Morgunblaðið - 23.03.1973, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. MARZ 1973
Eliszabet Ferrars:
Samferria i daudan
— Já, viltu gera það? Hann veit
áreiðanlega hvað við eigum að
gera . . . já, kannski ættum við
að kalla á lögregluna . . . ef
þetta er eins og mér finnst allt
benda til.
— Kannski er þetta bara mar-
tröð hjá okkur sjálfum, sagði
Rakel. — Það gæti hæglega ver
ið einhver eðlileg skýring
á þessu.
En sjálfri gat henni ekki dott
ið nein slík i hug. Þarna höfðu
orðið einhver átök niðri i stof-
unni. Og blóði hafði verið út-
hellt. Og Margot Dalziel var
horfin.
Svefnherbergið hennar var lít
ið og undir súð, með tveimur litl
um gluggum í blýumgerðum.
Annar þeirra var ofurlítið op-
inn. Þarna lá loðkápa á rúm-
teppinu. Á gólfinu rétt hjá rúm-
inu var svartur hanzki. Það var
rétt eins og hún hefði fleygt frá
sér kápunni og hanzkanum í of-
boði, og hanzkinn hefði runnið
niður á gólfið, án þess hún tæki
eftir því. Svo var ferðataska á
stól. Lokið á henni var opið, og
hreyft hafði verið við því, sem
var vandlega látið niður i hana,
þó aðeins í einu horninu, líkast
því sem eitthvað hefði verið
dregið fram undan vandlega sam
anbrotnum fötunum. Á
snyrtiborðinu, sem var lág
rauðviðar-dragkista með göml-
um sporöskjulaga spegli á, var
púðurdós úr postulíni, sem lok-
ið hafði verið tekið af, og það
var púðurklessa á gljáfægðri
plötunni.
Rakel athugaði þetta allt, og
henni var litið á innbyggðan
fataskáp úti í horni í herberg-
inu. Hún sagði: — Finnst þér,
að við ættum að . . .?
Roderick gekk að skápn-
um og opnaði hann. Þar var
ekkert annað en röð af kjólum
á herðatrjám.
Hann lokaði skápnum aftur og
sagði: — Ég er alveg viss um
að hún er hvergi í húsinu. En,
/—.........................
V
komdu og við skulum athuga
það, sem eftir er. Og svo er
garðurinn. Við ættum að leita
alls staðar.
Hann fór með Rakel inn í hitt
svefnherbergið, þar sem ekki
hafði verið búið um hjónarúmið,
en rúmföt lágu í hrúgu á ber-
um dýnunum, og þarna virtist
enginn hafa komið inn, siðan síð
ast var tekið til þarna. Þá fóru
þau inn í baðherbergið þar sem
þau sáu, að handklæði, sem þar
hékk, var krumpað, og einhverj
ar leifar af froðu voru á ný-
legu sápustykkinu í skál-
inni. Einhver hafði lagt opinn
snyrtipoka á stólinn með kork-
sætinu.
— Mér finnst þetta vera lík-
ast því, sagði Rakel, — að ung-
frú Dalziel hafi komið hingað
inn og verið mikið að flýta sér,
hafi fleygt kápunni sinni og
hönzkunum á rúmið, tekið
snyrtitækin sín upp úr pokan-
um, þvegið sér í snatri, klesst
á sig einhverju púðri og síðan
farið niður og tekið fram sérri-
flöskuna.
— Hún hlýtur að hafa flýtt
sér svona mikið, af því að hún
í þýáingu
Páls Skúlasonar.
hafi átt von á einhverjum, sagði
Roderick. — Og svo þessar rós-
ir . . .
— Hún hefur þó alltaf gefið
sér tíma til að koma þeim fyr-
ir, sagði Rakel. — Og hún hef-
ur tekið inn mjólkina sína.
— Mjólkina? spurði hann.
