Morgunblaðið - 17.09.1971, Side 12

12
MORGUNÖLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 17.: SEPTEMBER 1971.:
Ungversk flugvél
fórst nærri Kiev
— og með henni 49 manns
Vínarborg, 16. september
— NTB
UNGVERSKA fréttastofan
MTI skýrir frá því í dag, að
ungversk farþegaflugvél hafi
farizt í dag í nágrenni Kiev
í Úkraínu í Sovétríkjunum og
allir, sem í vélinni voru, 49
manns, hafi látið lífið.
fréttir
í $tuttu máli
LOOK HÆTTIR
New York: Tilkynnt var i'
dag, að tímaritið Look myndi I
hætta að koma út frá og með |
októbermánuði nk. Aðstand- .
i endur blaðsins segja, að ástæð
an sé sú, að auglýsingatekjur I
hafa rýrnað stórkostlega og |
þó að blaðið hafi um 28 millj-
ónir lesenda dugi það ekki til,
ef auglýsingar fáist ekki í1
blaðið.
A TÍUNDA ÞCSUND
HAFA LATIZT
Kalkútta: Opinberar tölur
herma, að alls hafi 9.558 flótta
menn frá Austur-Pakistan lát-
izt í sjúkrahúsum í einu hér-
aði, Parganas í Vestur-Bengal,
á síðustu fimm mánuðum.
Ekki hefur verið tíundað hvað
valdið hefur dauða þessa
fólks, en álitið er að það hafi
flest látizt af næringarsjúk-
dómum.
ÞYRLA KENNEDYS
NAUÐLENTI
Tel Aviv: Herþyrla frá ísi'a-
elska flughernum með Ed-
ward Kennedy, öldungadeild-
arþingmann, varð að nauð-
lenda í dag skömmu eftir að
hún hóf sig á loft frá flug-
vellinum í Tel Aviv. Skyndi-
leg bilun varð í rafkerfi þyrl-
unnar. Ætlunin hafði verið að
flytja Kennedy á þennan hátt
til fundar við Moshe Dayan,
varnarmálaráðhena, en Day-
an býr skammt fyrir utan Tel
Aviv.
KONUR A KIRKJUÞINGI
Páfagarði: Talsmaður Páfa-
garðs tilnefndi í dag tvær kon-
Íur sem fulltrúa á kirkjuþingi
Páfagarðs, sem hefst í októ-
bermánuði. Önnur er Barbara
Ward, brezkur hagfræðingur
og rithöfundur, og hin er
Maria Del Pilar Beilosillo, sem
er spánskur lögfræðingur.
Nefna má að meðal mála á
væntanlegu kirkjuþingi verð
ur, hvort kaþólskum prestum
skuli heimilað að ganga í
hjónaband.
formósurAðherra
TIL WASHINGTON
Tapei: Utanríkisráðherra
Formósu, Chow Shu-kai, fór í
dag áleiðis til Washington til
að ræða við William Rogers
um, hvernig Sameinuðu þjóð-
irnar muni ætla að leysa
vandamálið um aðild Formósu
og Alþýðulýðveldisins að sam-
tökunum, þegar Ailsherjar-
þingið kemur saman. Chow
sagðist fara til fundarins held-
ur hryggur í skapi, en hann
myndi berjast fyrir því með
oddi og egg að Formósa yrði
áfram í Sameinuðu þjóðun-
Flugvélin, sem var af sovézkri
gerð, TU 134, var á leið frá
Búdapest til Kiev, er hún hrapaði
skömmu áður en búizt var við
henni til lendingar á flugvellin-
um í Kiev. Farþegar voru 41 og
átta manna áhöfn. Allt voru
þetta Ungverjar utan ein banda-
risk hjón.
Þetta er annað slysið á nokkr-
um vikum sem dynur yfir ung-
verskt farþegaflug. Nýlega hrap-
aði ungversk vél í aðflugi að
Kastrup-flugvelli og 31 fórst, en
þá komust þrír farþegar lífs af.
BOAC gagnrýn-
ir Lufthansa
Köln, 16. sept., NTB.
TALSMAÐUR brezka flugfélags-
ins BOAC harmaði í dag þá á-
kvörðun Lufthansa að ætla sjálft
að ákveða fargjöld félagsins á
leiðinni yfir Norður-Atlantshaf, í
trássi við IATA, alþjóðasamband
flugfélaga. Sagði í tilkynniing-
unni, að þess hefði mátt vænta
að samíkomulag næðist um lægri
fargjöid með alþjóðlegum samn-
ingum en ekki einhliða aðgerð-
um.

