Morgunblaðið - 15.04.1971, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 15. APRÍL 1971
. . 58 . .
—- Hvers vegna ætti hann að
vera dauður?
— Fólk er nú slæmt með það
að fara að deyja, einmitt þegar
verst gegnir, segir Jimmy. —
Hann gæti hafa orðið fyrir
slysi, og hann gæti líka hafa
bumdið enda á þessi vandræði
með því að hlaupa í sjóinn. En
ég hefði gaman af að vita, hvað
Woodspring hefur sagt við hann
á fímmtudagsmorguninn var.
En svo fór, að Jimmy átti eft-
ir að frétta það fyrr en hann
hafði búizt við. í»ví að þegar til
lögreglustöðvarinnar kom var
honum sagt, að Woodspring
væri þar og vildi hitta fulltrú-
ann i áríðandi erindi.
— Gott og vel, ég skal tala
við hann strax, sagði
Appleyard og síðan var Wood-
spring vísað innn tii hans.
Hann var sýnilega í talsverð-
um æsingi og hárkollan á honum
sat talsvert hallfleytt á höfðinu,
og gerði hann skrítinn út-
lits. Hann var varla kominn
inn úr dyrunum, þegar
hann tók tii máls — Ég vona,
að þér hafið þegar hafizt handa,
fulltrúi.
— Fáið yður sæti, hr. Wood-
spring, sagði Appleyard kurteis
lega.
— Hafízt handa? Ég er alJtaf
að hefjast handa við bæði eitt
og annað. Hvað eigið þér við?
— Hvað ég á við? svaraði
bóksalinn móðgaður. — Hvað
ætli ég eigi við annað
en skemmdir á eign minni af
ásettu ráði?
— Á búðinni ? Mér hef ur
ekkert verið tiiJkynnt um það?
Woodspring tinaði augunum
sem snöggvast. Síðan settist
hann niður.
— >ér skiljið þetta ekki,
sagði hann þreytulega. Með
eign minni á ég við móann við
Farningcote. Þið ættuð heldur
að lesa þetta, báðir tveir, og
þá sjáið þið, hvernig málum er
háttað.
Hann tók skjal upp úr vasa
sínum og breiddi úr því á borð-
inu. Skjalið var ritað með æfðri
hendi og hófst þannig: „Sarnn-
ingur gerður þennan áttunda
dag desmbermánaðar milli Os-
wald Woodspring, hér eftir
nefndur kaupandi annars vegar
Þetta var sýnilega sikjalið,
sem Templecombe hafði sagt
Appleyard frá. Að svo mifclu
leyti, sem Jimmy gat skilið laga
málið virtist innihaldið vera það
sama sem lögmaðurinn hafði
sagt. Jafnskjótt sem Glapthorne
ættin hafði látið Farningcote af
hendd átti Woodspring rétt á að
taka móann ásamt öllu því, sem
á honum stóð eða óx. Og skjal-
ið var undirritað af Sírnoni og
Benjamin. Fyrri undirskriftin
hafði verið vottuð af Höming og
hin síðari af brytanum á Niph-
etos, en svo hafði verið bætt við
með hendi, sem Jimmy kannað-
ist við sem rithönd Benjamíns
og var ein setning svoWjóðandi.
„Ég samþykki, að, að föður
mínum látnum skal kaupandinn
hafa rétt til að taka tafarlaust
við eigninni, með ofangreindum
skilmálum."
Þessi viðbót var undirrituð af
Benjamín og vottuð af brytan-
um og dagsett 9. september.
Appleyard braut saman skjal-
ið og rétti bóksalanum það aft-
ur. — Ég skil, sagði hann. —
En að því er ég bezt get séð, er
eignin ekki ennþá orðin yðar
eign.
—- Nei, vitanlega, þér megið
ekki taka mig of bókstaflega,
sagði Woodspring. En eins og
þér hafið séð, verður hún mín
eign að Símon Glapthorne látn-
um. Og mér skilst, að hann sé
þegar of langt leiddur til þess
að geta nokkuð aðhafzt í mál-
inu.
-— Hvaða máli? spurði Apple-
yard rólega.
— Nú, auðvitað þessari eyði-
leggingu á turninum. Þetta er
sýnilega af ásettu ráði gert og
þess vegna spurði ég, hvort þér
hefðuð nokkuð aðhaízt enn.
— Að því er ég bezt veit,
hrundi tuminn í storminum á
föstudagsinóttina var.
— Hrundi i storminum! öskr-
aði bóksalinn bálvondur. Aldrei
á ævi minni hef ég nú heyrt
aðra eins vitleysu. Áður en ég
gei’ði tilboðið, ath'Ugaði ég turn
inn vandlega og sannfærðist um
það, að enda þótt hann hefði
þarfnazt nokkurrar viðgerðar,
var hann naegilega traustbyggð-
ur. Ég neita alveg að viður
kenna, að hann hafi hrunið sjálf
krafa.
Appleyard hristi höfuðið. —
Þar er ég hræddur um, að ég
sé ekki á sama máli, sagði
hann. — I fyrsta lagi hefði það
verið margra manna og margra
daga verk að fella turninn. Og
svo vill tii, að ég hef orð
Chudleys fyrir því, að ekkert
hafi verið snert við honum áður
en stormurinn skall á. Og hvaða
tilgang hefði svo sem noWkur
maður getað haft með því að
eyðileggja hann?
— Þann að gera mér bölvun,
svaraðí Woodspring snöggt. —
Það er fullt af illviljuðum mönn
um i bænum, sem mundu fegn
ir vilja gera mér eitthvað til
miska. Maður, sem stendur vel í
stöðu sinni i opinberum málum,
hlýtur alltaf að eignast óvini.
