Morgunblaðið - 23.03.1973, Blaðsíða 23

MORGU’NBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. MARZ 1973
23
leíð og Landspítalinn tók til
starfa. Hún var alltaf viðbúin
og stundaði verk sín með ró-
semi og einbeitni, en hún var
Ííka ákveðin ef því var að
skipta, enda er það mikill vandi
að gera öllum til geðs, ekki sízt
þegar erfiða sjúkdóma er við að
stríða. Margur sjúklingur á erf
itt með að sætta sig við sitt hlut
skipti í lífinu og reynir þá oft
á kjarkinn til þess að taka
upp baráttuna við það sem for-
sjónin býðtar upp á. Þá var gott
að eiga að frk. Þórunni því
hjúkrun var köllun hennar og
reynslan var mikil og mann-
þekking og hennar s*erka trú
gétf þeim líka styrk til þess að
taka því sem að höndum bar og
oft var það hinzta hvíldin. Fram
an af var langur vinnudagurinn
við hjúkrunina og næturvaktir
miklar, en hún hlúði að og líkn-
aði hvað sem klukkan sló, ef
þess var þörf sjúklingsins
vegna. Eins og hún sjálf var
ósérhKfin, var þá líka oft ætl-
azt til mikils af öðrum. Það var
líka hennar starf að kenna nem-
um, bæði hjúkrunarnemum og
ljósmæðranemum, hvort tveggja
hugnæmt en oft erfitt, einkum
getur verið erfitt að koma þeim
sem er að læra til þess að skilja
hvers vegna reynsla og vani hef
ir skapað ákveðnar aðferðir og
líka að þó hægt sé að gera
hjúkrun eins og aðra hluti með
ýmsu móti til þess að ná sem
fulikomnustum árangri er mikið
unnið við það að þar sé líka
mörkuð kerfisbundin fræðsla.
Þetta veit ég að margar hjúkr-
unarkonur og ljósmæður fundu
seinna sinn styrk í þegar þær
fóru að vinna sjálfstætt.
Það er ómetanlegt fyrir lækn
inn að hafa sömu hjúkrunar-
konuna árum saman og einkum
var það oft áður fyrr þegar að-
stoðarfólk var af skornum
skammti og oft með lítinn undir
búning, að reynda og þrekmikla
hjúkrunarkonan gerði sér ljóst
hvar hætta var á ferðum og
gerði lækninum aðvart í tíma. Á
seinni árum hefir oft verið erfitt
að fá hjúkrunarfólk en frk.
Þórunn fann alltaf hjálp, hún
vissi af svo mörgum og líka
hvernig ástæður voru hjá fólki,
en þær gerðu þá fyrir hana að
koma til hjálpar.
Ekki verður hjá þvi komizt
að minnast þess sérstaklega hve
mikinn hlut frk. Þórunn átti að
þeirri baráttu sem það kostaði
að fá í gang nýbyggingu Fæð-
ingardeildarinnar. Hennar heit-
asta ósk var frá upphafi að hafa
aðallega kvensjúkdóma á sinni
deild, enda mikil þörf fyrir þá
sjúklinga, og með nýju deild-
inni verður mikill munur á því
sviði og öll aðstaða til hjúkrunar
allt önnur.
Að lokum vil ég þakka henn-
ar óeigingjarna starf fyrir deild
ina og áratuga tryggð í sam-
vinnu og ræktarsemi við mig og
ekki sizt við konu mína i henn-
ar mikla heilsuleysi, eins ótal
glaðar og góðar samverustundir
í vinnunni. Innileg samúðar-
kveðja er hér með send systk-
inum hennar og frændfólki og
veit ég að þar mæli ég lika fyr-
ir allt starfsfólk Fæðingardeild
arinnar.
Pétur H. J. Jakobsson.
Enn göngum við móti okkar
íslenzka vori, þar sem sólin hef-
ur völdin annan daglnn, vetrar
kuldinn hinn. Innra með okkur
vitum við hvort sigrar að sinni.
Sá siguir hefur þó oft að baki
sér sorgir og vonbrigði eins og
lifið sjálft. Við sjáum þess
merki er fyrstu blómin gægjast
upp úr moldinni, lifna eða
deyja eftir því hverju þau
mæta.
Sumum auðnast að ganga
ætíð fagnandi móti vorinu, á
hverju sem gengur, vitandi það,
að þótt eigi takist að bjarga
öllu lifi frá okkar sjónarhóli
séð, þá skilur baráttan fyrir lif-
inu eftir verðmæti, sem enginn
fær grandað. Þannig mun Þór-
unn Þorsteinsdóttir ætíð vera í
huga mínum og margra annarra
nemenda sinna og samstarfs-
manna. Hennar persönuleikí og
óbifandi trú á sigur lífsins hreif
okkur og hennar skarpa rétt-
lætiskennd krafðist þess, að
sannleikanum væri fylgt að mál
um, jafnvel þótt það kostaði
fórnir stundargæða. Það var
rétt eins og maður sæi fyrir sér
ljóðlíntM' skáldsins: „Ég trúi þvi
sannleiki, að sigurinn þinn að
siðustu vegina jafni,“ þegar
hún barðist fyrir einhverjum af
sínum hjartans málum, hugsjón-
um sínum og þörfum sjúklinga
sinna trú.
