Morgunblaðið - 15.05.1968, Qupperneq 19

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. MAÍ 1958.
19
— Jóhann Gíslason
Uramihald af bls. 11.
ENGIN fregn hefir valdið mér
meiri harmi en sú, er mér barst
fimmtudaginn 9. maí sl., að vin-
ur minn Jóhann Gíslason væri
dáinn. Vi'ð höfðum skilið kvöld-
ið áður glaðir og kátir. Gat þetta
verið satt? Gátu örlögin verið
svona miskunnarlaus?
Kynni okkar Jóhanns hófust,
er við vorum litlir drengir í
sveitir austur í Rangárvalla-
sýslu. Við urðum strax samrýmd
ir og með okkur tókst sú vin-
átta, sem ávalt hélzt síðan. Þó
vissi hvorugur okkar þá, að leið-
ir okkar ættu eftir að liggja svo
saman í lífinu, sem raun varð á,
bæði í starfi og einkalífi.
Þegar ég rita þessi fátæklegu
kveðjuoið til þín, góði vinur, þá
velta fram í huga mér öldur
minninganna frá liðnum árum.
Þær verða ekki skráðar hér, því
að í hverju lífi sem lifað er, er
leynd sem aldrei verður skrif-
uð. Aðeins vil ég færa þér hjart-
ahs þakkir, því þessar minning-
ar eru mér allar fagrar og bjart-
ar.
Þegar ég minnist þín verður
mér efst í huga umhyggja þín
og ástúð við heimili þitt, eigin-
konu þina og böm. Þú varst
mikill heimilisfaðir. Ég er þess
fullviss að hugljúfar minningar
um þig munu reynast eiginkonu
þinni og börnum þær perlur, sem
skærast munu skína og milda
þeirra djúpu sorg.
í starfi varstu heill og óskipt-
ur, með þér var gott að vinna.
Prú'ðmannleg framkoma þín og
manngæzka, verða samstarfs-
mönnum þínum minnisstæð.
Vegna mannkosta þinna voru
þér falinn sífellt meiri ábyrgð-
arstörf, og ég minnist þess að á
erfiðum stundum varst þú ávalt
sterkastur. Þú varst mikill dreng
skaparmaður, slíkum samferða-
mönnum er gott að kynnast.
Þegar þú ert í dag kvaddur
hinztu kveðju, eiga margir um
sárt að binda, þó er harmur
elskulegrar eiginkonu og barna
mestur. Mér er um megn að
mæla orð huggunar til harm-
þrungina ástvina, aðeins vottað
þeim dýpstu samúð mína og
fjölskyldu minnar, og beðfð
þess, að ljóssins faðir haldi
sinni almáttugri verndarhendi
yfir þeim og veiti þeim öllum
sálarstyrk.
Guðs friður fylgi þér.
Flýt þér, vinur, í fegri heim,
krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgun-
roðans
meira að starfa guðs um geim.
(J. H.)
Hilmar O. Sigurðsson.
ÞAÐ er óft svo, þegar ein
megin stoð hvers þess mann-
virkis sem reist er brestur, er
hætta á að það geti falliB og þá
ekki sízt hafi mikill þungi á
hvílt.
Séu stoðir þær, sem eftir
standa styrkar þarf maður ekki
að örvænta þótt erfitt sé á að
horfa.
Sé einn strengur hörpunnar
slitinn, er að vísu hægt að leika
verkið áfram, en þá kann að
vera að einmitt einn þeirra tóna
sem héldu verkinu uppi og einna
mest bar á, hljómi ekki lengur
og þá að sjálfsögðu saknar
maður þess tóns og þráin verð-
ur mest eftir þeim hljómi, sem
gaf verkinu einna mest gildi.
Einhvern veginn á þessa leið
held ég a'ð hugur minn hafi vaf-
izt, þá er ég hafði ætlað að hitta
Jóhann Gíslason á fimmtudags-
morguninn, en var í þess stað
sagt að hann væri látinn.
Hann hlaut að hafa verið kall-
aður til starfa annars staðar,
sem við ekki þekkjum, því slíkt
var starfsþrek hans og ástund-
un að til einsdæma má telja.
Það var þá ekki lengur hægt
að ganga að símanum og fá ráð-
leggingar hjá Jóhanni, og mörg-
um mun hafa brugði'ð við.
Söknuðurinn er mikill en
minningin er ljúf. Það er eins og
þegar sólin hefur skinið mest og
mildast og snögglega dregur ský
fyrir og svalur vindurinn læð-
ist um mann, að þá er eins og
mestur hrollur geri vart við sig.
Helgina fyrir lát hans, feng-
um við notið dýrðardags á skið-
um efst uppi á Skálafelli og í
gleði okkar ræddum við um allt
og ekkert eins og sagt er, hann dá
samaði sunnlenzku blíðuna og
fegurðina, en ég tignarleika
fjallanna nor'ðurundan.
