Morgunblaðið - 02.02.1972, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGOR 2. FEBRÚAR 1972
15
— Innsýn
Framhald af bls. 12
lantls. Hann mun vera að æfa
tmeð nýrri hijómsveit, seon ætlað
er það hlutverk að leika við há-
tíðleg tsakifæri fyrir Verziunar-
skólanemendur. Annað mark-
vert sem fréttist af þeirri hijóm-
sveit er að þar berji bumbur
Magnús Magnússon, sem annars
var álitið að væri í Frakkiandi.
Magnús er einn af okkar allra
beztu trommuleikurum, og var
meðal annars boðið í Trúbrot
þegar þeir voru Jökulslausir um
tima. Afþakkaði hann þá boðið
til að ieika áfram með Töturum
sem því miður ieystust upp
skömmu siðar.
Jonni er annars plötusnúður í
Tónabæ og ætlar að spila „free-
lance“ á bassann sinn við plötu-
upptökur og þess háttar, auk
þeas siem frétzt hefuir að hanin
ætli að leika með Jóhanni og
Magnúsi, sem getið er annars
staðar á síðunni.
tJm aðrar hljómsveitir, sem i
bígerð eru, höfum við helzt
heyrt talað um Tatara, sem virð-
ast vera ódrepandi. Jonni Ólafs
bássaléikari og Gestur gítarieik
ári eru staðráðnir í að
halda hljómsveitinni áfram og
Ihafa nú æft um nokkurt skeið
með Ólafi Sigurðssyni, sem áð-
uf var trommuleikari Tilveru.
Auk þess munu þeir hafa upp-
götvað áður óþekktan söngvara
með mikla hæfileika. Tatarar
fara sér nú hægt, og segja ekk-
ert iiggja á að byrja að spila,
þeir séu að æfa, og byrji að
spila þegar þeir séu tilbúnir. Og
þá verðum við ekki Tataraiaus
lengur.
Annars er athyglisvert að svo
margir góðir hijóðfæraieikarar
eru á iausum kiii og nú er, t.d.
Arnar úr Ævintvri, Jonni og
Bjöggi úr sömu hijómsveit og
Maiginús trammuleikani. Kainnski
— Ted Willis
Frainhald af bls. 5
ánkonu hans; þau hafa verið
gift í meira en tuttugu ár og
svo kemst hann skyndilega að
því að hann þekkir hana ekki.
Umburðariyndi gagnvart fóiki
af öðrum litarhætti er ekki að-
alatriðið hér, hið raunveruiega
umburðarlyndi hefst í sáip-
skiptum mannsins og konunn-
ar, í rúminu, við matborðið.
’Hann hafði ekkert umburðar-
lyndi gagnvart konu sinni; það
er viðfangsefnið, vandamálið
sem verkið fjaliar um.
Áhorfendur gera sér grein
íyrir þessu. Ég hef séð verkið
S þrettán löndum og alls stað-
ár hef ég fundið, að fólkið
þekkti þetta vandamál, jafnvel
þótt það þekkti alls ekki kyn-
þáttavandamái af eigin raun.
Aiis staðar hef ég tekið eftir
því, að konur í hópi áhorfenda
fará að gráta í iokaatriðinu,
þar sem sýnd eru átökin milli
verkalýðsforingjans og konu
(hans. Þær skilja vandamálið
vegna eigin reynslu. — £>að er
sériega uppörvandi fyrir leik
ritahöfund að sjá verk sitt
vekja siík viðbrögð, því að
þótt það sé sigur að geta komið
fóiki til að hlæja þá er grát-
urinn, sériega erfiður að ná
íram.“
—- Þetta verk er nú orðið 14
ára .gamalt. Hefðirðu skrifað
það eins í dag?
„Ég hafði ekki séð verkið í
fimm ár og það var siáandi að
finna hversu gamaldags það er
8 raun og veru, bæði að efni til
og meðferð. Það er einnig mun
íastmótaðra en gengur og ger-
ist með nýrri verk og má segja
að það leggi of mikla áherzlu á
boðskapinn, túlki hanh of
sterkt.
Mér fiaug í hug, að ég myndi
ekki skrifa það á þennan hátt
nú, f en svo spurði ég sjálfan
mig hvers vegna ekki. Það virð
ilst enn ná til fóiksins, vanda-
máiið er enn til staðar, og þeg-
ar allt keanur til alls er ég ekki
svo viss um að ég gæti eða
vildí skrifa það öðru vísi nú.“
F orsætisráðherra
heilaþveginn
Ted Wiilis skrifar enn töiu-
vert, þó kannski ekki af eins
miklum krafti og áður fyrr.