Fyrst kemur mér í hug for-
dæmi hennar í störfum, sem var
í sjálfu sér kennsla, hljóðlát en
örugg og ákveðin. Okkar fyrstu
kynni urðu á mínum námsárum
í Hjúkrunarskóla Islands. Þór-
unn lét sér aldrei nægja að
benda á vegina, sem ganga
skyldi, heldur fylgdist hún með
okkur nemunum eftir veginum
og sýndi í verki rétt viðbrögð
gagnvart vandamálunum, sem
virtust okkur oft óyfirstíganleg.
Öllu ofar var sett trúmennska,
við sjúklingana, við starfið, við
stofnunina, við lífið sjálft. Heið
arleiki hennar gerði sömu kröf-
ur til okkar, en oft skildum við
ekki markmiðið fyrr en síðar.
Viðtöl hennar og ábendingar
voru nokkuð, sem enginn nemi
vildi missa af og marga hef ég
heyrt minnast þeirra stunda
með þakklæti síðar. Þótt ekki
væri sársaukalaust að taka
móti aðfinnslum, sem snertu eig
in galla, þá urðu þær leiðarljós,
þegar taka þurfti mikilvægar
ákvarðanir. Mörgum árum síð-
ar, þá sem kennari við skólann,
varð ég þess áskynja, að enn
voru viðtöl Þórunnar og leið-
beiningar metin jafn mikils. Þar
virtist ekki vera um neitt kyn-
slóðabil að ræða. Þörfin á leið-
beiningum jafn rík og fyrr.
Það voru ekki aðeins hjúkr-
unarnemar, sem nutu góðs af
reynslu hennar og mannkostum.
Það gilti um alla samstarfs-
menn hennar og oft heyrðust
reyndir læknar minnast hennar
fyrir hollar leiðbeiningar, er
þeir voru í vanda staddir, ann-
aðhvort vegna reynsluleysis 1
starfi eða minni þjálfunar í
mannlegri umgengni undir erfið
um kringumstæðum.
Frá hjúkrunarstörfum verða
mér sérlega minnisstæðar þær
stundir, er ég naut þess að
vinna með henni við aðhlynn-
ingu þeirra er þjáðust mest.
Það öryggi, sem hún veitti sjúkl
ingunum með framkomu sinni
og viðmóti, hélzt i hendur við
færni hennar i störfum. Þess
vegna verður persónuleiki henn-
ar áfram leiðarljós ungra starfs
krafta og styrkur hennar
tryggu samstarfsmanna frá
handlæknisdeild og kvensjúk-
dómadeild Landspitalans, en
sú síðarnefnda var starfsvett-
vangur hennar síðustu æviár-
in. Stækkun þeirrar deildar og
þá fyrst og fremst bætt aðstaða
til aðhlynningar, var hennar
heitasta og hjartfólgnasta bar-
áttumál, þótt ekki auðnaðist
henni að sjá þann draum sinn
rætast, aðeins hilla undir úrbæt
ur.
Það voru ótalin þau spor, sem
hún fór heim til þeirra sjúkl-
inga sinna, sem sendir voru
heim án möguleika á nauðsyn-
legri aðhlynningu. Því má segja
að engri konu væri betur kunn
ugt um þá erfiðleika, sem þarna
voru og eru fyrir hendi. Sár-
þjáð og þreytt hélt hún áfram
að liðsinna þeim í orði og verki,
þar til kraftana þraut. Þeir,
sem gerzt þekktu þennan þátt
lífsstarfs hennar skilja betur,
hve barátta hennar fyrir bættri
aðstöðu slíkra sjúklinga var
einfeeg og sprottin af djúpum
skilningi og samúð á þeirra að-
stæðum og vanda aðstandenda.
Því var ekki að undra, þótt
nokkurs sársauka gætti stund-
um í garð þeirra, sem hlustuðu
á þessí mál daufum eyrum.
Landspítalinn naut starfs-
krafta Þórunnar í áratugi og má
með sanni segja, að hann eigi
nú á bak að sjá einum sinna
sterkustu stofna, sem báru hita
og þunga dagsins á erfiðustu
vaxtarárum stofnunarinnar.
Hún þekkti því vel hvers þurfti
með og í þágu spítalans og
sjúklinganna var ekkert talið
eftir, enda ótaldir þeir dagar
og stundir, sem hún hljóp undir
bagga, þegar fólk vantaði til
starfa.
