Morgunblaðið - 27.01.1968, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. JANÚAR 1»6«
17
eth Wolstenholme í forustugrein
og dirfðist að segja að með þess-
um áróðri á moti Glasgow Celtic
hafi BBC brotið lýðræðishug-
sjónina. En baráttan á leikvell-
inum, sem hefur verið kölluð
hin síðari orusta við La Plata,
var lítil miðað við blóðbaðið,
sem átti sér stað milli Urugu-
aya og Argentínumanna eftir
leikinn og fram fór utan vall-
arins. Var þð eingöngu fyrir
mildi Guðs að enginn af okkur
var alvarlega meiddur. Það hafði
viljað svo til að á meðan leik-
urinn stóð fyri sungu Argen-
tínumenn söng þess efnis að Ur-
uguayar hefðu selt sál sína í
hendur Breta með því að fá
stórt lán frá brezku stjórninni.
Það var nóg. Og þessvegna, eins
og fyrr segir, kom til blóðugra á
taka eftir leikinn og voru fjög-
ur hundrað manns teknir til
fanga auk þeirra, sem voru flutt
ir á sjúkrahús. Þetta var það
agalegasta sem ég hefi hingað
til séð. Lögreglan og hermenn
allir á hestum beittu kylfum án
miskunnar og brynjaðir vagnar
skutu yfir mannfjöldann með
engu tiltiti til neins. Litli hóp-
urinn okkar ásamt Celtic leik-
mönnum og stjórnarmönnum kom
ust ekki í bíla fyrir látum en
fengum við, eftir góða stund,
lögregluvernd í bílana og í
þeim út úr „orustuvelli" og í
borgina. Seinna um kveldið, þeg
ar við vorum við matarborðið á
Victoria Palace hóteli kom Arg-
entínulýðurinn og kastaði stórri
líkkistu inn í forstofuna. A
henni var letrað "R.Í.P. Celtic“
—Hvíldu í friði, Celtic.
Ég komst ekki frá Montevideo
fyrr en með síðustu vélinni um
kvöldið og átti hún að fara kl.
11.30. Ég vildi nota tímann og
eftir kveldmatinn á Victoria Pal
ace yfirgaf ég hópinn og skrapp
niður í bæ. Mér fannst Monte-
vidio aðlaðandi staður í björtu
en ekki eins undir ljósum, og
aðallega fyrir það að borgin var
illa lýst Aðalgöturnar litu út
eins og hliðargötur annarsstaðar
í heimi því .þar skorti ljós. Ég
fór inn í veitingarhús sem var
bjart og loftið gott. Salurinn
var allstór en fóldið fátt. Á gólf
inu stóðu tveir dökkhærðir
menn. Annar lék á harmoniku,
en hann _ á gítar. Músikin var
suðræn. Ég settist við autt borð
og þegar þjónninn kom bað ég
um góða hressingu. Mér veitti
ekki af eftir svona vitleysu, sem
á undan hafði gengið. Hann kom
með það og var það ódýrt. Tón-
listin hélt áfram og hvort að það
var mér að þakka eða ekki byrj
aði fólkið að dansa og um leið
kom roskinn maður að borði
mínu, bað afsökunar að gera ó-
næði, og sagði að sér fyndist
það leitt að Skotarnir skyldu
tapa. Hann settist við borðið hjá
mér. Hann var frá Uruguay,
ekkill með tvö börn uppkomin
og við störf í þjónustu ríkisins.