Hann brosti við og sagði með
glettni, að leitt væri að Vaðla-
heiðin væri ekki svo há að héð-
an sæist, en ég kvað eigi von
til þess, þar eð Skálafellið væri
of lágt til að svo mætti vera.
Þannig leið sá dagur í gamni og
alvöru og á afWðandi degi
renndum við okkur nfður að bíl,
þægilega þreyttir, tókum saman
föggur okkar og ókum í bæ-
inn.
Við heimili Jóhanns kvödd-
umst við og höfðum við orð að
fara sem fyrst aftur í álíka ferð.
En áætlun breyttist og ennþá
einu sinni erum við á það minnt
að einn er sá sem ölllu ræður.
Þessi dagur var þá eftir allt
kveðjustundin, síðasti dagurinn
okkar ssman.
Ég var að kveðja tryggan vin
og gó’ðan yfirmann síðustu
kveðju, drenglundarmann, sem
gegndi forystuhllutverki þess
fyrirtækis, sem stuðlar beint að
bættum llífskjörrum þjóðar vorr
ar og ber okkur yfir höf og lönd
á þeim mesta hraða, sem tæknin
hefur enn færrt okkur.
Kveðjustundin var fögur og
hún var sönn. hún verður mér
ljúf minning um ókominn tíma.
Jóhann minn, við Auður
þökkum þér allt og biðjum Al-
föður að styrkja eiginkonu þína
í sárum harmi og börnin ykkar
og að svipur þinn og fas megi
speglast í þeim og lýsa áfram.
Jón R. Steindórsson.
„Aldrei er svo bjart
yfir öðlingsmanni,
að eigi geti syrt
eins sviplega og nú;
og aldrei er svo svart
yfir sorgarranni,
að eigi geti birt
fyrir eilífa trú.“
M. J.
ÞESSI or’ð Matthíasar Jochums-
sonar komu mér í hug, er ég
frétti lát vinar míns Jóhanns
Gíslasonar, sem í dag er kvadd-
ur hinztu kveðju, eftir að hann
féll frá í blóma lífsins.
Æviferill Jóhanns verður ekki
rakinn hér né margvísleg störf
hans hjá. Flugfélagi Islands,
sem hann helgaði alla starfs-
krafta sína óskiptur, þetta er að-
eins kveðja til látins vinar og
honum færðar þakkir fyrir nær
aldarfjórðungs samleið, tryggð
og vináttu, sem aldrei bar skugga
á. Vil ég um leið geta hins góða
starfs Jóhanns í þágu tækni-
deildar Flugfélags íslands og
þakka gott samstarf þann miss-
eris-tíma, sem hann var yfir-
maður þeirrar deildar, unz hann
lézt.
Þáð var gæfa að eiga Jóhann
Gíslason fyrir vin og samstarfs-
mann. Að honum látnum stend-
ur minningin eftir, björt og
fögur, um vammlausan og góðan,
dreng.
Jón N. Pálsson.
Yfirlýsing
VEGNA linmulausra b/Laðaskrifa
um hina svonefndu „kommúnisita
klíkiu" og pólitískan áróður i
M.A., sjáum við undirritaðir okk-
uir tilneydda til að taka fram
eftirfairandi:
Þær ásakanir, sem fram bafa
komið í áðurnefndum skrifum, á
hendur vissum kennuruim skól-
ans, að þeir noti aðstöðu sína til
að reka pólitískan áróður inman
veggja skólans, eru með öllu ti)l-
hæfuiaiusar.
Við vítum þessa máismeðferð
viðkomiandi biaða, sem einkennist
af vainþekkingu á öilum máls-
atvikum og hörmium jafnframit,
ef skólinn hefur beðið álitshnekki
þeirra vegna. M.A. 13.5.
Bjöm Þórarinsson, inspector
schoiae
Bjom Jósef Arnviðairsson, frá
farandi inspector scholae
Benedikt Ásgeirsson, formiaður
skóiafélagsins Hugims
Sigmundur Stefánsson, fráfar-
andi formiaður Hugiins
Sigurður Jakobsson, ritstjóri
ílkóiablaðsiins Munins
Gunnar Frhnanisson, fráfairandi
ritstj. Munins
Björn Stefánsson, form. 6.-
beikkjarráðs
Erlingur Sigurðsson, formaður
5.-bekkjarráðs
Kristján Sigurbjamiairson, for-
maður 4.-bekkjarráðs
Benadikt Ó. Sveinsson, formað
ur 3.-bekkjarráðs
Jón Georgsson, formaður Raun
vísindadeilliar Huginis
Jóhann Tómasson, fulltrúi í
Nemendaráði
Jóhann Pétur Malmquist, full-
trúi í Nemendaráði
Vegna þessarar ath ugasem dar
nokkurra nemenda við Menmta-
skólann á Akuireyri vill Mongun
biaðið taka eftirfarandi fram:
Með hemni er ekki hmekkt þeirri
staðreynd, að innan skólans er
starfandi selia kommúnista, enda
þótt menn deili um hvaða nafn-
gift hæfi henni bezt. Þannig
segir í athugasemd Péturs Þor-
steinssonar nemamda við M. A.
