Morgunblaðið - 27.01.1968, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. JANÚAR 1968
MARY ROBERTS RINEHART:
SKYSSAN MIKLA
að beygja út aí en þá ók hann
aftunhjólið hjá mér, og ég þaut
upp í loftið.
Meira mundi hann ekki fyrr en
hann raknaði úr rotinu. Hann
hafði hrokkið spölkorn út af veg
inum og lá nú á akri, en fötin
hans voru horfin. — Ekki pgatla
eftir, sagði hann og roðnaði und
ir sólbrunanum.
— Þarna stóð ég og vissi ekki,
hvað tii bragðs skyldi taka. Ég
hef verið að bíða síðasta klukku
tímann 1 þeirri vton, að einhver
kæmi framhjá, sem ég gæti hó-
að í. En sá eini, sem ég sá, öskr-
aði bara upp og tók til fótanna.
Ég er viss um, að hann er enn á
har ð ahlaaipum.
Hann hafði ekki tekið vel eft-
ir bílnum ,nema hivað hann virt-
ist ekki eiga heirna uppi á Hóln-
um. Hann var lítill og ræfilsleg-
ux og ók ekki mjög hratt. Karl-
maður var við stýrið. Honum
sýndist hann vera miðaldra eða
roskinn.
Earle hringdi tii Jim Conway
og Haines fékk lánuð einhver föt
hjá brytanum og svo fóru þeir
saman til lögreglustöðvarinnar.
Þeir fundu vélhjólið, sem var
talsvert skemmt, ekki langt frá
húsi Earle. En einkennisibúning-
ur og skammbyssa Haines var
hvergi sjáanlegt, en nærfötin
hans fundiu þeir hinsvegar. Þeim
hafði verið fleygt rétt hjá veg-
inum.
Jim horfði á þau. — Það, sem
þessi náungi hefur verið að sækj
ast eftir, var einkennisbúningur-
inn. En hann færði Haines úr
öllu, til þess að hann gæti ekki
farið og kallað á hjálp.
— Kannski hefur hann hald-
ið, að ég ætlaði að stöðva hann,
og hefur viljað sleppa frá mér,
sagði Haines.
Þeir fóru nú aftur heim til
Earle. Kona Haines hafði sent
einhver föt þangað með lögreglu
bílnurn, og meðan hann klæddi
sig, fór Jim í símann. Fyrst
hringdi hann í ráðhúsið og náði
í Cracker Brown og lét hann
senda út boð, enda þótt lítið
væri við að styðjast. — Gamall
Ford eða Chevrolet. Athugið þið
beyglur á honum eða önnur
merki um árekstur. Ekillinn lík-
lega miðaldra eða roskinn.
Kynni að vera í einkennisbún-
ingi vélhjólamanns og með lög-
regluskammbyssu. Farið varlega.
Maðurinn kann að vera hættuleg
ur.
Síðan sendi hann Haines heirn
og Earæ í háttinn. S'íðan — en
þá var klukkan orðin eitt eftir
miðnætti — steig hann upp í
sinn eigin bíl og ók til Klausturs
ins. Hann fór samt ekki að hús-
inu, heldur að kofa McDonalds
og hringdi dyrabjöllunni. Það
tók nokkurn tíma að vekja upp,
en þegar Andy loksins kom, var
hann úrillur.
— Hvað er nú að, hr. Conway?
sagði hann. — Ég þræla allan
daginn og þarf að hafa einhvern
svefn.
Jim leit kringum sig. Kofinn
var aldimmur og þögull. Hann
gekk inn.
— Hefurðu verið heima í allt
kvöld, McDonald?
— Já, það hef ég.
— Nokkur komið til þín?
— Komið? Hver hefði svo sem
átt að koma?
— Áttu ekki bíl?
— Jú. Hvað um það?
— Ég vil gjama sjá hann.
Hvar er hann?
