Morgunblaðið - 19.02.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 19. FEBRÚAR 1971
Guðrún Ólafsdóttir
- Minning
Fædd 21. apríl 1887
Dáin 10. febrúar 1971
I dag, 19. febr., fer fram
frá Hafnarfjarðarkirkju útför
Guðrúrtar Ólafsdóttur. Hún var
fædd að Reykjavöllum í Hraun-
gerðishreppi, 21. april 1887. For-
eldrar hennar, sem þá bjuggu
þar, voru Ólafur Jónsson, ættað-
ur úr Þykkvabæ í Rangárvalla-
sýslu og kona hans Guðfinna
Guðmundsdóttir frá Arabæ í
Flóa. Var Guðrún hin þriðja í
aldursröð fjögurra barna þeirra
hjóna. Hjá sínum elskuðu for-
eldrum ólst hún upp, þar til fært
þóttl að reyna á eigin getu til
að komast áfram í lífinu.
Mun hún um skeið hafa „þén-
að“ i Reykjavik, en fljótlega lá
leið hennar suður með sjó, i vist
að Stóru-Vatnsleysu. Þá er
skammt til þess að lífsförunaut-
arnir finnast. Guðrún og Guð-
laugur Helgason frá Litlabæ á
Vatnsleysuströnd giftast 21. okt.
1911. En þama höfðu þrem árum
fyrr gerzt tengdir, þar sem Guð-
mundur bróðir Guðrúnar og
Guðrún systir Guðlaugs voru þá
gift. — Hin ungu jafnaldra hjón
settust strax að í Hafnarfirði, í
litlu leiguhúsnæði við lítil efni.
Ekki hefur Guðrúnu verið sárs-
aukalaust að láta komabarnið frá
sér í sumardvöl — þó á gott heim
ili væri — til þess að geta sjálf
komizt í kaupavinnu, eins og þá
var títt. En þörfin knúði á. Það
voru henni lika erfiðir dagar er
hún síðar fór með drengina .sína
tvo með sér i sveitina. Þá veikt-
ist annar þar af svo ofsalegum
krampa, að eina ráðið þótti að
komast með hann heim og til
læknis.
Auðvitað fylgdi hinn ágæti
húsbóndi Guðrúnar það
sem fara þurfti á hestum.
En I Valhöll á Þingvöllum var
næturbið eftir bílferð suður.
„Já, það var mér erfið nótt",
sagði Guðrún síðar. En hún var
sízt vön að kvarta um sinn hag.
Þau Guðrún og Guðlaugur
eignuðust þrjá syni: Friðjón vél-
stjóri f. 1912, giftur Huldu
Hansdóttur, Magnús úrsmiður f.
1916, giftur Láru Jónsdóttur frá
Patreksfirði og Ólafur Helgi, f.
1923, dó 10 mánaða.
Eftir fulla 40 ára farsæla sam-
búð, var Guðlaugur snögglega
burt kvaddur af þessum heimi.
Hann hafði kennt lasleika og
haldið sig við rúmið einn dag,
sofnar þannig að kveldi, en að
morgni var hann liðið lík í hvílu
sínni, án þess. að umskiptanna
yrði vart, þá þau gerðust.
Slik umskipti eru bæði ljúf og
sár.
— Eftir að hafa verið leigj-
endur um 9 ára skeið, komu þau
Guðrún og Guðlaugur sér upp
litlu eigin húsi að Hverfisgötu
19. Þar var og Guðrún enn
nokkur ár eftir lát manns sins,
unz hún fluttist í hús Láru og
Magnúsar sonar síns og þar í
fullkomna og rúmgóða íbúð, sem
hún ein skyldi hafa til afnota.
Þá mun henni hafa þótt fram-
ar þörfum við sig haft.
En þarna var hún líka í ná-
lægð við hinn soninn, Friðjón og
hans fjölskyldu, þar sem hús
bræðranna standa hvort gegn
öðru við sömu götu.
Ég tel ekki ofmælt að Guðrún
hafi verið gædd svo mikilli
hjálpar- og fómarlund að frá-
bært mætti teljast. Það var
henni svo afar fjarri að hugsa
fyrst og fremst. um sjálfa sig.
Hins vegar hrein nautn að
hjálpa öðrum i hvers konar erf-
iðleikum. Til þreytu og erfið-
leika sem hún oft hlaut að skapa
sjálfri sér við slikan lífsmáta,
fann hún víst seint eða aldrei.
Hún hafði mikið yndi af að vitja
sjúkra og styrkja þá í kristileg-
um anda og trúartrausti.
Sjálfsagt hefði hún ekki leyft
að þessa væri getið, eða hins, að
um alllöng tímabil voru hjá
þeim hjónum dagvissir máltiðar-
gestir, sem þau töldu þeirrar
hjálpar þurfa.
t
Eiginkona mín
Guðrún Guðlaugsdóttir
Breiðagerði 19, Reykjavík,
andaðist að kvöldi 17. þ. m.
