Morgunblaðið - 21.01.1967, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. JANÚAR 1967.
t
Jarðarflör móður olkkar,
Guðrún Jensína Hall-
dórsdóttír Minning
Petrínu S.
Guðmundsdóttur,
íer fram frá F'oösvogskirkju
mánudaginn 23. þ. m. kl.
10,30. Athöfninni verður úit-
varpað.
Guðmundur Ágústsson,
Sigríður Ágústsdóttir,
Simon Jóh. Ágústsson,
Sveinsína Ágústsdóttir,
Sörli Ágústsson,
Ágústa Jónsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir,
Ingibjörg Jónsdóttir.
t
Hjartkær móðir ökkar,
ben,@damóðir og amma,
Guðmundína S.
Sigurðardóttir,
sem andaðist á sjlúkralhiúisi
Lsafjarðar aðfaranótt 15. janú
ar sk, verður jarðsungin frá
Sitað í Súgandafirði mánudag-
inn 23. janúar e. h.
Kveðtjuatihiöfn fer fram frá
heimili hennar, Suðuaieyri,
Súgandafirði, sarna daig.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
t
Innilögar þaikkir færiwn við
öUuan þeim, nær og fjœr,
aem sýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útflör
eiginmanns máns og flöður
oiútar,
Sveins Ólafssonar.
Dagný Sigurgeirsdóttir
og börn,
floietdrar, systkini
og aðrir vandamenn
hins látna.
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
aýnda sannúð við fráfali og út
flbr
Magnúsar Hávarðssonar,
TröUanesi, Neskaupstað.
Vandamenn.
Fædd 15. marr 1877
Dáin 26. des. 1966
í*EIR, sem Kristi deyja, lifa sælu
lífi, betra og sælla lífi en vér,
því þeir eru hjá hinum himn-
eska föður 1 hans himni þar,
sem er friður og fögnuður, er
ekki raskast.
ÍÞetta var trú móðursystur
minnar, sem ég vil nú minnast
með nokkrum orðum. Hún fór tii
föðurins. í hans húsi eru margar
vistarverur og þangað er Jesús
Kristur á undan farinn, til þess
að búa þeim stað, er rekja hans
spor.
Guðrún Jensína Halldórs-
dóttir var fædd að Melum í Ár-
neshreppi. Foreldrar hennar
voru Halldór Jónsson, bóndi á
Melum og síðari kona hans
Guðbjörg Óladóttir úr Reykjar-
firði. Guðrún var elzt barna
þeirra hjóna, en hörn Halldórs
vorus alls tíu, sem komust á
legg. Er nú aðeins ein systir á
lífi, Hallfríður, sem búsett er á
ísafirði. Snemma reyndi á mann-
KVEÐJA
frá æsk ustoðvum.
Eniginn frestur, ekkent diok,
er þvti ráð að lenda.
Niú eru kjomin teiðar'Iiok,
langlferðin á enda. !
Sorg er mér þung í sinni,
segir læ-kur í gilL
Nú er ljiúflingur látinn.
Lj óðki er söng mór florðum.
Undir sér ungur drengur,
áður á bökkum mínum.
Byiggði sér bú og áttd
biúsmalia af völum og legigýum.
Þrjú vioru systkin saman,
sæl ua vtordaga langa.
Drukiku úr litluim löfum
lækjarins tæru vei.gar.
Fögnuður sálir fyl lti,
íramandi tónar seiddu.
Hlustuðu hrifneem börnin
hjöhiðu vættir í eyra.
Leiðimar löngum skilja,
■líggtja þó aiftur saman.
t
Jarðarflör eiginkionu minn-
a r og múðór okkar,
Jóhönnu J. Zoega,
fer fram frá Dómkirkjunni
k-L 1.30 mán’Uidaiginn 23. janú-
ar r>k.
Magnús S. Magmússon,
börn og tengdadætur.
kosti og fórnarlund Guðrúnar
og sautján ára varð hún fyrir
þeirri reynslu, að missa móður
sína. Kom þá í hlut hennar að
Sé ég að nýju sitja
systkin, á lækjarlbakka.
Vel er í horfi haldið,
hörmum ei Ifðna daga.
Byggður er bær að nýju,
bærinn litli sem hrundi.
Eilífðin engu glatar,
allt er í föstum skorðum.
Leggirnir löngu týndu
liggja nú Ihér með tölu.
Lengi stakan, lýðum kœr,
lætur geðið hlýina.
Meðan sól og sunnaniblæc
signir minninig þina.
Þórhildur Sveinsdóttir.
t
Dáinn 14. janúar 1967.
Vinarkveðja.
Það sem oft svo brátt að ber,
að brestur aldinn hlinur,
skeður er sá skaði hér
skáldafrændi, og vinur.
Þó ég kveði klökkum róm
kýs ég það að sýna.
Vildi leggja lítið blóm
á likkistuna þína.