Andy fór, smábölvandi, í ein-
hver föt og Jim fór inn í her-
bergi Evans, kveikti ljós og lit-
a'ðist um. Þar var ekkert grun-
samlegt. Það leix út eins og það
gerði, eftir að Jessie hafði tek-
ið þar til, kalt og sýnilega ónot-
að. Hann leit inn í skápinn, en
þar var allt eins og það hafði
verið, föt Evans héngu þar og
skómir á gólfinu. Hann fór hálf
gert að skammast sín. Andy
gekk á undan spölkorn frá kof-
anum, að því, sem hann kallaði
Skúrinn. Hann var ekki læstur.
Hann hraitt upp hurðinni og í
ljós kom gamall Chevrolet-bíll
og Jim tók upp vasaljósið sitt og
skoða'ði hann. Það var engin upp
hitun þarna og vélarhúsið var
kalt, þegar hann snerti það. En
þegar hann leit upp, sá hann, að
Andy benti á bílinn að framan.
— Einhver bölvaður þjófur-
inn hefur farið með hann út,
sagði Andy og varð nú skozkur í
máli, af eintómum æsingi. — Lít
ið þér á þetta, herra minn. Það
var ekki svona í gær.
Jim var ekki í neinum vafa
lengur. Þetta var bíllinn, sem
hafði ekið á Haines um kvöldið.
Framstuðarinn var illilega beygl
a'ður hægra megin. Hann horfði
á Andy, én móðgun hans og
hneykslun var svo bersýnileg,
eins og hjá sönnum Skota, sem
orðið hefur fyrir órétti. Hann
gekk frá honum og lýsti á jörð-
ina fyrir utan. Stígur lá frá veg-
inum að skúmum og hesthúsun-
um, en svo var önnur moldar-
gata, sem lá niður að brekkunni.
Hver sem var hefði getað dreg-
ið bílinn út, stigið inn, losað um
hemlana og látið hann síðan
renna niður brekkuna, áður en
vélin var sett í samband. Væri
þa’ð gert, þurftu hvorki Andy né
Jessie að heyra neitt í 'bílnum. En
hvað snerti heimkomuna, þá ....
— Þú heyrðir ekki neitt í hon
— Ég Iæt þetta myndaúrval nægja á sýninguna.
veitingahúsið
ASKUR
BÝÐUE
YÐUE
HELGARMATINN
i handhœgum umhúðum til að taka
HEIM !
GRILLAÐA KJÚKLINGA
ROAST BEEF
GLÓÐARSTEIKT LAMB
GLÓÐARSTEIKT NAUTAFILLÉ
GLÓÐARST. GRÍSAKÓTELETTUR
HAM BORGARA
Gleðjið frúna —
fjölskylduna — vinina
— njótið
hinna Ijúffengu rétta
heima i stofuj/ðar.
Ef þér óskið
getið þér hringt og pantað
við sendum leigubil
með réttina heim
tiljðar.
um þegar hann kom eða fór?
— Hvenær hefði það átt að
vera? spurði Andy varkár.
— I kvöld. Segjum milli hálf
ellefu og tólf á að gizka.
— Við förum snemma í hátt-
inn. Upp úr klukkan níu. Held-
urðu ekki, að ef ég hefði heyrt
í bölvuðum fantinum, þá hefði
ég farið út og elt hann?
Síðan leita’ði hann í kofanum.
Jessie var komin á fætur, í gam-
alli flúnelstreyju og mállaus af
reiði. Enginn einkennisbúningur
fannst þarna, eða neitt, sem grun
semd gæti vakið, og bæði full-
yrtu þau, að Evans hefði alls
ekki þangað komið síðan hann
hvarf.
— Fram að þessu hafði ég nú
bara farið eftir hugboði, sagði
Jim seinna. — Lýsingu Haines
á bílnum með rosknum manni í,
kom mér á spori'ð. Ég hafði einu
sinni eða tvisvar séð Evans aka
þessum gamla skrjóð, og fór eftir
því, upp á von og óvon.