Hann var sérstaklega aðlaðandi
maður fíngerður og kurteis í alla
staði. Hann sagðist hafa vitað,
að ég myndi útlendingur, senni-
lega einn af stuðningsmönnum
Glasgow Celtic og vildi hann
leyfa sér að tala við mig. Enska
hans var með bezta móti. Eftir
stutta stund bauð hann mér á
einkafélagsheimili sitt, sem var
eingöngu handa starfsmönnum
ríkisins og gestum þeirra. Húsið
var gamalt og hrörlegt miðað við
það sem við venjumst hér á landi
en veitingarnar voru bæði góð-
ar og ódýrar. Mig furðaði á því
hversu margt ungt kvenfóldk
sótti staðinn, og þegar ég spurði
gestgjafann minn um það svar-
aði hann því til með brosi að
þærværu vinkonur ríkisstarfs
manna. En hér var hljómsveitin
góð og mikið dansað. Kunningi
minn kynnti mig fyrir félögum
sínum, en því miður var tími
minn naumur og varð ég að yfir
gefa staðinn og komast út á flug
völlinn. Það stóð ekki á því að
ég fékk leigubíl á reikningi fél-
agsheimilinsins. Þetta var í eina
skipti, sem ég komst í snertingu
við gestrisni á meðan ég dvaldi
í Suður Ameríku fyrir utan það
sem Skandinavar gerðu fyrir
okkur í Buenos Aires.
Þegar ég kom aftur til Beunos
Aires kl.1.30 um nóttina voru
Við La Plata ána, Montevideo, Urugnay.
mikil fagnaðarlæti í borginni.
Raeing Klúb Argentínu hafði
unnið Glasgow Celtic og þar
með orðið heimsmeistarar í knatt
spyrnuleik. Það var dansað á
götunum og gleðin mikil. Um kl.
að nóttunni komu stuðningsmenn
Argentínuliðsins að City Hótel-
inu og gerðu þeir gys að okkur
Skotunum, sem áttu þar heima.
Þeir hrópuðu og æptu og léku
hátt á hljóðfæri þangað til lög-
reglan rak þá frá. Aldrei hafði
annað eins skeð í Buones Aires.
Daginn eftir fórum við öll á
Ranchos og var hann í sveit-
inni langt frá borginni. Við ferð-
uðumst í gegnum nokkra smá-
bæi og þorp og sá ég skrifað
stórum stöfum víða á húsveggi
Perón o Murte. Skildist mér að
samkvæmt þessu vildu andstæð-
ingar Peróns láta taka fyrr-
verandi forseta landsins af lífi.
Við komum að smábænum
ÍLLA, sem var allur í gömlum
spænskum stíl og er eign ríks
manns og hershöfðingja, Rodrigu
ez. Landið er hér slétt og hvergi
sézt hæð, en skógurinn er mikill
og fagur. Geldnaut skipta tug-
þúsundum á beitilandinu og sá
ég einnig fjölda hesta, enda er
hestakyn gott í Argentínu. Skot-
arnir byrjuðu fyrst að flytja
kynbótanaut til Argentínu árið
1827 og Englendingar hesta
nokkrum árum áður. Síðan hafa
argentínskir stórbændur verið
tíðir gestir á landbúnaðarmörk-
uðum á Bretlandseyjum, og
kaupa þeir árlega stórgripi. Með
an gin— og klaufaveiki géisar
á Bretlandseyjum verða argen-
tínskir bændur fyrir miklu
tjóni því að Bretar hafa bannað
innflutning á kjöti þaðan.
Á Ranchos fengum við marga
þjóðarétti, alla úr kinda— eða
nautakjöti og var slátur einn
þeirra. En hakkað nautakjöt,
sem hakkað var í potti svipað
og kleinur var hinn bezti og
ljúfengasti matur, og heitir þessi
réttur Empanadas. Eftir matinn
var þjóðdansasýning á litlum
palli út í garðinum. Þrjú pör
í þjóðbúningum sýndu þar dans
með trumbu og gítar undirleik
og á eftir voru áhorfendur dregn
ir inn í dansinn og var það hin
bezta skemmtun, því enginn
þeirra kunni dansana en öll
gerðu sitt bezta.
Á leiðinni aftur í borgina kom-
um við að stórurn blæjubíl, sem
hafði lagzt á hliðina hérum bil
þvert yfir veginn og urðum við
að bíða þar í tvo tíma til að
komast fram hjá. Okkur þótti
þeir heldur seinir að lagfæra
ástandið, en það var einnig gott
dæmi um framtaksleysi á ýmsum
sviðum, sem við urðum vör við.
