Morgunblaðið - 13.10.1974, Síða 46

46
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. OKTÓBER 1974
Bréfa-
dálkur
ÞAÐ hefur um nokkurt
skeid verið draumur okkar
hérna á síðunni að fá að
heyra álit bfógesta á ýmsum
þeim málum, er snerta kvik-
myndir, hvort sem það eru
athugasemdir eða fyrir-
spurnir um kvikmynda-
húsin, sýningarnar, ein-
stakar kvikmyndir, dðmana
hér á sfðunni. eða yfirleitt
annað, sem snertir kvik-
myndir og okkar fáta'klegu
kvikm.vndamenningu hér á
landi.
Með þessum bréfadálk er
ætlunin að gera þennan
draum að veruleika, en það
gerist aðeins með virkri
þálttðku þinni og félaga
þinna, sem sa-kið kvik-
myndahúsin og hafið áhuga
á að fylgjast með á þessu
sviði. Satt best að segja
erum við hérna á blaðinu
orðnir hundieiðir á þvf, að
vera t.d. að hnýta f kvik-
myndahúseigendur og halda
á lofti alls konar persðnu-
legum skoðunum, sem við
teljum okkur trú um, að séu
jafnframt skoðanir annarra
bíðgesta. Við vitum að svo er
ekki og við vitum jafnframt.
að dðmar okkar um ein-
stakar myndir eru oft harð-
lega gagnrýndir. (Eg heyrði
t.d. um daginn, þegar ég var
að horfa á „Don't Look
Now“, að stúlka við hliðina á
mér sagði við sessunaut sinn
að sér fyndist mvndatakan
ðþægileg og truflandi. Mér
þðlti myndatakan hins
vegar með afbrigðum gðð,
og mundi því t.d. umræða
um eitthvert mál af þessu
tagi geta orðið hin lífleg-
asta.)
Hér er Ifka möguleiki
•fvrir bíðgesti að koma á
framfa’ri ðskum um að
endursýna ákveðnar myndir
og ekki alls fyrir löngu rakst
ég t.d. á grein eftir „áhuga-
saman bíögest", sem langaði
mikið til að heyra álit
manna á hrevttum sýningar-
tfma ákveðinna kvikmynda-
húsa. (Persðnulega er ég
hlynntur sem fjölbre.vtileg-
ustum sýningartfma og
mundi þakka hverja breyt-
ingu. sem þar vaTÍ gerð.)
Af þvf sem hér hefur verið
j nefnt má sjá, að næg eru
umra*ðuefnin svo nú er ekki
annað eftir en hrifsa
pennann og segja hug sinn.
Við munum reyna að birta
bréfin og svara þeim fyrir-
spurnum sem kunna að
berast. Bréfin verða að vera
undirskrifuð fullu nafni og
heimilisf angi og sendist
Morgunblaðinu merkt:
Kvikm.vndasíðan,
MorjíunblatMnu
Aðalslræti (i,
Rpykjavík.
Þessi bréfa-dálkur á að
vera vettvangur allra þeirra.
sem vilja láta í sér heyra um
kvikmvndamál.
Og það er ekki ðhugsandi,
að kvikmyndahúsaeigendur
nýti þetta ta-kifa-ri til þess
að skamma okkur svolítið,
svona aðeins til að jafna sak-
irnar.
S.S.I*.
Þokkahjúin Charlotte Rampling og Dirk Bogarde f mynd-
inni THE NIGHT PORTER.
Bersöglismyndin
THE NIGHT PORTER
Sú mynd sem valdið hefur
hvað mestu umtali og úlfaþyt á
sfðari árum, er ítölsk mynd að
nafni „THE NIGHT PORTER,
sem frumsýnd var fyrir þrem
vikum. THE NIGHT PORTER
fjallar á ófeiminn hátt um úr-
kynjað ástarlíf tveggja persóna,
— fyrrverandi stormsveitarfor-
ingja, sem leikinn er af Dirk
Bogarde og gyðingastúlku,
Charlotte Rampling.
