Morgunblaðið - 07.11.1971, Blaðsíða 6

6
MORGUNBLAfÆÐ, SUNNUDAGUR 7. NÓVEMBER 1971
MGRCEDES BENZ 230
vel rtveö farinn og lítið ekinn
bíH, sem aJltaf hefur verið f
einkaeign, til sötu. Uppl. i
sima 24398.
ÍTÖLSK RÚMTEPPI
2,20x2,50 m, nýkomin.
LITLI SKÓGUR,
á horni Hverfisgötu og
Snorrabrautar.
VANTAR NÚ ÞEGAR
3—4 herb. og eldhús. Uppl.
í síma 33982.
VIL KAUPA BÍL
Þacf að vera góður. Bdri en
5—6 ára kemiw ekki til
greina. Vinsamlegast hringið í
síma 31448.
U1MG REGLUSÖM HJÓN
óska eftir 2ja—4ra herb. íbúð
sem fyrst. Uppl. í síma
32912.
ÞRIGGJA TIL FÖGURRA
herbergja íbúð óskast tif
teigu, strax. Fjögur í heimili,
regfusemi. Uppl. í síma
40702.
STÚLKA ÓSKAST STRAX
á sveitaheimili, má hafa með
sér bam. Uppl. í síma 25787.
SKODA 1202 TIL SÖLU
árg. 1964. Varahlutir: Gír-
kassi, dínamor, snjódekk og
fl. fyigja með. Uppl. í síma
40161.
ORGEL
Til sölu Vox rafmagnsorgel,
tveggja borða ásamt magn-
ara. Uppl. 4-33-53.
UNGUR MAÐUR
óskar eftir atvinnu á kvöldin,
hefur bil til umráða. Tilboð
sendist Mbl., merkt Atvinna
34491.
ATHUGIÐ
Hjón, bæði kennanar, óska
eftir 2ja—3ja herb. íbúð til
teigu nú þegac. Vinsamlega
hringið í síma 33219.
UNGLINGSSTÚLKA
í Fossvogi eða nágrenni ósk-
ast til að sækja 4ra ára dreng
kl. 5 e. h. á Laufásborg, um
óókv. tíma. Uppl. í s. 85606
eftir kl. 7 á kvöidin.
ATVINNUREKENDUR
Tvítug stúlka óskar eftir at-
vinnu nú þegar. Gagnfræða-
próf. Góð meðmæli fyrir
hóndi. Uppl. í síma 10948.
VOLKSWAGEN '63
í nokkuð góðu standi til
sýnis og söJu í dag, má borg-
ast með 2ja—3ja ára skulda-
bréfi eða eftir samkomulagi.
Sími 16289.
ÓDÝR
góður barnavagn til sölu,
einn g barnakojur S. 21863
Þótt kominn sé vetur f bæ,
veðrin gerist umhleypinga-
söm og hríðarhraglandi fær
ist manni i fang, þegar út i
morg-unskimuna er geng-ið, er
aldrei svo, að ekki sé gott að
dvelja um stund, innan við
lokaðar dyr og glugga & sið-
kvöldum og láta hugann
reika til sumardaganna fögru,
sem við lifðum löngum á
liðnu sumrL
Sigurður Breiðfjörð kunni
að koma orðum að þessari
dýrð, þegar hann svo kveð-
ur:
„Dagsins runnu djásnin góð,
dýr um hallir vinda.
Morgunsunnu blessað blóð
blæddi um f jallatinda.
Dýrin viða vakna fá,
varpa hýði nætur.
Grænar hliðar glóir á,
grösin skríða á fætur.
Hreiðrum ganga fulgar frá,
flökta um dranga bjarga,
sólar vanga syngja hjá
sálma langa og marga.“
★
Það var laust eftir hádetgið
sem ég iaigði af stað í fylgd
nokkurra vina á Esjutind,
þann sem vestast rís og heitir
Dýjadalshnjúkur. Hæð hans
er 722 metrar yfir sjávarmál.