í Borgarspítalanum.
Fyrir hönd barna og tengda-
bama,
Ingi Gnðmonsson.
t
Sigurður Sigurðsson
frá Landamóti,
andaðisit að Hrafnistu 16.
febrúar. Útför hans verður
gerð frá Fossvogskirkju
mánudaginn 22. febrúar ld.
13,30.
Þórhallur Kristjánsson
Ilalldórsstöðum.
t Eiginmaður minn.
SIGTRYGGUR KLEWIENZSOIM,
lézt fimmtudaginn 18. þessa mánaðar. Unnur Pálsdóttir.
t
Innifegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför konu minnar, móður, tengdamóður og ömmu okkar,
lAru valgerðar HELGADÓTTUR,
sem andaðist þanrr 4. þessa mánaðar.
Halldór Kr. Júlíusson,
Július Halldórsson,
ingibjörg HaUdórsdóttir,
Helgi Halldórsson,
Þorgerður Halldórsdóttir,
Ásgerður HaHdórsdóttir,
Þórunn Gröndal,
Ingólfur Guðjónsson,
Elisabet Gunnlaugsdóttir,
Albert Beck Guðmundsson,
Jóharmes Guðjónsson,
Steingerður Halldórsdóttir, Emil Bogason
og bamabörn.
Nú er mamma, amrna og lairag-
amma liðið lík, svo blessaðir
mörgu niðjarnir, ungir og upp-
komnir, sem svo oft hafa komið
til ömmunnar að þiggja bros,
blíðuatlot og heilræði, koma nú
þar að auðu rúmi. Synir og
tengdadætur drúpa höfði i
hljóðri þökk fyrir liðinn fagr-
an lífsferil góðrar og göfugrar
móður. Já, bjart hlýtur að vera
um minningu þína í hugarheimi
ástvinanna allra.
Kæra mágkona mín, mikla og
góða trúkona, orð min geta ekki
túlkað þakkarhug minn og konu
minnar svo vel sem ég vildi.
Segi aðeins: Hafðu hjartans
þökk fyrir meir en hálfrar ald-
ar hugljúf kynni. Svo veiti þér
alfaðir ríkuleg laun fyrir mörgu
góðverkin þin.
Jón Helgason.
Guðrún Ólafsdóttir, sem í dag
er til moldar borin, var ein af
elztu borgurum Hafnarfjarðar,
en þar hafði hún lifað um það
bil hálfa öld.
Hún var fædd að Reykjavöllum
í Flóa 21. apríl 1887, dóttir hjón-
anna Ólafs Jónssonar og Guð-
finnu Guðmundsdóttur. Þau
hjónin voru bæði Sunn-
lendingar, Ólafur ættaður af
Rangárvöllum, af Víkingslækj-
arætt, er forfeður Guðfinnu
bjuggu að Geldingaholti í Hrepp
um, mann fram af manni, um
alllangt skeið. Guðrún var
þriðja barn foreldra sinna. Eldri
henni voru þau Guðmundur, er
lengi bjó í Austurhlíð, Tungu og
Vogatungu við Reykjavík, og
Guðfinna, er lengst af var bú-
sett í Hafnarfirði. Þau eru bæði
látin. Yngsti bróðirinn, Arn-
laugur, býr í Reykjavík.
Guðrún ólst upp hjá foreldr-
um sínum, fyrst nokkur ár að
Gerðum í Gaulverjabæjarhreppi,
síðan á Stokkseyri, en þar
bjuggu þau hjónin fram til 1914,
er böm þeirra voru öll komin
suður, en þá fiuttust þau til
Hafnarfjarðar. Lífsbaráttan var
hörð og kjörin kröpp á uppvaxt
arárum Guðrúnar og raunar
langt fram eftir aldri. Hún varð
að fara að heiman fljótlega eft-
ir fermingu og leita sér atvinnu
við hvað sem til féll, var í kaupa
vinnu í sveit á sumrum, en í
Reykjavík á yetrum, eða suður
með sjó. Þar kynntist hún
mannsefni sínu Guðlaugi Helga-
syni á heimili Guðmundar bróð-
ur síns, en hann var kvæntur
systur Guðlaugs. Þau Guð-
laugur felldu hugi saman og
stofnuðu bú í Hafnarfirði árið
1911. Þar bjuggu þau til
æviloka. 1 lok heimsstyrjaldar-
innar fyrri byggðu þau lágreist
en vinalegt hús í Klettaskjóli
við Hverfisgötu, og ólu þar upp
t
Alúðarþakkir fyrir auðsýnd-
an Wýbug og samúð við and-
lát og jarðarför st.júpmóður
minnar
Maríu Gísladóttur
frá Súgandafirði.
