sérstaklega skemmtilegt.
Alit er hér svo ósnortið. Væri
þetta í Kanada væri vafalaust
búið að setja upp matsölu eða
pylsuvagn við fossinn hér I
ánni rétt hjá, en hér er allt
eins og það var áður en menn
fóru að hrófla við landinu.
Hér eru engir skógar, svo að
Tvær reykvískar skátastúlkur,
Ingvadóttir.
með magakvilla, útlendingur,
sem ekki hefur þolað hið
breytta mataræði og hinn ís-
lenzkur skáti, sem hafði of-
kælzt í rigningunni. Þetta er
ekkert alvarlegt, þeir verða
oi'önir góðir eftir daginn.
Björgvin Þorbjörnsson er
Elin Óskarsdóttir og Auður
runa og skilja íslenzku mæta
vel, þótt þeir treysti sér ekki
til að tala hana.
Doug Thordarson og Len
Það eru glaðir og reifir
Strákar, sem við hittum í búð-
um kanadískra drengjaskáta.
Fimm þeirra, sem við tökum
tali eru búsettir í Gimli og
eru þrír af íslenzkum upp-
Dagskrárstjórinn ásamt fulltrúa úr tjaldbúðastjórn. Talið frá
vinstri: Gaðmundur Ástráðsson, Kristín Aðalsteinsdóttir, —
Sigrún Sigurgestsdóttir í tjaldbúðastjórn og Arnfinnur Jónsson
verzlunarstjóri í minjagripa-
verzluninni. Þar fyrir utan er
löng biðröð, svo að einna
Ihelzt kemur manni í hug
krepputíminn, þegar vöruval
var sem fábreyttast. Orsökin
hér er annars eðlis. Verzlun-
in er svo lítil að ekki rúmast
nema fáir inni í einu og við
skiptavinir bíða utandyra
í rigningunni eftir afgreiðslu.
í verzluninni eru seld merki
mótsins, peysur og alls kyns
6kátavarningur í tilefni móts-
ins.
maður getur notið víðsýnisins
og séð hrikaleik hinna ís-
lensku fjalla. Það er einhver
munur en heima ,þar sem
maður sér ekki landíð fyrir
skógi
— Jú, við sækjum alltaf
íslendingadaginn í Winnepeg.
Þetta verður í fyrsta sinn sem
við missum af honum, en
hann er á sunnudaginn. Þá
eru haldnar ræður á íslenzku
og við skemmtum okkur all/t-
af konunglega. Ég hef t.d.
aldrei misst af þessum degi
í 20 ár. Hápunktur hátíða-
haldanna er þegar fjall-
konan er krýnd og á eft-
ir er glimusýning.
— Það skemmtilegasta við
ísland er að hér er svo gott
að vera í útilegu, engin skor-
kvikindi eða neitt slíkt til
þess að skyggja á gleðina. Við
erum allir mjög hrifnir af
harðfiski og skyri, enda get-
um við fengið þa'ð í Gimli.
Þar er það selt í verzlunum.
— Hér á landi tala einnig
allir 2 og 3 tungumál. Það
er dáiítið skrítið fyrir okkur
Kanadamenn, sem höfum
sjálfir þetta eilífa tungumála
vandamál heima fyrir, segja
þeir félagar og við kveðjum
þá.
Á landsmótinu starfa í póst
húsinu þrír póstmenn. Póst-
meistari er Reynir Ármanns-
son, en honum til aðstoðar
eru þeir Axel Sigurðsson og
Grímur Sveinsson. Þeir fé-
lagar upplýsa okkur um, að
unnt sé að fá alla fyrir-
greiðslu í pósthúsinu. Þar er
afgreiddur bögglapóstur, —
venjulegur bréfapóstur og
þar er póstsparibanki (giro)
fyrir sænska og norska þátt-
takendur. Þeir félagar segja,
að samvinna.við skátana hafi
verið öll hin ánægjulegasta.
f tilefni af mótinu hefur og
verið gerður sérstakur póst-
stimpill með merki mótsins
að grunni.
Við höfum nú dvalið í góðu
yfirlæti skátanna um stund
og erum orðnir holdvotir, en
þrátt fyrir rigninguna dáumst
við að glaðlyndi þessa unga
fólks. Þar er „gleði í hverri
sál“.
Póstmennirnir þrír, talir frá vinstri: Grimur Sveinsson, —.
Reynir Ármannsson og Axel Sigurðsson.
Telpur frá Blönduósi. Talið frá vinstri: Stefanía Guðmunds-
dóttir, Margrét Einarsdóttir, Ingibjörg Sigvaldadóttir — og
Ragnhildur Sövik.