í Þjóðviljanum 7. maí: „Hér mun
átt við samræðuhóp nokkuima
nemenda og kennara í M.A. og
fieiri. ..“ Og í grein, er Jóhanin
Pálll Árnason menntaisikólakenn-
ari á Akuireyri ritar í sama bJað
12. maí segir: „Eins og fram
hefur komið héir í blaðimiu, er
hér um að ræða regliuleiga um-
ræðufundi og stjómmál og niú-
tímasögu, sem sóttir hafla verið
af fólki úr Menmtaskólamium .
Hins vegar beir að fagna því,
að menntaskólakenmairarnir tveir
hafi ekki stundað áróður sinn
almennt í skólanum, enda þótt
efitirfarandi ummæli Jóhanns Páls
í fyrmefndri grein bemli til þess
að hann vilji það gjanman, en
þar segir: „.... frumskilyrði þess
að nokkru verði hér áarkað, ex
að skólunum verði tryggður vinnu
fi-iður fyrir ofsóknum afturhalds
sömustu afla í þjóðféiaginu."
Máiflutningur foryistumanmia
„samræðuhópsins" sanniar hinis
vegar þá staðhæfingu, að for-
ystumenm hans eru kommúnistar
svo sem nánari rök eru leidd
fyrir í staksteinadálki biaðsins
í dag.
Sigurgeir Sigurjónsson hrl.:
Endurskipuleggja
þarf myntsláttuna
NÚ fyrir síðustu helgi skýrðu
öll dagblöðin frá þeim atburði er
lögreglam handtók ameriskan
ríkisborgara, sem lokaður haifði
verið inni á hóteli hér í bænum,
að því er virðist af ótta hótel-
eiganda við a® gesturinn hyggð-
ist fara á brott án þess að -greiða
hótelreikninginn. Við leit í far-
angri mannsins, sem lögreglan
framkvæmdi fannst íslenzk 10
króna mynit, sem samsvaraði kr.
4.500,00. Þar sem lögreglunni
þótti þetta grunsamlegt var mað.
urinm settur inn og látinn dúsa
í famgelsi yfiir eina nótt. Daiginn
eftir vair manninium sleppt úr
prísundinnd, eftir að honum
hafði verið gert að skiila til
banka þeirri mynt, sem hann
hafði löglega keypt í bankamum.
Hér virðist mér, að íslenzfcum
stjómvöldum hafi á orðið væg-
aist sagt meira en lítil skyssa
sem ástaeða er til að vekja at-
hygli á. í fyrsta lagi virðist það
hafa verið hæpin framkoma
gagnvart ferðamanni, að setja
hann í varðbald, þar sem efcki lá
fyrir neinn rökstudduT grunur
um að maður þessi hefði brotið
nókkur íslenzk lög. í bamkanum
hafði honum verið sield íslenzk
mynt gegn greiðslu í beimbörðium
dollurum, án aUira athugasemda
af bankans hálfu. Ekki afsakar
það heldur framferði lögreglunn.
ar, að bún virðist ekki hafa
Skiilið enska tungu, sem maður-
inn talaði. En þetta er önnuir
saga, sem ekki skal farið nánar
út í hér. Það, sem ég vildi hdns-
vegar minnast lítillega á í sam-
baindi við þetta mál er afstaða
Seðlabankans, sem nú nýlega
hefur fengið einkarétt til mynt-
útgáfu hér á landi.
Auðvitað hefur Seðlaibahkinn
enn ekki fengið neina reynslu í
myntsláttu, en með þedrri á-
kvörðun bankans, að fyrinskipa
nefndum ferðamanmi, að skila
atftur megninu af hinni löglega
keyptu mynt, virðist sem Seðla-
bankinn hafi ekki gert sér grein
fyrir því, að útflutningur á
sleginni ís’lenzikri mynt getur
orðið þó töluverður liður í út-
flutningi landsins og skapað
mikiil verðmæti í erlendum
gjaldeyri fyrir ísland. Öll sjálf-
stæð ríki nota sér það mikla
tækifæri tiil igjaldeyrisöflunar
sem myntslátta skaipar. Um
heim allan eru milljónir manna,
sem safna mynt á sama hátt og
aðrir safna t. d. frímerkjum. ölíl
íslenzk mynt, sem hjá slíkum
söfnurum lendir er að sjálfsögðu
hreinm ágóði fyrir íslenzka ríkið,
þó að frádregnum kostnaði við
að slá mymtima. Um leið og ein
mynt glatast, t. d. í remmustein-
inn, eða lendir á söfnum, þá
hefiur ríkið um leið losast undan
skuldbindingum sínum sam-
kvæmit myntinni. Myntin er
auðvrtað ekki annað en skuld-
bindimg af hálfu ríkisins á verð-
mæti, gem aldrei þarf að standa
við glatist myntin, eða ef hún er
ekki notuð sem gjaldmiðill.
