Morgunblaðið - 01.11.1974, Síða 30

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 1. NÖVEMBER 1974
30
Minning:
Gísli Ingibergsson
rafvirkjameistari
F. 10. okt. 1920.
D. 23. okt. 1974.
Eins víst og það er, að nótt
kemur á eftir degi, er einnig það,
að dauðinn kemur í kjölfar lífsins
og „hvenær sem kallið kemur,
kaupir sig enginn frí“. Hitt er
aftur á móti okkur dauðlegum
mönnum íhugunarefni, hversu
oft dauðinn sneiðir hjá þeim, sem
bíða hans og þrá hann sem líkn-
andi engil, en heggur vægðarlaust
að þeim, sem við eigum sízt von á,
svo að þeir hníga í gras löngu
fyrir aldur fram og mitt í önn
dagsins. Oft hef ég einmitt hugsað
um þetta, en var nú enn einu
sinni minntur óþægilega á þenn-
an fallvaltleika lífsins við hið
óvænta og ótímabæra fráfall
vinar míns og jafnaldra, Gfsla
Ingibergssonar rafvirkjameist-
ara, 23. f.m. En enginn má sköp-
um renna, og þá er gott að leiðar-
lokum að geta minnzt óvenjugóðs
drengs og mikils prúðmennis.
Gísli Ingibergsson var fæddur
hér í Reykjavík 10. október 1920
og því nýorðinn 54 ára, er hann
lézt. Foreldrar hans voru hjónin
Andrea Jónsdóttir og Ingibergur
Ölafsson frá Lækjarbakka í Mýr-
dal. Var hann sjómaður um ára-
tugi, en síðast lengi húsvörður
Alþýðuhússins. Lézt hann fyrir
tæpum þremur árum í hárri elli.
Móður sina missti Gfsli kornung-
ur, en ólst upp hjá föður sínum og
síðari konu hans, Sigríði Jóns-
dóttur frá Svínafelli í Öræfum.
Voru þær konur hans náskyldar.
Stóðu þannig að Gísla bæði
vestur- og austur-skaftfellskar
ættir.
Sigrfður Jónsdóttir gekk Gfsla
og þremur eldri systkinum hans í
móðurstað. Veit ég, að hann mat
stjúpu sína mikils og elskaði og
virti ekki síður en föður sinn,
enda reyndist hún þeim systkin-
um eigi síðri móðir en sonum sín-
um tveimur, sem hún átti með
Ingibergi. Hún andaðist rúmum
mánuði á undan manni sínum eða
í október 1971.
Af framansögðu sést, að Gísli
ólst upp á barnmörgu sjómanns-
heimili, þar sem faðirinn var oft-
ast fjarri heimilinu. Varð hann
þvf fljótt að treysta á sjálfan sig
og fara að vinna ýmis störf, enda
uppalinn á þeim tímum, er heims-
kreppan setti mark sitt á líf allra
hér á landi. Á þeim árum tók
hann mikinn þátt í íþróttum, svo
sem sundi og knattspyrnu. Einnig
gerðist hann skáti og starfaði f
þeirri hreyfingu framan af ævi
sinni.
Árið 1938 lágu leiðir okkar
Gísla fyrst saman. Varð sú ástæða
til þess, að hann tók að læra raf-
magnsiðn hjá föður mínum, Jóni
Ormssyni, er ég hætti námi hjá
honum og sneri mér að öðrum
efnum. Þetta urðu vissulega mikil
og góð umskipti fyrir föður minn,
því að Gfsli reyndist hinn áhuga-
samasti og bezti nemandi og
traustur samstarfsmaður um
langa hríð. Ekki var auðhlaupið
að komast að rafvirkjanámi á
þessum árum, og fékk margur að
kenna á þeirri skammsýni, sem þá
ríkti í þeirri iðn. Fór líka svo, að
Gísli hóf ekki raunverulegt nám
fyrr en árið 1940. Lauk hann því
1944 og fékk sveinsbréf sitt á
afmælisdegi sínum það ár.
