Morgunblaðið - 03.09.1968, Side 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. SEPT. 1968
Edith V. Guðmundsson
F. 26.5. 1911 D. 27.8 1968
Hve sæl, ó, hve sæl
er hver leikandi lund
en lofaðu engan dag fyrir sól
arlags stund.
SKJÓTT dregur ský fyrir sólu
Þannig varð og þriðjudaginn
27. ágúst s.l. á heimilinu að Há-
túni 11 í Reykjavík en þar býr
listamaðurimn Eggert Guðmunds
son með fjölskyldu sinni. Dags-
ins hafði verið beðið með eftir-
væntingu þvi n.ýlega var full-
gerð eftirprentun af einu af mál
verkum listamannsins, mynd frels
arans með þyrnikórónuna, mynd
sem hann hafði tileinkað konu
sinni Frú Edith V. Guðmunds-
son fædd Black. Langur timi og
mikill undirbúningur hafði far-
ið í að fá mynd þessa prentaða,
en nú var hún tilbúin og þá að-
erns eftir að búa hana út, svo að
hún mætti færa öllum almenningi
boðskap sinn.
En áður en dagurinn þessi
var allur, lá frú Edith liðið lík.
Bróðir minn
Bergþór Þorbjörnsson
andaðist á Landspítalanum
31. ágúst.
Fyrir hönd vandamanna.
Jóna Þorbjarnardóttir.
Maðurinn minn
Friðrik Þorsteinsson
andaðist að heimili sínu,
Vallargötu 26, Keflavík, 31.
ágúst sL
Sigurveig Sigurðardóttir.
Sonur okkar
Kristinn
andaTSist á Landspítalanum
29. ágúst.
Jarðarförin fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju mið-
vikudaginn 4. sept. kl. 2 e.h.
Ragna og Auðunn Karlsson
Hraunbrún 4, Hafnarfirði.
Móðir mín
Aldís Bjarnadóttir
sem andaðist á Hrafnistu 29.
ágúst sl. verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 4. sept. kl. 3 e.h. Þeir
sem vildu minnast hinnar
látnu eru vinsamlega beðnir
að láta líknarstofnanir njóta
þess.
Jón Sólmundsson.
Gróa Ófeigsdóttir
Deild, Akranesi,
ver'ður jarðsungin frá Akra-
neskirkju miðvikudaginn 4.
sept.
Vandamenn.
Viðburðarríkt líf slokknað á
einn andairtaki, eins og þegar
slökkt er á kerti.
Fyrir rúmum 35 árum varung
ur íslenzkur maður staddur í
Kaupmannahöfn. Hann hafði
ákveðið að helga líf sitt listinni
aðallega málaralist og hann hafði
brotist áfram til þess að mennta
sig til undiirbúnings þess, en
veikindi höfðu haldið honum í
Kaupmannahöfn lengur en til
stóð og kvöld nokkurt kom til
hans færeyskur vinur hans sem
einnig var listamaður og taldi
hann á að koma út með sér og
lyfta sér upp. Það varð upphafið
að kynnum Eggert við stúlkuna
sem átti eftir að verða kona
hans og lífsföruneutur, því um
það bil tveimur árum seinna gift
ust þau.
Frú Eith var óvenju fögur og
glæsileg kona sem hlaut að vekja
athygli hvar sem hún fór en
auk þess var hún einnig mjög
listræn, og átti því auðvelt með
að skilja köllun manns síns, Hún
var söngelsk og lék á píanó og
fékkst nokkuð við að rita smá-
sögur og blaðagreinar, auk fyr-
irlestra sem hún flutti víða um
heim, enda þótt íslenzk tunga
væri henni alla tíð nokkur fjöt-
ur um fót.
Fyrstu hjúskaparárin voru
þau hjónin mikið á ferðalögum
því að Eggert hélt sýningar á
myndum sínum vfðsvegar og
fylgdi hún manni sínum á þeim
ferðum. Meðal annars voru þau
fyrstu norðurlandabúamir er
komu fram í brezka sjónvarp-
inu, eftir að það hóf útsending
ar sínar, er það flutti þátt um
líf þeinra og list Eggerts og birti
myndir eftir hann.