Þó brautin væri brött og þröng
barnungur á heiðum
þú Ihesfur hreinan svanasöng
sungið á dalaleiðum.
Hagort var þitt tungutak,
tekst því vart að gleyma.
Eins og sveipað vængjatak
var fuglanna hekna.
Yfir skyggir húmið hljótt
hættur ertu að syngja.
Signi þig guð, og sotfðu rótt,
svanur Húnvetninga.
Hjálmar Þorsteinsson frá Hofi.
Gíslí Úlafsson frá
Eiríksstöðum Kveðja
t
Þakka innilega auðsýnda
samúð og vinaíhutg við a’nd-
iút og útflör bróðwr míns,
Ragnars Sörenssonar.
Guð biessi yikikiur öii.
Daginar Sörensdóttir,
Þórhallur Bjarnason.
t
Fósiurfaðir oklkar,
Hjörtur Elíasson,
fyrrv. verkstjóri,
andia’ðist að VíifUestöðum
föstud. 20. þ. m.
Gyða Erlingsdóttir,
Svavar Geste.
Huglheilar þakkir til aJ-lra
iþeirra, sem glöddu mig með
öeúmsóknum, gjöfum og hteilia
óskum á 70 ára afmiæli mínu,
9. jan. sl.
Gúð þlessi ykkur 5U.
Eyjólfina G. Sveinsdóttir,
Moldmýri.
taka að sér heimilið. Var yngsta
barnið þá aðeins tveggja ára
gamalt. Ungan bróður sinn tók
hún þá slíku ástfóstri, að hún
skildi tæpast við hann fyrr en
hann ver kominn vel til manns.
Einnig má segja, að Guðrún hafi
komið hinum systkinum sinum í
móður stað, því eftir að hún
fluttist til ísafjarðar, gift kona
og móðir, tók hún á móti þeim
og hafði þau hjá sér í lengri og
skemmri tíma, þegar með þurfti,
meðan þau voru að setja sig nið-
ur. í þá daga var ekki alltaf um
að ræða stór húsakynni eða mik-
il efni, en þar, sem hjartarúm er
mikið, er alltaf nóg pláss. Og
hún var ekki aðeins systkinum
sínum sem bezta móður, heldur
nutu systkinabörn hennar ástar
hennar og um’hyggju, og sú, sem
þetta ritar, einna mest, því svo
mikið dálæti höfðu bæði hjónin
á henni, að það var eins og hún
væri þeirra eigið barn. Gift var
Guðrún Þorkeli Sigurðssyni frá
Viíilsmýrum í Önundarfirði,
miklum mannkosta manni, sem
öllum var hlýtt til og þótti vænt
um, er honum kynntust, sakir
mannkosta hans. Mann sinn
missti hún fyrir tíu árum. Þau
bjuggu á ísafirði fram til ársins
1928 að þau fluttu til Reykja-
víkur, og hafa lengzt af búið á
Þórsgötu 10, í húsi dóttur sinnar
og tengdasonar. Þau hjónin
voru bæði gestrisin, húsmóðirin
alltaf jafn glöð og hress og eigin
maðurinn alúðlegur svo öllum
leið vel í návist hans. Þess vegna
áttu svo margir vinir og skyld-
fólk þeirra margar ánægju-
stundir með þeim.
Tvö börn þeirra hjóna náðu
fullorðinsaldri, Ólafur bifreiðar
stjóri, kvæntur Guðrúnu Þor-
steinsdóttur, sem eiga fimm
börn og Þórey, gift Guðmundi
Halldórssyni húsgagnasmíða-
meistara, sem eiga tvær dætur.
Guðrún frænka mín hafði mik-
ið yndi af litlu barnabörnunum
sínum og var það henni mikil
ánægja á seinni árum þegar
þessir litlu kæru vinir hennar
voru að koma í heimsóknir. —
Guðrún var gæfusöm kona, sem
átti góð börn, er hún fékk að
vera í návistum við. Hún átti
sitt eigið heimili fram til hinztu
stundar og alltaf var hún veit-
andi fremur en þiggjandi þar til
yfir lauk.
Kæra frænka, hafðu þökk fyrir
allt.
Friður guðs þig blessi .
Isafirði 7. janúar 1967.
E. J.
Sigríður Hulldórs-
dóttir — Minning
„SÆLIR eru dánir, þeir sem í
drottni deyja upp frá þessu. Já,
segir andinn, þeir skulu fá hvíld
frá erfiði sínu, því að verk
þeirra fylgja þeim. Op. 14-13.
Þannig talar Biblían um þá
sem skilja við þetta lif, í trú
á Drottin Jesú. Og í Passíu-
sálmunum 16:13 segir svo: „I
Drottni ef viltu deyja, Drottni þá
lifðu hér“. Þessi orð og hugs-
anir í sambandi við þau, komu í
huga minn, er ég frétti lát Sig-
ríðar Halldórsdóttur.
