Morgunblaðið - 24.05.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 24. MAÍ 1967.
eftir Maysie
Greig:
UNDIR
VERND
—- Gott og vel, Ég verð að
gera mér það að góðu. Ef ég
hefði ekki verið bjáni, þetta
kvöld og trúað, að þú værir
skotin í honum Wainwright,
hefði þetta líklega aldrei skeð.
— Jú, það hefði það, sagði
hún alvarlega, — ég varð ást-
fangin af Davíð þegar hann kom
inn í búðina í fyrsta sinn. Hann
var svo líkur....... Hún þagn-
aði.
— Svo líkur hverju?
— Svo líkux manninum, sem
ég hafði alltaf hugsað, að ég
yrði ástfanginn af.
— Ég skil. Maður býr sér til ein
hvern dýrling í huganum og
verður svo skotinn í honum,
þegar maður sér hann holdi
klæddan. En ertu viss um, að
þetta sé ekki bara ímyndun?
Ertu viss um, að þú elskir þenn
an mann?
— Það hlýt ég að vera, sagði
hún, og áttaði sig ekki á því
fyrr en á eftir, hve þetta var
skrítilega til orða tekið. En hann
gekk ekki frekar á lagið og því
var hún fegin.
— Það var leiðinlegt með
þetta slys þitt, sagði hann til
þess að slá út í aðra sálma, því
að hitt umtalsefnið var orðið
honum of viðkvæmt. — Ætlarðu
að verða hérna lengi?
— Ég veit ekki. Ég vildi
gjarna komast heim til mín. —
Allt í einu datt það út úr henni:
— Ég er hundleið á að liggja
hér. Ég vildi óska, að ég væri
aftur farin að vinna í búðinni.
Nú varð þögn.
— Já, en þú verður nú samt
lengi hérna, efir að þú ert gift.
— Ertu að stríða mér og
draga úr mér kjarkinn? sþurði
hún og píndi sig til að brosa.
— Fyrirgefðu. Um hvað eig-
um við að tala?
— Segðu mér eitthvað frá
vinnunni þinni, og hversvegna
þú ert hér á ferðinni, svona í
miðri viku.
- Ég var sammæltur við
mann, út af viðskiptum, sagði
hann, en tók samstundis aftur
orðin. — Það er ekki satt. Ég
hefði að vísu getað þurft að tala
við mann, en erindið var nú
samt bara að sjá þig. Ég varð
að fá þetta á hreint. Ég hef ekki
getað einbeitt mér að nokkrum
hlut, af því að ég var all*a/ að
hugsa um þig.
Hún lét sem hún heyrði þetta
ekki. — Hvernig hugsarðu til
nýja bílsins? Heldurðu, að eitt-
hvað verði upp úr honum að
hafa?
— Já, það held ég. Ég þyrði
að veðja hverju sem er á hann.
Æ, guð minn góður, ég vildi
bara, að ég ætti þó ekki væri
nema þúsund pund, því að þá
gæti ég keypt mig inn í fyrir-
tækið, og þá gæti ég orðið rík-
ur.
Stúlkan kom inn með te-
bakka. Smurða brauðið var
blautt og lint og kakan var frá
vikunni sem leið. Allt í einu sló
reiðisvita um Paulu alla. Hana
langaði mest til að fleygja bakk
anum á gólfið. Hana langaði
mest til að hlaupa niður og
segja við frú Maitland nokkur
orð í fullri meiningu. En hún
gat ekki hreyft sig og að fara
að skammast væri illa gert gagn
vart Davíð. Heldur skyldi hún
segja Davíð þetta sjálfum —
jæja, ætli nú það? Henni var
illa við að vera að kæra þjón-
ustufólkið fyrir honum — hann
sem hélt, að allt væri í svo full-
komnu lagi.
Það var talsvert liðið á eftir-
miðdaginn þegar Lance fór og
þá var eins og hann gæti helzt
ekki slitið sig frá henni.
— Sjáðu til, sagði hann og
þrýsti hönd hennar fast. — Ef
þér finnst þetta hús ætli að
gera þig brjálaða, þá sendu mér
bara skeyti þá skal ég taka þig
í fangið og bera þig burt héðan.
Hún brosti. — Þú ert sann-
kallaður farandriddari, er það
ikki?
Hann glotti líka. — Jú, ég er
Sir Galahad í nútímabúningi,
og enda þótt ég geti ekki tekið
þig upp á fák minn, þá hef ég
að minnsta kosti prýðilegan
sportbil að aka þér í. Þú skait
muna þetta Paula. Röddin var
hás og einkennilega einbeitt.
Hún brosti til hans. — Ég skal
muna það, Lance.
Allt í einu laut hann niður
og kyssti hana beint á munninn.
— Það er gott, sagði hann
hás.