Hlöðubruni varð á Litlu-Sandvik í gær, og á miðvikudagskvöld á Stóru-Sandvík. Mynd þessi var
tekin í Stóru-Sandvík i gær og sýnir verksummerki. Ögmundur Hannesson bóndi tjáði blaða-
manni, að hann liéldi helzt að íkveikjuvaldur væri arfagróður sem gróið hefði í kalskemmdum
túnunum f.rá því veturinn 1970. Sagði hann, að slökkviliðsstarf hefði gangið mjög greiðlega eft-
ir aðstæðum en m. a. hefði verið komið með vatn á mjólkurbil frá Selfossi þar sem skortur var
á því á staðnum. Hlaðan var tryggð, en heyið ekki. Sagðist hann ekki búast við að þurfa að
kaupa hey, þar eð heyfengur hefði verið mjög góður í suniar. Alls eyðilögðust um 200 hestar af
heyi. — Ljósm. Mbl. GBG
Jackson skýrir frá
8 mánaða fangavist
— með Tupamaros skæruliðum í Uruguay
London, 16. september
AP-NTB
SIR Geoffrey Jackson, fyrrver-
andi sendiherra Bretlands í Uru-
guay, átti í dag fund með frétta-
mönnum í London og skýrði
þeim frá dvöl sinni í höndum
Tupamaros-skæruliða, er rændu
honum og héldu honum föngn-
um i átta mánuði. Sagði Jackson,
að aðbúnaðurinn hefði verið
slæmur og fangavistin fyrstu vik-
urnar ólýsanleg. Hann hefði
hafzt við í örlitlum illa lyktandi
klefa og fyrstu dagana verið lát-
inn sofa á gólfinu. Jackson
kvaðst ekki í neintim vafa um
að skæruliðar hefðu drepið hann,
ef gerðar hefðu verið tilraunir
til að hjarga honum úr hönduni
þeirra.
Jackson sagði, að skæruliðarn
ir, sem rændu honum, hefðu ver-
ið fimmtíu talsins eða þar um
bil og þetta hefði verið á einum
mesta annastað og annatíma
dagsins í Montevideo. Hann
kvaðst einmitt hafa verið komin
þar að á veginum, sem hann
hefði alltaf dregið andann léttar,
því að aðstæður allar væru þann-
ig, að rán væri mjög erfitt í
framkvæmd.
Þá skyndilega hefði hann séð
stóran vörubíl taka sig út úr um-
ferðinni og aka fram fyrir bil
hans. Vopnasmellir aðkomu-
manna hefðu gert honum
Nýr f orsæt-
isráðherra
Beirut, Líbanon, 16. sept.
AP.
SENDIHERRA Norður-Jemens í
París, Mohsen E] Ayni, var í dag
skipaður fofsætisráðherra lands
síns og honum falið að mynda
nýja ríkisstjórn. Tekur hann við
af Hassan Amri, hershöfðingja,
sem sagði af sér eftir að hann
var sakaður um að hafa orðið
ljósmyndara nokkrum að bana
fyrir rúmum tveimur vikum.
grein fyrir því, hvers kyns var
og hann hefði ekki reynt að veita
mótspyrnu. Ökumaður hans og
lífverðir höfðu fengið illa útreið,
er þeir voru dregnir út úr bifreið-
inni, en siðan hefði einn skæru-
liðanna setzt undir stýri otg ekið
burt.
Numið var staðar í löngu,
kyrrlátu stræti. Einn skæruliða
gaf Jackson sprautu í annan
handlegginn og annar skæruliði
tók honum blóð úr hinum. Þá
heyrði Jackson aidraða konu
segja: „Hvað er að sjá, er mað-
urinn veikur?"
Jackson sagði, að verk þetta
hefði verið unnið vel og rólega
— en einn skæruliðanna, ungur
piltur, hefði verið eitthvað tauga-
spenntur og sífellt verið að berja
sig. Hinir hefðu bannað það og
reynt að róa unglinginn. „Ég
held hann hafi ekki lamið mig
af grimmd," segir Jackson, „held-
ur af hreinni hræðslu og tauga-
spennu.“
Vistarverunni, sem beið hans
hjá skæruliðum, lýsti Jackson
sem viðbjóðslegri. „Þetta var lít-
ill, illa lyktandi klefi. Fyrstu dag-
ana varð ég að sofa á gólfinu,
en þá létu þeir mig hafa bedda."
Hann sagði ólýsanlega vistina
fyrstu vikurnar. Tíminn hefði
verið hinn heitasti í landinu og
hreinlætisaðstæður afleitar. Þeg-
ar beddinn hefði verið kominn
inn hefði hann haft um það bil
— Brandt
Framhalú af bls. 1.
komu með Boeing 707 þotu frá
þýzka flughernum og er það í
fyrsta sinn frá því í héimsstyrj-
öldinni síðari að vestur-þýzk her-
flugvél lendir á sovézku landi.
Ekki er litið á heimsókn þessa
sem opinbera heimsókn og með
tilliti til þess fengu einungis
fimmtán vestur-þýzkir frétta-
menn að fara með kanslaranum
til Sovétríkjanna. Verða þeir að
dveljast í Simferopol, sem er um
50 km frá Oreanda, en þaðan
verða svo sendar til þeirra til-
kynningar um framvindu við-
ræðnanna, sem fram fara á
föstudag og laugardag.
60x180 cm pláss til að hreyfa
sig í.
