Morgunblaðið - 06.02.1974, Page 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. FEBRUAR 1974
Hildur Kalman,
leikkona
Kveðja frá Félagi
íslenzkra leikara.
I dag kveðja íslenzkir leikarar
einn af sínum kæru félögum, er
Hildur Kalman leikkona verður
borin til hinztu hvíldar í Foss-
vogskirkjugarði. Hildur var fædd
í Reykjavík, þann 29. júlí 1916.
Foreldrar hennar voru Björn
Kalman hæstaréttarlögmaður, en
hann var sonur Páls Olafssonar
skálds. Móðir Hildar var Marta
Indriðadóttír leikkona, en hún
var, sem kunnugt er, dóttir þess
merka leikhússmanns og rit-
höfundar Indriða Einarssonar.
Segja má með sanni, að Híldur
hafi snemma komizt i snertingu
við leiklistina, því móðir hennar,
Marta Indriðadóttir Kalman, var
ein af aðalleikkonum Leikfélags
Reykjavíkur um árabil. Hildur
mun hafa verið ung að árum, þeg-
ar hún fór fyrst með móður sinni
á æfingar í Iðnó. Þar vaknaði ást
hennar og áhugi á leiklistinni, en
sú ást og virðing fyrir ungfrú
Thaliu fylgdi henni til hinztu
stundar. Hildur var aðeins barn
að aldrí, þegar henni var falið sitt
fvrsta hlutverk á fjölunum í
gömlu Iðnó, og allmörg hlutverk
lék hún þar, áður en hún náði
fullorðins aldri.
Hildur Kalman var ágætum gáf-
um gædd og hafði snemma hug á
að afla sér víðtækrar menntunar í
leiklistinni. í byrjun síðustu
heimsstyrjaldar fór hún til
London í þeim tilgangi að kynnast
leiklistinni í þeirri miklu
menningarborg. Hún varfyrsti ís-
lendíngurinn, sem innritaðist á
Konunglega leiklistarskólann i
London, og stundaði þar nám f
þrjú ár 1941—1943, og tók þaðan
burtfararpróf með ágætuol vi tnis-
burði. Síðar munu 12 Islendingar
hafa stundað nám við þennan
sama skóla. Að námi loknu lék
Hildur með enskum leikflokkum,
bæði í Englandi og öðrum lönd-
um, í nokkur ár, og hlaut þar
mikla reynslu og þjálfun í list-
grein sinni.
Hún mun hafa komið til lands-
ins aftur árið 1948, og byrjaði
strax að leika hjá Leikfélagi
Reykjavíkur. Þar lék hún m.a. tvö
minnisstæð hlutverk: „Colomba"
í „Volpone", og „Ofelíu" í
„Hamlet", og hlaut ágæta dóma
fyrir túlkun sína áþeim hlutverk-
um.
Hún var ein þeirra, sem stofn-
uðu leikflokkinn „6 í bíl", en leik-
flokkur þessi ferðaðist um landið
í þrjú sumur með ága^tar leiksýn-
t
Eiginkona mín,
ARNÞRÚÐUR SÍMONARDÓTTIR.
Safamýri 33,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju, föstudaginn 8. febrúar kl. 1 30.
Fyrir hönd ættingja og vina
Valdimar Guðlaugsson.
t
Sonur minn
ODDGEIR KRISTINN HERMANÍUSSON,
lézt i Perth, Ástraliu, 4 febrúar
Sigrlður Guðmundsdóttir,
Norðurbrún 1,
Reykjavik.
t
Fósturmóðir min
JÓRUNN JÓNSDÓTTIR,
Innri-Njarðvik,
andaðist að heimili systurdóttur sinnar, Tjarnargötu 10, Njarðvík 4.
febrúar
Jarðarförin fer fram frá Njarðvíkurkirkju, laugardaginn 9. febrúar kl
1 30
Fyrir hönd vina og ættingja
Árni H. Jónsson.
t
Dóttir mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma
BRYNHILDUR BJÖRGVINSDÓTTIR,
Óðinsgötu 3,
sem andaðist 30 janúar 1 974, verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 7. febrúar kl. 1.30 e.h.