Það hljóta ekki allir skilning
eða viðurkenningu verka sinna
meðan þeir eru mitt á meðal
okkar. Mannlegt mat er heldur
ekki ætið í samræmi við afköst
og framlag. Margt mætti eflaust
færá til betri vegar á sársauka-
minni hátt, væri hlustað grannt
eftir áliti reyndra starfsmanna
og fátt hefði verið Þórunni til
meiri gleði en sjá stefnubreyt-
ingu á því sviði innan hjúkrun-
armála. En ég hygg, að Þórunn
hafi þó oft fundið, að leiðsögn
hennar bar ávöxt, að henni
tókst að beina ýmsum málum
inn á heilbrigðari brautir, en
þau annars hefðu farið og sum
ir einstaklingar orðið betri
menn fyrir tilstilli hennar. Laun
þessa alls hlýtur hún þó fyrst
og fremst hjá þeim, sem skilur
betur hið bezta og verðmætasta
í mannlegu eðli en við sem
hérna dveljumst.
Þótt söknuður sé sár á
kveðjustundum, þá mun vor-
hugur og von um betra líf vera
efst í huga okkar vina Þórunn-
ar, er leiðir skiljast um sinn —
þannig minnumst við hennar í
lífi og starfi.
Solveig Jóhunnsdóttir.
Viélagasjdður auglýsir
Viðlagasjóður leysir til sín, ef menn óska, afborg-
anir og vaxtagreiðslur af skuldum, sem fallið hafa
í gjalddaga eftir 22. janúar 1973 og tryggðar eru
með veði í fasteignum í Vestmannaeyjum. Greiðsl-
ur þessar fara fram hjá Sparisjóði Vestmannaeyja
í afgreiðslu Seðlabankans í Hafnarstræti og hjá
Vestmannaeyjaútibúi Utvegsbanka Islands í Ut-
vegsbankahúsinu í Reykjavík. Greiðslur þær, sem
fallið hafa í gjalddaga á tímabilinu 22. janúar til
23. marz 1973, verða greiddar frá og með 23. marz
1973, en greiðslur, setn falla í gjalddaga eftir 23.
marz 1973, verða greiddar út á gjalddaga.
Skuldarar, sem óska eftir því að Viðlagasjóður ann-
ist fyrir þá slíkar greiðslur eða umboðsmenn þeirra,
skulu útfylla sérstök eyðublöð á ofangreindum
greiðslustöðum áður en greiðsla fer fram.
Reykjavík, 21. marz 1973.
Stjórn Viðlagasjóðs.
Verzlunarhúsnæði tíl leigu
Tilboð óskast í leigu á 300 ferm. verzlunarplássi
í austurborginni.
TSlboð, merkt: „44 — 170“ leggist inn á afgr. Morg-
unblaðsins fyrir 27. þ.m.
Kauptilboð
Tiiboð um kaupverð og skilmála óskast í húseignina nr. 61 við
Grettisgöty hér í borg, sem er einnar hæðar timburhús með
kjallara og risi, asamt tilheyrandi eignarlóð, eign db. Ólafs Þor-
leifssonar og látinnar konu hans.
Kauptilboðum sé skilað til undirritaðs skiptaráðanda eigi síðar
en föstudaginn 6. apríl nk. og verða tilboð, sem berast og auð-
kennd eru sem tilboð, opnuð á skiptafundi í dómsal þessa
embaettis, þriðjudagirm 10. apríl nk. kl. 16:00.
Skiptaráðandinn í Reykjavík, 21. marz 1973.
Sigurður M. Helgason.
SlsIatalalaBlalalalsIslatalslalalsIsiIala
Tilboð óskast
í neðangreindar bifreiðir, sem skemmdar eru eftir
tjón:
Fiat 125 P árgerð 1972,
Ford Cortina árgerð 1971.
Bifreiðarnar verða til sýnis að Dugguvogi 9—11,
Kænuvogsmegin, í dag, Söstudag. Tilboðum sé skil-
að í skrifstofu vora eigi síðar en mánudag 26. marz.
SJÚVATRYGGINGARFÉLAG ÍSLANDS ?
BIFREIÐADEILD — LAUGAVEGI 176, SÍMI 11700
E]E]E]E]E]B]E]E]E]B]E]a]E]E]^E]G]E]E]Q]Q]
DRAUMUR í

7L
STEREO
Fjöldi manns á ekki aðra ósk heitari en að
eignast vönduð hljómflutningstæki, t.d. útvarp
með öllum hugsanlegum bylgjum, eða plötu-
spilara, eða stereo magnara með fallegum há-
tölurum, eða segulband (kasettu) sem hægt
er að hafa í bíl, bát, tjaldi, eða fallegri hand-
tösku, eða segulband í fallegum harðviðar-
kassa sem sómir sér vél í stássstofunni og
hefur ekta stereo hljóm og stereo upptöku.
En vandinn var alltaf sá, hvað ætti að kaupa
af öllum þessum tækjum, og hvar ætti að
kaupa þau. VANDINN ER LEYSTUR. Hjá okkur
getur þú séð ALLAR ÖSKIR þínar rætast.
Við bendum á:
STEREO-magnari 4-útvarp 2x35 watts á kr. 33.800.
STEREO-magnara 2x25 watts á kr. 13.900
STEREO-heyrnartól frá kr. 695.
Verzlunin
Garöastræti 11 sími 20080