Morgunblaðið - 15.11.1969, Blaðsíða 10

Morgunblaðið - 15.11.1969, Blaðsíða 10
10 MOROUNIBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 15. NÖVEMRER 1960 Guðmundur „betri“ Jónasson við Tröllkonuhlaup off ármót B jamarlækjar og Þjórsár. Mynd- irnar tók vig. Bjamarlækur er orðinn að stórfljóti og hér sjáum við hvar hann fellur í Þjórsá. FYRIR nokkru brugðum við okkur inn í óbyggðir með gamalreyndum fjalla- görpum, nánar til tekið inn að Landmannahelli og inn í Veiðivötn. Segja má að mikill hluti leiða þeirra, sem farið er á þessar slóð- ir nú, séu eftir upphleypt- um vegum og þurfi því hvorki fjallabíla né fjalla- garpa til fararinnar. Satt eir það, að víða er nú miklum mun greiðfænara en var hér fynr á ánuim er fjrrr- greindir fjallamenn ruddu fyrstu bílaslóðimar, sem lagð ar voru um óbyggðirnar hér norður milli jökla. í hópi þassara fruimiberjia bíliaisilóð- anna eru þeir Á3geir Jónsson forstjóri, sem iemigi hefir verið kenndur við hið gamalkunma fyrirtæki Kol og Salt, og Guð Hér standa þeir gömlu félagarnir úr „Minnsta ferðafélaginu", Asgeir Jónsson, lengst t.h. og Guðmundur Jónasson. Lengst til vinstri er Guðjón Jónsson, bifvélameistari. ,Minnsta ferðafélagið’ leggur á f jöll á ný eins frægur með alþjóð og hinn og kann það að stafa af því að ekki hafa verið jafn kjöftugir eða pennaglaðir menm í för með honum eins og hinum. Þeir í „Minnsta ferðafélag- inu” voru einnig hinir fyrstu til að fara á bílum gegnum Vonarskarð og til skamms tíma þeir einu, sem það hafði tekizt. „Minnsta ferðafélagið’ var á sínum tíma sérlega vel búið til -feirða í óbyggðum, hið fyrsta, sem hafði nánast með sér heilt bílaverkstæði á hjól um, enda fleiri en einn af fé- lagsmönnum fagmenn í þeiriri grein. Þeir höfðu einnig mjög fullkomið eldhús á ferðum sínum og verður Akureyring unum úr Geysisleiðangrinum það fast í minni, svo margan og góðan bitanm er þeir sóttu í þetta fyrsta eldhús á hjól- um, er rúllaði um öræfi fs- lands. Að þessu sinni voru engin stórvirki unnin í fjallaferð. En við brugðum okkur nið- ur að Þjórsá og hugðum að ánni, þar sem hún fellur nú að mestu um svonefndam Bjiarnarlæk, í stað síns gamla farvegar og þyrfti nú enga trölikonu til að stikla yfir Thöilikioiniulhfljajup, því að segja má að Þj'ónsá sé þar iþumr að kaflflla. B'úrfieillisiviirlkjiuin teíbur nú mieisitam part áirinmiair. muindiur Jónsson bifvéla- meistari firá Völlum. Án þess að vilja móðga nokkum mann verð ég að geta þess í gamni, að félagar þessa Guð mundar hafa kallað hann „hinm betri” til aðgreiningar firá Guðmundi Jónassyni at- vinnufjallagarpi. Guðmunduæ „betri” er þó höfundur ým- issa fjallaslóða ásamt félög- um sínum í „Minnsta ferða- félaginu”, eins og það vair niefnt í gamla daga, en „Minnsta ferðafélagið” er m. a. flrægt úr Vatnajökulsleið- angrinum, er Geysisslysið varð, og félagar þess sóttu áhöfn Geysis á jökulinn með leiðangri Akureyringa. Guð- mundur „betni” er þó vart Sveinn Guðmundsson: Missagnir Tímans um iárniðnaðinn RITSTJÓRN Tímans lætur ó- beizlaðan gamiminn geysa „Á víðavamgi" í gær, 13. nóv. Er mér og íslenzkuim jarniðnaði tileink- aiðuir þessi dagur. Ég verð að láta það eftir grein amhöfundi, sem er „sjálfiur" Tóm- as Karlssom, að svara honum noklkrum orðum. Auðvelt hefiði verið fyrir Tómais að hatfa tall af mér áður en greinin var síkrifuð, ~og hefði hann þá losnað við mis- sagnir sem fylla greinina. Rit- stjórnainfúlltrúinn byrjar grein sína með að vitna til samtals við mig í Morgunblaðimu 31. ókt. sl., þair sem ég spáði nokkuð um at- viinmuharfiur í járniðnaði, en sam talið hófist þannig: Frá miðju ári 1966 og fram á mitt ár 1968 voru mdklir erf iðleikar í íslenzkum járniðn- aði. Þessi iðngrein á allt sitt elkki aðeins „undir veðiri og vindi“, heldur hvað mest