Morgunblaðið - 21.01.1967, Blaðsíða 10

MOROUN BLAMÐ, UytfCkAMMMKM U.
MK.
i bók Williams Manchesters
VESTURÞÝZKA vikublaðið Stern hefur þegar hafið
birtingu á greinaflokki úr hinni umdeildu bók William
Manchesters „Dauði forseta" (The Death of a President)
um morðið á John F. Kennedy Bandaríkjaforseta. —
í Stern er frásögn Manchester birt óstytt, en Kennedy-
fjölskyldan hefur fengið aðra aðila, útgefendur bókar-
itinar og blöð, sem greinaflokkinn hyggjast birta, til
þess að fella brott um 1600 orð á þeim forsendum fyrst
og fremst, að þar sé um einkamál Kennedyfjölskyld-
unnar að ræða. Hér verður greint frá nokkrum þeirra
atriða, sem frá er skýrt í síðasta tölublaði Stern, en þar
er birt önnur grein blaðsins úr bók Manchesters. Þar
segir frá upphafi ferðalags forsetahjónanna til Dallas.
Það rikti kuldi og spenna á
sonhjónunum.
samiferðailálkiniu höfðu komið
sér fyrir í hóteli sínu, biður
Kennedy varaflorsetann að
koma til viðta'ls við siig. Hvað
þeim fór á mi’lli í þessu síð-
asta samtali þeirra, eor óvást.
Nítján mánuðum síðar rifjar
Jdhnson u.pp flyrir sér: „Við
i'iflumst sannarlega ekki ....
við rædidldum aðeins m.jióg
bak við bros og kurteisisvenj wr; Kennedyhjónin ásamt John-
• Hinn 21. nóvemlber 1063,
er florsetalhjóniin Ihlóflu flerðalag
sitt tii Texas, ólgaðá andtúðin
á meðal andistæ.ðiinga florset-
ans þar. f stóríborginni Dall-
as, þar sem harmleikurinn
átti eftir að gerast, var 5000
miðum drei'flt, þar sem lýst
var efltir florsetanum sem
glæpamanni. Á miðanum
voru tvser and'liitsn>yndir af
florsetanum en þessi (fýrirsögn
flyrir neðan. LÝST EIFTIR
FYRIR LANDRÁÐ. Þar flyrir
neðan mátti lesa: „Lýst er
eftir þessuim manni flyrir land
mðasta-rfsiemi gegn Bandiaríkj
»num.“ Sí'ðan voru taldair upp
í 7 greinum allar hugsanieg-
ar ásakanir á hendur florset-
anum, góðiur efniviður handa
öl'lum jþeim, sem Kennedy
hötuðu, ihvoirt sem þieir vonu
yzt itil hæigri eða vinstri. Samt
má eikki gera of mikið úir á-
hrifum þesea dreifibréfi^f »am
bandi við morð florsetanB. —
Ektki er vitað táá þess, að nein
ben.gsl haíi verið milii höf-
unda 'þess og morðingjans.
# Akaflt pólitiskt baktjalda-
makk geisaði innan Demó-
kratafllokksins í Texas. í flór
með florsetanum va.r Raiiph
Yarfborough þiingimaður fylk-
ieins í öidiungadieild banda-
rfslka þingsins. Hainn var I
mjög æstu skapi. Næstu daiga
á undan hafði hann flengið
nákvæml-ega að vita um ieyni
makk Conollys riikisstjióra
gegn sér. Því meir, sem hann
hugsaði um þetta, þvi reiðari
vadð hann. Samkvæmt skoð-
un hans voru þeir Conol'ly og
Lyndion B. Jóhnson varaflor-
seti — Yartoorough taildi að
hinn síðarnefndá væri einnig
þátttakandi í samsærinu gegn
sér — verri en nokkur repu-
blikani gat verið. Han.n gerðí
og Ktið til þess að dyúja þessa
andúð sína, þannig að fljand-
skapur sá, sem ríkti á mi'ili
ýmissa helztu manna demó-
krataflLokksins i Texas, varp-
aði undir niða*i dýúpum
skuigga á ferðalag florsetahjón
anna, enda þófct reynt væri að
iáta iíta svo út á yffiriborðinui,
að eirshugur væri ríkjandi oig
ekki spöruð vinar.leg bros
framimi flyrdr tilvonandi kjós-
endum og myndavélum flrétta
ij ósmy .ndtara n na.