Stefán Þórðarson
Lilja Þorkelsdóttir
og fjölskylda.
sonu sína tvo, er upp komust, þá
Friðjón vélstjóra og verksmiðju
st jóra og Magnús úrsmið
og kaupmann, er báðir búa í
Hafnarfirði. Þriðji sonur þeirra
hjóna dó bamungur.
Quðlaugur stundaði sjó-
mennsku, lengst af sem háseti á
hafnfirzkum togurum, en kom í
land, þegar hann var farinn að
lýjast og vann eftir það hjá
Rafha til dauðadags. Hann and-
aðist snemma árs 1952.
Eftir andlát Guðlaugs bjó
Guðrún áfram í litla húsinu við
Hverfisgötu, þar til hún fluttist
til Magnúsar sonar síns, er sjón
hennar var tekin mjög að dapr-
ast. Þar lifði hún síðustu ár æv-
innar í skjóli sona sinna og
tengdadætra, bama þeirra og
bamabarna, Guðrún andaðist
hinn 10. febrúar síðastliðinn, en
hafði þá legið rúmföst í sjúkra-
húsi nokkrar vikur.
n
Lífsferill Guðrúnar Ólafsdótt-
ur er á ytra borði líkur ferli
fjölda annarra kvenna, er unnið
hafa störf sin á hljóðlátan hátt
á íslenzkum heimilum; fyrstar á
fætur, síðastar til hvílu og sí-
vinnandi allan tímann þar á
milli. Lífsbaráttan er ströng
langt fram eftir aldri, en
þegar um hægist, finnur Guðrún
sér ný verkefni. Hún var gædd
djúpri þörf til að hjálpa öllum,
sem áttu bágt á einhvern hátt,
og verða áreiðanlega seint talin
þau skiptin, er hún rétti grönn-
um sínum nær eða fjær hjálp-
arhönd á hinn sama hljóðláta
hátt og hún vann öll sin störf.
Sókn til lífsþæginda og skemmt-
ana var henni framandi, hún
virtist aldrei muna eftir sjálfri
sér en hafði unun af því að
gleðja aðra. Og yndi var henni
einnig að því að vinna úti í
garðinum sínum, þar döfn-
uðu tré, blóm og nytjagrös vel
í klettaskjóli undir græðandi
höndum hennar.
í dag, þegar Guðrún Ólafs-
dóttir er kvödd eftir langt og
iðjusamt líf, sem áreiðanlega bjó
henni margar stundir innri ham-
ingju, þrátt fyrir þröng kjör og
fábreytileik á ytra borði, miðað
við það sem nú tíðkast, þá minn-
ast hennar áreiðanlega margir
með söknuði og þakklæti. í þeim
hópi er sá er þessar línur ritar.
Hann kom fyrst á heimili þeirra
hjóna ungur drengur, gestur er
átti ógleymanlegar stundir með
frændum sínum í ævintýraheimi
hrauns og skúta, og þegar heim
kom biðu mildar móðurhendur
eftir þreyttum hetjum. Hann
kom þar margsinnis siðar, síðast
fyrir skömmu á Mánastíginn, er
hún var farin að heilsu Qg sjón,
en þó döfnuðu blómin umhverf-
is hana enn sem fyrr. Frá því
er hann komst til nokkurs
þroska hefur hún staðið honum
fyrir hugarsjónum sem kona, er
veitti lífi sinu innri fyllingu og
hamingju með þvi að lifa í þágu
annarra án umhugsunar um eig-
in hag.
Giiðmundur Arnlaugsson.
í DAG fer fram frá Hafnairfjarð-
arkirkju kveðjuathöfn og útför
Guðrúraar Ólaísdótbur. Hún and-
aðist í sjúkrahúsi í HaÆraairfirði
þamm 10 þ. m., sjúk og sárþjáð
eftir laragvarandi og erfiiðan sjúk-
dóm.
Guðrún Ólafsdóttir faeddist að
Reykhólum í Hraumgerðislhreppi
í Árnessýslu þamm 21. aprffl 1887.
Foreildrair hemmiar voru Guðfiininia
Guðmundsdóttir og Ólafur Jóras-
son síðar húeradur um skeið á
Stokkseyri.
Guðrún fluttiist umg að árum
til Hafraarfjairðar og þar bjuggu
foreldrafr heramar síðustu æviárim
allt frá árinu 1914 á friðsælu og
fögru heimíli í mágrenmá heiim-
kjmma foreldra mimmia og kyrnmit-
ist ég því náið þeim ágætu hjón-
um þó að aldursmumir væri
meiri en hálf öld.
