Morgunblaðið - 27.01.1968, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. JANÚAR 1%8
19
— Samtal við Jakob
Framlhald af bls. 12
og þjálfa þá í vinnuaðferðum
við fisíkirannsókinir og svo
legg ég á ráðin um hvað
gera skuli í samibandi við
fiskileit, og fer í leiðangra.
Það veitir ekki af að koma
meiri nýtízkubrag á veiðarn-
ar. Þeirra eigin Ibátar eru að
miklum hluta til Mtiil tveggja
manna för sem ekki mega
hætta sér langt frá strönd-
innL Þeir sem saekja á fjar-
lægari mið eru þó á stænri
bátum, frá 30 til 100 tonn.
þeir hafa verið dáMtið mikið
með igamla tundurskeytabáta
sem þeir fengu frá Banda-
ríkjamönnum eftir stríð.
Þetta eru ekki mjög hentug-
ir bátar til fisfcveiða, en nýir
bátar hafa verið byggðir þarna
í landinu eru mjög svipaðir
að lögun. Síðustu árin hafa
þeir verið að fá skip frá Jap-
an, nokkurg konar stríðs-
skaðabætur. Þetta eru 100—
150 tonna skip, ekki óMk
þeim sem við höfum hér
heima, og eru dágóð.
Það er reglulega gaman og
dálítið ævintýralegt að sjá
þá við „ljósveiðar" að nóttu
til. Hvert veiðiskip hefir uppi
mörg sterk ljós sem beint
er ofan í sjóinn. Þegar mörg
skip eru é takmörkuðu svæði
er þetta mikil ljósadýrð. Eft
ir að hafa lýst í 2—4 klukku-
stundir eru smám saman
slökkt á ljósunum uns aðeins
eitt er eftir. Fiskurinn hefur
þá safnast saman að þessu
eina Ijósi. Þá er netinu
smeygt undir ef um lyftinets
veiðar er að ræða. Við snurpu
veiðar er ljósið haft í létta-
bát en veiðiskipið kastar svo
nótinni í kringum hann. Ekki
má kveikja nein ljós á veiði
skipinu fyrr en búið er að
snurpa.
— Hvernig er útíbúnaður-
inn sem þeir hafa til veið-
Kona dr. Jakobs og böm þeirra, fyrir utan húsið þeirra á
Filipseyjum. Lengst til vinstrier hundurinn Tryggur.
annai,
— Þeir nota yfirleitt kraft
blökk við snurpuveiðar en
Astik þekkist varlai, og dýpt-
armælar eru ekki algengir.
Við togveiðarnar hafa verið
notuð gamaldags troll og ekki
spil. í stað togvíra eru notuð
tó og (híft á koppum. Við höf
um verið að reyna að innleiða
nylon net, spil og vira. og tog
skipstjórinn sér nú ekki fram
úr verkefnum sínum.
— En hvernig gengur með
fiskileitina?
— Hún hefur ekki verið
mjög stórvægileg. Það er
jafnan svo að FAO leggur til
skipin en ríkisstjórnir við-
komandi landa sjá um rekst-
ur þeirra. Og fjárskortur hef
ur verið okkur fjötur um fót
á ýmsan ihátt, en þetta er nú
víst að lagast. Þá höfum við
kannað allstórt svæði með til
liti til togveiða og kortlagt
lauslega Mklegustu staðina.
Teljum við að þar séu tölú-
verðir mögulei'kar. Hinsvegar
er mikið um kóralrif sem
gera erfitt fyrir um botn-
vörpuveiðar, einkum þegar
engir dýptarmælar eru fyrir
hendi.
— Hvað er helzt á dagskrá
hjá ykkur núna?
— Það er til dæmis ofar-
lega á baugi að auka túnfisk
veiðar, en túnfiskur hefur
ekki verið mjög mikið veidd
ur. Ætlunin er að reyna
snurpu fyrst, en svo eru aðr
ar aðferðir til vara ef það
ekki gefst.
— Hvernig er fólkið þarna,
og hvernig er að vinna með
því?
