Morgunblaðið - 21.02.1975, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 21. FEBRUAR 1975
Skoðanir
Umræður um stjórnmál
og félagsmál
s____________________________)
Gunnar Hauksson er for-
maður Félags sjálfstæðis-
manna í Laugarneshverfi.
Hann segir, að markmið fé-
lagsins sé fyrst og fremst að
hafa samband við sjálfstæðis-
fólkið í hverfinu. Hlutverk fé-
lagsins væri að vera vakandi
fyrir málefnum, sem upp
kæmu og vörðuðu hverfið og
halda um þau fundi. Félagið
vildi ná til fólksins í hverfinu,
fá fram athugasemdir þess og
freista þess síðan að hafa
Gunnar Hauksson.
áhrif á borgaryfirvöld og Al-
þingi til þess að knýja á um
framfaramál.
Gunnar sagði, að það væri
metnaður félagsstjórnarinnar
að halda uppi góðu starfi og
reyna að efla innbyrðist tengsl
hverfisbúa. Félagið yrði að vera
vakandi yfir því, sem miður
færi og beita sér fyrir úrbótum.
Hann sagði, að hverfasamtök
sjálfstæðismanna í Reykjavik
hefðu upphaflega veriðstofnuð
vegna þess að æ erfiðara hafi
verið að halda tengslum við
fólkið í borginni eftir því sem
hún hafi stækkað. Hverfasam-
tökin hefðu snúið þessari þróun
við og upp úr þeim hefðu
hverfafélögin sprottið. Fyrsta
eldraun þeirra hefði verið í
borgarstjórnarkosningunum sl.
vor og ekki væri unnt að segja
annað en það starf hafi tekist
vel.
VEGNA prentvillu, sem varð í
útgáfu núgildandi samninga
Sóknar, og valdið hefur misskiln-
„Halkíonslogn”
Látrum 17. feb.
UNDANFARIÐ hefir verið besta
veður, heldur minnt á vorveður
en þorratíð. Svona veðurblíðu til
sjós og lands í febrúar kölluðu
gamlir menn hér „Halkíonslogn“,
því fugl þessi hvað verpa á sjón-
um í febrúarmánuði, og þurfa að
hafa logn meðan hann ungar út,
ef allt á að ganga vel, og það gefur
forsjónin honum stundum eins og
nú. Annars voru Jjorraþíðurnar
aldrei taldar góðs viti.
Svartfuglinn er búinn að koma
að bjarginu, en hafði stutta við-
dvöl, þetta er í fyrsta lagi sem
hann sést við bjargið, og voru slík
gönuhlaup hans talin vita á harð-
indi.
Flensa sú sem herjar hér í ná-
grenninu, er ekki enn komin hér í
hrepp það ég veit, og heilsufar
hérgott. —Þórður.
Hverfafélögin stefndu að öfl-
ugu starfi á þessu ári og ætluðu
sér að tryggja virkt félagslíf
með fundum og skemmtunum.
Hins vegar skorti enn á, að
almenningur gerði sér nægi-
lega vel grein fyrir eðli þessara
félaga og mikilvægi þeirra. Eitt
brýrrasta verkefnið nú væri að
bæta þar úr. Því væri stundum
haldið fram, að stjórnmála-
flokkarnir væru svo lokaðir, að
fólkið hefði litla möguleika á að
komast þar inn og hafa áhrif á
gang mála. Hverfafélögin væru
markviss tilraun til þess að
opna stjórnmálastarfsemina og
gefa almenningi kost á að taka
þátt í þessu mikilvæga starfi.
Með þessum félögum hefðu
verið opnaðir nýir möguleikar,
sem fólkið yrði að hagnýta sér
með því að taka virkan þátt í
starfinu.
Þá sagði Gunnar, að stjórnin
í Laugarneshverfi ætlaði að
vinna markvisst að þessum
málefnum. Þeir myndu byrja á
fundi með umdæmafulltrúum.
