Morgunblaðið - 17.05.1974, Blaðsíða 31

31
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 17. MAl 1974
s <uggamync if inrskn FRAMHALDSSAGA EFTIR |^>n OIX^I MARIULANG, PÝÐANDI: JÓHANNA KRISTJONSDÓTTIR.
11
nóttina áður, hanga á herðatré í
skápr.um heima hjá mér.
— Já, það er alveg rétt, hún á
svoleiðis kjól. Það var komin ein-
kennilegur svipur á Lillemor.
— EN HVERNIG GETUR ÞÚ
VITAÐ ÞAÐ? Það er ekki nema
vika síðan hún sótti þennan kjól
til saumakonunnar ... Hefurðu
hitt hana, eftir að þú komst heim
.?
En mér var hlift við að svara
þessari spurningu.
Því að á þessari sömu stundu
voru dyrnar á reykherberginu
rifnar upp og inn þaut maður,
sem allir þekktu. Ingimar Gran-
stedt var óneitanlega mjög
óvenjulegur ungur maður og
hann var einn af eilífðarstúdent-
unum. Þótt hann væri orðinn þrít-
ugur hafði hann engu prófi lokið,
en allir voru sammála um að hann
væri bráðvelgefinn. Hann hafði
stór gleraugu og andlit hans var
heldur litlaust. En núna var það
eldrautt og hárið flaksaðist um
hann og rödd hans brast þegar
hann reyndi að hrópa þann boð-
skap, sem hann hafði að flytja:
— Hún er dáin . .. Heyrið þið
það, Eva er dáin! Hún var myrt!
... einhver hefur myrt hana t
baðkarinu í íbúð Bures . . . í Skill-
inggrand, einmitt þar sem ég sá
hana i síðasta skiptið ... síðasta
skiptið.
Hann kastaði eintaki af „Afton-
bladet“ á borðið. Prentsvertan
var ekki þornuð ... og hné því
næst saman og grét beizklega.
5. kafli.
Auðvitað hefði ég átt að reyna
að átta mig á, hver voru viðbrögð
þeirra Jans, Karls Gustafs og
Lillemors við þessum tíðindum.
Kannski komu þau einu þeirra
ekki á óvart? Var einhver þarna,
sem ekki brást fullkomlega eðli-
lega við? Ef svo var þá veitti ég
þvi ekki athygli, ég verð að viður-
kenna það. örvænting Ingmars
Gransteds var svo þrungin og tak-
markalaus, að við komumst þar
hvergi að .. .
Og reyndar . .. Hvað er eðlilegt
og hvað er óeðlilegt þegar slíkt
berst til manns? Ég veitti því at-
hygli, að Karl Gustaf náfölnaði og
að varir hans skulfu ... ég heyrði
Lillemor segja hvað eftir annað:
„myrt ... en það er ... það er
alveg ægilegt.“ Og svo sá eg
glampa í augum hennar, sem
kannski lýsti skelfingu, en gat
líka verið tilhlökkun um að bera
þessar fregnir út.
Hönd Jan skalf, þegar hann
rétti út höndina eftir blaðinu. Ég
var sjálf föl og ég skalf, svo að ég
skildi þau öll.
Við hópuðumst kringum blaðið.
Lillemor hrópaði:
— Þarna ... ó, þarna er það!
Alveg rétt. Feitletrað á forsíð-
unni:
„ DULARFULLUR LÍKFUND-
UR I SKILLINGGRÁND. ung
STULKA fannst lAtin I
BAÐKARI: SENNILEGA
MYRT.“
Greinin var stutt, en rétt í öll-
um meginatriðum:
— Þegar frú Puck Bure, sem er
gift Einar Bure, dósent i sögu við
Stokkhólmsháskóla, kom heim
síðla mánudagskvölds úr ferða-
lagi til Egyptalands, en þar var
hún í heimsókn hjá föður sínum,
hinum þekkta fornleifafræðingi
Johannesi M. Ekstedt, gerði hún
mjög ónotalega uppgötvun i íbúð
sinni. I baðkarinu, sem var fullt
af vatni, lá lík af ungri konu, sem
hún bar ekki kennsl á. Flest bend-
ir til að stúlkan hefi verið myrt.
Um það bil, sem blaðið er að fara í
prentun, hafa sérfræðingar þeir,
sem rannska málið, ekki fundið
nein spor til að fara eftir, og ekki
er vitað, hver hin látna er. Bure
dósent er um þessar mundir í
Kaupmannahöfn, þar sem hann
situr ráðstefnu sagnfræðinga frá
Norðurlöndum og ekki er vitað, af
hverju hin látna var I íbúð hjón-
anna.“
Hugsanir mínar beindust að-
eins í einn farveg. Þeir höfðu sem
sagt getið um nöfn okkar! Ef það
væri nú ... EF það fælist nú
einhver sannleikur í ógeðslegum
ásökunum Lillemors um samband
Einars við konuna, þá hafði
ótryggð hans nú verið komið á
framfæri við alþjóð. Og enda þótt
hann væri saklaus, þá myndu ill-
kvittnar manneskjur draga sínar
ályktanir rétt eins og Lillemor
hafði gert. .. og kannski ég sjálf.
