Morgunblaðið - 06.10.1967, Síða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 6. OKT. 1967
Skín við sólu Skagafjöröur
EKKI hirði ég í svipinn að
muna, hvort það var haustið
1927 eða 28, er éig sem otftax
lnam í heimsón til frænku minm
ar. Sigrúnar Kjartansdóttur frá
Mosfelli, að anda að mér iikn-
rílku'm ævintýrum, sem við átt
um sameiginleg úr Grimsnesi
og Skaftatfellssýslum, að þar
~var fyrir norðlenzkur piltur,
sem ég hiatfði ékki séð áður.
Kjartan var meira að segja
seztur við Mjóðfærið og þeir
byrjaðir og spila og syngja, og
kamnir úr jökkunum þó gestur
inn væri þar í fyrsta sinn, Þetta
var hrásl'agalegt haustkvöld.
Þó andrúmsloft þessa óvenju-
lega íslendingahúss væri að
jafnaði mettað háfleygri söng-
list, og enginn hræddur við að
sýna að hann væri svolítið
druhkinn af henni, — og það
héldu huldukonur vörð um all-
ar dyr —, var nú feominn í bæinn
sá gestur, sem greinlega skar
sig úr í hópi hinna mörgu sól-
dýrkenda er tíðum leituðu
hjartarúms á heimili prestsekkj-
unnar.
- Þetta var djarflegur og falleg-
ur piltur, þó hann væri dáiítið
feiminn öðru hverju, og röddin
var þá þegar guilhrein og bor-
in uppi af karlmannlegum
þrótti og trú á framtíðina, þó
óviss hlyti að sýnast lítt reynd-
um sveitaidreng norðan frá ís-
hafi.
Og árin liðu í fjarlægð sem
gerir mennina mikla. En arfur-
inn úr föðurhúsum reyndist þeim
mun háværari í sálinni sem
hann mátti sín minna á bahka-
reikningL En það er hægt að
bjangast án bankai, og jafnvel
feamast áfram, en ekki án stórra
drauma sálarinnar. Og piltur-
inn lét ekki blekkjast þó læ-
vísar raddir gerviævintýris
hvísluðu óþolinmóðar um guð-
legan uppruna, sem mundi lyfta
honum þjáningalaust í hásæti
listanna. En upplag Stefáns
Guðmundssonar var ekki af þeim
toga, sem lætur freistast til
undanbragða, ag honum tókst
með hjálp Guðs og góðra manna
að ná því marki, sem hinn
himinfagri Skagafjörður gerði
kröfu til. Piiturinn varð jafngild
ur í Róm og á Króknum.
0
Þó ofdýrkendur taekninnar séu
stundum dálítið leiðinlegir, og
áreiðaniega varhugavert að
afhenda þeim heim ofekar með
húð og hári, eins og víða sýnist
Sendisveinn óskast
hálfan eða allan daginn.
SLIPPFÉLAGIÐ f REYKJAVÍK H.F.
V erzlunarhúsnæði
Verzlunarhúsnæði við Laugavegi óskast til leigu
eftir árcimót. Tilboð sendist Mbl. merkt: „667“.
Vetrarkápur - ódýrar
Ný sending af vetrarkápum, skinnlausar kr. 1800,
með stórum skinnkraga kr. 2300.
Kjólar, lítil númer kr. 500.—
LAUFIÐ, Laugavegi 2.
3ja herbergja íbúð
með húsgögnum óskast fyrir sænskan tæknifræð-
ing sem starfar við Ál-verksmiðjuna í Straumsvík.
Há fyrirframgreiðsla. Upplýsingar í síma 52485.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 2.3., 28. og 30. tbl. Lögbirtinga-
blaðsins 1967 á Borgarholtsbraut 3 neðri hæð þing-
lýstri eign Ingimars Einars Ólafssonar, fer fram á
eigninni sjálfri í dag föstudaginn 6. október 1967
kl. 10.30 að kröfu Einars Viðars hrl. og fl. Á sama
tíma fer fram uppboð á rishæð hússins Borgar-
holtsbraut 3 þinglýstri eign Sigurðar Ottóssonar.
BÆJARFÓGETINN í KÓPAVOGI.
stefnt að, hlýtur maður á stund-
um að taka djúpt ofan fyrir
þeim. Hvað mundum við ekki
vilja borga t.d. fyrir að eiga
sjónvarpsþátt með Jónasi Hall-
grímssyni? Að mega leyfa böm-
um okkar að ganiga með honum
— næstum í raun og veru —
feringum Sfcjaldbreið, um Lamba
hilíðar og uppá Hlöðufell. Kanske
hefðum við þá ráð á að friða
kísilgúrinn í MývatnL
O
Við eigum nú rödd Stefáns fs-
landi á tónböndum og hijómplöt
um og brot af sál hans að auki.