Rakel útskýrði málið. — Hann
pabbi kom hingað i gærmorgun
til að gá, hvort hún væri kom-
in heim, og sá þá mjólkurflösk-
una á tröppunum. Fuglarn-
ir höfðu kroppað gat á
lokið, og þess vegna kom ég
skömmu síðar með aðra flösku
Smurt brauð
H‘2 Smur-
bmuðsndðar
Snittur
SKIPHOLL
Strandgötul Hafnarfirði
Simar 51810 - 52502
rilERKIO
SEM BLHHIR
HHtumst í kmtpfétagirw
velvakandi
Velvakandi svarar í síma
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
0 Kyndilmessuvísan
•lökiill Pétursson skrifar:
„Kæri Velvakandi!
Ég er alveg sammála kunn-
ingja mínum, Þórði Jónssyni á
Látrum, að það er gaman að sjá
gamlar og góðar vísur prent-
aðar í vasabókum, almanökum
o.fl. Hins vegar hefi ég aldrei
heyrt, eða séð, vísuna þá arna,
á þann veg sem Þórður segist
hafa lært hana.
Ég lærði þessa vísu á Vest-
fjörðum, fyrir rúmlega hálfri
öld, og þá tók gamla konan,
sem kenndi mér hana fram, að
ég mætti ekki segja „sezt“, því
það væri rangt og óraunhæft.
Vísan var þá svona, eins og
ég lærði hana:
„Ef í heiði sólin sést,
á sjálfa kyndilmessu,
snjóa vænta máttu mest
maður upp frá þessu.“
Fyrir utan orðið „sezt, hafa
báðar útgáfurnar, sem þarna
eru tilfærðar, sameiginleg-
an galla, þar sem sögnin máttu
er höfð i fleirtölu, en nafnorð-
ið „maður“, er haft í eintölu.
Það þætti ekki rétt mál að
segja, t.d. maður máttu vænta,
o.s.frv.
Um síðari hluta vísunn-
ar, eins og Þ.J. segist hafa lært
hana, finnst mér vísan vera
miklu stirðari á þann veg.
Annars hafa oft verið deilur
um það, hver hafi ort þessa vís
una, eða hina, og man ég ekki
betur en að þessi visa hafi eitt
sinn verið á dagskrá. Margar
útgáfur koma stundum fram, og
sjaldan er um neina áreiðan-
lega niðurstöðu að ræða. Hins
vegar er gaman að fjalla um
slík mál, og það er ekki lak-
ari „dagskrárliður“ en manni
er boðið uppá af vissum stofn-
unum.
VORUM AÐ FA
crimplene-efni, einlit og mynstruð.
Köflótt efni í mussur.
Svart, rautt og dökkrautt einlit kjólefni
á sérlega góðu verði.
Skinnlíki í jakka og kápur — mjög
glæsileg efni.
Opið til kl. 10 alla föstudaga.
SÓLHEIMABUÐIN
Glæsibæ. — Sími 34479.
Loks er það svo vísan „eftir
hana Rósu“. Mikið hefir og ver
ið deilt um hana, hér áður fyrr,
og sýnt fram á það með heim-
ildum, sem naumast er hægt að
efa, að vísan er ekki eftir hana.
Rósa hefir svo margar góðar
vísur gert, sem halda munu á
loft nafni hennar, að naumast
er þörf á að eigna henni visur,
sem aðrir hafa gjört.
Með kærri kveðju,
•lökull Pétursson, málaram."
Þetta var nú innlegg í málið,
en einnig hefur Þorsteinn Sæ-
mundsson hjá Raunvísindastofn
un Háskólans haft samband við
Velvakanda.
Þorsteinn sagði, að elzta heim
ild um þessa vísu, sem hann
vissi um væri Almanak Þjóð-
vinafélagsins árið 1900. Þar
væri vísan á þessa leið:
„Ef í heiði sólin sést
á sjálfa kyndilmessu
vænta snjóa máttu mest
maður upp frá þessu.“
Visan er á sömu leið í „Is-
lenzkum þjóðháttum“ Jónasar
frá Hrafnagili en þeir komu út
árið 1934.