Þar á eftir myndu þeir gera
sérstakt átak til þess að afla
nýrra félaga. Að því loknu
myndu þeir senda dreifibréf til
þess að kynna félagið og
hvernig nota megi það til þess
að þjóna hagsmunum fólksins.
Loks hefðu þeir í hyggju að
Ijúka þessari herferð með al-
mennum hverfafundi, þar sem
öllum íbúum hverfisins yrði
boðið að koma.
Gunnar sagði, að þegar
þessu kynningarstarfi væri lok-
ið væri ætlunin að halda uppi
reglulegu félagsstarfi með
fundum og spilakvöldum, en
allt starf byggðist á vilja og
áhuga fólksins, án þess yrði
lítið gert. Eitt félag gæti ekki
starfað, hvernig sem stjórn
þess væri, nema fólkið sjálft
tæki þátt í starfinu af lifandi
áhuga. Með virku og öflugu
starfi hverfafélaganna væri
unnt að gefa ályktunum þeirra
meiri þunga og festu hverfabú-
um til heilla.
ingi á nokkrum vinnustöðum,
þykir félaginu rétt að birta eftir-
farandi yfirlýsingu:
Að gefnu tilefni vilja undirrit-
aðir taka fram að við prentun á
samningum Starfsstúlknafélags-
ins Sóknar og Ríkisspítalanna,
Reykjavikurborgar o.fl. dags. 25.
mars 1974, hefur fallið niður í 10.
gr. 2.mgr. orðin „og læknishjálp-
ar“. Rétt er mgr. svohljóðandi:
„Fullra launa, þar með talið
vaktaálag, ókeypis lyfja, sjúkra-
húsvistar og læknishjálpar að svo
miklu leyti sem sjúkrasamlag eða
almennar tryggingar greiða ekki
slíkan kostnað.
Starfsstúlkurnar njóta þessara
réttinda sem hér segir:“
Reykjavík, 28. okt. 1974.
F.h. Reykjavíkurborgar,
Magnús Óskarsson
f.h. Fjármálaráðuneytisins
Þorsteinn Geirsson.
F.h. Starfsstúlknafélagsins Sókn-
ar
Guðmunda Helgadóttir.
Undanfarna daga hafa orðið
nokkur blaðaskrif um starfsemi
Ferðafélags Islands. Tilefni þess-
ara blaðaskrifa er m.a. félags-
fundur sem haldinn var mánu-
daginn 10. þ.m., þar sem fjallað
var um starfsemi félagsins og
skipst á skoðunum varðandi
ferðalög útlendinga á vegum F.l.
Á annað hundrað manns sóttu
fundinn og komu þar fram marg-
ar gagnlegar ábendingar, þótt
margt sem sagt var væri annars
eðlis, og skal ekki fjölyrt um það í
bili.
Rétt er að vekja athygii á þvi að
það er aðalfundur félagsins sem
er stefnumarkandi, en félags-
fundur sem þessi, rétt fyrir aðal-
fund, er fyrst og fremst til skrafs
og ráóagerða, og e.t.v. vel til þess
fallinn að ræða ráóningarsamn-
inga starfsfólks félagsins, þótt
slíkar umræður ættu helst ekki
að ná langt út fyrir stjðrnarfund-
ina. Vonandi hefur meirihluti
stjórnarinnar áttað sig á þessu
þegar til aðalfundar kemur.
1 grein i Þjóðviljanum, mið-
vikudaginn 12. þ.m., sem merkt er
hj., gætir nokkurra missagna af
fundinum. Grein þessi mun skrif-
uð af Hjalta Kristgeirssyni. 1 fyr-
irsögn greinarinnar segir að skor-
ið hafi verið úr á þessum félags-
fundi, um stefnu Ferðafélags ls-
lands. Þetta er ekki rétt, það verð-
ur gert á aðalfundinum mánudag-
inn 24. þ.m. Þá segir einnig i
greininni: „Ferðafélag lands-
manna, ekki ferðaskrifstofa
handa útlendingum." Hér er
greinarhöfundur vfsvitandi að
villa um fyrir almenningi. Ferða-
félag Islands hefur vcrið og er
ferðafélag tslendinga, — ferðafé-
lag landsmanna allra.