— Ei-ns og ég sagði áðan
eru þetta elskulegar mann-
eskjur. en það verður að
gæta þess vel að ná góðu sam
bandi við það. Ef það ekki
tekst er hætta á að Mtið gangi.
Okkur var sagt það strax í
upphafi, áður en við fórum
frá Róm, en það væri mjög
mikilvægt að góð samvinna
tækist með okkur og fibúun-
um, og ég Ihef verið svo hepp
inn að mitt starf með þeim
hefur gengið með ágætum
— Hvernig eru Mfskjör
fólks?
— Mér finnst fólkið skip-t-
ast í tvo megin hópa. hina
riku og hina fátæku, því
miliistéttin er tiltölulega fá-
menn. Hinir ríku lifa miklu
lúxuslífi og geta veitt sér allt
sem þeir vilja. en afkoma
hinna er ekki alveg eins
glæsileg. í sumum úthéruðun
um býr fólk í litlum húsum
úr bambus eða tré, með pálma
laufblöð fyrir þak. Grunn-
fæðan hjá því er hrísgrjón
og fiskur.
Landbúnaðurinn er mikil-
vægasta atvinnugreinin þarna
og landið er geysilega frjó-
samt. Hinsvegar er uppsker-
an ekki tiltölulega mikiþ
vegna þess hve langt á eftir
tímanum fólfcið er í þessum
efnum. Svo er framleitt
kópra úr hnetum kókospálm
anna og ef ég man rétt eru
Filipseyjar stærsti kópra út-
flytjandi í heimi. Það er einn
ig fluttur út sykur og niður-
soðnir ávextir, og svo er
FAO einnig að aðstoða við
niámugröft og landbúnað.
— Hvernig er hreinlætið
þarna?
— Fólkið sjálft er yfirleitt
hreint og þakkalegt tdl fara.
En sum hverfin eru allt ann-
að en glæsileg. Göturnar eru
svo sóðalegar að ég get ekki
ímyndað mér að þar sé nein
sorphreinsun. En í þessari
eymd er að finna hreina Msta
menn í trésmíði, og konurn-
ar eru sumar snillingar við
ísaum. Fátæktin gerir það að
verkum m.a. að þarna er mik
ið um glæpL morð og rán
eru algengir hllutir. Þetta bef
ur í för með sér dálítið ör-
yggisleysL sérstaklega á nótt
unnL en sem betur fer hefur
aldrei neitt komið fyrir okk
ur, enda búum við í góðu
hverfi.
—• Þið Ihjónin eruð með tvö
börn þarna úti?
— Já, dreng og telpu.
Hann heitir Vilhjálmur og er
111 ára en hún Sigríður og er
6 ára. Þau ganga bæði í skóla,
og Mkar ágætlega.
— Hvað tekur við hjá þér
þegar þessu lýkur?
— Ég hef alltaf gert ráð
fyxir að koma aftur heim til
íslands og vonaist til að geta
byrjað aftur á mínum gaumla
stað við Hafrannsóknair3tofn
unina. Ég er í rauninni að-
eins í leyfi þaðan.
Óli Tynes.
„E/ns og örn
svífur yfir ungum
sinum"
nefnist erindi, sem Júlíus
Guðmundsson fljdur í Að-
ventkirkjunni sunnudag-
inn 28. jan. kl. 5.
Kvartettsöngur.
AlHr velkomnir.
4
LESBÓK BARNANNA
Lítil taska
eða
budda
Ef þig vantar veski eða
budidu. geturðu búið það
til í einum hvelli úr bréfi
eða efni.
Fyrst skaltu fá þér
blað og klippa það þannig
að allar hliðar verði jafn
langar.
Brjóttu þá blaðið til
helminga og pressaðu
brotið fast niður — opn-
aðu það, og brjóttu síðan
báðar hliðarnar inn að
miðju.
Þegar þú nú brýtur
blaðið í sundur hefurðu
3 láréttar Mnur. Þá skaltu
brjóta eins á hina hMð-
ina, og færðu þá blað þitt
eins og mynd nr. 1.
