Morgunblaðið - 27.02.1970, Blaðsíða 19

MORGUNBL.AÐIÐ, FÖSTUDAGUR 27. FEBiRÚAR 11970
19
SIEFÁN HALLDÓRSSOIU ,
á slódum œskunnar
TRAUSTI VAlSSOll
Pop-hátíð 1 Glaumbæ
Aldrei fór það svo, að pophá-
tíðin hans Samúels kæmist ekki
á blað „Á slóðum æskunnar“.
En illa leit það út á tímabili,
ekki sízt eftir óveðrið mikla í
siðustu viku. En nóg um það.
Pophátíð þessi var helguð yngri
hljómsveitum í bransanum, Út-
hljóði, Eilífð, Litla matjurta-
garðinum, Frið og fleiri efnileg-
um unghljómsveitum. Einnig
voru hafðar nokkrar skraut-
fjaðrir, t.d. Júdas, Fiðrildi og
Fransmennirnir Gaston og Pat-
rice.
Aðsóknin var furðugóð, hljóm
sveitirnar furðugóðar, flestar,
en framkvæmdin ekki eins góð.
Það er furðuleg ráðstöfun að
stilla upp öllum hljóðfærum á
undan, en prófa þau ekki. Að
minnsta kosti verður ekki fund
in önnur skýring á nærveru eins
þrælbilaðs magnara, sem tafði
allar hljómsveitirnar með viður
vist sinni.
Snúum okkur þá að aðalatrið-
inu, hljómsveitunum. Alíarkomu
þær mér á óvart á einhvern hátt.
Úthljóð gerði sig sekt um þá reg
in villu að spila ekki eitt einasta
lag, sem það réði almennilega
við. Alltaf vantaði herzlumun-
inn og sumstaðar meira. Trommu
leikarinn er efnilegur, en þó
langt á eftir tímanum; trommu-
sóló hans var í stíl við hin
frægu sóló Gene Krupa, sem
átti sitt blómaskeið fyrir tutt-
ugu — þrjátíu árum. Bassa-
leikarinn var bara nokkuð góð-
MODS
ÞETTA er hljómsveitin MODS.
Liðsmenn hemnar e(ru: Gunnar
Jónsson, söngvari, Kári Jónsson,
gít.aileikari, Tómas Tómasson,
bassaleikari, Magnús Halldórs-
son, orgelleikari, og Ásgeir Ósk-
arsson, trommuleikari. Við rædd
um við þá félaga fyrir skömmu.
Hvenær va.r h'ljómsveitin stofn
iuiS?
HljómeveLtin var stofnuð vikiu
fyrir verzlu'narm.arn.Eihelgina í
fyrrasum.ar og hét þá „Arfi“.
Kom hljómi vaitiin fyrst fram op-
in.berlega á suimahhátíð í Húsa-
fellisis'ki >g,i í sé ''Sltakri hljómisiveit-
arkepp.nl. En sí.ð.ain ha'f.a. orðið
-nokk ar man.n.atoreytin.gar, og
jafnframit neyddist hljómsveitin
ti.l að ; kipt.a um nafn,.
ur, gítarleikarinn undir of mikl
um áhrifum frá Shadows, en
söngvarann vantaði meiri tilfinn
ingu í sönginn. Harðir dómar,
ef til vill, en ef þessi hljóm-
Hvers vegna?
Bassaleika.ri.nn, sem fyrstur
var í hljámsveitinni, hætti, og
hanm taldi si.g eiga n.afnið, og
þá var ekki u.m ann.að að ræða
fyrir okkur, en að taka okkur
niýtt nafn..
Hvernig viljið þið skilgrei.na
þá tónlisit, sem þið fllytt jiði?
Hún m.yndi liklieiga heJat kall-
ast „comimercial“, en það nafn
er haft yfir þessa venj'ul.eigus.tiu,
tegu'r.id pop-tónliisitar. Þe'tita
er tónlist, seim all.ir eiga að geta
s'kilið og haft ánœigju a.f í hópi
unga fóLksins. En við reymutn
líka að koma með niýj'umigar og
basta þa.nnig tónlistars'mekk
unga fól'ksins.
Leiggið þið stund á lagasmíð-
ar?
Nei, það er mest liltið. Hims
vegar reynum við að últsetja lö.g
iin sjálfir og skapa okkur þanm-
ig eigin stíi.
sveit ætlar að ná lengra en hún
nú er kornin, þá verður hún að
velja lög við sitt hæfi; Cream
og Led Zeppelin eru ekki heppi
legar fyrirmyndir í byrjun.
Hverjir eru helztu erfiðleik-
arnir, sem umg hiljómisveiit á viið
að stríða?
Það er erfitt að fá viinnu, því
hljómsveitirnar eru miargar og
markaðurinm lftill. Bn oklkiur hef
ur nú gengið bara bærilega að
fá vinnu, og atvinnweitemdiurm-
ir hafa alita.f verið áinæigðir með
okkar framimiiistöðlu. (Nú birtiöt
aðstoða.r.m,aðiur hljóimsvei.tarin.n-
ar, hinm svoniefndi „ródari“, og
fler að þrasa uim mikla erfiðllieika
við hljóðifærafliutniinga. Þau eru
neflnilega 486 kfflógrömim að
þyngd og mjög fyrirferðarrnikil
að auki).
Að lókum, er eitthvað sérstakt
á döfimni hjá yklkur?
Það hefur kotmið tiil tals, að
við leikuim inn á hilijómpliöitiu fyr-
ir eiitt Wjómipl'ötiufyrirtæbið, em
þó er ekki rétt að segja otf miik
ið um þetta mál setm stendiur.