Þegar við komum inn í borgina
lentum við í umferðaröngþveiti
og tvær rútur rákust saman. Báð
ar bifreiðarnar skemmdust tölu-
vert. Bílst’órarnir snöruðust út,
spjölluðu s»man dálitla stund og
skellihlógu svo báðir. Síðan var
ekið af stað. Þeim stóð hjartan-
iega á sama, þar sem hvorugur
þeirra átti bílinn.
Tími okkar í Argentínu var
nú senn á enda, og þegar við
hjónin fórum til að kveðja Hans
Kruger og Christian Faber
sögðu þeir báðir að við mættum
alls ekki fara án þess að fara í
ferð niður Tigre ána að Paraná
vatnsvæði. Þetta var skemmtileg
og falleg sigling. Báturinn, sem
fór með okkur, var nokkuð stór
og farþegarnir fáir. Við sigld-
um einnig um margar kvíslar
og allsstaðar var vatnið mó-
rautt. Til beggja hliða við þessar
kvíslar og Tigre ána var skóg-
urinn það mikill að ekki sást í
gegnum trén en öðru hvoru var
iítið timburhús sem virtist hanga
á bakkanum. Einn farþegi sagði
mér að umhverfið minnti sig á
Amazon ána en þó í minna stíl.
Hann var bandarískur kaupsýslu
maður, sem hafði nýlega siglt
upp Amazonána og fest kaup þar
á landi, sem hann ætlar að leggja
undir ræktun. Hann bjóst við
því að aðeins undirbúningurinn
undir starfið myndi nema um
hálfa milljón dollara. Við nám-
um staðar við eina litla fúna
trébryggju, stukkum þar í land
og fengum okkur hressingu í tré-
kofa, sem virtist hafa á boðstól-
um alla drykki milli himins og
jarðar, sterka og veika,. Það var
eins og að sitja í skjóli í frum-
skógi því allstaðar voru trén há
og þétt og hitinn ofsalegur.
Og það var eins í veðri, þegar
við kvöd'dum Buenos Aires og
héldum af stað norður á bóginn,
norður í vetur og kulda. Við
vorum á leið í allt annan heim.
- ALÞINGI
Framhald af bls. 8
Og ennfremur hver reynsla væri
af einbýlishúsum nefndarinnar
t.d. miðað við 'húsin sem Iðja á
Akureyri reisti við Mývatn.
Jón Þorsteinsson (A) sagði
að kostnaðarverð á fermetra
væri lægra í Breiðholti en við
Mývatn. En timburhúsin í Breið-
holiti 'væru heldur stærri þannig
að þessi kostnaðarmunur væri
eðiilegur. Hann tók það fram, að
nefndinni hefði sérstaklega verið
falið að koma upp þessum ein-
býlisihúsu'm. Ræð'umaðiur sagði
að erfitt væri að gera samanburð
við aðra en nú væru fleiri aðilar
að byggja í Breiðholti og þá væri
kjörið tækifæri til þess að gera
slíkan samanburð. Loks sagði
hann að ef verkalýðsfélögin
teldu sig hafa verið svikin í þess-
um samningum, þá hefðu fulltrú
ar þeirra væntanlega kvartað við
ríkisstjórnina, en það hefðu þeir
okki gent.
Magnús Kjartansson (K) sagði
að ri'kisstjórnin 'hefði ekki staðið
við fyrirheit um fjáröflun til
Breiðholtsframkvæmdanna, að-
eins fengið lán úr Atvinnuleysis-
tryggingasjóði en að öðnu leyti
velt byrðinni yfir á Byggingar-
sjóð ríkisins. Hann kvaðst efast
úm aö tölur félagsmtálaráðherra
um óafgreiddar umsóknir væru
réttar, því að skömmiu fyrir jól
hefði hann fengið upplýsingar
um að þær næimiu um 2000 og
kvaðst telja líklegt að töluT ráð-
herrans ættu aðeins við nýjar
umsóknir en ekki framlhaldsum-
sóknir.