Meistararéttindi fékk hann síðan
í desember 1949, en hélt samt um
hríð áfram störfum hjá læriföður
sínum. Smám saman hóf hann svo
sjálfstæðan atvinnurekstur í iðn
sinni og stundaði hann æ síðan.
Farnaðist honum vel í því starfi
og naut bæði vinsælda viðskipta-
manna og eins þeirra, er hjá hon-
um unnu.
Segja má með sanni, að Gísli
hafi orðið arftaki föður mins, er
hann dró saman seglin og hætti að
mestu umsvifum í rafmagnsiðn-
aði og gerðist eftirlitsmaður með
raflögnum í skólum Reykjavíkur-
borgar og mörgum nýbyggingum
hennar. Vissi ég vel, að hann áleit
þeim vel borgið, sem létu Gísla
njóta þeirra verka, sem hann
hafði áður haft á hendi. Hlaut
þess vegna að fara svo, að hann
léti Gísla vinna mörg þau verk,
sem hann sá um fyrir borgarsjóð
Reykjavíkur. Varð þetta upphaf
að því, að Gísli vann mikið að
raflögnum og eftirliti þeirra fyrir
Reykjavíkurborg til hinztu stund-
ar. Samvinna milli föður míns og
Gísla hélzt þannig alla tíð og rofn-
aði aldrei alveg, meðan báðir
lifðu, enda varð af gagnkvæmt
traust og órofa vinátta.
Enda þótt leið mín lægi í aðra
átt, fylgdist ég öðrum þræði með
störfum Gísla alla tíð. Einnig varð
svo, að ég vann flest sumur eitt-
hvað við rafvirkjastörf til ársins
1945. Minnist ég frá þessum árum
margra ánægjulegra stunda með
Gísla. Á ég ljúfar minningar um
skemmtilegan vinnufélaga, er tók
með þögn og þolinmæði áhugalitl-
um aðstoðarmanni og brosti
aðeins, þegar honum þótti eitt-
hvað fara .úrskeiðis hjá honum og
hann varð að taka við og gera
betur. Naut ég þá og æ sfðan
aðstoðar hans og greiðvikni,
þegar mér lá á og föður míns naut
ekki við. Fyrir allt þetta skulu
honum nú færðar þakkir frá mér
og f jölskyldu minni.
Gísli mátti vissulega muna
tvenna tímana á sínu of stutta
æviskeiði. Hann var fæddur og
upp alinn á fátæku sjómanns-
heimili millistrfðsáranna, en vann
sig af dugnaði, trúmennsku og
ráðdeild til að verða bjargálna og
loks, að ég hygg, allvel efnum
búinn á okkar vísu. En þar stóð
hann ekki heldur einn.
Hinn 7. október 1944 gekk hann
að eiga eftirlifandi konu sina,
Áslaugu I. Ásgeirsdóttur Hraun-
dal. Var hún alin upp í Hafnar-
firði hjá Ingibjörgu Öfeigsdóttur
frá Fjalli á Skeiðum, sem reyndist
henni sem bezta móðir. Dvaldist
hún hjá þeim hjónum og var rúm-
liggjandi síðustu þrjú æviár sín.
Kom þá vel í ljós, hversu góður og
umhyggjusamur tengdasonur
GIsli var henni.
Mikið jafnræði var með þeim
Áslaugu og Gísla, enda bæði sam-
hent um að hlynna hvort að öðru
og heimili sínu þau 30 ár, sem
sambúð þeirra varaði. Fyrst stóð
heimili þeirra um 10 ár að
Hverfisgötu 99 í skjóli foreldra
Gísla, en sfðan 1954 að Langa-
gerði 2, þar sem þau reistu ein-
býlishús. Hljóta allir þeir, sem
þar fara hjá garði, að veita athygli
þeirri miklu snyrtimennsku, sem
við blasir. Og ekki er hún síðri
innanstokks. Getur vart fegurra
heimili en það, sem þau hjón
mynduðu saman, enda lék allt f
höndum þeirra beggja.
