Morgunblaðið - 29.11.1968, Blaðsíða 18

18
MORGUNKLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. NÓVEMBER 1968
MINNING:
Carl Hemming
Sveins skrifstofustjóri
I DAG, föstudaginn 29. nóvem-
ber, fer fram frá Dómkirkjunni
í Reykjavík útför Carls Hemm-
ings Sveins, skrifstofustjó -a.
Andlát Hemmings, en svo var
hann ávallt nefndur í fjölskyldu
og vinahóp, har mjög brátt að.
Hann lézt á leið frá vinnu sinni
skömmu eftir hádegi íimmtudag-
inn 21. þ.m. Áður hafði hann
kennt sér þess lasleika, er nú
varð honum að fjörtjóni, er hann
ásamt konu sinni var í heim-
sókn hjá dóttur þeiira vestur í
Bandarikjunum fyrdr 6 árum. Lá
hann þar á sjúkrahúsi í nokkra
daga og hefur ekki gengið heill
til skógar síðan.
Carl Hemming Sveins var
faeddur í Kaupmannahifn 5.
október 1902. Hann var sonur
hjónanna Sveins Hallgrír isson-
ar, fv. bankagjaldkira, Sveins-
sonar biskups og Ellen L. Hall-
grímsson, f. Feveile. danskrar
ættar. Hann fluttist ái'*ja aldri
til Reykjavíkur og hér í borg
hefur hann alla tíð átt heima
síðan. Hann ólst upp í föðurhús-
um, ásamt bræðium sínum Hall-
grími, sem er látinn fyrir all-
mörgum árum og Axeli. Hemm-
ing missti móður sína, er hann
var 14 ára að aldri. Sveinn Hall-
grímsson kvæn’ist seinni konu
sinni, frú önnu Þorgrímsdóttur
Hallgrímsson, hinn 13. júli 1918
og gekk frú Anna bræðrunum í
móðurstað og bar Hemming
ávallt til hennar mikinn hlvhug
og minntist hennar með þakk-
læti.
Er Hemming hafði lokið prófi
frá Verzlunarskóla ísl -Js árið
1920, hóf hann störf hjá verzlun
Jóns Hjartar-onar, Hafnarstræti
4 í Reykjavík. Þann 1. október
1926 fór hann til starfa hjá
Brjósfrykursgerðinni Nóa h.f., og
vann þar til æviloka, eða sam-
fleitt í 42 ár. Sölustjóri fyrir-
tækisins var hann í mörg ár en
síðustu árin starfaði hann sem
árrifstofust]óri þess. Hjá fyrir-
tæki þessu, eða réttara sagt verk
smiðjunum Nóa, Hreini og Sírí-
us við Barónsstíg vann Hemm-
ing öll þessi ár af sérstakri trú-
mennsku og samvizkusemi og
naut hann ávallt hins fyllsta
trausts húsbænda sinna. Hann
var ósérhlífinn til all-ar vinnu
og vann fyrirtækinu eins og það
væri hans eigið, allt þa'ð gagn,
sem hann mátti.
Hemming var mjög félags-
lyndur maður, trygglyndur og
vinmargur. Ungur að árum gekk
hann í skátahreyfinguna og átti
í mörg ár sæti í stjórn banda-
lags íslenzkra skáta. Uann var
einn af heiðursfélögum Skáta-
félags Reykjavikur. Hemming
var mjög virkur félagi í Verzl-
unarmannafélagi Reykjavíkur og
gegndi þar um árabil mörgum
þýðingarmiklum trúnaðarstörf-
um. Hann var einn af aðalhvata-
mönnum að stofnun Byggingar-
samvinnufélags V.R. og formað-
ur þess í mörg ár. Lagði hann
fram mikið og óeigingjarnt
starf í þágu byggingarsamvinnu-
félagsins og að byggingu þeirra
húseigna, er það kom á fót.