Eggert G. Þorsteinsson kvaðst
hafa upplýsingar sínar frá Hús-
næðismálastjórn. Hann gerði að
umtalsefni samkiomiulagið frá
1965 og kvaðst hafa átjt aðild að
þeim viðræðum. Þar Ihefði raun-
ar verið um að ræða einhliða
yfirlýsing« frá ríkisstjórninni,
sem verkalýðshreyfingin hefði
hins vegar lýst yfir að hún mæti
til kjarabóta. AðalVerkefnið i
þessum umræðum hefði verið að
finna leiðir til þess að veita
a.m.k. 750 full lán en það fé sem
yrði umfram hjá Húsnæðismála-
stjórn yrði notað í hinar almennu
framkvæmdir. Það eina sem
hefði brugðizt í þessu sambandi
væriu lífeyrissjóðirnir, sem hefðu
áht að gegna tilteknu hlubverki,
sem þeir hefðu ekki fallizt á.
Eysteinn Jónsson (F) sagði aí
nokkur meginatriði væru að
skýrast í þessum umræðum. Pen-
ingarnir í Breið'holti hefðu að
mestu verið teknir í Breiðho't
þótt öðru hefði verið lofað.
Gísli Guðmundsson (F) óskaði
eftir því að ráðherrann afhenti
þingmönnum yfirlit «m lánveit-
ingar Húsnæðismálastjórnar
1966 og 1967 eftir einstökum
lands'hlutum.
Þórarinn Þórarinsson (F) sagði
að 1957 hefðu 93'5 ibúðir verið
fullgerðár í Reykjavílk og 1958
865 íbúðir. 1960 hins vegar 642,
1901 541, 1962 596, 1966 665 og
1964 574. Þessar tölur sýna, sagði
ræðumaður, að aðstaða til að
byggja hefur verið betri á vinstri
stjórnar tímanum en nú.
Loks tóku stuttlega til máls
Vilhjálmur Hjálmarsson og Egg-
ert G. Þorsteinsson, sem sagði
að töiur Þórarins segðu ekkert
um lánveitingar Húsnæðismála-
stjórnar á þessum bveimur t'íma-
bilum.
— Baunsgaard
Framlhald af bls. 1.
ný rí'k'sstjórn undir forustu fjöl
mennasta þingtflokksins, þ.e.
Só síaldemókr at a.
Eftir viðræðurnar við koniung
var Baunsgaard að því spurður
hvort hann hygðist taka upp við
ræður um stjórnarsamvmnu við
fulltrúa allra flokka. Svaraði
hann því til að sanngj'arnt væri
að ræða við fulltrúa allra þing-
flokka, en v'Jldi ekkert um það
segja í hvaða röð hann ætlaði
að boða flokkana til viðræðma
Þessar viðræður sagði Bauns-
gaard að gætu varla hafizt fyrr
en fulltrúar annarra flokka hafa
rætt málið innbyrðis, og er bú-
izt við að þeiim fun'dairhöldum
verði lokið snemma á morgun.
Jens Otto Krag og Per Hækk-
erup, le.ðtogi þingflokks Sósíal
demókrata, gengu tvívegis í dag
á fund konungs. í fyrra skiptið
var enn óákveðið hverjum kon-
ungur fæ'li að gera tilraun til
stjórnarmyndunar. Lýsti Krag
því þá yfir að flokkur hanis teldi
sjálfsagt að mynduð yrði rí'kis-
stjórn undir forustu Sósíaldemó
kraba, og að sú stjórn fylgdi
stefnu Sósíaldemókrata. Sagði
Krag að flokksstjórnin hefði
gengið frá ýmsuim liðum í vænt
anlegri stefnuskrá, sem hugsan-
legt væri að fulltrúar Radi’kala
flokksins gætu aðhyllst. Þá
sagði Krag að hann hefði rætt
við Karl Skytte, annan af höf-
uðleiðtogum Radikala, í síma í
dag og þeir orðið sammála um
frekari viðræður flokkanna.