Nokkru síðar skall á heims-
styrjöldin og þau hjónin komust
heim með Esju um Petsamo,
þeirri söguríku ferð, og hófust
nú störfin hér heima fyrir al-
Jarðarför konunnar minnar
og móður okkar,
Sigríðar Sigurþórsdóttur,
Hofteig 10,
sem lézt fimmtudaginn 29.
ágúst, fer fram frá Laugar-
neskirkju fcl. 3 fimmtudaginn
5. september.
Ólafur G. Guðbjörnsson
og bömin.
Útför fö’ður míns og afa,
Péturs Ó. Lárussonar,
Stigahlíð 8,
verður gerð frá Fossvogs-
kirkju, miðvikudaginn 4.
september næstkomandi kl.
1.30 e. h.
Sigurður Reynis Pétursson
Jóhanna Jensdóttir.
Alúðar þakkir til allra þeirra
er sýndu okkur samúð og
vináttu í veikindum og við
fráfall og jarðarför
Lilju Sveinsdóttur,
fyrrum húsfreyju að Brak-
anda í Hörgárdal.
Sérstaklega þökkum við
læknum og starfsliði Elli-
og hjúkrunarheimilisins
Grundar ágæta umönnun.
Vandamenn.
Frú Edith tileinkaði sér fljótt
venjur og siði íslendinga og eign
aðist brátt marga vini hér heima
enda gat ekki öðruvísi farið
Hún var ekki kona sem lét sér
nægja að hugsa eingöngu um
sitt heimili og sinna því einu,
hún hafði ríka athafnaþrá og
bauð fram hjálp sína, sérstaklega
þeim er við erfiðleika eða sjúk-
dóma áttu að stríða. Þessvegna
vað það eðlilegt að hún gerðist
félagi í kvennadeildum Oddfell-
owreglunnar og vann hún þeim
mikið starf. Frú Edith var hrein
lynd kona og ófeimin við að
segja álit sitt en þoldi líka illa
allt undirferli.
Er þau hjónin höfðu búið hér
nokkur ár tóku þau sér kjörson
sem þau gáfu nafnið Thor og
ólu harrn upp. Býr hann enn í
föðurhúsum og hefir reynst þeim
hinn bezti sonur.
Ekki var útþráin horfin úr
blóði listafólksins og enn var
heimilið tekið upp og fluttust
þau öll til Ástralíu, þar sem þau
bjuggu í um tvö ár. Þar skrifaði
frú Edith greinar um fsland í
blöð og tímarit og flutti fyrir-
lestra. Auk þess skrifaði hún
greinar um dvöl þeirra þar, sem
margir muna ennþá.
En aftur var svo haldið heim
og þráðurinn tekinn upp að nýju
þar sem áður sleppti.
Þökkum innilega hluttekn-
ingu og góðvild við andlát
og útför
Þórðar Jónssonar
frá Firði.
Bergljót Einarsdóttir
Böm og tengdaböm.
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýndan vinarhug og samúð
við andlát og útför
Odds Jóhanns Jónssonar.
Þuríður Hallbjörasdóttir,
böra, tengdabörn og barna-
böra.
Innilegar þakkir til allra er
sýndu samúð og vináttu í
veikindum, við fráfall og
jarðarför móður minnar,
systur okkar og mágkonu
Þóru Jónsdóttur,
frá Þjórsárholti.
Einnig þakkir til lækna og
hjúkrunarliðs Landspítalans.
Helga Óskarsdóttir
Arai Isleifsson
Gísli Jónsson
Ingibjörg Jónsdóttir
Jón Jónsson
Halldóra Jónsdóttir
Haukur Kristófersson
Elísabet Jónsdóttir
Guðmundur Araason.
Hér hefur aðeins verið stikl-
að á stóru en af því má sjá að
frú Edith var víðförul og víð-
sýn kona. Trúhneigð var hún
einnig og hafði ákveðnar skoðan
ir á þeim málum. Aðdáunarvert
var hvernig hún alla tíð stóð
við hlið eiginmanns síns og
stu.ddi hann og hvatti til stærri
Cg meiri afreka á sviði listar
hans.