Starf hans í þágu V.R. verður
seint þakkað. Þá var Hemming
óvenju viikur meðlimur í Odd-
fellow-reglunni og er hans nú
sárt saknað af góðum félögum
innan þeirra vébanda. Hann
mátti aldrei vamm sitt vita i
neinu, og góðmennska hans og
greiðasemi er kunn bræðrmn
hans í þessari reglu. Hemming
bar ávallt fyrir brjósti starfsemi
Styrktar- og sjúkrasjóðs verzl-
unarmanna, sem nú er orðinn yf-
ir 100 ára og hefði orði'ð heið-
ursfélagi þessa sjóðs innan tíðar,
hefði hann lifað.
Hemming var tvíkvæntur. Fyrri
konu sína, Þorbjörgu Oddnýju
Guðnadóttur, kvæntist hann 1.
desember 1927 og eignuðust þau
eina dóttur, Ellen, sem gift er
Jóhanni S. Helgasyni, póst-
manni. Þorbjörg Oddný lézt 27.
apríl 1936. Er hann hafði misst
konu sína, var hann um tíma til
heimilis hjá systur Þorbjargar,
Rósu Guðnadóttur og manni
hennar, Hannesi Einarssyni.
Rósa gekk dóttur Hemmings,
Ellen, í móðuTstað og reyndist
henni frábærilega vel. Var
Hemming alla tíð þakklátur þeim
hjónum fyrir umönnun þá og
vináttu, er þau sýndu Ellen og
honum sjálfum.
Mikil ástúð ríkti ávallt milli
Hemmings og einkadóttur hans
og bið ég Guð að styrkja Ellen
og fjölskyldu hennar í hinum
sára söknuði, er þau nú hafa orð-
ið fyrir.
Hemming kvæntist öðru sinni
1. febrúar 1947, Viiborgu Matt-
hildi Sveinsdóttur Nielsen, ekkju
Alfs Peter Niélsen, er hafði ver-
ið góður vinur Hemmings. Átti
hún fjögur böm, öll ung að ár-
um, og reyndist Hemming þeim
sem bezti faðir og sá um upp-
eldi þeirra eins og þau væru
hans eigin böm. Þau eru Einar,
vélstjóri, kvæntur Gunnlaugu
Gunnlaugsdóttur, Bjöm, loft-
t Hjartkær eiginmaður minn t Alúðarþakkir til allra þeirra
Finnbogi Ólafsson, sem auðsýndu samúð og vináttu við útför föður okkar
bifreiðastjóri,
Vogatungu 12, Kópavogi, Magnúsar Jónssonar
andaðist í Borgarsjúkrahúsinu skipstjóra frá Flateyri.
27. nóv. Systkinin.
F. h. aðstandenda.
Hulda Bjamadóttir.

t Systir okkar t Innilegar þakkir fyrir auð-
Ólafía Níelsdóttir sýnda samúð við andlát og jarðarför
andaðist 17. þ. m. Elís Jónssonar
Jarðarförin hefur farið fram. Þökkum sýnda hluttekningu. Kirkjuteig 5. Guðný Elísdóttir Finnur Jónsson Halldóra Elísdóttir Páll Skúlason
Sigurást G. Níelsdóttir
Salbjörg Níelsdcttir. Díana Karlsdóttir Sigfús Þ. Kröyer.
skeytamaður, kvæntur Þórdisi
Andrésdóttur, Edith, húsfreyja,
sem er gift Robert Warner, en
þau eru búsett í Bandaríkjun-
um og Alfhild, sem gift er Er-
lingi Jóhannessyni. Edith er kom
in til landsins frá BiJidaríkjun-
um, tij þess að vera viðstödd
jarðarför stjúpföður síns. Þa'ð
eitt er greinilegur vottur þess,
hve mikinn hlýhug og virðingu
bömin bám fyrir stjúpföður
sínum.
Vilborg og öll bömin kveðja
nú hjartkæran eiginmann, föður
og afa. Hann var einstakur heim-
ilisfaðir, sem bar alltaf fyrst og
fremst umhyggju fyrir konu
sinni og börnum. Um þau og
skyldustörfin snerist hugur hans
framar öllu.