Ég fann að martröðin frá nótt-
inni áður var aftur að ná tökum á
mér og mér lá við gráti.
Lillemor var aftur á móti bein-
línis glaðhlakkaleg í röddinni,
þegar hún sagði:
— Heima i íbúðinni þinni!
Finnst þér það ekki æsandi? Þú
hlýtur að vita heilmikið, sem ekki
er komið í blöðunum .. . Geturðu
ekki...
— Ég veit ekki neitt, greip ég
fram í fyrir henni, alveg frávita
af leiða og hryggð. — Og hvað svo
sem ég held, þá er það að minnsta
kosti ekkert æsandi né skemmti-
legt.
Karls Gustaf klappaði mér sef-
andi á öxlina.
— Heyrðu sagði hann óstryrki
röddu. — Það stendur ekki hvað
hún heitir. Ertu viss um það hafi
verið EVA?
— Já, ég er hrædd um það. Allt,
sem þið hafið sagt, kemur alveg
heim við lýsinguna á henni. Og
Ingmar hefur greinilega strax átt-
að sig' á, að um hana væri að ræða
Við störðum öll á ufinn lubb-
ann á Ingmar, hvar hann reri
fram og aftur og snökti æðislega.
Jan þerraði svitann af enni sér.
— Getur enginn fengið hann til
að hætta þessum kveinstöfum,
sagði hann? Ég verð vitlaus ef ég
þarf að hlusta á þetta öllu lengur
. . . það er svo . . . fjári óhugnan-
legt.
Lillemor, sem venjulega var
ósköp óþolandi bæði sem mann-
eskja og námsmaður, gat stundum
brugðið ótrúlega skynsamlega
við. Ilún gaf nú eftirfarandi yfir-
lýsingu.
— Hann getur að minnsta kosti
ekki verið hér. Við verðum að
koma honum heim til sín . ..
Hringdu á bil, Karl Gustaf og
hjálpaðu mér að leiða hann út. Ég
skal svo fara með honum heim.
Ég kannast við konuna, Sem hann
leigir hjá, hún á kannski eitthvað
róandi handa honum, svo að hann
geti sofið . . . Hvern gat annars
grunað að hann væri SVONA
hrifinn af Evu? Hún hefur svo
sem alltaf verið undur elskuleg
við hann, það er ekki það, en ekki
datt mér f hug, að málið væri
svona vaxið. ..
Nokkrum mínútum síðar vorum
við Jan ein i herberginu. Umferð-
in gekk sinn gang úti á Birger
VELX/AKANDI
Velvakandi svarar i sima 10-10Ö
kl 10.30 — 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags.
0 Að breyta til
þess að breyta
Hlfðabúi skrifar:
„Fyrir helgi var borið hér í hús
plagg eitt, heldur skuggalegt
ásýndum. Var þar kominn fram-
boðslisti kommúnista til borgar-
stjórnar. Við lestur plaggsins kom
i ljós, að aðalástæða þess, að kjós-
endur áttu að ljá listanum fylgi
sitt var sú, að nú átti að breyta.
Ástæðan var sem sé ekki sú, að
það fólk, sem kommúnistar tefla
fram í þessum kosningum vilji
reyna að betrumbæta það, sem
gert hefur verið, heldur sú, að nú
á að breyta breytinganna vegna.
Þannig vill það því miður oft
verða þegar málefnalegan grund-
völl vantar. Þá er gripið til slag-
orða, sem ætlazt er til, að fólk
meðtaki gagnrýnislaust.
Hlíðabúi."
0 Hreinlætisskortur
vid afgreiðslu
á matvöru
í verkfallinu barst nokkuð af
bréfum til Velvakanda, en af
skiljanlegum ástæðum hafa flest
þeirra ekki þýðingu lengur. Hér
er þó úrdráttur úr nokkrum bréf-
um. Hið fyrsta er frá sauma-
klúbbi í Háaleitinu:
„Ósköp er ógeðslegt að sjá
stúlkur í fiskvinnslustöðvum með
hárið lafandi yfir matnum, sem
þær eru að vinna við, — sömuleið-
is stúlkur í kjötbúðum víða. Þær
eru með hárið flaksandi yfir kjöt-
hakks-, lifur- og kjötfarsbökkun-
um. Eiga þær ekki að hafa kappa
eða band um hárið, sem heldur
því frá andlitinu?
Auðvitað eiga „lubbaherrar"
ekki að koma nálægt mataraf-
greiðslu.
Hvar er heilbrigðis- og hrein-
lætiseftirlitið?"
- Vel-v a ka n di -hé4F-n ú, - að i - fisk-
vinnslustöðvum væri góð regla á
þvi, sem saumaklúbburinn gerir
hér að umræðu, en hins vegar er
það rétt, að i kjötverzlunum skort-
ir mikið á, að þetta sé i lagi. Þar
er nokkurn veginn sama hvort í
hlut eiga afgreiðslukonur eða
menn.