Og ég hafði þann fasta ásetn-
ing að eignast þennan turn. Mér
fannst hann vera táknrænn fyr-
ir það öryiggi, sem ég vildí búa
við á el'liárunum.
— Það er hægast að láta
byggja hann aftur og sterk
ari en nokkru sinni, sagði
Jimmý h'U-gigandi.
— Já, en kostnaðurinn grenj-
aði bóksalinn. —- Ég er búinn
að eyða méira en nógu fyrir
einskisverðan jarðarblett. Og
svo yrði þetta alls ekki sami
Fjölhœfur, traustur og ódýr.
Lágur reksturskostnaður.
Lipur í umferðinni.
Hvarvetna vinsœlasta smábifreiðin.
Nokkrir bílar vœntanlegir.
Gnrdnr Gíslnson hi.
bifreiðaverzl un
Opið til kl. 10 í kvöld
HACKAUP
SKEIFUNNl 15 SÍMI 30975.
tuminn, heldur nýtízku bygg-
ing í stað virðulegs minnismerk-
is.
— Það get óg vel skilið, sagði
Appleyard. — En hvað viljið
þér að ég fari að gera í mál-
inu?
— Komast að því, hver felldi
turninn og kæra hann, sagði
Woodspring í gri'mimdartón. —
Ég skal að visu j’áta, að strangt
tekið er turninn efcki ennþá orð-
inn mín eiign, en samt tel ég mig
eiga heimtingu á, að málið
sé rannsakað. Og ég er viss um,
að þegar Benjamín Glapthome
kemur, verður hann á sama
máli.
Enn sem komið var, höfðu
þeir Jimmy og Appleyard haft
fremur gaman af en áhuga á
kvörtunum bóksalans. En þegar
minnzt var á Benjamín, fengu
þeir tækifæri til að beina sam-
talinu í þá átt, sem þeir sjálfir
vildu.
— Já, hann Benjamín, sagði
Jimmy, eftir að hafa litið snöggt
til Appleyards. — Þér hittuð
hann á fimmtiudagsinorguninn,
var ekki svo ?
Bóksalinn leit hátíðlega yfir
gleraugun á Jimmy. — Jú, það
gerði ég, svaraði hann. — Ég
taldi það skyldu miína sem náinn
vinur fjiölskyldunnar, að skýra
honum frá atvifcunum að dauða
bróður hans. En þá frétti ég, að
þér hefðuð orðið fyrri til og til-
kynnt honum það daginn áður.
—'Já, ég var staddur í Lond-
on og fannst rétt að gefa hon-
um þær upplýsingar, sem ég
gæti, sagði Jimmy. -- En viljið
þér ekki segja mér, hvers vegna
þér eiginlega fóruð að gera yð-
ur það ómak að fara að fimna
Benjamím.
— Það skal ég gjanntan segja
yður. Og óg ætla heldur ekki að
leyna þvi fyrir yður, að ég
hafði tvöfáldan tilgang með því.
Ég þurfti að vera í London ti'l
þess að komast á uppboð hjá
Sootheby, seinna um daginn og
svo í samsæti hjá Bóksalahjélp-
inni um kvöldið. Áður en ég fór
héðan, sagði ungfrú Blacfc-
brook mér, að hún hefði fengið
skeyti frá Benjamín, þar sem
stóð, að hann mundi koma til
Lvdenbrigde um helgina.
— Auðvitað vissi ég ekkert
um yðar ferðir þarna um borð,
og mér fannst ég ekki géta var
ið fimmtudagsmorgninum betur
en til þess að segja Benjamán
þessa sorgarfregn. Ennfremur
hafði ég í fórum minum samn-
inginn, sem ég var að sýna ykk-
ur, undirritaðan af Símoni
Glapthorne. Mér reið mikið á að
fá undirskrift Benjamíns undir
hann, og þarna virtist gott tœiki
færi tdl þess.
Appleyard brosti. — Hefðuð
þér ekki getað beðið þangað til
Benjamiín kom hingað?
— Ef þér væruö í kaup-
mennsku, herra fulltrúi, munduð
þér kunna að meta gildi spak-
mælisins: „Járnið skaltu hamra
heitit.“ Þá ætllaði ég ails ekki að
koma heim fyrr en næstikomandi
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Ef þú ert í vandræðum, áttu vini tii að bæta víl þitt.
Nautið, 20. april — 20. mai.
I»ú verður að vera ánægður með þann árangur, sem þú hefur
þegar náð.
Tvibiirariiir, 21. inaí — 20. júní.
Ef eitthvað er að vanbúnaði, er ekki annað en að flýta sér að
rétta við.
Krabbinn, 21. .iúní — 22. júií.
Skútan virðist drekkhlaðin þessa dagana, en þú getur alltaf
baitt á þig glcðifréttum.
JLjónÍð, 23. júlí — 22. ágúst.
l»ú vilt síður leita aðstoðar, en þá verðurðu líka að spjara þig.
Meyjan,. 23. áífúst — 22. september.
Sumpart ættirðu að láta undan síga í deilumáli.
Vogin, 23. september — 22. október.
Hver vill ekki hreppa hamingjuna. Hún gefst ekki á einum
degi.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Það þýðir lítið að leggja á flótta, er áhyggjurnar steðja að.
Bogniaðurimi, 22. nóvember — 21. desember.
Fráhvarf frá störfum þínum er ekki lausn. Hertu róðurinn.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Vinsemd og virðing er þér fyrir beztu.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Hvernig va»ri að brýna sig og beita hörðu, bæði sjálfan sig og
aðra.
Mskarnir, 19. febrúar — 20. marz.
I»ér leiðist ailt þras, og því skallu ekki láta aðra sæta slikri
meðferð.