Ég votta þeim, sem honum
voru kærastir hér á jörðu, konu
hans, einkadóttur, stjúpbömum,
tengdabörnum, barnabörnum og
bróður, mína innilegustu samúð.
Unz við hittumst aftur hand-
an móðunnar miklu kveð ég þig
nú, kæri vinur, og þakka þér
alla góða og trygga vináttu við
heimili.mitt fyrr og síðar. Eg
bfð þess að Guð lýsi braut þína
á hinztu ferð pinni héðan og óska
þér bjartrar heimkomu til hinna
nýju bústaða þinna handan
landamæranna miklu, þar sem
þú nú verður kvaddur til æðri
starfa.
Blessuð sé minning þín.
Árni Þorsteinsson.
Guðjón Pétursson
LAUGARDAGINN 19. október
var Gúðjón Pétursson jarðsung-
inn frá Landakirkju að viðstöddu
fjölmenni.
Guðjón andaðist á sjúkrahúsi
Vestmannaeyja mánudaginn 14.
sama mánaðar eftir stutta sjúk-
dómslegu.
Guðjón fæddist 18. júní 1915
að Lambafelli imdir Austur-
Eyjafjöllum, sonur þeirra hjóna
Péturs Hróbjartssonar og Stein-
unnar Jónsdóttur og þar ólst
hann upp í stórum systkinahóp
fram til 26 ára aldurs, að hann
fluttist alkominn hir.gað út í
Eyjar, því hér kvæntist hann eft-
irlifandi konu sinni Sigurlaugu
Jónsdóttur samsveitunga sínum
og stofnuðu þau hið mesta fyr-
irmyndarheimili að Heiðarvegi
45. Eina dóttur eignuðust þau og
bjó hún í húsi foreldra sinna
ásamt eiginmanni sínum Grétari
Þórarinssyni og tveim börnum,
Guðjóni og Sigurlaugu, þá er hið
óvænta kall kom.
Guðjón var ekki gamall að ár-
um, þegar í ljós kom hvílíkum
hæfileikum hann var gæddur,
því vandasamar smíðar bæði á
tré og þá sérstaklega málma áttu
hug hans allan og mörg var sú
völundarsmíð er frá honum fór
strax á unglingsárum, hvað þá
seinna, þegar hann var orðinn
starfandi jámsmiður hér í bæ.
Hæfileikar þessir voru heldur
ekki langt sóttir, því Pétur fað-
ir hans var rómaður hagleiks-
maður. Að auki var Guðjón
gæddur góðum gáfum, rólyndi,
skapfestu og léttri kímni ásamt
því að vera drengur góður og
man ég ekki eftir honum á ann-
an veg en að þættir þessir allir
fléttuðust a'ð meira eða minna
leyti saman. í hans stóra vina-
hópi var það yfirleitt hann, sem
miðlaði með góðum ráðum, hag-
leik sínum og ekki hvað sízt ein-
lægri og hreinni vináttu, því fáa
þekkti ég betri vin vina sinna.
Ég átti einmitt því láni að
fagna að eiga Guðjón að vini og
C|/AP MITT [te ’l
J VAIÍ /VIII # EFTIR BILLY GRAHAM pHf
MÉR þætti vænt um, ef þér vilduð útskýra þessi orð
í Biblíunni: „Allir, sem komu á undan mér, eru þjófar
og ræningjar, en sauðirnir hlýddu þeim ekki“.
Þetta vers er í Jóh. 10,8. Jesú er hér að gera grein
fyrir þeirri háskalegu staðreynd, að margir hafa þótzt
vera frelsarar, og þeir hafa ætíð aflað sér áhangenda.