und ir aflkomu sjávarútvegsins. — Með hliðsjón af erfiðleikum hans undanfarin tvö ár hefur og bætzt á jámiiðmaðinn, að hann var undir mjög stífum verðlagsákvörðunum um 25 ára slkeið og því alls kostar óundirbúinn að talka á sig mikla SkellL í grein Tímans er mér hins vegar geirð upp orð sem enginn stafur er fyrir og svo að sjálf- sögðu lagt út frá þeim. Svo óvönduð blaðanmennslka er varla svaraverð og síður þegar þessi ungi bölsýnismaður á ís- lenzkan iðnað, vill draga ákveðið fyrirtæki inn í þann blekkimgar vef seim hann spinnur í blaði sdnu. Út af atvinnu í jármiðnaði á yf irstandandi ári má þó upplýsa að samkvæmt nýjustu skýrsluim hef ir aðeins einn járnsmiðuir látið ökrá sig atvinnulausan í ársbyrj- un, en það miun haifa verið mað- uir á áttræðisaldri sem hatfði starfiað erlendis við önmur störf um lengri tkna og að sjálfisögðu kominin á full eftirlaun. Eimstökuim fyrirspumum, sem snerta Héðinn verður ekki svar- að nema í stórum dráttum. Mönn um sem þar hefir verið sagt upp í áratugi má telja á fingrum sér. Nú starfa hjá fyrirtækinu 180 maninis, en ekiki 50—75. Enginn stainfsmaður hættir kl. 4, eins og Tómas heldur fram. Unnið er til kl. 16,30 og 18,30 eftir atvikum. Einnig þarf oft að kveðja starfs menn til lengri starfsdags. Af stanfsmannafjölda vinna elkki 15—20 á remniveirkstæðum fyrirtækisinis, heldur heliminigi fleiri en greinarhöfundur telur. Efsta hæð (4. hæð) verksimiðju hússins að Seljavegi 2 er ekki notuð fyrir málmiðnað, en „ný- byggimig“ að öðru leyti er sam- komu- og matsalur startfsfólks á samt búnings- og þvottaherbergi. Þessi glæsilegu salarkynni starfs manna standa eðlilega auð á vinnudögum, þegair hver maður er við sín skyldustörtf. Deild hefir verið sett á stotfn „Garða Héðinn" í Garðakaup- túni, þar sem vinna fer fram á jairðhæð, og er það mikið hag- ræði fyrir þungaiðnað. Þeir, sem fylgjast villja með þróuninni verða ætíð aið vera opniir fyrir breytingum. Eitt litið dæmi er það að þungaiðnaður uppi á 4 jhæð á í ertfiðleikum með að fullnægja kröifum tím- ans, Þetta hatfa stjórnienduæ Héð- ins haft opin augu fyriir. Ætíð hetfur það verið stefna stjórnenda Héðins að hafa véla kost bezta fáanlegan. Eir það svo að erlendir fagmienin undra sig á svo góðum vélakosti hér uppi á íislandi. Þar er að finna skýringu á að gaimlar vélar séu skrútfaðar af undirstöðuim sínum, eins og Tómas komst svo dkáldlega að orði. T. K. er hnugginn yfir að irekst | ur Héðins hefir gengið mun bet- ur á yfinstamdandi ári, en tvö undanfarin ár, gem ég lýsti greini j lega í Mbl. viðtaliinu og prentað ! er upp að nokkru hér í byrjun ! greinarininair. ! Sem dæmi get ég nefnt, að í 1 byrjun þeissa árs var að vana gerð framleiðsluáætliuin, þair á meSal um simíði íaframleiðsluvéla. Gert var ráð tfyrir, etftir reynislu tveggja undanifarinina ára, að smíða 9 slfkar vélar árið 1969, en reyndin verðuir sú, að 30 slíkar vélar sjá dagsins ljós áður en árinu lýkur. Og að síðustu fynst ritstjórn Tímairas lætur sér svo amnt um Héðinn af hvaða ástæðum sem það kainn að veira og einndg vegna hir.na sem þetta lesa og hatfa vel viljaðain áhuga fyrir heilbrigðum atvinruurekstri landsmainina, þá get ég upplýst að kaupgirei'ðslur Héðins til starfsmanna sinna hafa nuimið, eftir að vinna hótfst alð lóknu venkfal'li 20. maí sl., til októberloka 20 millj. kr., en það niamiur 170 þús. krónum tfyrir hvern vinnudag. Þess ber þó að gæta, að nemair hjá fyrirtækinu enu 38 talsins, en á síðastliðnu sumri var bætt við 18 nemendum vegna vöntunar á málimiðnaðar- möninum, en um 70 iðnaðanmemn úr þeinri stétt fóru utan til stamfa. Ég vænti svo að „velviljaðri“ fróðleiiksfýsn Tímans sé svalað að sinni. Reyk.iavík. 14. nóv. ’69. Sveinn Guðmundsson.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.