Morgunblaðið - 07.08.1966, Blaðsíða 3

Simnudagur 7. égúst 1966
MORCUNBLAÐIÐ
‘J
í GÆR áttu 56 klukkur
stærstu kaþólsku kirkju
Bandaríkjanna, „Thi Shrine
of the ImmaculaTe Con-
ception" að hringja í heila
klukkustund fyrir yngri dótt
ur Bandaríkjaforseta, Luci
Baines Johnson, og Patrick
J. Nugent. Kirkja þessi kost-
aði á sínum tíma bandarísku
þjóðina hvorki meira né
minna en 21 milljón dollara,
en þetta er í fyrsta skioti
sem gefið er leyfi til þess að
brúðkaup fari þar fram. Luci
og Pat kusu heldur að git'a
sig í henni en í St. Matchew's
Cathedral, sem er næst
stærsta kaþólska kivkjan í
Washington. Kann þar að
hafa ráðið miklu um, að út-
för Johns F. Kennedys, fyrr-
um Bandaríkjaforseta, var
gerð frá síðarnefndri kirkju.
Klukkan 12 á hádegi átti
Johnson forseti, að leiða dótt
ur sína uppað hinu geysi-
stóra marmaraaltari kirkjunn
ar í fylgd með 12 brúðar-
Séð inn í kirkjuna.
Brúökaup aldarinnar
meyjum, þar á meðal Lindu
Bird, klæddum siðum bleik-
um kjólum. Hundrað manna
kór átti að syngja við athöfn
ina og leika átti undir á 9138
pípna pípuorgel. Lucy og
Pat áttu að krjúpa á hvítum
satínpúðum fyrir framan alt-
arið. Séra John A. Kuzinskas,
Chicago, Illinois, mun hafa
framkvæmt athöfnina, en
hann er náinn vinur brúð-
gumans. Kirkjan var skreytt
hvítum blómum og grænu
laufskrúði. Ráðstafanir voru
gerðar til að skreyta þá
bekki sem ekki voru setnir,
en þeir voru margir, þar sem
kirkjan rúmar alls 3500
manns en gestir voru ekki
nema um 700.
Að athöfninni lokinni
munu hinir 700 hafa haldið
til Hvíta hússins en þar tbr
gestamóttakan fram. Áttu
þar að skemmta þeim tvær
hljómsveitir, hljómsveit land-
1874: Brúðkaup Nellýjar, dóit
ur U.S. Grants forseta, og
Algernons Sartoris.
gönguliða sjóhersins og
hlfómsveit Peters Duchin.
Ætluðu þær m.a. að leika
„Watusi“, sem Luci hefur
mest dálæti á.
Brúðkaup þetta er að
mörgu leyti merkilegt í sögu
bandarísku þjóðarinnar. í
fyrsta lagi er þetti fyrsta
kaþólska giftingin í Hvita hús
inu og einig fyrsta skiptið
sem dóttir Bandaríkiaíorseta
Sr. Jón Auðuns dómprófastur:
Umburðarlyndi
>AÐ er leitt, og meira en leitt,
að ekkert blaðanna sá sér fært
að birta í heild hið merkilega
erindi, sem framkvstj. Samein-
uðu Þjóðanna, U Thant, flutti
hér í Háskólanum fyrir nokkru.
Ég held að nokkuð mörgum hafi
fundizt að lsendur blaðanna,
þeir sem lesa, mættu ekkert orð
af máli þessa merka manns
missa.
U Thant vék hvað eftir annað
að umburðarlyndinu og nauð-
syn þess fyrir heiminn í dag.
Og hann taldi umburðarlyndi,
einkum trúarlegu umburðat-
lyndi mjög hafa vaxið fiskur
um hrygg á síðustu áratugum.
Umburðarlyndi hefði áður ver-
ið talið glæpur. Nú væri það
talið dyggð.
Meðan ég sat undir þeim
lestri kenndi ég nokkurrar
blygðunar vegna trúar minnar,
kristinnar trúar, þeirrar verð-
mætustu að mínum dómi, sem
mannkynið hefir ennþá þekkt.