Guðrún ÓlaÆsdóttir giftist Guð-
laugi Helgasyni fiá Litlabæ
á V atnsleysuströnd þamin 21.
október Í911. Guðlaiuiguir vair
maður af traiustu bergi brotiinin,
velgefimm og hagur í orðum og
störfuim. Hjónaband þeiirra Guð-
rúraar og Guðlaugs var einlæglt
og féll aildmei skuggi á saimbúð
þeirra.
Guðlaiuigur vax um áraitugi sjó-
miaður í Hafnarfirði, edmflcum á
togurum. En síðustu æviárim var
hamm staTfsmiiaður í Raftaekja-
verksmiðjunmi hf. í HafniairfirðL
Haran aradaðist 31. miarz 1952,
en var fæddur 22. febrúar 1887.
Þeim hjórauim varð þriggja sooa
auðið, einm. þeima dó í bamæsku.
Tveir liÆa foreldra sáma. Friðjón
verksmiiðjustjóri í Lýsi & Mjöfl
ag Magraús úramiður og skart-
gripasali í HafraarfirðL
Þeir eru báðir kvæntir. Kooa
Friðjóras er Hulda Ham'sdóttir og
eiga þau sjö böro. Kona Magraús-
ar er Lára Jórasdóttir og eiga
þau fjóra drenigi.
Á bem skuárum míinum í Hafn-
arfirði á heimil'i foreldra miinoa
auðoaðist mér að kynnast himum
látnu heiðurshjónium, Guðrúnu
og Guðlaugi og sonium þeimaL
Þegar á fyrstu búskapanárum
þeirra bjuggu þau í húsi for-
eldra miirana og aiilangt þar til
þau reisstu snoturt eimtoýiisihús
á fögruim stað í uppbyggð Hafn-
arfjarðar þar sem laradrýmii var
rúmt. Allstór lóð fylgdi húsimu
og var síðar ræiktuð fögirum
blómum, trjágróðri og að sjálf-
sögðu matjurtalbeðum. Þau störtf
voru að mestu hjáverk húsfreyj-
unnar, því að leogstum var hús-
bóndiinn á sjónurn að draga
björg í bú.
Heimiili þeirra Guðrúnar og
Guðlaugs bæði í samhýsi for-
eldra miinina og í eigiin íbúð
þeirra bar órækain vott um
mjmidarbrag, snyrtknenmisiku og
fegurð. Hver hlutur fágaður og
öil umgengni aðdáuinairverð.
Heimilislífið og samstaða fjöl-
skylduinoar var fyriirmyod á öll-
um sviðum, trúrækni og skyldu-
rækni ávaillt í fyrirrúmi. Enda
var Guðrún eimlæg í trú á æðn
máttarvöld og fórnairstörf. Hún
starfaði mikið að þeim hugðar-
málum sínum, sem virkur þátt-
taikandi um áratugi í K.F.U.K. og
trúboðsfélögum.
Það munu einraig fáar guð-
þjónustur í H afnarfj arð arkirkj u
hafa farið fraim án nærveru
hennar, meðan heiflsa leyfði þótt
aranríkt væri við heimiilisstörfin.
á henniar eigin heimili og fyrir
önraur heimili í veifciradaforföll-
um.
Mér er í ógleyimainflegu
minni hjartanfliegar þakíkir okkar
systkimanoa, sem þá voruim sex,
till Guðrúnar Ólafsdóttur fyrir
henoar alla einlægu fórmfýsi,
alúð og aðstoð við móður okkar
á erfiðuim veikiindadögum hemo-
ar, og eigi síður við okkur
systkiniin, sem hún reyndist á
þeim stundum sönn móðir.
Guðrún var aflltaf í góðu skapi,
enda lurad hemoar glaðvær og
gekk aíldrei úr jafnvægL Það
var henoar aðailamierki aflla ævi,
að rétta fram hendur hjálpræðiB,
hjartagæzku og kærleifca, þegar
hún vissii að eiiníhvar ætti um
sárt að bimda, eða var særður
við veginin.
Ég og systur mínar seoda ætt-
iragjum og ástvioum Guðrúnar
Ólafsdóttur einlæga hluttekniingu
og samúðarkveðjur.
Heimkoma heoniar tifl. horfinraa
ástvioa verður kærkomino fagin-
aðarfuindur, þar sem birtau slær
á gleðifund endiurmiinniniganina.
Adolf Björnsson.
Góða frænka. Ég ætla ekki að
rekja þína ævisögu eða starfs-
feril, það munu aðrir gera. Ég
get hins vegar ekki látið hjá
líða að leiða hugann að liðnum
áratugum allt frá því,
er ég lítill snáði heimsótti þig á
Merkurgötuna þá áttir líka litla
snáða og fundum við þá strax
til vináttu og kann svo að vera,
að hin nána frændsemi hafi vald
ið þar einhverju um. Siðar eftir,
að þið fluttuzt 1 notalega húsið
Framhald á bls. 24.