Morgunblaðið - 25.02.1975, Side 23

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. FEBRUAR 1975
23
t RICHARD TÓMASSON, Eskihlið 7, lést i Landspítalanum sunnudaginn 23. þ.m. Systkini hins látna.

t Móðir okkar, KRISTÍN SIGUROARDÓTTIR, Langholtsvegi 187, andaðist á Borgarspitalanum 22. febrúar 1 975. Málfríður Magnúsdóttir, Sigríður Magnúsdóttir, Áslaug Magnúsdóttir.

t Sonur minn og bróðir okkar, ÞORSTEINN ASMUNDSSON, Gunnarssundi 1, Hafnarfirði, andaðist 21. þ.m. Markrún Felixdóttir og systkini hins látna.

t Maðurinn minn, GUNN LAUGURGUÐJÓNSSON, útgerðarmaður frá Siglufirði, verður jarðsettur miðvíkudaginn 26. þ.m. kl. 13.30frá Dómkirkjunni. Hólmfríður Sigurjónsdóttir.

t Faðir minn, INGVAR GÍSLASON, vistmaðurá Hrafnistu, andaðist 21. febrúará Borgarsjúkrahúsinu. Fyrir hönd vandamanna, Sigurjón Ingvarsson.

t EIRÍKUR SIGURÐSSON vélstjóri, Hjallabraut 13, Hafnarfirði, lézt um borð í m/s Dísafelli aðfararnótt föstudagsins 21. febrúar. Guðný Valtýsdóttir og börn, Þóra Eiriksdóttir, Sigurður Sigfinnsson.

t ÞÓRA KRISTÍN MARGRÉT HELGADÓTTIR, Suðurgötu 38. Bjarnabæ, Hafnarfirði, andaðist i Landspítalanum 22. febrúar. Fyrir hönd systkina, Matthias Helgason.

t Útför bróður okkar, ÞÓRÐAR BENEDIKTSSONAR, fer fram frá Dómkirkjunni, fimmtudaginn 2 7. febrúar kl. 10.30. Finnur Benediktsson, Ólafur Benediktsson.

t Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og jarðarför, KRISTÍNAR M. GUÐMUNDSDÓTTUR, Vesturbergi 8. Reykjavík. Kristján B. Magnússon, börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
Jóhanna Pálsdóttir
Minningarorð
Jóhanna Pálsdóttir var fædd aö
Hjallakoti á Álftanesi 15.3. 1895.
Faöir hennar var Páll Stefáns-
son, f. 26.6. 1864, d. 10.8. 1935.
Páll stundaöi sjómennsku á Álfta-
nesi og víðar, vann að hafnargerð
Reykjavíkur og við pakkhússtörf
og fisksölu um árabil, vel látinn
heiursmaður, faðir hans var
Stefán Ásgrímsson, f. s.s. 1808,
bjó lengst af á Álftanesi, d. 28.10.
1890. Sonur Asgríms Stefánsson-
ar bónda að Króki i Arnarbæli í
Ölfusi.f. 1768, d. 14.3. 1851.
Móðir Jóhönnu var Ólöf Jóns-
dóttir, f. 25.6. 1873, Tjarnarkoti,
Álftanesi, dóttir Jóns Eiríksson-
ar, f. 16.1. 1838 í Hjallasókn. Jón
drukknar ásamt 8 sjómönnum við
kræklingstekju i Hvalfirði 5.5.
1875.
Páll og Ólöf eignast þessi börn:
Þjóðbjörg Pálsdóttir f. 28.12.
1890, Jóhanna Pálsdóttir f. 15.3.
1895, d. 15.2. 1975, Guðný Páls-
dóttir f. 16.7. 1897, d. 19.10. 1963,
Guðmundur Pálsson f. 28.9. 1900,
Ingveldur Pálsdóttir f. 4.8. 1904,
Guðbjörg Pálsdóttir f. 22.2. 1907,
Gestur Pálsson f. 5.11. 1911,
Júlíus Sigvaldason f. 31.7. 1911,
son Þjóðbjörgu ólu þau einnig
upp.
Jóhanna giftist 31.12. 1921
Antoni Eyvindssyni, f. 26.3. 1893,
brunaverði í Reykjavík.
Börn þeirra eru:
Benedikt f. 12.2. 1922 kv. Fríðu
Gísladóttur, Asta f. 21.11. 1925 g.
Otto Malmberg, María f. 2.10.
1927, d. 27.2. 1957, g. Kristjóni
Jónssyni, d. 1.7. 1961.
Langri starfsævi er lokið.
Hönd og hugur mikillar konu
hafa fengið hvíld. Ár gleði og ár
sorga, er saga hennar. En reisn,
fegurð ásamt góðvild og hlýju
þessarar merku konu gleymist
engum sem henni kynntist. Eng-
an skugga ber á minningu henn-
ar, henni á ég ótal margt að
þakka, hún veitti mér oft gleði og
hvatningu þegar á þurfti að halda
hún setti ljós sitt aldrei undir
mæliker. Þannig lifir hún í minn-
ingu ótal margra. Nú er hún
kvödd með þakklæti fyrir það
hvernig hún lifði lífi sínu.
Æskuárin liðu við kröpp kjör.
Börn þurrabúðarmannsins Páls
Stefánssonar í Hjallakoti á Alfta-
nesi urðu 7. Hann og kona hans
Ölöf Jónsdóttir lögðu hart að sér,
en lifsbaráttan var erfið, svo erfið
að ótrúlegt er til þess að hugsa.
Faðir minn, bróðir Jóhönnu,
hefur sagt mér að þau hafi ekki
soltið, en magafylii fengu þau
kannski ekki dögum saman, en
ástriki skorti börnin ekki, um-
hyggja foreldranna var þrotlaus.
Langar stundir var Páll frá heim-
ili sínu við róðra og vinnu-
mennsku og þá hvíldu uppeldis-
störfin á Ólöfu og það sögðu syst-
kinin oft, að mestu gleðistundir
bernskunnar voru þegar Páll kom
heim eftir langa útiveru. Þá varð
hreysið að konungshöll. Systkina-
hópurinn var óvenju samlyndur
strax í æsku og mér er til efs, að
meiri samheldni systkina, þetta
margra, eigi sér mörg fordæmi.
Ólöf og Páll taka sig upp og flytja
til Reykjavíkur 1913 til þess að
eiga þess kost að veita börnum
sínum betri aðhlynningu i hús-
næði, fæði og uppeldi.
Árið 1921 giftist Jóhanna eftir-
lifandi manni sínum Antoni Ey-
vindssyni, miklum öðlingsmanni,
sem allir eldri Reykvikingar
þekkja vegna starfs hans í
slökkviliði Reykjavíkur. Þau hjón
voru mjög samhent og samstillt i
hverju sem þau tóku fyrir hend-
ur. Heimili Jóhönnu bar þess
merki að þar var ekki höndum til
kastað, enda einstaklega hlýlegt
og fullt anda gestrisni og góðvild-
ar. Jóhanna og Anton eignuðust 3