Sama er að segja um frímerki
sem lenda hjá söfnurum. Frí-
merkið ar á sama hátt loforð
Póststjórnarinnar um að flytja
fyrir það bréf eða annan póst.
Sé frímerkið ekki notað á þenn-
an hátt, þá losnar Póststjórnin
undan þeirri skyldu, sem hún
hafði tekið að sér samkvæmt
gildi merkisins. Er á sama hátt
um hreinan ágóða Póststjómar-
innair að ræða. Dytti Póststjórn-
imni sjálfsagt aldrei í hug, að
takmarka eða banna útflutnimg
á íslenzkum frímerkjum.
Á árinu 1061, þá er Gummar
Thoroddsen Ambassador var
fjármálaráðherra, staikk ég upp
á því við hann, að íslenzfca ríkið
gæfi út fyrstu gullmynt sína af
'því tilefni, að þá voru Hðin 150
ár frá fæðingu Jóns Sigurðsson-
ar. Gunnair Thoroddsen féllst á
þessa tillögu mína og varð það,
sem kunnuigt er til þess, að
gefnar voru út 10.000 íslenzkar
igullmyntir af þessu tilefni. Télst
mér svo til, að íslenzka ríkið
bafi grætt 2i milljón króna á
þessari myntútgáfu einni. Var
sá ágóði að mjög miklu leyti í
erlendium gjaldeyri, þar sem er-
lendir myntsafnarar sóttust mjög
efltir þessari mynt. Er nú mynt
þessi mjög torfengin og í marg-
földu verði miðað við upphaflegt
söluverð hennar. Á þeim tíma
datt heldur emgum í hug, að tak-
marka eða banna útflutnimg á
þessari mynt.
í þessu sambandi vil ég geta
þess, að oft á tíðum geta gefizt
sérstök tilefni til að gefa út sér-
stakar myntir í mimningu ým-
issra atburða eða manma. Þannig
hefur t. d. ísraelsríki nú fyriir
nokkru gefið út heila mynt-
„seríu" í tilefni af 20 ára afmæli
Ísraelsríkis. Er sérstök stofnun
í ísrael, sem sér úm alla mymt-
útgáfu ríkisins og hefur hún út-
nefnt ýmsa banka og banka-
stofnanir út um allan heim til
þess að ammast sölu á þessari sér-
stöku mynt og annairri mynt
sem slagin er í fsrael. Mætti
Seðlabanki íslands taka sér þetta
til fyrirmyndar, í stað þess að
setja þá útlendinga í fangelsi,
sem safna vilja og kaupa ís-
lenzka mynt. Framangreimt at-
vik um hinn ameríska ferðalang
og meðferð íslenzkra stjórnvalda
á honum ætti og að verða til
þess, að opna augu íslenzkra
stjórnvalda fyrir þeirri nauð-
syn, að endurskipuleggja nú
þegar alila íslenzka myntsláttu
og koima henni í það horf, að
myntin sé ekki eimungis notuð
sem gjaldmiðill, heldur og til
þess að atfla íslenzfca ríkinu er-
lends igjaldeyris á sama hátt og
gert er í öl'lum öðrum ríkjum
heims. Mætti og að lokum á það
benda, enn einu sinni, að það er
fleira en fiskur, sem hægt ætti
að vera að flytja út frá íslamdi.
Sigurgeir Sigurjónsson.
V él tæknif ræðingur
nýkominn heim frá námi í Danmörku óskar eftir
vinnu nú þegar.
Tilboð merkt: „8662“ sendist á afgr. blaðsins fyrir
20. maí.
I sveitina
Heklubuxur, heklupeysur, vinnuskyrtur,
regnúlpur, nærföt, sokkar.
R. Ó. búðin,
Skaftahlíð 28, sími 34925.
Skrifstofnstúlkur Skrifstofustúllcur óskast. Kunnátta í vélritun og 4ra lierb. íbúð til leigu strax
við bókhaldsvélar nauðsynleg. Umsóknir sem greini í Vesturbænum, við Sólvallagötu.
aldur, nám og fyrri störf, sendist í pósthólf 903, Tilboð sendist Mbl. fyrir 20. þ.m. merkt: „8650“
merktar: „Skrifstofustúlkur". ásamt upplýsingum um fjölskyldustærð.