Notkkuð mörg ár eru liðin frá
ferð þessari, en slikar hef ég
margar farið. Vdð völdum
efcki skemmstu ieið á tindinn,
heldtir ákváðum að ganga í
mynnið vestanvert er fagurt
stuðlabergsþdl, Ijóst yfirlitum §
einna Hkast kastalavegg sunn
an frá Rín.
★
Það sýnist ekkert drauga-
legt við giiið, þegar heiðríikt
er og sólin stafar geisiium of
an á tooHana otktear, og bunu-
lætourinn skoppar stall af
staBi, „drýpur af stráum
og döggvot er grund“, og eng
inn þyrfti þá að hræðast
Kerlingagil.
En annað er uppd á ten-
ingnum, þegar landssynning-
ur geysar, og hvtn í öllum
kerMngum og dröngium; þá
getur maður skiiið bænduma,
sem ekki þorðu fyrir sitt litla
ttf að ganga gittð. Líklega
ættu þá við 'IjóðHmur Hannes-
ar Hafstein úr Valagilskvæð
inu, sem svo eru:
„Hanga þar skuggar á
hroðaklettum,
hengdir draugar með svipum
grettum.
Standberg við standberg þar
hreykjast upp há,
með hamrasvip, fettum og
brettum.
Kom þú í gilið, en haf eigi
hátt,
þeir í hömnmum þola það
eigL
Verði þér hlátur, þá heyrir
þú brátt,
þeir hljóða svo dirnman úr
hverri átt,
-

Rísfesíí!! ■miamwmm®
Við leggjum af stað upp Keriingagil.
„Hanga þar skuggar á hroðaklettum
gegnum Kerlmgagil, sem
skerst ógnþrungið, dimmt og
drungalegt inn í norðanverða
Esju, eins og einhver fornald
arrisi hefði rist í sundur berg
ið með deigu saxi, svo að brot
sár myndaðiist.
Þessa stundina skein sól úr
suðri og bar í hádegishnjíik
frá sumarbústaðnum, bar í
ævagamalt eyktarmark og
eklki leið iöng stund, þar tii
við vorum kotrnin í mynni
Keriin.gagiils.
★
Kerlingagil hafði á sér fyrr
um hið versta orð. Sú þjóð-
saga komst á kreik, að h\rer
sá sem þangað kæmist i botn,
myndi eteki heilum sönsum
halda upp frá því, en ég hef
fylgt ótalmörgum i botn og
upp úr giiinu eftir erfiðri
skriðu og lausri, svo að þjóð-
sagan og álöigin, seim gilið átti
að búa yfir, eru löngu horf-
in. Sú saga gekk þó, að þang-
að hefði smali átt að hafa
komizt fyrir ævalöngu, og
gekk sá haltur síðan. En ég
vissá um bændur, sem bjuggu
hið næsta gilinu í tuigi ára, en
höfðu aidrei vogað sér í gil-
botninn, hið mesta upp í
mynnið.
★
Kerlingagil er um margt
sérstakt frá jarðfræðilegu
sjónarmiði. Vestari klettavegg
urhm er hlaðinn úr blágrýtis-
lögum, og þar í skriðunum er
mergð alls kyns blóma, sum
ærið torkiennileg, en þó ber
þar auðvitað mest á burnirót
inni blíðu og brústomiklu. All
vænn lækur rennur þar eftir
miðju giii, og stundum eru
björgin svo feiiknleg, sem
niður hafa hrunið, að ganga
verður eftir lækjarfarvegin-
um til áframhalds. Failegur
foss er svo efst í gilbotni.