Gfsli var bæði óragur og ólatur
við að breyta til og betrumbæta
fyrri handarverk, ef honum þótti
þörf á. Gat ég þess einhvern tím-
ann við hann í gamni, að ég væri
hissa á þessu. Hann svaraði ein-
ungis með sínu góðlátlega brosi:
En þetta er líka minn lífeyrissjóð-
ur til elliáranna. Þvi miður fór
hér á annan veg um hann sjálfan.
Hitt veit ég aftur á móti, að hann
hefur ekki síður glaðzt yfir því að
búa jaf nframt konu sinni og börn-
um þann arineld, sem þau gætu
notið og yljað sér við. Og nú er
húsbóndinn skyndilega hrifinn á
braut, og eftir situr eiginkonan
með börnin þeirra þrjú. Elzt er
Ingibjörg, gift Sveinbirni Öskars-
syni viðskiptafræðingi, og eiga
þau eina dóttur, Áslaugu Ingi-
björgu. Þá er Hafdis skrifstofu-
stúlka, sem dvelst f foreldrahús-
um. Yngstur er svo einkasonur-
inn, Gísli Þór, sem er á fermingar-
aldri. öll eru börnin hin mann-
vænlegustu og bera prúðmennsku
foreldranna og heimilinu fagurt
vitni. Veit ég þau geyma öll í
þakklátum huga minningarnar
um elskulegan og umhyggju-
saman heimilisföður.
Huggunarorð mega sín ekki
mikils í þeirri sorg, sem nú ríkir
að Langagerði 2. Ég veit hins
vegar, að allir vinir heimilisins
vilja með mér gera eftirtaldar
ljóðlínur sr. Matthíasar Jochums-
sonar, er hann orti undir svipuð-
um kringumstæðum, að sínum,
um leið og Áslaugu, börnum
hennar og öðrum ástvinum er
vottuð dýpsta samúð:
Aldrei er svo bjart
yfir öðlingsmanni,
að eigi geti syrt
eins sviplega og nú;
og aldrei er svo svart
yfir sorgarranni,
að eigi geti birt
fyrir eilífa trú!
Hafðu þökk fyrir samfylgdina,
kæri vinur.
Þegar vinir hverfa af sjónar-
sviðinu, þá setur menn hljóða.
Minningarnar fylla hugann og
ýmsar spurningar vakna, sem þó
fæst aldrei svar við. Menn þykjast
skilja, þegar aldrað fólk, lotið af
önn genginnar ævi, fær loksins
hvíldina eftir langa og þjáningar-
fulla sjúkdómslegu. En þegar fólk
á bezta aldri, sem maður veit ekki
til að neitt hafi amað að, hverfur
af sjónarsviðinu svo til fyrirvara-
laust, þá gegnir öðru máli.
Þannig fór með vin okkar Gísla
Ingibergsson. Hress og kátur að
vanda að kvöldi, en horfinn sjón-
um okkar á hádegi daginn eftir.
Enginn veit sfna ævina fyrr en öll
er.
Við viljum með þessum fátæk-
legu orðum okkar þakka þeim,
sem því réð og öllu ræður, að
okkur auðnaðist að njóta vináttu
og samvistar við Gísla. Betri vin
og dagfarsprúðari mann hittir
maður ekki oft á ævinni. Nú er
skarð fyrir skildi í klúbbhópnum,
sem aldrei verður fyllt.
Okkur brestur orð til huggunar
eftirlifandi ástvinum Gfsla, en
við vitum það að minningin um
góðan og réttlátan föður, tryggan
og ástríkan eiginmann mun, er
tímar líða, verða þeim líkn með
þraut.
Gísli var fæddur í Reykjavík 10.
okt. 1920, og f Reykjavik átti hann
heima allan sinn starfsama aldur.