Þá lá óvenju illa á henni, eft-
ir að hann var farinn. Henni
fannst kalt í litla herberginu,
enda þótt hlýtt væri í veðri.
Hún horfði á rökkrið færast yf-
ir og skuggana læðast inn í her-
bergið. Himininn, sem hafði
verið gullinn, varð nú grár. Hún
vissi ekki, hvort hún hefði sofn-
að eða hvort hana var að
dreyma, að hún heyrði í bíln-
um hans Davíðs. Nei, það gæti
ekki hafa verið, því að það var
liðin góð stund og hann var enn
ekki kominn upp til hennar.
En allt í einu áttaði hún sig
snöggt og hugsaði: — Það hlýt
ur nú samt að hafa verið bíll-
4152 ©PIB
Að sjálfsögðu megið þér kvæn ast dóttur minni! — en hver er
það sem ég er að tala við?
inn hans, því að hann er alltaf
kominn heim fyrir þennan
tíma.
Hún kveikti ljósið og leit á
klukkuna. Það var bara kominn
kvöldverðartími!
Það var barið að dyrum. Hún
kallaði: — Er þetta þú, Davíð?
En það var ekki Davíð heldur
frú Maitland með matarbakk-
ann. — Er hr. Hankin ekki kom
inn heim? spurði Paula.
— Jú, hann er kominn fyrir
nokkru og er að borða, og bað
mig að segja yður, að hann
kæmi upp, þegar hann er búmn
að drekka kaffið.
—. Búinn að drekka kaffið?
át Paula eftir henni. Davíð
drakk alltaf kaffið sitt uppi hjá
henni.
— Já, þegar hann hefur lokið
við kvöldverðinn og kaffið, end-
urtók frú Maitland, og í tónin-
um lá þetta: — Já, hann er nú
loksins farinn að koma fyrir sig
vitinu, sem betur fer!
Paula gerði enga tilraun til
að smakka á matnum. Hún
hefði ekki getað rennt honum
niður. Það var eins og verið
væri að kyrkja hana. Hvað
hafði skeð. Hvers vegna kom
Davíð ekki upp til hennar?
Hversvegna lét hann hana vera
svona eina?
Hún ataði dis'kinn út í matn-
um, svo að frú Maitland skyldi
að minnsta kosti ekki geta
glaðzt yfir því að hún hefði
enga matarlyst. Hún lagaði á
sér andlitið og greiddi sér og í
hvert sinn sem hún heyrði fóta-
tak í stiganum, var hún næstum
stokkin fram úr rúminu, af ein-
tómum taugaóstyrk. Hvers
vegna hafði Davíð ekki komið
til hennar?
Loksins kom hann, barði að
dyrunum og stóð síðan á þrösk-
uldinum og leit niður á hana.
— Halló, Paula, sagði hann.
—- Afsakaðu, að ég kom ekki
strax upp, en þegar ég kom, var
maturinn alveg að verða til-
búinn.
En það var engin afsökun.
— Ég....... ég hef verið að
bíða eftir þér, Davíð.
— Já, afsakaðu. Hvernig líilr-
ur þér í dag?
— Ég er dálítið skárri.
— Hefurðu fengið allt, sem þú
þurftir: Hefur læknirinn kom-
ið?
— Já, hann kom.
Hann hafði ekki komið að
rúminu. Hafði ekki lotið niður
og kysst hana. Hann hafði varla
litið á hana.
— Hvað er að, Davíð sagði hún
þegar þessi þögn fór að verða
vandræðaleg.
— O .... víst ekki neitt.
— Víst ekki neitt? át hún
eftir! Vertu ekki með þessa vit-
leysu. Eitt'hvað hlýtur að vera
að?
— Ég heyrði, að þú hafir
fengið gest í dag, sagði hann
með þessari andstyggilegu kæru
leysislegu rödd, sem getur verið
meira móðgandi en flest annað.
SÓLSTÓLAR
margar tegundir,
margir litir.
Geysir hf.
Vesturgötu 1.
V I dag er KAFFIKYNNINGIN í verzluninni z < o < V 2
KJÖR BÚÐIN, Laugarás, Norðurbrún 2. < &

O. JOHNSON & KAABER HF.
Danska sumartízkan 1967
Sumarkápur — sumardragtir.
Terylenekápur — stærðir 34—48.
Glæsilegir sumarkjólar, heilir og tvískiptir
úr crimplene, spinlene, terylene og polyester
frá Alundco, Tava og Kloster, þekktustu
kjólaframleiðendum í Danmörku.
Allar þessar vörur eru óvenju vandaðar
bæði efni og frágangur. Sniðin eru mjög
góð fyrir íslenzkar konur og verðið er afar
hagstætt.
Munið hið hentuga bílastæði við búðina.
Tízkuverzlunin
Rauðarárstíg 1.
Sími 15077.