Eina þeirra var ég rétt í þessu að
hlusta á, qg mér komu samstund-
is í hug orð þjóðsfeáldsins: „Skín
við sólu Skagafjörður“.
Þetta var siannarlega rödd
þjóðskáldsins!
Rödd og hjarta heimssögv-
ara með andbiæ af Drangey og
Grettlu. R. J.
Stefán ísIandL — Myndin er
tekin 1929 eða um það leyti sem
hann kom fyrst tli Reykjavíkur
frá Sauöárkróki
Vinarkveðja til Steiáns
íslandi sextugs
Kæri Stefán.
Eftir því sem maður sjálfur
eldist, eldast líka vinir manns.
Nú síðast ert þú orðinn sextug-
ur, þóitt ekki sjái það á þér, að
þú berir svo stóran árabagga á
baki.
Hér verður ekki rakin ævi-
saga þín, ekki heldur reynt að
gera skil áratuga helgri þjón-
ustu þinni í hofi sönggyðjunn-
ar — aðeins rifjaðar upp ör-
fáar minningar, sumar persónu
legar, aðrar sameign íslendinga
í þúsundatali.
Slík almenningseign eru t.d.
minningarnar um söngskemmt-
anir þínar hér heima á árunum
milli 1930 og 40. Það mun hafa
verið um 1935, sem ég heyrði
þig fyrst, á Akureyri. Þá varst
þú á einni af þínum miklu sig-
urförum um landið, sem enginn
maður hefir farið slíkar, fyrr
né síðar. Ekki var ég þá í nein-
um vafa um, að þ úættir skil-
ið allt það lof og alla þá al-
menningshylli, sem þér féll í
skaut. Og þó að ég viti nú, að
minnið er svikult í þeim efn-
um og lítt sé að treysta dóm-
greind unglings á milli ferm-
ingar og tvítugs, eins og ég var
þá, finnst mér þó enn, að ég
hafi sjaldan eða aldrei heyrt
þvílíka rödd sem þín var, jafn
hlýja, mjúka, hreina og bjarta,
en þó tindrandi af skaphita og
listrænum tilþrifum. Hún mátti
með sanninum heldur „þykja
englaröddum lík en manna“,
eins og sagt var um söngrödd
annars Skagfirðings löngu fyrr.
Af hinu taginu er minningin
um það, hvað ég skalf á bein-
unum, þegar ég um sama leyti
heimsótti þig í hótelherbergi
þínu, til þess að færa þér mín-
ar fyrstu vanburða tónsmíðar.
Jafnan hef ég verið þér þakk-
látur fyrir hve ljúfmannlega þú
tókst mér, þótt ekki tækjust þá
með okkur persónuleg kynni,
sem varla var von.
Það var ekki fyrr en löngu
síðar, og áttir þú þá inni á við-
skiptareikningi okkar ótal
ánægjustundir, er þú hafðir
um — að ógleymdu annarra
þjóða fólki — á árunum, sem á
milli voru. Ég hafði þá með
höndum rekstur Sinfoníuhljóm-
sveitarinnar, og þú varst hing-
að korninn á hennar vegum til
þess að syngja Austurbæjar-
bíói hlutverk Don José í óper-
unni Carmen. Ég hef orðið þess
var, að mörgum er enn minn-
isstæður þessi flutningur á
Carmen og hlutdeild þín í hon-
ura, og vissulega þykist ég muna
glöggt flest atvik er þar urðu.
Því er ekki að neita, að þú
hafðir fullorðnast nokkuð frá
því ég heyrði þig fyrst og það
kann að vera, að æskuljómi
raddarinnar hafi ekki verið
hinn sami og áður. En í stað-
inn var þá kominn sá alvöru-
þungi, sem á rætur í dýpra skiln
ingi á viðfangsefninu og lyftir
því að lokum hærra. Að eldast
er nefnilega ekki bara að
hrörna heldur líka — fram eft-
ir öllum aldri — að þroskast.
Ég vona að við séurr báðir enn
að þroskast.
Enn minnisstæðari en Carm-
en er mér samt ferð okkar með
óinfoníuhljómsvextinni til Vest-
mannaeyja um sama leyti. í flug
vélinni á heimleið stofnaðist
v’inátta okkar, sem ég vona að
haldist, meðan við lifum báðir.
Hef ég ekki fleiri orð um það,
— vil aðeins bakka þér tryggð
þína fyrr og nú, hreinskilnina,
þegar stundum hefði verið auð-
veldara að vera óhreinskilirn,
og drenglyndi þitt, sem ég met
mikils.
Síðasta árið hafa fundir okk-
ar verið tíðari, ekki sízt í kaffi-
stofu Tónlistarskólans. Þangað
— eins og hvert sem þú ferð —
hefur fylgt þér hressandi norð-
lenzkur gustur, sem samkenn-
arar þínir allir munu óska að
njóta sem lengst. Svo mikill
Skagfirðingur ertu enn, þrátt
fyrir 36 ára nærri samfellda
veru utanlands.