börn mannvænleg, sem verða for-
eldrum sínum til mikillar gleði.
Eiginmaður, börn og allt, sem þau
varðar, situr í fyrirrúmi, hagur
þeirra er æ borinn fyrir brjósti,
þó var ávallt timi til þess aó taka
þátt í gleði allra, veita huggun,
jafnvel tiltal þegar þess þurfti
við, ekkert var henni óviðkom-
andi, sem til heilla horfði fyrir
systkinahóp sinn, ekki vegna for-
vitni né yfirgangs, það átti hún
ekki til, en ef hana grunaði að
hún gæti orðið að liði þá var það
umsvifalaust gert. Meðan ég rita
þetta og hugsa til lífs Jóhönnu þá
minnist ég hlýju hennar og það er
ljúfsár tregi sem ég finn til. Það
voru alltaf gleói- og eftirvænt-
ingarstundir þegar Jóhönnu og
Antons var von, því milli heimila
foreldra minna og þeirra var ein-
læg vinátta. Þetta voru alltaf
gleðistundir og forvitin eyru lítils
drengs drukku í sig umræður þær
sem fram fóru. Gjafmildi
Jóhönnu var einstök, þar vissi
hægri höndin ekki hvað sú vinstri
gjörði. Það er erfitt fyrir ungt
fólk að skilja í dag, að fyrir aðeins
40 árum var það stórt áhyggjuefni
fyrir ungan dreng í stórri fjöl-
skyldu hvort hægt yrði að eignast
nýja skó fyrir jólin. Nýir skór, það
var að eignast hálfan heiminn.
Svo var Jóhönnu fyrir að þakka,
að draumurinn um skóna rættist í
mörg ár. Ég átti afmæli í desem-
ber og fékk þá ávallt nýja skó frá
henni. Hlýja og ylur þessarar
minningar gleymist aldrei.
Jóhanna og móðir mín voru mikl-
ar og einlægar vinkonur, áttu
traust samband sin á milli og báru
saman ráð sin þegar ástæða var
til. Sameiginlegri ákvörðun
þeirra um framgang mála hefði
engum komið til hugar að standa i
vegi fyrir. Þaó sýnir best traust
mitt og virðingu fyrir henni og
dómgreind hennar, að allt fram á
allra síðustu ár leitaði ég ráða
hennar um mál til þess að heyra
álit hennar áður en lokaákvörðun
var tekin.
Það var gaman að fara með
Jóhönnu, Anton og föður minum
þegar daginn fór að lengja og
rauðmaginn að veiðast, suður á
Álftanes, rauðmagi annarstaðar
að var helst ekki ætur. Að heyra
Jóhönnu og Guðmund rifja upp
sögur frá æskuárunum á nesinu,
með glettnum og hlýlegum inn-
skotum Antons var ógleymanlegt.
Svo þegar Jóhanna er liðlega 60
ára, börnin uppkomin og notaleg-
ir, rólegir dagar framundan.
barnabörnin að byrja að vaxa úr
grasi. Allir keppast við að bera
þau hjónin á höndum sér. Þá
dregur dimmt ský fyrir sólu,
Maria dóttir þeirra Antons deyr
Framhald á bls. 31
S. Helgason hf. STEINiÐJA
flnhoiii 4 Slmar 14677 og 14254
Qtfaraskreytingar
blómouol i
Gtóóurhúsið v/Sigtún simi 36770
t
Faðir minn,
ÓLAFUR S. DAGFINNSSON,
andaðist mánudaginn 24. fe-brúar. Fyrir hönd vandamanna.
Valdimar Ólafsson.
t
Eiginmaður minn,
ÞORSTEINN ÞORSTEINSSON,
Hofsvallagötu 16,
lést i Borgarspitalanum að kvöldi 21. febrúar.
Ásdís Eyjólfsdóttir.
t
Eiginmaður minn, faðir okkar og sonur,
GEIR GUÐLAUGUR JÓNSSON,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju, miðvikudaginn 26. febrúar kl. 3
eh.
Þeim, sem vildu minnast hins látna er vmsamlega bent á að láta
Sjálfsbjörg njóta þess.
Signý Þ. Óskarsdóttir, Sigriður Geirsdóttir,
Maria Geirsdóttir, Þorkell Geirsson,
Maria Árnadóttir.
t
Unnusti minn, sonur okkar og bróðir,
GUÐMUNDUR GEIR YNGVASON
Engjaveg 27, ísafirði,
verður jarðsunginn frá ísafjarðarkirkju þriðjudaginn 25. febrúar kl. 2.
Þeim sem vildu minnast hins látna er bent á liknarstofnanir.
Sólveig Friðbjarnardóttir,
Sigrun Einarsdóttir, Yngvi Guðmundsson.
Auður Yngvadóttir, Einar Ágúst Yngvason,
Þuriður Yngvadóttir.