Morgunblaðið - 06.02.1974, Page 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. FEBRÚAR 1974
Utgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Fréttastjóri
Auglýsingastjór
Ritstjórn og afgreiðsló
Auglýsingar
hf Arvakur. Reykjavík
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen
Eyjólfur Konráð Jónsson
Styrmir Gunnarsson
Rorbjorn Guðmundsson.
Bjorn Jóhannsson
Arni Garðar Kristinsson
Aðalstræti 6, simi 10 100
Aðalstræti 6, simi 22-4-80
Askriftargjald 360,00 kr. á mánuði innanlands
I lausasolu 22,00 kr eintakið. ,
vægi herstöðvarinnar í
Keflavík er því ákaflega
mikið, en ég tel það fyrst
og fremst mál íslendinga
og það vil ég leggja áherzlu
á. Við Norðmenn viljum
ekki blanda okkur inn f
slíka afgreiðslu en hins veg
ar er þessi ráðstefna um
öryggis- og varnarmál ís-
lands og Noregs mjög kær-
komin, því að við getum
þar rætt um þessi mál á
grundvelli hagsmuna
beggja ríkjanna, og við eig-
Eflum samstarfið við Norðmenn
Um síðustu helgi
gengust Samtök um
vestræna samvinnu og
Varðberg fyrir ráðstefnu
um samstarf íslands og
Noregs á sviði öryggis- og
alþjóðamála. Ráðstefnu
þessa sóttu áhrifamiklir
stjórnmálamenn og sér-
fræðingar frá Noregi,
þ.á m. nokkrir stórþings-
menn og forseti norska
Stórþingsins, Guttorm
Hansen. Sýnir það eitt,
hversu miklir áhrifamenn
komu hingað frá Noregi,
hvflíka áherzlu Norðmenn
leggja á gott og náið sam-
starf við íslendinga á sviði
öryggismála.
Tæpast hefur það farið
framhjá nokkrum íslend-
ingi, að Norðmenn hafa
haft miklar áhyggjur af
hugsanlegri lokun Kefla-
víkurstöðvarinnar og telja,
að slíkt mundi veikja mjög
varnir Noregs. Einar
Ágústsson utanríkisráð-
herra upplýsti fyrir
nokkru, að norska ríkis-
stjórnin hefði sent.
sérstaka orðsendingu til
íslenzkra stjórnvalda,
þar sem þessum áhyggj-
um er lýst. í viðtali, sem
birtist í Morgunblað-
inu sl. sunnudag, sagði
Guttorm Hansen: „Við telj-
um að herstöðin í Keflavfk
sé hluti af þeim stöðug-
leika, sem ríkir í öryggis-
og varnarmálum allra
Norðurlandanna, og við
teljum, að stöðin skipti
mjög miklu máli, sérstak-
lega höfum við í Noregi
álitið stöðina og þátttöku
íslands í þessu samstarfi
mikilvæga varðandi svæðið
við ísland um Noreg og til
Finnlands og þá ekki sízt
vegna hafsvæðisins milli
Noregs og íslands og þeirr-
ar þróunar, sem þar hefur
orðið og er að verða. Mikil-
um við mikið vandamál að
etja í þessum efnum.“
Augljóst er, að sovézka
flotauppbyggingin á Norð-
ur-Atlantshafi hefur tvinn-
að mjög saman hagsmuni
íslands og Noregs í örygg-
ismálum. Þess vegna er
nauðsynlegt að efla sam-
starf þessara þjóða um
öryggismál mjög á næstu
árum og auka samráð
þeirra í milli. Því tækifæri
ættum við íslendingar að
fagna, ekki sízt í ljósi þess,
að margir hafa haft á-
hyggjur af of nánu sam-
bandi við Bandaríkin um
varnarmálin, og ætti það
að vera þeim mönnum
gleðiefni, ef grundvöllur
skapast til enn nánara sam-
starfs við frændþjóð okkar
í Noregi.
Á ráðstefnunni um
öryggismál íslands og Nor-
egs var varpað fram hug-
myndum um nánara sam-
starf Kanada, íslands og
Noregs um öryggismál
Norður-Atlantshafsins og
er þar tvímælalaust um
mjög athyglisverða hug-
mynd að ræða, sem fyllsta
ástæða er til að kanna nán-
ar, m.a. með viðræðum við
kanadísk stjórnvöld. En
niðurstaða manna eftir
þær miklu upplýsingar,
sem fram hafa komið um
samhengi á milli öryggis-
mála íslendinga og Norð-
manna síðustu daga, hlýtur
að verða sú, að við ákvarð-
anir um fyrirkomulag
varnanna hér verði tekið
tillit til sjónarmiða Norð-
manna. Það eitt er í sam-
ræmi við okkar hagsmuni
og okkur sæmandi.