Fyrsti áflangastaður var
borgim JSan Antonio og ílug-
vóiin var varia Lerot þegar and
Lýst eftir fyrir landráð
Þetta svívirðilega dreifibréf kynnti undir hatri á John F.
Kennedy Bandaríkjaforseta í Dallas.
úð hinna einstöku brauzit út.
Yanborough neitar að setjast
í bifrei'ð með va r aflorsetan um,
eins og fyrirhugað hafði ver-
ið, heldur fler inn í aðra bif-
®eið.
Þrátt flyrir allt enu móttök-
ur góðar. Ibúar borgarinnar
flagna florsetahjónunum mni-
iega. Hæfileikar forsetans til
þess að laða flólik að sér ag
fcöfra það koma hér í ijós
jafnt sem enóranær. Sáðan
var ílogið til Hóuston. Þetta
er síðasti sameiginlegi bjarti
tíminn í lífi florsetahjónanna
ag er skamrmvinnur, því að
fliugið tekur aðeins 46 mínút-
ur. —
KENNEDY OG
JOHNSON DEELA
Þegar florsetahjónin á®amt
fljörlega saman.“
í þessum samræðum voru
þeir „samt engan veginn sam-
mála.“ í hverju það fólsit, hef-
ur hann ekki skýnt nánar.
F'PÚ Kennedy hafði gengið inn
í Miðarherber.gið og heyi'öi að
vís.u, að tals.vert gekik á í sam
ræðum þeirra en hún var sjéif
önnum kafin við undirbúning
ræðu, sem hún áifcti að fllytja.
Þjónar og aðrir stairfls.mienn
hóte'lsins, sem áttu erindi
nokkrum sinnum inn í her-
ber.gið, heyrðu hvað efltir ann
að minnzt á naflnið Yartoor-
ough. Jolhnson, sem flrægur er
flyrir að vera uppstökkur, hélt
afltur af bráðlyndi siímu í nær-
veru yfirmanns sáns, en mað-
ur, sem sá hann yíirgefla her-
bergið, hefur sag>t svo flrá:
„Hann leit út eims og honum
faefði varið stootíð úr skamm-
byssu."
„Hlvað var að gerast?“
spurði Jacqueline Kennedy,
er Johtnson bafði yfirigefið
herlbengið, „hann var jlú hræði
lega reiður". Forsetinn var
hins vega.r káfcur og sagði:
„Dæmigert flyrir Lyndom ..
en hamn er í vamdræðum".
Frú Kennedy skýrði hér
manni sínum flrá því, að hiún
gæti ekki þolað Conalily rík-
isstjióra.
„Hvernig getur það verið?“
spurði maður hennar.
„Ég get ekki þolað hann I
kringum mig allan daginn.
Hann er í hópi þeirra manna
— æ, ég veit það ekki, ég
get einfaldlega ekki þolað
hann. Að sjá hann sitja þarna
og hæla sér allan tímann.
Þar að auki sneiðir hann að
þér allan daginn“.
„Þú mátt ekki segja, að
þú þolir hann ekki, Jackie,
ellegar munt þú trúa því sjálf
einn góðan veðurdag og þá
ekki geta komið fram við
hann hleypidómalaust. í guð-
anna bænum gerðu þér ekki
gramt í geði hans vegna, því
að ég er einungis kominn
hingað í því skyni að jafna
ágreininginn. Eins og sakir
standa er ég að reyna að
koma því til leiðar, að tveir
ákveðnir menn geti ekið sam-
an i sömu bifreið og ef þeir
byrja á því, að láta í ljós
innstu fyrirlitningu sína hvor
á öðrum, mun enginn geta
stigið upp í bíl með öðrum“.