Eilífð stóð sig heldur betur
og er greinilega á réttri braut.
Nú þarf hún aðeins að æfa bet-
ur og þá gengur vafalítið flest
allt eins og í sögu. Ég hef ekkert
um einstaka liðsmenn Eilífðar
að segja, þeir standa sig ágæt-
lega eins og er.
Litli matjurtagarðurinn, blues-
hljómsveit. Það er hljómsveit,
sem ekki er á réttri hillu. Megn
ið af bluestónlistinni er nefni-
lega þrælleiðinlegt áheyrnar á
dansleikjum. En hljómsveitin lof
ar annars góðu og þá sérstak-
lega gítarleikarinn.
Það var líka gítarleikarinn í
næstu hljómsveit, Frið, sem stóð
sig bezt. Hann er satt bezt að
segja furðugóður miðað við ald-
ur og á vafalítið eftir að ná
langt með sama áframhaldi. Frið
urinn gerði líka þá skyssu að
reyna að flytja lög eftir Led
Zeppelin, enda gekk það ekki
vel. En hvað um það, Friður er
það sem koma skal.
Nýju Tatarar létu ekki sjá
sig.
Uljóni'Sveitin Mods koim þægi-
lega á óvart. Þessii hljómsveit
ihefur ekki verið neitt sérstak-
lega áberandi í dkemmtanalíf-
inu að undanförniu, en þess í stað
hefur ihún æft þeiim mun betur.
Og þarna kom árangurinn
greiniilega í ljós: vandaður
flutniinguir á góðri poptónllist. Þó
var ekki um að ræða neinar
„bnilleringar“, aðeins góðan
flutning og sérlega þægilegan
álheyrnar. Mods eru kommir í
hóp þeirra hljómisveita, seim ég
hef gaman af að hlýða á.
Tárið/Tjáning: stórskemmti-
leg hljómsveit. Ein sú allra
skemmtilegasta, sem ég hef heyrt
í af hérlendum hljómsveitum síð
ustu mánuðina. Hljómsveitin
fltttti fyrist eitt lag í jazz-rcfck-
stíl, „I got you, babe“ og tókst
vel upp, en þó spillti það tölu-
vert fyrir, að næstum ekkert
heyrðist í blásurunum tveim,
saxófónleikara og trompetleik-
ara. Næst fengu menn svo að
heyra Joe Cocker-útsetninguna á
„Feeling alright" og loks
„Easy to be hard“ úr söngleikn
um Hair. Þessi lög voru mjög
áheyrileg, en það var þó fyrst
og fremst að þakka trommu-
leikaranum, Sigurði Karlssyni.
Hann er örugglega einn afbeztu
trommuleikurunum í pop-tónlist
inni hér á landi, og hefur allt
of lítið borið á honum að undan
förnu. En aðrir liðsmenn hljóm-
sveitasamsteypunnar stóðu sig
líka vel og er full ástæða til að
vænta góðrar tónlistar frá þeim
félöguim á næstunni. En þá vetfð
ur Sigurður tromimari því miiðúr
ekki með, þar sem hann er fasta-
maður í hljómsveitinni Pónik.
Þá eru upp taldar nýju hljóm
sveitirnar, en eftir er að geta
þeirra gesta, sem skemmtu á
pop-hátíðinni.
Fiðrildi fengu góðar undirtekt
ir áhorfenda, enda ágætt tríó.
En ég er ekki alveg nógu
ánægður með lagavalið hjá tríó-
inu. Það verður að koma sér
saman um þá stefnu, sem það
hyggst fylgja; áheyrendur njóta
þess ekki sem skyldi, ef skemmti
efnið er tínt til úr öllum áttum
og ekkert samhengi. Hins vegar
er rétt að hrósa Fiðrildinu fyrir
afbragðs raddsetningar og lýta-
lausan flutning.
Gaston og Patrice get ég lítið
sagt uim: það heyrðist elkkert í
þeim úti í salnum, en flutningur
þeirra hlýtur að hafa verið góð-
ur, því mikið var klappað á svið
inu.
Júdas naut þess heiðurs að
koma síðast fram. En ávinning-
urinn var ekki sem skyldi; hljóm
sveitin gat aðeins flutt eitt lag
vegna tímaleysis, en það var
líka í lengra lagi og á með réttu
að kallast svíta. Var þetta lag
fengið frá Crosby, Stills og Nash
og ber nafnið: „Suite: Judy
Blue Eyes“. Verkið er sérlega
skemmtilegt og ekki versnaði
það í meðförum Júdasar. Ef sú
hljómsveit fær ekki þá viður-
kenningu, sem henni ber á þessu
ári, þá get ég farið að reiðast.
Og hananú.
Að lokum þetta: Ef maður er
tvær vikur að læra á tvíhjól,
hvað er hann þá lengi að læra á
eitt hjól?
S.H.
99
66
Súper-
grúppan
sundrast
Enn ein „súpergrúppan“ hef
i ur runnið æviskeið sitt á
enda. Ritspírusamsteypan T.V.
I og S.H. hefur skrifað sínar
| síðustu „Æskuslóðir“ að sinni
, þar sem T.V. er á förum til
, útlanda einhvern næstu daga.
' Er eftirsjá að honum. S.H.
I mun þó reyna að berja sam-
| an grein og grein fyrir Morg
. unblaðið enn um sinn þar eð
1 áhugi hans er ails ekki upp-
I urinn.