Sigurrós Böðvarsdóttir,
Ása Björk Snorradóttir, Kristinn Aadnegárd,.
Auður Snorradóttir, Tómas Ragnarsson
og barnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi
GUÐMUNDUR JÓHANNSSON,
húsasmiðameistari, Hraunbæ 16,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn 8. febrúarkl. 3e.h
Regína L. Rist,
Kristín G. Isfeld, Haukur Isfeld,
Óttar Guðmundsson, Gíslunn Jóhannsdóttir,
og barnabörn.
Marsibil Teitsdótt-
ir, Hvammstanga
ingar. Einnig sýndi leikflokkur-
inn f höfuðstaðnuin.
Hildur varð fastráðin leikkona
hjá Þjóðleikhúsinu árið 1949, og
starfaði þar til ársins 1958, einnig
var hún kennari við leiklistar-
skóla Þjóðleikhússins. Hún vann
jafnframt allmikið að leikstjórn
bæði hjá Þjóðleikhúsinu og hjá
leikfélögum úti á landi. ÖIl sin
störf vann hún af alúð og mikilli
skyldurækni.
Árið 1962 var hún fastráðin hjá
dagskrárdeild Ríkisútvarpsins,og
starfaði þar meðan heilsa og
kraftar leyfðu. Hin síðari árin átti
hún við mikla vanheilsu að stríða,
Og dvaldist að Reykjalundi þar til
hún lézt.
Hildur tók virkan þátt í stéttar-
baráttu íslenzkra leikara, og var
jafnan boðin og búin að starfa
fyrir leikarastéttina. Hún var
gjaldkeri Félags Islenzkra leikara
árið 1956 og formaður félagsins i
eitt ár.
Islenzkir leikarar þakka Hildi
samfylgdina og velunnin störf á
líðnum árum, og votta bræðrum
hennar og öðrum nánum ættingj-
um dýpstu samúð.
Blessuð sé minning hennar.
Klemenz Jónsson.
Marsibil Teitsdóttir, Mellandi,
Hvammstanga, lézt 30. jan. sl.
rúmlega níræð að aldri.
Marsibil var fædd 10. júní 1883.
Hún var næstelzt 15 barna hjón-
anna Ingibjargar Árnadóttur og
Teits Halldórssonar, er lengst
bjuggu á Bergsstöðum á Vatns-
nesi.
Alltaf fækkar þeim, sem muna
tímana fyrir og um siðustu alda-
mót. Og þótt við enn í dag stönd-
um uppi ráðalitil gegn óblíðum
náttúruhamförum í einni eða
annarri mynd, þá er ólíku til að
jafna miðað við þá aðstöðu, sem
fólk hafði á öldinni, sem leið. Þá
var á fátt að treysta annað en sitt
eigið handafl og hugvit til úr-
lausnar þeim málum að hafa
húsaskjól, í sig og á. Langur og
strangur vinnudagur var því hlut-
skipti fólks.
Foreldrar Marsibilar urðu
sannarlega að leggja hart að sér
til þess að geta fætt og klætt sinn
stóra barnahóp, enda var oft
þröngt í búi. Var svo hart keyrt
um sinn, að þau þurftu að fá Ián
úr sveitarsjóði til að geta fram-
fleytt heimilinu. Voru það þung
spor fyrir þau hjón að stíga og
vart töldu þau sig með frjálsum
mönnum fyrr en hver sú króna
var greidd og var lítill bústofn
skertur til að það gæti orðið sem
fyrst.
Þar sem Marsibil var ein af
elztu börnunum varð hún að
hjálpa til við störfin strax og
kraftar leyfðu. Vann hún því
mikið þegar á unga aldri, bæði
heima og að heiman. Var hún
snemma liðtæk og afkastamikif
endá viljug til starfa og ósérhlifin
mjög. Var hún því eftirsóttur
starfskraftur, hvort sem var
innan húss eða utan.
t
Þökkum auðsýnda vináttu og samúð við andlát og útför systur okkar og
mágkonu
EDITHAR DAUDISTEL.