Það hefur aldrei, svo ég viti til,
komið til tals, og engum dottið i
hug aó breyta Ferðafélagi Islands
í ferðaskrifstofu fyrir útlendirtga.
Þá segir í greininni orðrétt:
„Hóparnir hafa aðallega komió i
gegnum franska ferðaskrifstofu,
en i ljós hefur komið að það fyrir-
tæki stendur ekki alltof traustum
fótum f járhagslega.“
Þessi ferðaskrifstofa sem
greinarhöfundur talar um, —
NOUVELLES FORNTIERES, —
er ferðaklúbbur eða ferðafélag,
sem sækir viðskiptavini sína í raó-
ir menntamanna og háskólaborg-
ara og er með skrifstofur sínar i
háskólahverfi í París. Félagíð
starfar að þvi er varðar ferðalög
til Islands í samvinnu við Loft-
leiðir í Paris. Það hefur gefið út
litprentaða bæklinga um Island
og kynnt land og þjóð svo að til
fyrirmyndar er, og á félagið þakk-
ir okkar skilið fyrir þá landkynn-
ingu. Ferðafólkið hefur borió Is-
landi og lslendingum góða sögu
og rómað fyrirgreiðslu Ferða-
félags Islands. Það sýnir m.a.
aukningin sem orðið hefur á
ferðalögum þessa fólks hingað, og
færði Ferðafélagi Islands eina og
hálfa milljón í nettó tekjur á s.l.
ári. Þetta franska ferðafólk er
hvergi til trafala, það ferðast
mest fótgangandi uppi á öræfum
Ferðafélag
íslands er
íslendinga
meó fararstjórum frá F.I. Nú
hefur komíð fram ósk um fyrir-
greiðslu fyrir 18 hópa í sumar,
eða nokkur hundruð manns, sem
þýðir tvær til tvær og hálf millj.
króna nettó tekjur fyrir Ferða-
félag Islands, en u.þ.b. þrjátfu
milljónir króna sem gjaldeyrir
fyrir þjóðarbúió. Hér er litlu til
kostað þótt þetta ágæta fólk fái að
ganga um vikursanda tslands part
úr sumri. Spor þess í sandinn
mást út á nokkrum dögum, en
eftir verður dýrmætur gjaldeyrir.
Og þótt það fari eitthvað upp á
jökla, geta JÖKLARAR huggaó
sig við það að þar bráðna spor
þess, eða hyljast nýsnævi fljót-
lega.
Hvaðan kemur svo greinar-
höfundi sú vitneskja að hann geti
fullyrt að félagið standi ekki
traustum fótum o.s. frv.? Hefur
hann endurskoðað reikninga
félagsins, eða hleypur hann eftir
ómaklegu gaspri þeirra sem ættu
fyrst og fremst að vera þakklátir
framkvæmdastjóra F.I., Einari Þ.
Guðjohnsen, fyrir skynsamlega
fjármálastjórn og fyrirmyndar
rekstur á Ferðafélagi lslands,
þrátt fyrir alla úrtölumennina
sem hann á við að etja.
Hvað segja svo lög félagsins um
þessi atriði. 1 3. gr. félagslaganna
segir: Tilgangi sínum leitast
félagið fyrst um sinn við að ná
með þeirri starfsemi, sem hér
segir 2) Að koma á og efla vin-
samlegt samstarf við erlend
ferðafélög, sem starfa á svipuðum
grundvelli og Ferðafélag tslands.
Félagið vill styðja að þvi að
kynna landið erlendis og greiða
fyrir móttöku ferðamanna með
þvf að koma upp gistiskálum og
yfirleitt láta slík mál til sfn taka,
eftir þvf sem henta þykir og atvik
leyfa á hverjum tfma.
Innan þessa ramma hefur fram-
kvæmdastjórinn algjörlega starf-
að með vitund stjórnarinnar
hverju sinni, eins og vera ber.