• Þjóðin og nýju
mennirnir með
nýju stefnuna
Á.H. skrifar:
„Mikið mega verðbólgubrask
ararnir vera þakklátir fyrir
það, að núverandi ríkisstjórn
komst á laggirnar og splundr-
aði öllu þróunarkerfi fyrri ára
í einum rykk. Aldrei hefir bet
ur hlaupið á snæri þeirra og
aldrei hefir logað betur undir
verðbólguofninum. Ég minnist
þess, að eínu sinni töldu þess-
ir verðbólgustjórnendur, að
mikið mætti marka þróun öfug-
streymisins með því að telja
þær auglýsingar í Lögbirtinga-
blaðinu, þar sem fjallað er um
nauðungarsölur og komust þá
stundum upp í 100 sölutilkynn-
ingar í nokkrum blöðum. Nú
þykir það ekki í frásögur fær-
andi þótt 300 slíkar tilkynning
ar birtist í „Lögbirtingi' og
þurfi að gefa út mörg auka-
blöð til að fullnægja eftirspurn
inni. Metið aftur á bak er sleg-
ið svo ótt af valdhöfum vorra
tima, að annað eins hefir ekki
gerzt, þó um alla jörð sé leit-
að. Þá má ekki gleyma hækk-
ununum, sem alltaf dynja yfir
og stoppa átti í upphafi með
veizluhöldum og meiri siðsemi
í embættaveitingum. Sérstak
lega er það blessuð mjólkin, sem
hækkaði um 44% og má þakka
kommunum þessa þróun því
þeir vita það manna bezt hvar
hækkunin kemur helzt niður, —
eða hvað um heimilin, sem þeir
eru alltaf að bera fyrir brjósti!
Nú heyrist ekki eitt orð um
hækkanir. Engar stórar fyrir-
sagnir í Þjóðviljanum. Það blað
er trútt sínum málstað, þ.e. að
flytja ekkert það, sem valdhöf
unum kemur illa. Enda er mað-
ur ekki hissa á því, að þeim
líki ekki fréttaflutningur Morg
unblaðsins, sem segir fréttir frá
báðum aðilum. Slík frétta-
mennska er nefnilega ekki til
í sovézku þjóðfélagi. Þá yrðu
menn bara dæmdir fyrir
að skaða „föðurlandið“ þ.e.
flytja andkommúniskan áróður
og mættu þakka fyrir að lenda
ekki í snörunni fyrir rest.
Þessi blessaða þróun vorrar
ágætu stjórnar heldur áfram.
Ibúð sem kostaði 1 millj. við
valdatökuna, kostar í dag 2 og
svona er þetta glæsilegt.
Ég var að lesa i kosninga-
blaði fjármálaráðherrans fyrir
kosningar 1971. Þar standa
þessi orð: Þjóðinni er fyrir
beztu að skipta um, fá
nýja menn með nýja stefnu.
Hún er orðin dauðleið á þess-
ari ríkisstjórn, óðaverðbólgu
hennar og sifelldum gengislækk
unum. Svo mörg eru þau orð.
Og segi menn svo að
þessir verðbólgustjórnendur
viti ekki hvað þeir segja.
Á.H.“
0 „Fjölskyldan
á rökstólum“
Heimilisfaðir nokkur hafði
samband við Velvakanda og
var bæði argur og kargur,
vegna þess að hann hafði farið
í Norræna húsið eitt kvöldið til
þess að skoða sýningu Kvenfé-
lagasambands Islands, en sýn-
ingin nefnist „Fjölskyldan
á rökstólum". Hann sagðist
ekki skilja hvers vegna sýning
in væri ekki opin á kvöldin
líka, svo að fleiri hefðu tæki-
færi til þess að skoða
hana. Þessu er hér með komið
á framfæri, en annars mun sýn
ingin vera opin frá 14—19, alla
virka daga, en frá 14—22 um
helgar.
KODAK
Litmpdir
á(3,dögum
HANS PETERSEN H/f.
BANKASTR. 4 SÍMI 20 313
GLÆSIBÆ SÍMI 82590
■■■■■■ ■hhb
Kodak i Kodak 1 Kodak 1 Kodak I Kodak