Þarna var kona, sem frá barn-
æsku hafði lifað í persónulegu
samfélagi við frelsara sinn,
elskað hann, og hans orð, og
helgað honum krafta sína svo
sem mögulegt var. Eru ótalin
sporin sem hún átti út til fólks
með fagnaðarboðskapinn um
Jesú. Einnig tók hún virkan þátt
í opinberu kristilegu starfi með
söng sinum og vitnisburði og
músifchæfileikum. Einnig þýddi
hún mikið af sálmum og orti frá
eigin brjósti um söngva Drottni
til dýrðar, sem víða er sungnir
opinberlega. Fallegar og göfgandi
sögur hafði hún einnig þýtt sem
su ar hafa birzt á prenti. Ég
átti því láni að fagna að vinna
með henni í mörg ár að Sunnu-
dagaskólastarfi og veit ég að
margir eiga með mér bleesaðar
minningar frá þeim tíma. Hún
var persónulegur vinur allrar
fjölskyldu minnar, og erum við
hjónin og börnin 1 sérstakri
þaktearskuld við hana.
Sigríður var fædd 11/10. 190(2
og 9/1. sl. endaði hún skeið það
sem henni var fyrir sett, sem
hún hafði þreitt með þolinmæðL
þrátt fyrir mikla vanheilsu frá
þvi hún var barn. Til hinztu
stundar beindi hún huga sínum
til Jesú höfundar og fullkomnara
trúarinnar. Hebr. 12:1-2.
Það síðasta sem vitað er að hún
hafi lesið, voru þessi orð heil-
agrar ritningar: „Og Drottinn
mun sjálfur fara fyrir þér, hann
mun vera með þér, hann mun
eigi sleppa af þér hendinni né
yfirgefa þig, óttast þú eigi og lát
eigi hugfallast“. 5 Móseb. 31:8. f
þessum orðum gladdist hún á
dánarbeði, og gladdi einnig aðra
sem nærstaddir voru. Nokkru
síðar missti hún meðvitund og
komst ekki til ráðs aftur. Það er
huggun allra, sem sakna Sigríðar
Halldórsdóttur að vita, að hún
er farin til fundar við Frels-
ara sinn til að vera með honurn
eilíflega og taka þátt í hinum
„nýja söng“ og þjóna frammi
fyrir háisæti Guðs og lambsins.
Opinberunarbókin 5:1-14 og
7:9-17.
Ég vil að endingu fara með
einn af hinum mörgu sálmum
sem hún þýddi, kemur þar vel
fram trúaröryggi hennar, vegna
endurlausnarverks Jesú Krists.
Þegar endar mitt strið, og sú
upprennur tíð, að ég eilífðar
ströndum skal ná. Jesúum auga
mitt sér, og um eilífð ég er
mínum ástkæra Frelsara hjá:
Kór: Þar í alfögru elskunnar
landL Undir pálmanna himneska
blæ. Öll er jarðlífsins sorg,
gleymd í sælunnar borg. Guð*
kærleika vermir þær æ.
Vini átti ég hér, farna utan k
mér. Bústað eilífan Jesú þeim
bjó. Þar í heilagra þröng mun ég
syngja minn söng senn I
himinsins eilifu ró.
Haf þú enn litla bið, þvi að
eilífan frið munt þú öðlast hjá
Guði í laun. Skrúða fannhvítan
fá meðal frelsaðra þá, ef þú fúa
þolir krossberans raun.
Verið minnugir — þeirra sem
Guðs orð hafa til yðar talað,
virðið fyrir yður hvernig ævl
þeirra lauk, og Hkið síðan eftir
trú þeirra. Hebr. 13:7-8.
Blessuð sé minning hennar.
Sigfús B. Valdimarsson.
Sápahúsið
á nýjam stað
I DAG, föstudag, opnar Sápu-
húsið í nýju húsnæði að Vestur-
götu 2, en verzlunin var til
skamms túna í Lækjiargötu 2.
Sápuhúsið er ein aí elztu
verzlunum borgarinnar, stofnuð
1905, og elzta sérverzlun á íg-
landi með snyrtivörur.
Húsnæði það, sem verzlunin
hefur fengið er mjög hentugt og
nýtízkulegt og allt gert sem
unnt er til þess að hægt sé að
veitia viðskiptavinunum góða
þjónustu.
Sápuhúsið hefur ávallt á boð-
stólum snyrtivörur við allna hæfi,
m.a. hefur það umboð fyrir
Elizabeth Arden og selur einnig
vörur frá Lanoome og Max
Factor, en allir þekkja þessar
‘heknsfrægu gæðavörur.
Núverandi framkvæmdastjóri
er frú Margrét Helgadóttir og
hefur hún beðið blaðið *ð get*
þess að hún vonist til að hinir
mörgu og góðu viðskiptavinir
verzlunarinnar verði ánægðir
með hið nýja húsnæði og þá
þjónuatu, sem verzlunin veitir.