Hann er nú með í smíðum ieik-
rit, sem er hálfpólitískt * eð.i
sínu. Heitir það „Tlhe Day They
Kidnapped a Prime Minister"
og fjallar um stúdenta, sem
ræna forsætisráðherra og
reyna að breyta stesfnu hans
með heilaþvotti. Síðan mun
Ted Wiilis taka til við gerð
sjónvarpsþáttaflokks, sem á
að fjalla um sérstakt
fyrirbrigði í frönskum sakamál
um, ástríðuglæpina eða „Crime
of Passion". Ef menn geta sann
að, að þeir hafi framið glæp í
augnabliksofsa, sleppa þeir
með vægan dóm eða eru jafn-
vel sýknaðir. Ef það sannast
hins vegar á þá, að þeir hafi
undirbúið glæpinn, hljóta þeir
fulla refsingu. „Að mínum dómi
eru þetta mjög menningarieg
viðihorf," segir Ted Wilii.s. 1
haust fer hann svo að vinna að
kvikmyndahandriti, þegar tími
gefst til.
—- Er eittíhvert viðfangsefni
þér sérlega hugleikið?
„Já, ég hef tekið ákveðið efni
oft fyrir, einmitt umburðar-
lyndið; bæði Hitabylgja og
„Woman in a Dressing GoWn“
f jalla um þetta efni og í méð-
ferð þess held ég yfirleitt
fram hlut konunnar, því að
mér hefur fundizt eiginkonur
vera kúguð stétt. Ég er ails
ekki eins róttækur og rauð
soikkur, en vil ekki, að konurn
ar séu meðlhöndlaðar eins og
einhver annars flokks stétt.
Þetta er líklegasta skýringdn
á vinsældum verka minn, kon-
urnar kunna að meta þau.
Ég fjalla yfirleitt um ósköp
venjuleg viðfangsefni, eins og
t.d. í „Woman in a Dressing
Gown“, sem hefst þannig, að
eiginmaðurinn kemur heim til
konunnar og vill fá skiinað.
Þetta getur gerzt hvar sem er
og mér finnst þetta og önnur
vandamál hjónabandsins meira
spennandi viðfangsefni en
morð og glæpir. Ég reyni að
sýna vandamálin, sem hægt er
að finna í hverju húsi.“
Hjólaði um England
En hefur þér ekkert fundizt
þú fjariægjast þetta almúga-
fólk í starfi þinu sem rithof-
undur?
„Ég hef mína aðferð til að
halda sambar.di við fólkið. Ég
stefni að því að rita leikrit á
tveggja ára fresti og annað
hvert ár tek ég mér þriggja
mánaða frí til að undirbúa mig.
Ég nota þennan tíma til að
ferðast og þá helzt á óvenju-
legan hátt, þannig að ég geti
kynnzt sem flestu fólki. Eitt
sinn þóttist ég vera innflytj-
andi og fór með innflytjenda-
skipi til Ástraliu. 1 annað
skipti flaug ég'til New York,
keypti mér þar notaðan bíl og
ók þvert yfir Bandaríkin. Fyr-
itr hálfu öðru ári fór ég í
þriggja mánaðá langt ferðalag
á redðhjóii um England. Ég
hjólaði alls um 16 þúsund kíló
metra á þessum tíma og um næt
ur gisti ég á krám og 1 ódýr-
um gistihúsum. Á þessum ferð-
um kynnist ég alls konar fólki,
af öHum stéttum og gerðum.
Þegar ég hef ákveðið að taka
eitthvert efni til meðferðar
reyni ég að kynnast því af eig-
in raun. Þannig samdi ég t.d.
handritið að verkinu „Taxi“ eft
ir að hafa unnið með ieigubíl-
stjórum um skeið. Eitt sinn tók
ég að mér að skrífa sjónvarps-
handrit að þætti um verzlunar
götuna Piccadilly í miðborg
London. Ég fór þá að vinna á
þessari götu með því að selja
ávexti af handvagni. Og svona
hef ég reynt að kynna mér við-
fangsefnið í reynd og hef kom-
izt að raun um það, að verkin
mín slkrifa sig eiginlega sjáif,
eftir svona störf. bví að þar er
— Jafnrétti
FramhaJd af bls. 16
— markar þeim uppeldisviðmót, mennt-
unarmöguleika, hátternisreglur og end-
aniegt hlutverk í lífinu. Baráttan gegn
þessu kerfi er mjög í anda þess þáttar
í stefnu Sjálfstæðisflokksins, sem að
framan var getið. Þ. e. að einstaklingur-
inn eigi að mótast sjálfsteett, samkv.
eigin óskum og hæfileikum, en ekki eft-
ir tilbúnum aðstæðum.
