Morgunblaðið - 01.03.1973, Qupperneq 3

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 1. MARZ 1973
3
Beðið eftir löndun
í Reykj avíkurhöfn
Gert við loffnunót Jökuls ÞH.
(Ljósm. Mbl.: Ól.K.M.)
Loðnumjölinu pakkað.
LOÐNUBÁTARNIR lágu
makindalega við bryggjurnar
í Örfirisey og biðu eftir að
geta. losað sig við farminn,
sem gerði þá silalega og leti-
lega. Skammt frá var þróin
yfirfuíl af þessum verðmæta
fiski, sem átti að bjarga efna-
hagslifinu og koma því á rétt-
an kjöl — og kannski verður
þessi litli fiskur þess umkom-
inn, þótt ekld dugi hann nema
næsta misserið. í þrónni voru
um 4000 lestir af þessum litla
fiski og þegar litið er yfir
hana undrar maður sig á því
í hve miklu magni þessi fisk-
ur er og fjöldadrápið á hon-
um er ekkert smáræði um
þessar mundir.
Við eina bryggjrnna liggur
Jökull I>H 299. Þettia er sikip-
ið, seim Ra u í a rha f na i ö úiar
gerðu út um áirabil, en seildu
siðian, þ'egair þeir áikváðu að
kaupa skuittogam. Nú er út-
gerð skipsin-s á Rifi á Snæ-
feijlsniasi og þeigar við komum
á bryggjuna var loðnumótin
þar oig meinin að vinna í hsnni.
Þar hittum við ungam sikip-
stjóra skipsins Kriistim Frið-
þjófsisioin, sem er firiá Riifi. Við
spyrjum hann, hvað sé að nót
iirnnj og Krisitin.n svarar:
— Nótin rifmaði hjá okkur
í gærkvöldi í einiu kiastinu og
erum við að láta g'era við
hiana. Það tetour um það bil
3 kliukkustundir, en það tosif-
ur okkur ekfcer't, því að við
komiuimist lik'leigasit. ekki að i
föndiuindmini, fyrr en eimfhv'erin
tlma í nótt. Hér er aEt fuillt
núna og löndunarbið á ann.a'n
sólarhrinig.
— Hvað eruð þið búnir að
fá mikla loðmu og hvernig
lýst ykkiur á ventlíðina?
— Við höfum þegar fengið
um 800 tonn i 4 veiðiferðum.
Það er mjög milkið af öoðmu
á miðumiuim og áreiðanlega er
töliuvert eftir a.f vertíðimini. —
GalJinm 'er bara siá að aillt er
fuillit al'is sitaðar og því ðhægt
um vik. Ég er sivo lanig't s'em
það nær áruægður mieð loðnu-
verðið, em þó fæst t. d. sára-
litið siam e'kkert úr fluitninga-
sjóði fyrir siglimguna aif mið-
unum, þa.r sem þiau nú eru og
hingað til Reykjavífcur.
— Hvað eruð þið búnir að
ianda miklu tiJ frystingar og
hve miikil loðna er nú i skip-
imu?
— Við höfum nú landað um
50 tonnum í firystingu og í
bátnum eru nú um 150 tonn,
siatgði Kristinn að lotoum.
Á biryggunni við Jölkul ÞH
er maðiur að sietja loðnu í
plastpoka. Poikana setur hann
svo i sitoóiram sendiferðab'il. —
Hann beitdr Karl Kristjáns-
son og segist vera að útovaga
kunncmgja siimium á Tálkna-
firði góða beitu. Þetta ha.fi
han.n gert u ndan fa rin ár og
semt loðnuna með íDugvél vest
ur. Við spyrjum Karl, hvers
vegna Tálkinfirðimgar fái sér
ekki loðnu af sikipum, sem
liandi þar vestra, t. d. í Bol-
unigarvik — þaða.n sé styttra
en ti! Reykjavíkur. Karl svar
ar því t'U að loðman frá þeim
biátuim ,sem sigli vestur sé að
msstu ónýt sem beita. Þang-
að sé 15 toímia stim og í vomd-
um veðirum gæiti það farið
upp í 20 toíma. Þeas vegna sé
þetta eina leiðin til að fá !otm-
una ferska og góða.
Er við röltum um á mieðal
Joðnusjómianna kom i ljós að
siumir hv'erjir eru ekfci alls
'kostar ánægð.'.r mieð aðs’töð-.
una hér í Reykjav.'ík. Á
einum hátnium var okfcur
t. d. tj'áð að um dagimm,
þegar þeir hafi komið himgað
inn til lönduiniar, hafi verk-
smiðjan gefið þeim fyrirskip-
un um að leinda við álkveðmiar
lömduna.rvélar Hafi þá komið
nmenn frá Reykjavíkurhöfn,
sern hafi vi’lj'að að þeir legð-
ust anmans sitaðar og fannst
sjómönnum það skrítið, að
vertogmilðjain og höfnin skyldu
ekki hafa samis'töðu í þessum
mtálurn. Eiins kom það fyrir
elnin bátoilnn fyrir nok’krum
dögum að rífa nót síma. Nót-
iinni þurftu skipverjar að 'koma
á metaverkstoæði og aðeins á
Karl Kristjánsson með loðnuna, sem hann sendir flugleiðis til Tálkna 'jarðar.
einium s'tað i höfninni var hægt
að tooima nótimni á verkstæðið
b-einrt úr sikipdnu, án þess að
þurfa að setja hana á bíl.
Þetta getok allt vei, en þegar
þeir ætluðu að sækja nótina
á laugardeigi, var vöruflutn-
imigaskiip komið á þamn eina
stað, þar sem Unmt var að taka
nótina um borð. Hefði vöru-
fiutmiin.gaskipinu bara verið
lagt örJítoið meir til hli’ð'ar við
þanin stað, siem það lá á, hefði
loðmuSkipi'ð komizt að bryggj-
umnd og geta tekið siina nót.
Bn þar sem vöruflutniinigaskip
ið var þar, varð að fá bíla til
þess að kornia nótinind í bát-
inn — og ekkert var ummið við
flutnimgaskipið fyrr em á
mánudegi. Þatta hsiyrðum við
á Sijómönmiuin'um, að þeim
þætti m.jög miður og vöntum
á lipurð í garð þeirra.
Við brugðúm okkur sem
smöggvast inn í fisikmjölsverk-
simdðjuina í Öirfiriisey. Þar smer-
ust allar vélar af miklum
krafti og unigur maður sá um
að fylla pokana af mjöllnu.
Þeim varpaði hann siðan. niður
í renmu, þar sem annar stafl-
aðd þeiim á búkka og um leið
og han.n var ful’lur, tók lyft-
ari mjölpokama og þeir voiu
á bak og buir t
Þróarrými í Örfirisey var
yfirfulJt fyrir notokirum dög-
um og á Kletti fylltist al!t í
fyirrinótt. Nokkrir bátar
liggja inná í S’undaihöfini, en
það eru þeir, aem ætla að
landa í Klettsverksmiðjuna.
Er nú horfiin sú tíð, er aka
þurflti loðnuininii á vöruibílum í
gegn.um höfuðhorgjna og imn
að Kletti. Það ei'tt út af fyrir
Framhald á bls. 20
Kristinn Friðþjólssou,
skipstjóri.
i