Klara og Rúdolf Larris,
Monna og Freimut Larris.
t
Innilegar þakkír til allra er sýndu okkur samúð og hlýhug við fráfall
sonar okkar,
SVEINS VIÐARS
Sérstaklega viljum við þakka vinum hans og skólafélögum fyrir
auðsýnda vináttu og tryggð
Valgerður Jónsdóttir,
Guðmundur Sveinsson,
Smáratúni 16.
t
Hugheilar þakkir færum við hinum mikla fjölda vína, sem sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför
LÚÐVÍKS JÓNSSONAR,
Melhaga 2.
Lilja Guðmundsdóttir,
Rannveig Lúðvíksdóttir, Ingólfur Finnbjörnsson
Lilja Lind, íris Lára, Lísa Björk Valgerður Saga.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðír og afi
GESTUR PÁLSSON,
Skeggjagöru 23,
lézt á Heilsuverndarstöðinni 3 febrúar.
Benónýja Bjarnadóttir,
Guðrún Helga Gestsdóttir, Mekol Ticcininni,
Valgeir Bjarni Gestsson, Kristín Erla Jónsdóttir
og barnabörn.
1111
Árið 1910 giftist Marsibil Ólafi
Ólafssyni. Unnu þau við sveita-
störf og stunduðu búskap nokkuð
víða austan og vestan Vatnsnes-
fjalls, en fluttust til Hvamms-
tanga um 1930 og áttu þar heima
síðan og ávallt í litla torfbænum
sínum, Mellandi. Þrjú börn
eignuðust þau hjónin og lifa þau
öll móður sína.
Marsibil setti svip á umhverfi
sitt. Það var þó ekki fyrir það, að
hún stæði í opinberum málum eða
helgaði líf sitt félagsstörfum eða
öðru, sem hátt ber. Nei. Hún var
hógvær kona. En væru spor henn-
ar rakin lágu þau þangað, sem
hjálpar var þörf. Hún mátti ekk-
ert aumt sjá, þá var höndin rétt
fram. Vinnandi hönd, vináttu-
hönd. Og það var sannarlega gott
að njóta hjálpar Marsibilar, því að
hún var látin í té af einlægum
huga og fúsum vilja og án þess að
krefjast nokkurs f staðinn. Og
aldrei var Marsibil svo önnum
kafin eða þreytt, að hún lífgaði
ekki upp í kringum sig með glað-
værð og góðu skapi.
Margur var kaffisopinn
drukkinn á heimili þeirra Marsi-
bilar og Ólafs. Gestrisnin var ein-
stök. Allir urðu að fá hressingu,
og þeir voru margir, sem lögðu
leið sína í litla bæinn. Oft gengu
þau hjón úr rúmi til að geta hýst
ferðalanga og það var ótrúlegt,
hvað bærinn gat rúmað marga.
Það var eins og alltaf væri hægt
að taka á móti gestum og
gangandi.
Það er enginn vafi á því, að
margur man fyrstu komu sína í
Melland sem barn. Það var sér-
stök unun Marsibilar að taka á
móti börnum og geta gert þeim til
hæfis. Og mörg voru þau, sem
nutu þess.
Marsibil unni heimili sínu. Hún
fylgdist náið með börnum sinum,
barnabörnum og barnabarna-
börnum. Hún var svo lánsöm, að
sum þeirra voru i næsta nágrenni,
svo að húh gat verið i daglegu
sambandi við þau og siðustu árin
fékk húh sannarlega endurgoldna
umhyggju sína fyrir þeim, því að
þau guldu á sama hátt, þegar hún
þurfti með.
Ég minnist þess ekki að hafa
nokkru sinni frá einum eða nein-
um heyrt annað ejj hlý orð í garð
Marsibilar. Veraldlega fjársjóði
eignaðist hún aldrei, en vináttu
samtíðarinnar átti hún í ríkum
mæli. Þar verður einum römi
sagt, að mikilhæf og góð kona hafi
fengið hvíld eftir langan og
farsælan starfsdag. Blessun guðs
fylgi henni vg samúðarkveðjur
flytjum við öldruðum eiginmanni,
börnum og öðrum aöstandendum.
Páll V. Daníelsson.
t
Þökkurn innilega auðsýnda sam-
úð við andlát og jarðarför
ÁGÚSTU ERLINGSDÓTTUR
Túngötu 9
Húsavlk
Jón P. Jónsson
Þorsteinn Jónsson