Ég hugsaði um það, hve fjarri
fer því, að í kristnum heimi
ríki það umburðarlyndi í garð
Teikning af
brúðkaupskökunni.
giftir sig í kirkju. Þá er þett.a
fyrsta brúðkaupið í Hvita
húsinu í 52 ár eða siðan
Eleanor dóttir Woodrows
Wilson giftist William Gibbs
Framhald á bls. 14
annarra trúarbragða, sem verð-
ugt væri: í Búddhadómi, trúar-
brögðum U Thants, er þetta um
burðarlyndi fyrir hendi og hef-
ir verið frá upphafi vega, en i
kristindóminu ekki. Og hvers-
vegna?
Kristindómur er átrúnaður
kærleikans. Orð Jesú og lif hans
ekki síður var dýrðaróður um
kærleika Guðs og brennandi
hvatning til manna um innbyrð-
is kærleika og bræðralag:
Hver smælingi er Guðs barn,
sem eilífum Guði er eins annt
um og ætti hann ekkert annað
til að elska. Kærleikshönd hans
er að leiða þennan stóra barna-
hóp að háum markmiðum.
Mergð þessara margvíslegu
barna elskar hann. Enginn smæl
ingi á að glatast.
Þetta kjarnamál kristindóms-
ins.' þekkjum við, en því fer
fjarri, að fagnaðarboðskapur-
inn um fyrirgefandi föður, kær-
leiksríkan Guð sé einráður 1
þeim trúararfi, sem upptök átti
í Suðvestur-Asíu og trúarbrögð-
in þrenn eru sprottin af: Gyð-
ingdómur, kristindómur og ísl-
am eða Múhameðstrú.
í kristindómi hefir að sjálf-
sögðu verið lögð áherzla á Guð
sem kærleiksríkan föður, eins
og Kristur kenndi. Og hvernig
ætti annað að vera meðan menn
lesa guðspjöllin? En við liliðina
á þeirri mynd af Guði stendur
í helgiritum okkar kristinna
manna önnur mynd af Guði,
sem refsigjörnum, afbrýðisöm-
um, reiðum Guði.
Þessar tvær guðsmyndir eru
vitanlega ósættanlegar með öllu.
Og það er rétt, sem einn víð-
kunnasti hugsuður okkar r.íma,
A. Toynbee, segir, að í krist-
inni gufræði og kristinni boðun
hafi aldrei verið gerðir upp
reikningarnir milli þessara
ósamrímanlegu hugmynda um
Guð.
í stað þess að gera upp þá
reikninga með hreinskilni og
djörfung hefir sá vegur verið
valinn að steypa þessum ósættan
legu sjónarmiðum saman í trú-
fræði, sem enginn hefir skilið
og enginn getað túlkað, nema
þeir sem lært hafa slíkan hugs-
anagang og slíkar skýringar.
Saga vestrænna þjóða geymir
þess glögg og dapurleg dæmi,
að afleiðingar þessa tvískinn-
ungs í guðshugmyndinni hafa
orðið afdrifaríkar.
Trú á Guð sem afbrýðisaman
einvaldsherra, eins og Jahve
Gyðinganna er öðrum þræði, hef
ir alið upp £ kristnum mönnum
þá stórlega viðsjárverðu hug-
mynd, að trúarskilningur þeirra
væri hinn eini rétti, að kirkjan
eða trúflokkurinn, sem þeir að-
hylltust, ætti ein allan sannleik-
ann, og að aðrir vegir til sálu-
hjálpar væru engir til.
Ég hefði nú heldur kosið minna umstang, segir Pat.
Um þetta trúboð, þennan trú
arskilning hafa sértrúarflokka
eða „ofsatrúarmenn" engam
veginn verið einir. Þetta er eii
af meginkenningum rómverski
kirkjunnar, og grundvöllurini
að skiptingu kristninnar í alla
þessar kirkjudeildir, alla þess
flokka, er framar öllu öðru sí
að hver deild, hver kirkja, hv.e
flokkur, telur sig einan eða ein
eiga sannleikanri sjálfan og a
allir aðrir vaði um sálarheill o
sáluhjálplega trú í villu o
svima.
Umburðarlyndinu er að vax
fiskur um hrygg. Rétt er þa?
en róttæka hreinsun þarf a
framkvæma á kenningakeri
kirstinna kirkjudeilda, til þes
að byggja umburðarlyndið
traustum grundvelli. Þess hefi
fyrr verið þörf, mikil þörf. Þes
er brennandi nauðsyn i byrju:
atómaldar