Ummæli Hannibals
Hannibal Valdimars-
son formaður Samtaka
frjálslyndra og vinstri
manna flutti athyglisverða
ræðu á ráðstefnunni um ís-
land og Noreg. í ræðu þess-
ari sagði hann m.a.: ,,Ég
held, að það sé ekki of-
mælt, að það hljóti að vera
varnarbandalagi vest-
rænna þjóða mikilvægt,
jafnvel nauðsynlegt, að
geta haft eftirlit með öllum
hræringum skipa og hvers
konar farartækja á
Atlantshafi og undir yfir-
borði þess. Ég held enn-
fremur, að íslandi sé slík
vitneskja líka og ekki síður
nauðsynleg. Bezt væri, að
ísland gæti sjálft annazt
slíkt eftirlit að sem allra
mestu leyti. En þar sem því
er ekki til að dreifa, virðist
auðsætt, að Bandaríkin eða
NorðurAtlantshafsbanda-
lagið fái aðstöðu til að ann-
ast það á likan hátt og verið
hefur. Mfn afstaða er því
sú, að það sé í þágu varna
íslands og íslendinga, að
hér sé eftirlits- og varðstöð,
en hins vegar eigi varnar-
lið að vera hér f algjöru
lágmarki, því að hér getur
aldrei, m.a. vegna fámenn-
is og smæðar þjóðarinnar,
verið svo fjölmennt varn-
arlið, að neina verulega
þýðingu hafi gagnvart
hugsanlegri stórveldisárás
á landið. Undir slíkum
kringumstæðum, sem Guð
forði okkur frá að hugsa
til, yrði allt að byggjast á
því, hve fljótt væri hægt að
flytja hingað herstyrk í
stórum stíl landinu til
varnar.“
Þessi ummæli hljóta að
vekja athygli frá manni,
sem um langt árabil hefur
starfað í vinstri væng
stjórnmálanna. Þau sýna,
að stuðningur við ábyrga
stefnu í varnarmálunum
nær langt inn í raðir
vinstri manna og að for-
maður eins stjórnmála-
flokksins er ekki tilbúinn
til að taka þátt i ábyrgðar-
lausum leik með öryggi
þjóðarinnar.
Jóhann Hafstein:
Eru menn
farnir að „ryðga”
í kommúnismanum?
Eru menn farnir að
„ryðga“ í kommún-
ismanum?
Það er stundum tekið svo til
orða, að mönnum sé farið að
förlast í fræðunum, ef þeir
sýna áberandi afturför, til
dæmis minnisleysi á alkunnum
staðreyndum.
Helstefna
Ég minnist þess að hafa einu
sinni á Alþingi í ræðu kallað
kommúnismann helstefnu. Af
þessu má enginn leiða þá skoð-
un, að ég telji þá menn, sem
hafa ánetjazt kommúnismanum
eða telja sig kommúnista, nein
úrhrök eða illmenni, síður en
svo, en margir þeirra eru góð-
kunningjar mínir. En þeir hafa
tekið hættulegt pólitískt smit.
Ég skal nefna einn, sjálfan Ein-
ar Olgeirsson. Við áttum mörg
ár saman sæti á Alþingi, hann
kommúnisti þá sem nú, en ég
andstæðingur kommúnismans.
Samt minnist ég ekki þess, að
nokkurn tíma hafi orðið af
þessum sökum persónulegar ill-
deilur okkar í milli. Hins vegar
minnist ég margra glaðra og
góðra stunda með þessum
kommúnista, þegar pólitíkin
var ekki með í spilinu. Nú sem
fyrr eru þeir tímar, að
kommúnistar vinna að því öll-
um árum hér á landi að koma
okkur Islendingum úr Atlants-
hafsbandalaginu, slita sam-
vinnu við vestræn lýðræðisríki.
Tilgangur þeirra rneð því er
fyrst og fremst sá að veikja
varnir landsins og öryggi lands-
manna. Þessi aðstaða hefur
leitt til þess, að ég hefi að und-
anförnu skrifað tvær greinar i
Morgunblaðið varðandi varnar-
málin og kommúnismann öðru
fremur, og nú hefi ég verið að
rifja upp ýmíslegt um kommún-
ismann, sem ég hefi áður sagt
og margir hafa áður sagt og oft
hefur verið sagt á prenti með
ýmsum hætti. En gamalt mál-
tæki segir: „Aldrei er góð vísa
of oft kveðin.“
Viðvörunarorð
Það er ætlun mín, að þessi
skrif séu fremur viðvörunarorð
um öryggis- og varnarmál
landsins en ásakanir vegna
þeírrar hættu, sem stafar af
kommúnismanum þessari hel-
stefnu, sem ég hefi svo nefnt.
„Fagurt skaltu
mæla, en flátt
hyggja“
Þegar kommúnistar skil-
greina kommúnismann, þá
velja þeir honum hin fegurstu
orð, segja að hann beri vott um
jafnrétti og bræðralag, hann
muni leiða til alræðis öreig-
anna, hann tryggi lýðræði og
frið í heiminum. Ekki koma
þessi fögru orð vel heim við
lýsingu mína, þegar ég kalla
kommúnismann ,,helstefnu“.
Eitt fyrsta einkenni kommún-
ismans er það, að hann er al-
þjóðlegur og lýtur alþjóðlegu
valdi. Þetta viðurkenndu
kommúnistar afdráttarlaust við
stofnun Kommúnistaflokksins
1930, þegar þeir sögðu:
„Kommúnistaflokkur íslands
er deild úr alþjóðasambandi
kommúnista."
Öll stefna flokksins, í upphafi
yfirlýsingar, og stefnumörk
flokksmanna mótuðust að sjálf-
sögðu að verulegu leyti af því,
að þeir voru deild úr sllkri al-
þjóðasamkomu, sem hafði þetta
nefnda markmið. Það er nú orð-
ið nokkuð langt siðan þetta
gerðist, ög yfir margt af því,
sem þá var sagt og boðað, hefur
smám saman verið að fyrnast.
Kommúnistar hafa af sínum al-
kunna fláttskap reynt að dylja
hið sanna eðli sitt, þegar þeim
var orðið ljóst, að það skapaði
þeim lítið brautargengi á Is-
landi, en svikin og prettirnir
hafa ekki breytt eðli kommún-
ismans.
Fyrstu vígorðin
Einn aðalmaður Kommún-
istaflokksins, Brynjólfur
Bjarnason, boðaði það alþjóð i
Framhald á bls. 25