Konu sfna, Aslaugu gekk hann að
eiga 7. okt. 1944 og eignuðust þau
3 börn, 2 stúlkur og einn dreng.
Gfsli var rafvirki að mennt og
starfaði í þeirri grein allan sinn
starfsaldur, um langt árabil sem
umtalsverður verktaki á því sviði.
Hann lézt á Borgarsjúkrahús-
inu að morgni þess 23. þ.m.
Við sendum eftirlifandi konu
hans, börnum og öllum ættingjum
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur og biðjum góðan Guð að vera
þeim lfknsamur í sorgum þeirra.
Vinir.
Kveðja frá starfsmönnum.
Þegar skyndilega rofnaði einn
þáttur í hinum margþætta vef
lífsins, komu í hugann þessar
Ijóðlínur Einars Benediktssonar:
Af eilífðarljósi birtu ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf sem svo stutt
og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Það var létt að ræða við Glsla.
Hann átti margar skemmtilegar
minningar m.a. frá þátttöku sinni
í knattspyrnu með meistaraflokki
Vals og sundkeppnum ýmiss
konar.
Honum var það kappsmál að
skila góðu dagsverki í iðn sinni,
en fyrst og fremst hugsaði hann
um velferð konu sinnar og barn-
anna þriggja, sem hann bjó sér-
lega snoturt heimili.
Gísli Ingibergsson var það sem
mest er um vert að vera, góður
maður.
Afmælis- og
minningar-
greinar
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig
verður grein, sem birtast á í
miðvikudagsblaði, að berast f
sfðasta lagi fyrir hádegi á
mánudag og hliðstætt með
greinar aðra daga. Greinar
mega ekki vera f sendibréfs-
formi eða bundnu máli. Þær
þurfa að vera véiritaðar og
með góðu Ifnubili.
+
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda
samúð og vináttu við andlát og
útför,
JÓNS BJÖRGVINS
ELÍSSONAR
frá Galtastöðum.
Aðstandendur.
t
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
MAGNEA SNORRADÓTTIR,
Smyrlahrauni 1,
Hafnarfirði,
lézt í St. Jósepsspítala Hafnarfirði 30. október.
Magnús Pálsson, börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Móðir okkar,
GUÐRUN ÓLAFSDÓTTIR,
Bergþórugötu 1 5 A,
verður jarðsungin frá Hvalsneskirkju, laugardaginn 2. nóv. kl. 2
síðdegis.
Þórey Guðmundsdóttir,
Sigurjóna Guðmundsdóttir,
Guðrún Guðmundsdóttir.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓHANNESJÓNASSON
trésmiður,
Hjarðarhaga 44.
sem andaðist í Landakotsspitala 25. 10., verður jarðsunginn frá
Fossvogskirkju í dag, föstudaginn 1. nóvember kl. 1.30.
Anna Kristmundsdóttir,
Ingibjörg Jóhannesdóttir,
Gústaf Jóhannesson, Sólveig M. Björling
og barnabörn.
Jón Aðalsteinn Jónsson.
+
Einlægar þakkir fyrir samúð og vináttu við andlát og útför
REGÍNU ÞÓRÐARDÓTTIin
og virðingu sýnda minningu hennar.
Bjarni Bjarnason,
Edda Bjarnadóttir, Hörður Ólafsson,
Kolbrún Bjarnadóttir, Sigurður Jónsson
og barnabörn.
+
Við þökkum samúð og hluttekningu við andlát og útför
GUÐBJARGAR BJARNADÓTTUR
Suðurgötu 68 Akranesi.
Sérstakar þakkir færum við læknum og starfsfólki Sjúkrahúss Akraness
fyrir alúð og umhyggju í hennar gerð.
Oddur Hallbjörnsson og aðrir aðstandendur.
Lokað fyrir hádegi
í dag vegna jarðarfarar.
Almenna fasteignasalan.