Með þessum fátæklegu orðum
hefur verið leitazt við að sýna
fram á að með henni eignaðist
ísland einnig góða dóttur enda
þótt hún gleymdi aldrei fö’ður-
landi sínu Danmörku og héldi
ávallt sambandi við aldraða
stjúpmóðuir sína og systkini eins
og góðri dóttur sæmdi.
Þegar niú líf hennar svo skyndi
lega er allt, þá hlýtur hugur
vina þeirra að leita í samúð heim
til feðganna, sem svo fyrirvara-
laust hafa misst svo mikið. Megi
þeim veiitast styrkur í minning-
unni um líf hennar, sem allt var
helgað velferð þeirra.
Vinur.
Kona vel menntuð og fríð sýn-
um, listunmandi, músikelsk spil-
aði. — Útlagi í litlu landi norð-
ur við heimskautsbaug, undi þó
veg hag sínum við hlið listmál-
arans, manns síns: bar íslend-
ingum og landi ávallt vel sög-
una — þannig miimist ég henn-
ar. — Þú ert burt kvödd og þín
er saknað. — Minning þín er
innvafin biirtu og fegurð miðnæt
ursólarinnair.
K.ó- Runólfsson.
Edith Guðmundsson er dáin,
hún andaðist 27. þ.m. Þessi
fregn var mér sem reiðarslag
sem seint mun fyrnast yfir. Nú
þegar öllu er lokið vetrð ég að
láta í ljós tilfinningar sínar
gagnvart þessari hugljúfu vin-
konu minnar, sem einnig var
svilkona mín. Við áttum svo
margt sameiginlegt. Hún var
hreinskiftin og skilningsrík og
trygglyndi hennar brást mér og
mínum aldrei. Hún hafði sérstaka
ánægju af að miðla öðrum með
sinni léttu lund, og það hlaut
öllum að líða vel í návist hennar
Þegar að leiðarlokum kemur,
dvelst mainni við það sem liðið
er, þá koma upp í huga mamns
ýmis atvik, sem ekki hefur gef-
izt timi til að hugsa um sem
skyldi.
Nú svífa mimningamar fyrir
hugskotssjónum mínum frá okk-
air fyTstu kynnum Allar ljúfar
og hressandi, því þannig var
hún, sérstaklega vill ég nú endur
taka þakklæti mitt til henmar
fyrir hvað einstök hún var börn
unum mínum og Nínu bróður-
dóttur mannsins míns, hún gaf
sér alltaf tíma til að gjöra þeim
lífið létt, hjá henni áttu þau
margar ánægjustundir sem ég
gat aldrei fullþakkað.
Að endingu vil ég segja að ég
tel mig gæfusama að kynnast
Edith, og að mér hlotnaðist
tryggð henmar og vinátta til ævi
loka.
Guð veri henni náðugur og
miskunnsamur. Ég við guð að
varðveita eiginmann hennar og
son og styrkja þá í þeirra miklu
sorg.
Þórunn Pálsdóttir.
Oft eir skammt milli feigs og
fjörs. Og þannig var það með
okkar hjartkæra Edith. Fyrir
fáum dögum var hún meðal okk
ar kát, fjörug og hrókur alls
fagnaðar eins og hennar var
vandi. f dag er hún lá'tim, Hve
oft höfum við ekki komið saman
á heimili þeirra hjóna að Hátúni
11. Varla leið sá dagur að ein-
hver okkar félaganna hafði þar
ekki viðdvöl um stunid. Okkur er
því mikill harmur kveðinn því
hún leit á okkur sem syni sína
og reyndist okkur sem yndisleg
móðir. Heimili þeirra hjónia var
einstakt. Þangað gátu allir kom-
ið og var öllum gert jafnt undir
höfði hvar í þjóðfélaginu sem
þeir srtóðu. Edith var sú kona
sem ekki var hægt annað en
bera virðingu fyrir, því svo tígu
leg var hún glæsileg og að sama
skapi góð og skilningsrík. Það
fólk verður ekki talið sem Edith
hefur rétt hjálparhönd, því það
var eins og styrkur fyrir hana
sjálfa að geta hjálpað öðrum.