Snúðu því næst blaðinu
þannig. að það sem sneri
niður er þú brauzt áður,
snýr nú að þér. Brjóttu
þá í horn svo að þú fáir
þríhyrning. Opnaðu blað-
ið og brjóttu hin hornin
eins. Tvö neðri hornin eru
nú brotin inn að miðj- sama hátt C þekja D.
unni, og síðan er blaðið j Sjá mynd nr. 4.
opnað. Lítur þá blaðið1 Næst tekurðu endann
þitt út eins og mynd nr. efst og beygir hann að-
2. i eins niður í aftasta hólf
Snúðu blaðinu aftur við veskisins, eins og þú sérð
og brjóttu láréttu hliðarn ' á mynd nr. 5. Festu end-
ar tvær inn að miðju. ann þar — annaðhvort
Mynd nr. 3. ; skaltu hefta hann niður
Taktu í hornið A og eða líma hann. Síðan brýt
færðu það upp þannig. j urðu lokið yfir. og vesk-
að það þekji B. Láttu á I ið er tilbúið.
POSTLRIIMIM
Sæl krakkar mínir,
Núna lokiSÍns fer póst-
urinn af stað eftir langa
bið. Og þið megið til
með að vera dugleg að:
skrifa og teikna. Þið gæt
uð t.d. sagt frá einhverju
skemmtilegu, sem gerðist
hjá ykkur í sveitinni eða
í skólanum. og svo gæt-
uð þið auðvitað búið til
sögu. Ef þið kunnið ein-
hverjar góðar skrítlur,
krossgátur, eða gátur
gætuð þið sent þær.
Og munið endilega eft
ir að senda fallegar teikn
ingar — þið skuluð ekki
lita myndirnar, heldur
bara teikna þær, því að
liturinn sést ekki í blað-
inu, eins og þið vitið.
Gangi ykkur nú vel
krakkar og verið dugleg
að skrifa.
Utan á bréfin skuluð
h'ð skrifa:
UESBÓK BARNANNA
Morgunblaðið.
Reykjavík.
11- árg. Ritstjóri: Kristján J. Guinnarsson 27. jan. 1968
HEIMSKINGJARNIR
í BORG nokkurri bjuggu
margir heimskingjar.
Einn maður þar átti
mjög óvenjulegan son, að
þv leyti að hann var alls
ekkert heimskur. Faðir-
inn fann konu handa
honum, — og tveim eða
þrem dögum eftir brúð-
kaupið sendi móðir hans
tenigdadóttur sína út til
þess að mjólka kúna.
Stúlkan fór út og ætlaði
að fara að mjólka — en
þá fékk hún allt í einu
mikinn hiksta.
Hún gráthað búna:
— Ég ætlaði ekki að
gera þetta. ó vertu svo
góð að segja engum frá
því? Ef þú talar um það,
kemst maðurinn minn
kannski að því. Og hann
mun þá refsa mér, og
réka mig í burtu frá sér.
Og þannig hélt hún
lengi áfram að biðja
kúna um að segja ekki
frá hikstanum.
Móðirin var orðin ólþol
inmóð og hugsaði:
— Það er orðið lan.gt
síðan tengdadóttir mín
fór. Hvers vegna er hún
ekki komin inn aftur?
Og hún fór út og fann
þá stúlkuna, þar sem hún
'kraup frammi fyrir
kúnni og bað hana fyrir-
gefningar.
Móðirin spurði:
— Hvað er að, barnið
mitt?
Og stúlkan svaraði:
— Þegar ég fór til þess
að mjólka kúna fékk ég
isvo mikinn hiksta, og
núna er ég að biðja
kúna um að segja eng-
um frá þessu.
Móðirin fór aftur inn
í húsið og sótti korn fyr
ir kiúna. Hún gaf henni
kornið og bað hana um
að þegja yfir slysinu sem
hent hafði tengdiadóttur
hennar.
Eftir smástund kom
faðir in n og sipurði:
— Hvað í ósköpunum
er að ykkur?
— Móðirin sagði hon-
um hvað komið hafði
fyrir, og að stúlkan væri
að biðja kúna um að
segja ekki frá þessari ó-
gæfu. Faðirinn fór þá
inn og sótti meira korn
og gaf henni. Nú sátu
öll hálfgrátandi fyrir