Þú ert, Stefán minn, einn
þeirra manna, sem allir íslend-
ingar standa í þakkarskuld við.
Sú skuld verður aldrei greidd.
En einstöku sinnum má láta sjá,
að munað sé eftir henni. Og
hvenær skyldi það gert, ef ekki
á slíkum degi. Þess vegna vona
ég, að þú umberir þessa fátæk-
legu afmæliskveðju, og bið ykk-
ur hjónin að taka við innileg-
um árnaðaróskum okkax, Sigur-
jónu og barna minna.
Þinn einlægur.
Jón Þórarinsson.
Starfsfólk Búr-
fellsvirkjunar
- mótmælir ummælum í Dagens
IMyheter um ísl. verkafólk
MBL. barst í gær eftirfarandi
fréttatilkynning frá Verka-
mannasambandi íslands:
Þann 2. október sl. var hald-
inn fjölmennur fundur starfs-
fólks við virkjunarframkvæmd-
irnar við Búrfell og var þar ein-
róma samþykkt ályktun sú, sem
hér fer á eftir:
Almennur fundur starfsfólks
við Búrfellsvirkjun, haldinn að
Sámsstöðum mánudaginn 2. októ-
ber 1967, lýsir undrun sinni og
megnri óánægju vegna greinar
þeirrar, sem birtist í sæniska
blaðinu Dagens Nýheter, 8.
sept. sl.
í grein þessari, sem er viðtal
við Anton Johansson, sænskan
verkfræðing hjá Sentab, sem er
aðili að Fosskraft sf., er gefin
mjög röng og niðrandi hugmynd
um islenzkt vinnuafl.
Um leið og fundurinn mót-
mælir harðlega þeim rangfærsl-
um, sem fram koma í nefndri
gnein, skorar hann á stjórn
Fosskraft sf. og ráðamenn við
Búrfell, að koma á framfæri fuil-
komnum leiðréttingum, er birt-
ist í Dagens Nyheter á ekki
veitt mér og öðrum" íslending- mi™a áberandi hátt um um-
rædd grein, svo og í íslenzkum
blöðum.
Væntir fundurinn að leiðrétt-
ingunni verði komið á fram-
færi innan tveggja vikna hér
frá. Verði stjórn Fosskraft sf.
hinsvegar ekki við þessum til-
Einbýlishús
Til sölu er einbýlishús við Sæviðarsund. Stærð um
150 ferm. Hús og bílskúr selst múrhúðað að utan og
innan og er tilbúið í því ástandi nú þegar. Ágæt
teikning, sem er til sýnis hér á skrifstofunni. Hag-
stætt verð.
ÁRNI STEFÁNSSON, HRL.
Málflutningur. Fasteignasala.
Suðurgötu 4. Sími 14314.
mælum, lítur fundurinn svo á,
að hún sé sammála fyrrnefndri
grein og sé þá reiðubúin að
taka þeim afleiðingum, sem af
því kynni að hljótast.
f tilefni tilkynningar þessarar
snéri Mbl. sér til Verkamanna-
sambands íslands og ræddi þar
við Þóri Daníelsson, sem sagði
m.a.:
— f umræddri grein í Dagens
Nýheter segir m.a. á þá leið, að
verktakar við Búrfell hefðu
þurft að ráða 1000 manns til að
fá 200-250 manna nothæft starfs-
lið. Slíkt er auðvitað fjarstæða.
Rétt er að þeir þurftu að ráða
1000 manns, en ástæðurnar voru
all't aðrar. Þá segir og í greininni
að þeir íslendingar sem þarna
starfa séu einungis verkamenn.
Einnig það er alrangt, — og
benda má m.a. á það, að næst
æðsti maður við stjórn fraim-
kvæmdanna er íslendingur.
Grein þessi var á baksíðu blaðs-
ins og með henni var 5 dálka
mynd. Gefur því auga leið að hún
hefur vakið mikla athygli í
jafn víðlesnu blaði, og ógerlegt
er að láta slí'kar rangfærslur
liggja^ á milli hluta.
— f fyrra lögðu verktakarnir
mikla áherzlu á að fá erlenda
menn til að stjórn vinnuvélum
hverskonar, og töldu mikið und-
ir því komið. Nú eru hinsvegar
örfáir útlendingar þarna, sem
hafa það sem aðalstarf að
stjórna vélum, svo ekki bendir
það til að íslendingar hafi reynzt
illa við þau störf.
— Það er rétt sem í greininni
stendu, að þeir hafa átt í milkl-
um vandræðum með að fá tré-
smiði til starfa. Stafar það fyrst
og fremst af því, að þeir bjóða
ekki jafngóð kjör og trésmiðirn-
ir geta fengið hér i Reykjavík.
Þá hafði Mbl. samband við
Árna Snævarr hjá Foeskraft.
Sagðist hann ekkert geta sagt um
málið að svo stöddu.