Hún bar ljósið á milli því ávallt
birti yfir þar sem Edith kom.
Við vottum eiiginmanni hennar
og syni okkar dýpsrtu samúð og
biðjum þess að drottin styðji þá
og styrki á ókomnum tímum.
Skátasveitin HIRTIR R.-S.
Frú Edith Guðmundsson lauk
jarðvist sinni með allskjótum
hætti þriðjudaginm 27. ágúst s.l.
Sjúkleik þann er hana til loka
leiddi hafði hún borið um langt
skeið með stöku þolgæði enda
voru umkvartanir um eigin hag
mjög fjarri skaplyndi hennar.
Lund hennar var að upplagi
létt, kát og hrifnæm og því
nokkuð ör. Hana hafði hún tam
ið og agað svo sem bezt mátti
kjósa.
Sannleiksunnandi var hún mik
ill og hrein og bein í allri fram-
komu. Var því mjög gott að deila
ge'ði við Edith undir öllum kring-
umstæðum því fals leyndist aldrei
í hugskoti hennar. Þar sart hrein
lyndi og drengskapur í öndvegi.
Ung að árum gafst hún Eggert
Guðmundssyni, listmálara, og
hlaut nokkru þar á eftir að yfir
gefa föðurskaut og móðurland
sitt hún ávallt unni, en hún gaf
einnig hjarta sitt hinu nýja fóst-
urlandi sínu. Hún elskaði hrein-
leika þess. litfegur*ð og tign. Fátt
vissi hún betra en að ferðast um
ásamt listmálaranum, manni sín-
um, og njóta fegurðar landsims
meðan maður hennar festi form
og litfegurð þess á léreft sín.
Að sínu leyti var Edith sátt
við sjálfa sig og alla sína sam-
ferðamenn, og óskir og mertnað
sjálfri sér til handa hafði hún
fullkoma vaxið frá, utan þess að
styðja mann sinm, búa honum
fagurt heimili og skjól gegn öll-
um veðrum, því gat hún orðið
sár og tannhvöss er að honum
vair vegið, að því er henni fannst
ómaklega úr skúmaskotum lág-
kúrulegrar öfundar.
Kunningsskapur minm og Egg
erts hefir staðið yfir 40 ár og
Edirthar frá því er þau komu
ung og sæl hjón himgað heim til
fóstuTjarðarinnar. En síðan hafa
þau hjón oft dvalið erlendis um
lengri og skemmri tíma, og hald-
ið stundum langt og þau t. d.
dvöldu um skeið í Ástralíu. Enda
voru ferðalög báðum mikil börf
til reynslusöfnunar og lærdóms.
Sameiginleg áhugamál hafa hin
síðari ár dregið til samstarfs og
vináttu við þau hjónin, og skulu
hér þökkuð.
Þau hugðarefni munu nú koma
Edith til góða við þau umskifti
er orðið hafa á högum hennar,
og verða henni drjúgt veganestL
Þeir feðgar Eggert og Thor er
nú líta burtför hennar kveðja
hana að sinni af þakklátum huga
og það gerum við einnig allir
vinir hennar og velunnarar.
Öll þökkum við henni lærdóm
öllum þeim mörgu, sem
sýndu mér vinarhug á marg-
víslegan hátt á afmælinu
mínu 8. ágúst sl. þakka ég af
heilum huga. Sömuleiðis alla
vinsemd sýnda dætrum mín-
um, búsettum í Bandaríkjun-
um, sem voru hér heima á
þessu tímabili.
Ég og þær sendum kærar
kveðjur til vina og vanda-
manna.
Ágústa Hjartar.
Hjartans þakkir til allra
sem glöddu mig með kveðj-
um og gjöfum á áttræðisaf-
mælinu.
Fanný Karlsdóttir
Þrastargötu 8.