Þau kynnast fyrst í fangabúð-
um þjóðverja á strlðsárunum,
þar er hann háttsettur, en hún
er kornungur fangi. Bogarde er
haldinn sjúklegum kvalalosta,
líkt og fleiri starfsbræður hans,
en hin unga gyðingastúlka
reynist hinn ákjósanlegasti
„leikfélagi", þegar til kemur.
Þau uppfylla óskir hvors ann-
ars um hið afbrigðilegasta kyn-
ferðislff sem enn hefur verið
fest á filmu, að klámmyndum
undanskildum. Þau elskast f
óhugnaði sado-masochismans
og hugmyndaflugið fær byr
undir báða vængi.
En það keraur að stríðslok-
um, og hið sjúklega ástarævin-
týri tekur enda, — í bili. Ára-
tug síðar er gyðingastúlkan á
ferðalagi í Vínarborg. Þá þekk-
ir hún aftur sinn gamla losta-
gjafa úr fangabúðunum. Dylst
hann nú sem næturvörður á
hóteli. Oggyðingastúlkan gerist
fangi hans að nýju, en nú að
ásettu ráði.
Þessi ástarsaga, sem fjallar
um fólk með brenglaðar tilfinn-
ingar, hefur valdið gffurlegu
fjaðrafoki hvarvetna og hlotið
fádæma aðsókn. Hún var bönn-
uð eftir fyrstu sýningar á
Italfu, en hlaut fljótlega náð að
nýju fyrir augum kvikmynda-
eftirlitsins þar í landi, sem lítur
nú á myndina sem listaverk.-
Vestan hafs hlaut THE
NIGHT PORETER almennt lof
gagnrýnenda, og þá sérstaklega
leikstjórinn, hin ftalska Liliana
Cavani. Myndin þykir brjóta
blað í sögu kvikmyndalistarinn-
ar, líkt og fyrirrennari hennar,
„LAST TANGO IN PARIS".
Hér fara velþekktir og viður-
kenndir leikarar með aðalhlut-
verkin og myndin er gerð af
snyrtimennsku og smekkvísi.
Varast er að fylla áhorfandann
viðbjóði, heldur er reynt að láta
hann fella sem fordómalausast-
an dóm yfir óeðli þeirra skötu-
hjúanna.
Sæbjörn Valdimarsson.
Charlotte Rampling þykir fara
á kostum I erfiðu hlutverki
hinnar kynferðislega brengl-
uðu gyðingastúlku.
6 Ijoklinu
TÓNABÍÓ:
HAFNARBÍÓ:
Hvar er verkurinn?
(Where Does it Hurt?)
* Það sannast hér sem oftar,
að það er ekki sami maðurinn,
hann Jón og hann Jón. Peter
Sellers er jafnvel ekki alltaf
Peter Sellers, þ.e.a.s. ekki sá
Peter Sellers, sem við hefðum
búist við. Handritið gefur að
vísu stundum tilefni til hót-
fyndni auk nokkurra leik-
muna, sem eru þaulhugsaðir f
sama tiigangi, en Sellers er
hins vegar ófyndnari en áður.
Ef ég ætti að svara spurningu
titilsins „Hvar er verkurinn",
þá var hann aðallega f aftur-
endanum að sýningu lokinni.
Tfu-fjórir.
S.S.P.