Eystri klettavegigurinn er ein
göngu úr móhergi, snarbratt-
ur, og sjáilfsagt uim 200 metr-
ar á hæð eða þar yfir. Þar
er hrafnslaupur gamali, og er
engurn þangað fært upp nema
krumma svarta. Og þar
kruntoar hann á nafna sinn á
kvöldin. Margar kerlinga-
myndir eru í giiinu, sunaar
mjög skýrar, eins og ein sem
virðist helzt vera af Georgi
sáluga Washington, með
stríðshatt á höfði. Innan vdð
þeir viija að allt, nema áin
þegi.
Þeir eru einvaldir í því gili,
ótal búa í svörtu þili,
gnísta tönnum við barinn
botn
og byltast í grænum hyli.“
★
Eintoennilegt er að koma
í fyrsta sfcipti að Kerlinga-
'gili að vestanverðu og horfa
yfir í igrænt móbergið hand
an við í eystri gilibarminum.
Komurn við þar eitt sinn
bræður tveir, og höfðum haft
spurnir af einhverju segul-
magni, sem gilið byggi yfir.
Og sjá, svei mér, ef þetta var
ekki satt. Þar sem við stóð-
um á giIbarTninum, og gein
við ofckur hengiflugið fyrir
neðan, titraði tíhráin, og allt
virtist verða eins og hreyfð
Ijósanynd, eins og grænt mó-
bergið drægi okkur til sín, en
við áttuðum okkur fljótt og
gengum skjótt fyrir gilbotn-
ana áfram upp á eystri tind-
inn.
Þá er Kerldngagil eteki
árennilegt í þoku og stormi.
Þá er því iíkast sem ótal ár-
ar komist á kreik, eins og
syngi í hverri snös, ári minn,
Kári og korriró, og hugurinn
fyllist beyg, einhverjum æva
fornum beyg, ættuðum frá
myrkum miðöMuim, draugar
koma og fara, og að lokum
snýr maður við, „beygir af,
eins og Beygur kvað".
★
Þokan hefur skapað marga
þjóðtrúna á Islandi, og allir
vita, hve jafnvel mennskur
maður getur orðið feriegur
útlits í úrsvairi þokunni, sem
lykur þétt lum mann, gerir
hvem hól að fjatti, hvern
drang að tröili. Richard Beck
er vafalau&t að minnast Aust
f jarðaþokunnar margfrægu,
þegar hann yrkir svo í
kvæði, sem hann nefnir Þoku.
„Sem köttur létt hún læðist
um laut og dal.
Mörg ferleg myndin faíðist
í fjallasal.
Hver steinninn stakur verður
sem stærsta tröll,
hver hóll og hæðarómynd
sem hrikafjöll.
Svo lyppast hún og lengist
og leggst á f jörð.
Efsta skriðan var liáskalega laus í sér. (Ljósm.: Fr. S.).
Um andardráttinn örðugt
er öllu á jörð.
Og allt er grett og úfið
með ygglibrún,
en myglugráar grundir
og gróin tún.
Hver fegurð er sem fölnuð,
og faðmsvídd ein
er xitsýn alla vegu
eða ekki nein.
Og vofur sýnast vera
á vakki um fold,
sem drepnir væru úr dróma
þeir dauðu í mold.
Já, þetta er þokiiheiniur
með j)ögn og IiroII.
Þar verður einum vofunum
vistin holl.
Þar dafnar ekkert blómstur,
seni dagur ÓL
Þar eiga myrkuruiuiendur
ðruggt skjóL"
En ferð okkar félaganna
gekk vel upp úr gilinu, þó't
erfið væri efsta skriðan og
háskalega laus í sér, og inn-
an stundar stóðum við á Dýja
dalshnjúki og horfðum yfir
landið fríða. Útsýnið verð-
ur að bíða betri tíma til út-
listunar, en það jafnast ekk-
ert á við góða fjalígöngu úii
í hýru sumarveðri, eins og
hugur manns komist þá í ann
að veldi, komist í sjöunda h!m
inn, þegar tindinum er náð.
— Fr.S.
UTI
Á
VÍÐAVANGI