Poul Hartling, leiðtogi Vinstri
flokksims, sagði að loknum við-
ræðum við konung, að hann
hefði mælt með því, að Bauns-
gaard yrði falin stjórnar'mynd-
un. Sagði Hartling, að úrslit
kosninganna bentu til þess, að
tími væri kominn til að skipta
um stjórn í Danmörku, og
kvaðst ekki sjá aðra leið til þess
en að mynda samsteypuistjórn
Raidikaia, íhaldsflokksins og
Vinstri flokksms. Hann sagðist
ek'ki geta hugsað sér nýja rík-
isstjórn undir forustu Sósíal-
demókrata og að Vinstri flokk-
urinn vi'ldi ekki stjórnarsam-
vinnu við Sósíaldemókrata.
Leiðtogar íhaldsflokksins, þeir
Poul Sörensen og Poul Möller,
sögðu, að loknum viðræðum við
Friðrik konung, að þeir hefðu
einnig lagt til að Baumsgaard
yrði falin stjórnanmyndun.
Lagði Sörensen áiherzlu á að
sbefna stjórnar Sósíaldemókrata
undanfarna 14 mánuði hefði úti
lokað möguleika á því, að ný :
stjórn þess flokks tæki niú við
völdum.
Þeir Axel Larsen og Morten
Lange, leiðtogar SF-flokksins
gengu einnig á fund konungs í
dag, en þeir voru. hlynntir því
að Jens Obto Krag yrði falin
stjórnarmyndun á ný.
Baunsgaard lét ekki á sér j
standa þrátt fyrir ummæli um
að viðræður gætu ekki hafizt 1
fyrr en á morgun. Átti hann síð- i
degis í dag viðræður við full- i
trúa frá hinum þingflokkunum
í Kri'stjánsborg. Er talið að eft-
ir þær viðræður séu meiri likur
fyrir því en áður, að mynduð
verði samsteypustjórn borgara-
flokkanna þriggja, Radikala,
íhaldsflokksins og Vinstri. Heí-
ur Baunsgaard boðað fulltrúa
þessara flokka til frekari við-
ræðna í Kristjánsborg í fyrra-
málið.
-----~--------- ?
— Lestarræninginn
Framihald af bls. 1
mikla leit hefur ekkert til hans
spurzt fyrr en nú.
Þegar Wilson var handtekinn
í Kanada nú, var það gert á
vegum útlendingaeftirlitsins.
Var hann saikaður um að hafa
komizt til Kanada á ólöglegan
hátt í janúar 1966, án þess að
hafa tilskilin s'kilríki. Hann er
sagður hafa komið til Kanada
með flugvél frá Belgíu, og eftir
komuna keypti hann sér 40 þús-
und dollara hús í Rigaud, um 50
kílómetra fyrir vestan MontreaL
Þar hefur hann búið síðan með
konu sinni og þremur börnum
þeirra hjóna. Alls voru það 15
menn, sem þátt tóku í lestarrán-
inu mikla, og hafa allir nema
einn Bruce Reynolds, niáðst.
Wilson var „bjargað" úr fangels-
inu eftir að h'atfa setið þar í fjóra
mánuði og öðrum ræningja,
Ronal'd Biggs, var forðað þaðan
nærri ári seinna. Leikur Biggs
enn lausum hala.
Ræningjarnir 15 stöðvuðu
hraðlest á leiðinni frá Glasgow
til London en með lest þessari
var verið að flytja gamla pen-
ingaseðla, samtals að upphæð
um 2,7 milljónir sterlingspunda,
til Englandsbanka í London, þar
sem átti að brenna þá. Þótt 14
ræningjanna hafi verið handtekn
ir 'hefur lögreglunni brezku ekki
tekizt að finna nema örlítinn
hluta þýfisins.
Fulltmar Scotland Yard í
London eru komnir til Montreal,
og fylgja þeir væntanlega Wil-
son heim til Bretlands á næst-
unni.
Leiðrétting
MISRITANIR áttu sér stað 1
minningarljóðum um Guðmund
Óskar Frímannsson í blaðinu í
gær. Standa átti: „í fjörusandi
fótsmár faldi sporin, fley sinna
óska sneið úr þönglagreinum
Og sfðar: „ vorsólar-
skin frá ströndum að vestan“.