★★ Ödýrt, breskt læknagrín
hefur nú tröllriðið sjónvarpí
og kvikmyndahúsum um all-
langt skeið. Tel ég nú mál að
linni. Þessi mynd er þó vel yfir
meðallag hafin og er það oft að
þakka dágóðum leik og oft
fyndnu handriti. j y
STJÖRNUBlO:
Kynóði þjónninn
(Homo Eroticus)
Eftir að eiginmaðurinn
hefur ekið f heilan dag í leigu-
bfl til að fylgjast með ferðum
konu sinnar og þjóns og fengið
það staðfest, að hann sé
kokkáll, laumar leigubflstjór-
inn út úr sér af varkárni og
fullkominni tillitssemi: „Það
be^t fyrir yður að venjast
þessu". Hvað og eiginmaður-
inn gerir og fer jafnvel að hafa
gaman af. Mér finnst hins
vegar, þegar ég sé jafn lélega
mynd og þessa, að ég hafi verið
andlega kokkálaður af þvf
fólki, sem hér er að bera á borð
andvana afkvæmi sfn, og ég
get ekki vanist þvf. Ég veit
ekki hvort það hefði ef til vill
orðið barn úr þessu, ef höfund-
arnir hefðu haldið sig við
farsakenddar samfarasen-
ur, en þegar þeir reyna svo
allt f einu upp úr
þurru að krydda verkið
með heimspekilegum þanka-
brotum, kastar fyrst tólf-
unum. Stjörnubíö hefur nú
verið endurbyggt innanveggja
og er orðið eitt af betri hús-
unum í bænum. Mestu athygli
innanstokksmuna vekur þó
kvikmynd hússins hverju
sinni, og hætt er við að aðrir
munir hússins verði dæmdir
eftir þeim myndum, sem þarna
verða sýndar. Og víst er um
það, að glæsilegt anddyri og
huggulegur sýningarsalur
munu fölna fljótt, ef margar
svona myndir fylgja f kjölfar
þessarar.
S.S.P.
A usturbœjarbíó:
idrk Frakkar tóku snemma
miklu ástfóstri við bandarfsku
„gangstermyndina", og hafa æ
sfðan varið miklum tfma og
fjármunum í stælingu hennar.
Utkoman er ærið misjöfn, að
Chabrol undanskildum, svo og
einstaka undantekning sem
þessi. Delon er mikill „áhuga
gangster" í einkalffi og er
leikur hans mjög sannfærandi,
líkt og myndin öll. S.V.
if Hver ástæðan er fyrir því að
kvikmyndahúsið tekur skýrt
fram, aðgangsbann unglinga,
(og bannar hana almennt) er
mér hulin ráðgáta. Á þessum
„særingatímum" er myndin
nánast bragðdaufur barna-
leikur og það sem manni
hnykkir einna mest við er spik-
lagið sem sest hefur utaná
Shelley Winters. S.V.
HÁSKÓLABÍÓ:
Rödd að handan
(Don’t Look Now)
★★★★ Dulræn fyrirbrigði,
miðlar og skyggnilýsingar er
ekki nýtt umtalsefni en vekur
þó ávallt nokkra forvitni leik-
mannsins. Semdæmi má nefna
hina gífurlegu aðsókn að „The
Exorcist" á þessu ári og að
„Don’t Look Now“ þar á
undan. Leikstjóri þessarar
myndar Nicolas Roeg
(Walkabout), sem er fyrrver-
andi kvikmyndatökumaður,
færir h4r í kvikmyndabúníng
smásögu Daphne du Maurier
með snilldarhandbragði. Hér
talar kvikmyndamálið —
takan og klippingin — svo
skýrt að orða er vart þörf.
Roeg leikur sér að því að tefla
saman rökhyggju og hugsæi,
jafnvel f sama manninum,
John Baxter, sem gefin er í
skyn að sé skyggn, en er ófær
um að túlka þennan hæfileika
sinn, ef til vill vegna mennt-
unar sinnar eða stöðu. Upphaf
og endir kmyndarinnar er
kaldhæðnislegur raunveru-
leiki, en þar f milli blandast
dulspeki, samband við annan
heim og vitneskja, sem hefði
getað komið í veg fyrir hin
hroðalegu endalok rökhyggju-
mannsins, ef á hefði verið
hlustað.
S.S.P.

kmk
mund
/io<in
SÆBJORN VALDIMARSSON
SIGUROUR SVERRIR PALSSON