0 Sjónvarpsþáttur
um „hrossamáP‘
Hér er bréf frá hestamanni,
skrifað fyrir „hönd“ hesta:
„Kæri Velvakandi.
Viltu gjöra svo vel að koma á
framfæri fyrir okkar Skjónu þess-
um linum til íslenzkra hesta-
manna:
Það eiga sjálfsagt fæstir hestar
því láni að fagna að heyra óminn
af söng og samtölum í útvarpi og
sjónvarpi i hesthúsið, en þessara
„sérréttinda" njótum við Skjóna.
Ekki alls fyrir löngu urðum við
þess áskynja, að málefni okkar
hesta ætti að vera á dagskrá í
þætti þeim, er nefnist Landshorn,
og fórum við því að sperra eyrun.
Þarna ræddust við tveir frægustu
hestamenn landsins, og var eftir-
vænting okkar mikil. Myndu þeir
ræða um nytsemi þá og ánægju,
sem við höfum veitt landsmönn-
um gegnum aldirnar og gerum
enn? Myndu þeir ræða um fóðrun
okkar á vetrum og hagagöngu á
sumrum? Myndu þeir ræða um
kosti okkar og galla?
Litið fór fyrir þvi, að eitthvað af
þessu bæri á góma. Umræðuefni
þessara tveggja frægustu hesta-
manna þjóðarinnar olli okkur,
satt að segja, sárum vonbrigðum.
Umræðuefnið var sala íslenskra
hesta til útlanda. Svo virtist- að
vísu. að þá heiðursmenn greindi á
um einstök atriði, en sala is-
lenskra hesta til útlanda var ekk:
ágreiningsatriði.
I ár er ellefu hundruð ára af-
mæli íslandsbyggðar. Ingólfur
Arnarson og aðrir landnámsmenn
fluttu með sér búslóð sína og hús-
dýr yfir hafið frá Noregi, þar á
meðal forfeður og formæður okk-
ar Skjónu. Það var nauðsynlegt til
þess-að fólkið-gæti ferðast og lifað
í þessu torfærna og harðbýla
landi. Auðvitað þjáðist fyrsta kyn-
slóðin af heimþrá til Noregs og
ætli fólkið hafi ekki einnig gert
það?
En ísíand er okkar land, ís-
lensku hestanna, rétt eins og það
er land ykkar, fólksins. Við höf-
um þjónað ykkur og þolað með
ykkur sætt og súrt í ellefu aldir.
Og við viljum halda áfram að
þjóna ykkur og vera ykkur til
ánægju.
Við Skjóna höfum alla tið notið
góðs atlætis, bæði i hesthúsinu
okkar á veturna og í hagagöng-
unni á sumrin, og höfum heldur
aldrei talið eftir okkur að spretta
úr spori og skella á skeið, þegar
eigendur okkar hafa sest á bak,
stundum í löng ferðalög. En vió
þekkjum líka hesta, sem ekki
njóta samskonar atlætis og við, og
koma jafnvel naumast i hús allan
veturinn, og fyrir þeim eru sum-
arhagarnir og stóðið kannski enn-
þá meira tilhlökkunarefni,
En nú vofir sú hætta yfir okkur
hestum, að verða, þegar minnst
varir, reknie heim úr sumarhög-
unum og settir upp i flugvél og
seldir „fínu fólki“ i útlöndum
Við skiljum ekki hvers vegna. Við
vitum það eitt, að við erum beittii
ofbeldi, án þess að hafa neitt til
saka unnið, og að heimþráin verð-
ur ennþá sárari en klakabarning
ur útigangshestanna.
Skyldi ekki koma að þvi ein
hvern tima, að þessu ofbeldi verð
hætt, og að við fáum að lifa og
deyja i okkar landi? Við vonum
þaö í lengstu lög.
Meó kveðju frá Skjónu og mér.
Skjóni.“
SS\GGA V/öG^ £ ‘Í/LVE&AU
Ráðnir
aðstoðar-
liótelstjórar
FLUGLEIÐIR hafa ráðið að-
stoðarhótelstjóra á hótel sin.
Emil Guðmundsson verður að-
stoðarhótelstjóri Hótel Loftleiða
og Hafsteinn Vilhjálmsson mun
gegna sömu stöðu á Hótel Esju.
Erling Aspelund verður hótel-
stjóri beggja hótelanna.
1 apríl var gengið endanlega frá
kaupum Flugleiða á Hótel Esju,
en þau kaup höfðu lengi staðið til,
Kaupverðið var 396 milljónir
króna. Erling Aspelund hótel-
stjóri tjáði Mbl„ að Hótel Esja
yrði rekin með svipuðu sniði í
sumar og verið hefði. 1 haust
stæði til að gera breytingar, t.d.
væri ætlunin að opna stóra caffi-
teríu á 1. hæð, en þar er nú ónotað
rými, um 300 fermetrar að stærð.
ÞYZKIR
VEGG- OG
LOFTLAMPAR
í GÖMLUM
STÍL
LANDSINS MESTA
LAMPAÚRVAL
Sendum ! Póstkröfu.
LJOS &
ORKA
Suóurlandsbraut 12
simi 84488