í kvöldverðarboði hélt flor-
setinn ræðu, sem ekki var
löng. Áheyrendum virtist
hann mjög óþvingaður. Að-
eins fáir þeirra vissu, að hann
hafði áunnið sér þennan frjáls
mannleika með mikilli fyrir-
höfn í ræðuskóla í Boston. Er
hann stóð í ræðustól, virtist
þessi frjálsmannleiki hans
nær fullkominn. Aðeins hend-
ur hans komu upp um hann
og honum var mjög umhugað
um, að láta ekki sjá þær.
Blaðamaður, sem var mjög
nærri faonuim, hefur samt
sagt frá því, hvernig þær titr-
uðu við og við Mkt og hjiá
sjúkum manni. Af og til lyfti
hann hægri hendinni upp og
fram og vísifingurinn sást
skýrt í geisla kastljóssins rétt
til þess að leggja áherzlu á
eitthvað sem hann var að
segja. Varla hafði hann dreg-
ið höndina til baka en titring
urinn byrjaði að nýju.
Þrátt fyrir það að klukkan
var nú að verða hálf tiu að
kvöldi var dagurinn ekki ali-
ur fyrir försetahjónin. Nú var
flogið til borgarinnar Fort
Worth. Þar brá svo við, að
vistarverur forsetans voru lé-
legri og ódýrari en varaiflar-
setans í gistihúsi því, sem þeir
áttu að gista í. O’Donnel ráð
gjafi forsetans síðar: „Aðtoún-
aðurinn í gistihúsinu var með
öllu ófullnægjandi'*.
SÍÐASTA NÓTTIN
Jacqueline Kennedy var
visað til herbergis með ljós-
grænum veggjum. Við borðið
í herberginu stóð allur far-
angur hennar, en einkaritari
hennar, Mary Gallogher sást
hvergi. Dauðþreytt beygði for
setafrúin sig fyrir framan
ferðatöskur sínar og byrjaði
að taka farangurinn úr þeim.
Áður en hún lagðist fyrir,
gekk hún enn einu sinni yfir
til manns síns, sem var kom-
inn í kvöldslopp sinn. Þau
gátu ekki eytt nóttinni sam-
an. Dínurnar höfðu verið
teknar úr tvísæng hans og
öðrum megin í rúminu var
komið fyrir hinu harða undir-
lagi, sem hann varð að sofa
á vegna áverka þess, sem
hann hafði hlotið, er hann
særðist í heimsstyrjöldinni, en
þar við hliðina voru ekkert
nema naktar stálfjaðrirn-
ar. Þau föðmuðust lengi, en
voru í rauninni svo þreytt, að
þau studdu hvort annað eigin
lega meira fremur en að
faðmast.
„Þú varst stórkostleg í dag“
sagði hann.
„Hvernig líður þér þá?“
„Ég er hræðilega þreyttur".
Kraftur sá, sem virtist búa
í honum, var jafn mikil blekk
ing og hinn glaðlegi frjáls-
mannleiki í framkomu hans.
„Ég hef djötfulsins kvalir
í maganum", stundi hann, um
leið og hann lagðist í rúmið.
Bún opnaði gluggann og
slökkti ljósið. Enda þótt hann
væri .þegar háM sofnaður, var
hann að hugsa um morgun-
daginn.
„Ég fer ekki á fætur um
leið og þú. Ég verð þegar
fyrir morgunverð að halda
eina ræðu, en á meðan getur
þú hvílt þig rólega í rúminu.
Vertu hins vegar komin til
morgunverðar kl. korter yfir
níu stundvíslega".
Hún bauð góða nótt og gekk
út hry.gg yfir því að hún gat
ekki verið hjá honum.
DRYKKJUGLADIR
LÍFVERDIR
Nokkrir starfsmenn leyni-
reglunnar, sem fri áttu, sváfu,
Þeir komu sér fyrir framan
við vistarverur íorsetalhjón-
•anna. Á meðan nokkrir
þeirra starflsmanna leynilög-
reglunnar, sem frí áttu, sváfu,
voru níu af tífvörðunum á
ferli um borgina og drukku
bjór og hanastél með vara-
blaðafulltrúa forsetans, Kil-
duff, í blaðamannaklúibbnum
/ Framh. á bás. 21
„Dauði
forseta66
Riiust Kennedy og Johnson
fcvöldið fyiii moið Kennedys?
Hulunni svipf af mörgum atvikum