Hvað segja lög um ferðamál? I
fyrsta kafla um almennar ferða-
skrifstofur segir i fyrstu grein:
Ferðaskrifstofa merkir í lögum
þessum fyrirtæki, sem tekur að
sér að veita I atvinnuskyni, að
einhverju eða öllu leyti, eftir-
greinda þjónustu fyrir almenn-
ing: a. Upplýsingar, í einhverri
mynd, um innlend eða erlend
ferðamál. b. Hvers konar farmiða-
sölu með skipum, bifreiðum, flug-
vélum eða járnbrautum. c. Útveg-
un herbergja eða húsnæðis til
gistingar, langan eða skamman
tima. d. Skipulagning hópferóa,
innanlands eða erlendis, og mót-
töku erlendra ferðamanna. Sam-
göngumálaráðuneytið sker úr, ef
ágreiningur verður um, hvort
starfsemi telst falla undir a-d lió
hér að framan, svo og um það,
hvort hún teljist ferðaskrifstofa i
skilningi laga þessara.
I 8. grein þessa fyrsta kafla
laganna segir svo: Akvæði þessa
kafla ná hvorki til Ferðaskrif-
stofu rikisins né til viðurkenndra
ferðafélaga, eða eigenda sam-
göngutækja, að því er tekur til
sölu á farseðlum í eigin ferðir eða
með eigin samgöngutækjum, né
heldur hópferða, sem slíkir aðilar
þannig skipuleggja, enda þótt
næturgisting fylgi. Það er því.
alveg ljóst að Ferðafélag Islands
starfar innan þess ramma sem lög
um ferðamál setja, án þess að það
þurfi að teljast ferðaskrifstofa.
1 fyrrnefndri Þjóðviljagrein
segir hj orórétt: „Frávísunartil-
laga Einars Guðjohnsen var felld
en tillaga Sigurðar aó því búnu
samþykkt samhljóða." Hvernig
var nú þetta? Einar Þ. Guðjohn-
sen bar ekki fram frávísunartil-
lögu heldur breytingartillögu við
framkomna tillögu Sigurðar o.fl.,
þar sem skrúðmælgi tillögu-
manna var sleppt, en kjarni máls-
ins borinn fram í fáum orðum.
Tillaga Einars var svona.
„Fundurinn ályktar aó vísa
ákvörðunum um útlenda hópa á
vegum félagsins til aðalfundar og
stjórnarinnar." Þessi breyting var
felld, en þó efnislega samþykkt í
tillögu Siguróar svohljóðandi:
„Almennur félagsfundur í F.I.,
haldinn i Lindarbæ hinn 10.
febrúar 1975, ályktar að hópferðir
útlendinga á vegum félagsins
verði aó vera innan tiltölulega
þröngra marka og beinir þvi til
aðalfundar og stjórnar féiags-
ins, að slik mörk verði sett. Jafn-
framt telur fundurinn óhjá-
kvæmilegt, að allir samningar um
slíkar ferðir séu það tryggilega
gerðir, að félagið verði ávallt
skaðlaust af þessari starfsemi."
Samþykkt með 39 atkvæðum en
70 sátu hjá.
Að svo búnu mælist ég til þess
að við öll sem störfum í félaginu,
sem óbreyttir liðsmenn, við
sem vinnum sjálfboðastörfin í
ferðunum, vor og haust við ýmsar
framkvæmdir félagsins, við sem
erum burðarás félagsins, fjöl-
sækjum aðalfundinn og stöndum
þétt við hlið framkvæmdastjórans
Einars Þ. Guðjohnsen í baráttu
hans fyrir áframhaldandi upp-
byggingu félagsins og þróttmiklu
starfi. Það er enginn skaði skeður
þótt við komum 1—2 vinsælum
félagsmönnum inn í 12 manna
stjórn félagsins, — mönnum sem
eru í takt við tímann og standa í
önn dagsins fyrir félagið. Hitt-
umst öll á aðalfundinum.
Með félagskveðju.
Jón I. Bjarnason.
Prentvilla í
Sóknarsamningum