Fólk er eins og sauðir, en þá er mjög auðvelt að leiða
afvega. Á dögum Krists höfðu menn stór sauðabyrgi,
þar sem margir hirðar geymdu fé sitt. Þarna var féð
verndað fyrir villidýrum næturinnar. Hirðarnir
komu svo á morgnana og kölluðu á fé sitt, og Jesús
segir, að hans sauðir þekktu hans raust. Margir hirð-
ar höfðu komið fyrir hans dag, en þeir hlýddu þeim
ekki. Með þessur orðum var Jesús því í raun og
veru að sýna og sanna, að hann væri í sannleika af
Guði sendur. Jafnvel enn í dag eru til margir fals-
spámenn og falshirðar, og þeir teyma heimskt fólk
eins og heimska sauði út á hina furðulegustu vegu.
Enginn nema Kristur er hinn sanni frelsari, og hann
einn kom til þess að veita okkur raunverulega lausn
frá syndunum.
fór þar eins fyrir mér að þar
var ég oftast þiggjandinn. Vegir
okkar lágu fyrst saman, er ég
starfaði við sama fyrirtæki og
hann. Hann sem vélsmiðurinn
og víðgerðarmaðurinn og ég einn
verkstjóranna og núna er ég lít
tii baka til þessara ára er mér
helzt minniisstætt hve oft við
Þökkum innilega öllum þeim,
er sýnt hafa okkur sa iúð og
vináttu við andlát og útför
Kristrúnar Jónsdóttur
Bakka í Geiradal.
Börn, tengdabörn og
barnabörn.
VELJUM ÍSLENZKT
þurftum að leita til hans með
hluti, sem biluðu og úr lagi fóru
hjá okkur og þá oftast í miðri
önn vertíðarinnar, þegar allt
varð að snúast á fullri ferð. Allt-
af var viðmótið hið sama, góð-
látlegt bros íblandið dálítilli
ertni. „Svona strákar mínir ekfci
þennan asa, fáið ykkur í nefi®
fyrst og verfð rólegir, það
vinnst ekkert með þessum láf-
um ykkar.“ Eftir andartak var
Gaui genginn upp á loft og
hundruð handa fengu verkefni
að nýju.
Annað er mér minnisstætt og
það er hve létt það reyndist
Gauja að laða aðra til sín. Alltaf
voru einhverjir hjá honum, þar
sem hann vann á verkstæðinu
og þótti það sjálfsagt að leita
þangað ef hlé varð á vinnu
manna. Var ekki nema von, að
svo væri, því þar ríkti alltaf
sama andrúmsloftið mettað glað-
værð og meinlausu skopi.
En ótaldir voru þeir, er þang-
að leituðu að vinnudegi loknum
með ótrúlegustu hluti, er laga
þurfti, allt frá biluðum reiðhjól-
um drengjanna til flókinna véla
og ótaldar eru þær stundirnar
er hann þannig varði fyrir þá,
er til hans leituðu og aldrei
mátti minnast á aðra greiðslu en
lítilsháttar þakklæti.
Guðjón var aðeins 53 ára að
aldri, er hann lézt, maður enn á
góðum aldri og er virtist fullur
lífsþróttar og einmitt nú leit út
fyrir að hans langþráði draumur
væri að rætast. Eigið verkstæði,
sem hann hugðist reka með
Grétari tengdasyni sínium, en
milli þeirra ríkti sá samhugur,
að tii fyrirmyndar má teljast.
Nú virtust allar dyr „tanda opn-
ar, aðeins spursmál h"enær skref
ið yrði tekið. Það varð þá ann-
að og óvænna spor, er hann varð
áð stíga, yfir hina miklu móðu
til nýrri og haleitari heimkynna,
þar sem hann fær vafalaust að
starfa áfram af sömu þjónustu-
lund og fómfýsi og hann gerði
hér.
Að leiðarlokum vil ég þakka
þér Gaui minn fyrir kynnin,
þína sönnu og einlægu vináttu,
þótt orð mín séu léttvæg þar í
móti. Ég ber fram þökk fyrir
hönd fjölskyldu minnar og vina-
hópsins og votta eiginkonu og
aðstandendum dýpstu samúð.
Guð blessi minningu góðs
drengs.
Magnús Bjarnason.