„Ég hafði ekkert annað að
gera allan tímann en reyna að
halda líkama og heila í þjálfun,“
sagði Jackson og bætti við, að
hann hefði dregið fram úr hug-
skoti sinu alls kyrns minnisatriði
og gert aðrar ámóta hugsunaræf-
ingar. Dagana hefði hann jafnan
reynt að telja og ekki skeikað
nema um einn dag, þegar hann
var látinn laus.
Jackson lýsti ránsmönnum sín-
um svo, að þeir hefðu allir virzt
ungir að árum og hraustir menn
að sjá, en hann hefði ályktað að
margir þeirra hefðu hætt námi í
háskóla, jafnvel í vonleysi. Þeir
hefðu komið honum fyrir sjónir
sem ungir menn, sem hefðu vilj-
að snúa aftur til náms og starfa,
en gætu það ekki vegna þess að
þeir tryðu á byltingarmálstað
- Iðnþing
Framhald af bls. 2
unum umhverfis okkur. Ég hygg
að þessi vinnubrögð í stjórnun
séu forsenda þess að okkur takist
að ná því marki að koma hér upp
nútímalegu iðnaðarþjóðfélagi, og
ég vil vænta þess að forustu-
menn í iðnaði geri sér þessa stað
reynd æ betur ljósa og taki sér
sjálfir sem mest frumkvæði á
þessu sviði.
Mig langar einnig að fara
nokrum orðum um annað atriði
í málefnasamningnum, það
stefnumið að koma upp fjöl-
breyttum iðnaði í elgu lands-
nianna sjálfra. Stundum hala
þær hugmyndir heyrzt að hægt
sé að eftirláta erlendum fyrir-
tækjum að hafa forustu um iðn-
væðingu á Islandi, þau ættu sjálf
krafa að leysa fyrir okkur mikil
og erfið viðfangsefni. Að minni
hyggju er hér um misskiln’ng
að ræða. Erlendir aðilar koma
ekki hingað sem neinir hjálpar-
leiðangrar í okkar þágu, heldur
til þess að fá efnahagslegan
ábata. Það sem þeir sækjast eft-
ir er ódýrari orka en annars stað
ar er fáanleg, og einnig hafa
heyrzt hugmyndir um að stofna
hér erlend fyrirtæki sem sækist
eftir ódýru vinnuafli. En þetta
er ekki leiðin til þess að iðnvæða
Island. Það eru ekki ábatasam-
leg viðskipti að selja raforku
sem eins konar hráefni til ann-
arra: orkan skiptir fyrst og
fremst máli sem undirstaða iðn-
aðar. Og ódýrt vinnuafl er ekki
einkenni á nútímalegu iðnaðar-
þjóðfélagi, heldur hið gagnstæða;
vinnuafl er hvergi eins dýrt og
í þeim þjóðfélögum sem lengst
eru komin á sviði iðnvæðingar.
Enda byggist iðnaður fyrst og
fremst á verkmenningu, á hug-
kvæmni og skynsamlegu skipu-
lagi; þessir þættir eru miklu
verðmætari en hráefnd og orka.
Og það er á þessu sviði sem við
verðum að hasla okkur völi, með
því að verða eins vel eða betur
verki farnir en keppinautar okk-
ar. En þá verðum við að tryggja
sjálfum okkur yfirráðin yfir iðn-
aði okkar og ábatamum af hon-
um.
Með þesisu er ég engan veginm
að boða þá kenningu að við eig-
um að leysa vandamál okkar
einir og óstuddir. Við þurfum
mjög á því að halda að læra
af öðrurn, hafa bæði samvinnu
um þekkingu og fjármagn. En
það er mikill misskilningur að
slik samvinna standi ekki til
boða. Islenzk stjórnarvöld hafa
um skeið haft samband við
ýmsa erlenda aðila sem áhuga
hafa á að kynna sér aðstæður til
atvinnurekstrar hér á landi,
margir slíkir aðilar hafa komið
síðustu vikumar. Þessir erlendu
aðilar eru til viðræðu um hvers
kyns samvinnu, til að mynda í
þeirri mynd að Islemdingar eigi
meirihluta fyrirtækjanna, eða
eignist þau á tilteknu árabili o.
s. frv. Slikar hugmyndir munum
við að sjálfsögðu verða að kanna
og meta í sambandi við áform
eins og sjóefnavinnslu eða fram-
leið.slu á þungu vatni svo að
dæmi séu nefnd um meiriháttar
fyrirtæki. En að minni hyggju
er einnig þetta forsenda fyrir
iðnvæðingu sem nái takmarki
sínu, að íslendingar hafi það
sem almenna reglu að ráða yfir
atvinnuvegum sínum sjálfir. Við
höfum sannað það, íslendingar,
á fyrri hluta þessarar aldar, að
við vorum menn ti'l að rísa frá
sárustu örbirgð til lífskjara sem
standast samjöfnuð Við ýms auð
ugustu þjóðfélög heims, og ég er
sannfærður um að landsmenn
eiga bæði þrótt og hæfiteika til
þess að framkvæma islenzka iðn-
væðingu á ókomnum áratug-