En þegar hann sagði söguna af
Haines, risu bæði Andy og Jessie
upp öndverð, og fullyrtu, að
þetta gæti alls ekki hafa verið
Evans. — Hann var hvorki morð
ingi né þjófur, sagði Andy. Hon-
um var bíllinn velkominn, hve-
nær sem hann vildi, og það vissi
^ hann. Nei, þetta hefur aldrei ver
ið hann Evans.
Nú var Jim algjörlega ringlað
ur. Hann sá ljós hjá Tony í aðal-
byggingunni og hringdi til hans
úr kofanum. Og aftur rannsök-
uðu þeir bílinn. Stýrið virtist
hafa veri'ð þurrkað, því að þar
vottaði ekki fyrir neinum fingra
förum.
Tony leit upp eftir að hafa at-
hugað beyglaða stuðarann. —
Það er þó að minnsta kosti eitt
víst um þetta, Jim, sagði hann,
—■ að Stoddard hefur ekki gert
það.
— Nei, samþykkti Jim. — En
hver í fjandanum hefur þá gert
það?
Að kvöldi næsta dags voru öll
blöðin með söguna. Vitanlega
var klæðlaus lögregluma’ður
hreinasti hvalreki fyrir blöðin á
daufum tíma árs. Þeir gerðu líka
sem mest úr þessu og sýndu
myndir af vandræðalegum u.ng-
um manni, með ýmislegum text-
um með: „Brjálæðingur gengur
enn laus" — „Lögreglumaðurinn
fundinn nakinn" o.s.frv. Forvitn-
ir ungir rnenn, með vasana fulla
af handritapappír vory á ferli
um allt nágrennið og t'índu upp
sína ögnina af hverju, sem til
samans urðu talsverður blaða-
matur. Þeir náðu í slysið, sem
Bessie hafði orðið fyrir, og kúlu
götin á bílnum hennar. Þeir
vöktu upp aftur árásina á Evans,
og buxurnar, sem stolið var. Þeir
birtu aftur spellvirkin í graf-
reitnum, og einn unglingurinn
komst meira að segja inn í skrdf
stofuna mína, til að spyrja hvort
það væri satt, að ég hefði verið
höggvin með öxi og mér fleygt
niður í sundlaugina hjá Stodd-
ard.
Saksóknarinn sendi eftir Hopp
er, bálvondur. — Hvaða andskot
ans bull er þetta, sem blöðin eru
með? spurði hann.
— Hversvegna lestu það ekki?
A S KU R matreiðir fyriryður
cdla daga vilcunnar
Suðurla ndtib raut 14 sími 38550
Auglýsing
um gjalddaga fyrirframgreiðslu
opinberra gjalda 1968
Samkvæmt reglugerð um sageiginlega inn-
heimtu opinberra gjalda nr. 95/1962 sbr. rglg. nr.
112/1963 og nr. 100/1965, ber hverjum gjaldanda
í Reykjavík að greiða á fimm gjalddögum fré
febrúar til júní, fyrirfram upp í opinber gjöld, fjár-
hæð, sem svarar helmingi þeirra gjalda, er á hann
voru lögð síðastliðið ár.
Gjöldin eru þessi:
Tekjuskattur, eignarskattur, námsbókagjald,
kirkjugjald, lífeyristryggingagjald, slysatrygg-
ingagjald, iðnlánasjóðsgjald, alm. tryggingasjóðs-
gjald, tekjuútsvar, eignarútsvar, aðstöðugjald, at-
vinnuleysistryggingagjald, kirkjugarðsgjald, launa
skattur, iðnaðargjald og sjúkrasamlagsgjald. Fjár
hæð fyrirframgreiðslu var tilgreind á gjald-
heimtuseðli, er gjaldendum var sendur að lok-
inni álagningu 1967 og verða gjaldseðlar vegna
fyrirframgreiðslu því ekki sendir út nú.
Fyrsti gjalddagi fyrirframgreiðslu er 1. febrúar
næstkomandi.
Kaupgreiðendum ber að halda eftir opinberum
gjöldum af launum starfsmanna og verður lögð
rík áherzla á að full skil séu gerð reglulega.
GJALDHEIMTUSTJÓRINN.