Það er því bæði nauðsynlegt og eðli-
legt, að sjálfstæðdsmenn taki undir
þessa baráttu og veiti henni sem bezt-
an stuðning. Sjálfstæðismenn eiga að
starfa minnugir þess megininntaks
stefnu sinnar, að sérhver einstaklingur
þjóðarinnar, hvort sem það er karl eða
kona og hvort sem hann býr í þéttbýli
eða dreifbýli, lái tækifæri til að nýta
hæfileika síina sem bezt.
Ég hef hér bent á tvö mál, þar sem
ég tei, að aðgerða sé þörf til að þegnar
þjóðfélagsins búi þar við raunverulegt
jafnrétti í þedm skilníngi, sem ég orðaði
áður. 1 báðum þessum tilfellum hef ég
talið það í anda sjálfstæðisstefnunnar
að berjast gegn misréttinu. En það er
ekki nóg, að fylgjendur þeirrar stefnu
beiti sér fyrir úrbótum þessara máia
einangrað, heldur ber þeim að vera sí-
fellt leitandi að því, hvar skórinn krepp-
ir, hvað snertir jafnrétti þegnanna og
beita sér fyrir úrbótum í anda stefnu
sinnar. Það má sjálfsagt segja, að út-
rýming ails misréttis í þjóðfélaginu sé
óraunhæfur draumur, en við megum
aldrei láta það henda okkur, að við
ekki reynum af mætti að gera þjóð-
félagið mannúðlegra og réttlátara. Við
slikum málum mega sjálfstæðismenn
ekki sýna sofandaháft.
Jón Steinar Gunnlaugsson.
alltaf eitthvað að gerast. Þegar
ég hef lokið gerð kvikmynda-
handritsins í haust, fer ég að
vinna um mánaðarskeið með
lögregluþjónum í litlu þorpi,
því að á næsta ári mun ég hefj-
ast handa um að skrifa hand-
rit fyrir nýjan framhalds-
myndafiokk um iögreglu-
þjóna."
Bjórflaska með
kampavínsmiða
Ted Wiilis var árið 1963 út-
nefndur barón af Chislehurst
og á sem slikur sæti í lávarða-
deild brezka þingsins. Þessi
heiður var honum auðsýndur
vegna framlags hans til
brezkra leiklistarmála, sem hef
ur verið mikið og gott. Við
spurðum hann hvort þessi titill
hefði breytt mifclu fyrir hann:
„Nei, ég hef hagað mér eins
og alltaf áður. Það er ekki
hægt að breyta manni á þenn-
an hátt. Ég myndi ekki breyta
persónuleika þínum, þótt ég
iímdi einhvern miða á enni þér,
og þú gætir ekki breytt bjór i
kampavín með því einu að líma
miða á glasið. Ég er ennþá
bjórflaska, enda þótt þeir hafi
límt á mig kampavínsmiða.
Ég tilheyri verkalýðnum, hef
alltaf gert og mun alltaf gera.
Faðir minn ók strætisvagni og
var ákaflega lítdllátur maður.
Ég er sömu stéttar og hann
var, enda þótt ég hafi lifað
heldur skárra lifi en verkalýð-
urinn, vegna þéss að ég hafði
heldur meiri tekjur. Og tekn-
anna vegna eru börnín mín
millistéttar.
1 framhaldi af þessu vil ég
segja, að ég vil láta kalla sjálf
an mig duglégan íðnaðarmann,
skemmtikraft fyrir almenning,
en ekki snilling."
— Býr verkalýðurinn yfir
meira umburðarlyndi en aðrar
stéttir?
„Neí, alls efcki. Allar stéttir
skortir jafnmikið af umburðar-
lyndi, en líklega hafa menntað
ir millistéttarmenn mést af því.
Lægstu stéttirnar hafa mikið
umburðarlyndi á ýmsum svið-
um, eru harla róttíekar í þéim
efnum; en á öðrum sviðum, t.d.
hvað snertir listir og menning-
armál, eru þær harla ihalds-
samar. En verstu fordómana er
þó aðeins að finna hjá fólki í
efstu stéttunum: Snobbið. Ég
er ákaflega andsnúinn því og
get ekki fallizt á, að sumir séu
betri en aðrir, eins og þetta
fólk vill halda fram. Þvi finnst
það' fyrir neðan sína virðingu
að bursta sína eigin skó. En
það er enginn maður of góður
til að bursta sina eigin skó.“
- sli.
DflCLECH
Melle Bernadeffe Maire
snyrtisérfrœðingur frá Orlane
leiöbeinir um val á snyrtivörum
og húðkremum í verzlun vorri
í dag og á morgun
Ath.:
Melle Bernadette
hefur meðferðis
„Operation hydro-
top'' sem mælir
rakastig húðar-
innar