Morgunblaðið - 11.05.1975, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 11. MAl 1975
Piltur og stúlka
Eftir Jón Thoroddsen
Reykjavík, aö þau Sigríður væru þegar
trúlofuð, þó lítið ætti á aó bera. Möller
hafði aldrei enn þá vikið orði að því við
Sigriði sjálfa, sem til ásta lyti, enda hafði
hann ekki fengið færi á því að tala eins-
lega við hana. Þegar hann kom þar í
húsið, var hann jafnan glaðlegur í vió-
móti og ræðinn við þær stallsystur. Hann
sá þaö, að lundarfari Sigríðar var svo
varió, að glens átti ekki við hana, og því
forðaóist hann jafnan allt þess háttar;
sjaldan hældi hann Sigríði mikið upp í
eyrun, en þegar hann gat hennar viö
aðra út í frá, talaði hann fremur hlýlega
um hana, einkum er hann ræddi við þá,
sem hann hugði að mundu flytja henni
þaó aftur. Ekki gaf hann henni stórvægis
gjafir, sem margir hylla að sér konur
með, en stundum vék hann henni hinu og
þessu smávegis, sem lítið var í varið; en
Því miður, kunningi, enga putta-farþega!
hvernig sem á því stóð, hittist jafnan svo
á, að það var það, sem Sigríði í þann
svipinn vanhagaði mest um.
Af þessu kom það, að Sigríði var frem-
ur þelgott við kaupmann Möller, og var
það að líkindum, því á ókenndum stað,
þar sem menn ekki eiga frændur eða
vini, fá menn jafnan góðan þokka á þeim,
er verða til þess heldur að víkja að manni
góðu en illu. Nú þótt Sigríði væri hlýlegt
við Möller af þessum orsökum, sem nú
höfum vér talið, þá er hitt þó víst, að ekki
hafði Sigríður enn hneigt ástarhug til
Möllers eða nokkurs manns þar syðra.
Sigríður var kona stöðuglynd; en svo er
varið um þær konur, er svo eru skapi
farnar, að hjarta þeirra snýst sjaldan
fjótt til ásta, ef þær einhvern tíma hafa
lagt hreinan og einlægan huga til ein-
hvers manns, sem þær hljóta á bak að sjá.
Það var einhvern tíma skömmu fyrir
jól, að Ormur bróðir Sigriðar kom sem
oftar inn til Reykjavíkur að finna systur
sína og var þar í Víkinni fram eftir
deginum, og varð það kunnugt þar í
bænum, að piltar væru þar. Ormur ætlaði
með skólabátnum yfir um aftur um
Kvennagullið
Þegaf nú ríku bræðurnir voru búnir að
borða einhver fyrn af kræsingum, vildu
þeir leggja af stað aftur, og yngsti bróðir-
inn stóð aftan á vagninum og var þjónn
þeirra, og svo óku þeir enn langa leið,
uns þeir komu aftur að gistihúsi nokkru.
Þar fóru eldri bræðurnir inn, en sá
yngsti, sem enga peninga átti, varð að
hafast vió úti í húsagarðinum. „Gættu nú
vel að vagninum og öllum farangrinum“,
sögðu þeir, „og ef einhver spyr þig hjá
hverjum þú vinnir, þá segðu að það séu
konungssynir."
En nú fór eins og í fyrra skiptið, að
meðan piltur stóð úti í húsagarðinum og
beið bræðra sinna, kom konan gestgjaf-
ans út í gluggann og sá hann, og hún varð
nú ekki minna hrifin af honum en sú
fyrri og gat aldrei horft nógu lengi á
hann. Þá kom maður hennar þjótandi
gegnum herbergið með eitthvað, sem
konungssynirnir svonefndu höfðu beðið
um.
„Stattu ekki þarna og gláptu eins og
naut á nývirki“, sagói gestgjafinn,
„komdu þér heldur út í eldhúsið og sjáðu
um aó fiskurinn verði borinn fyrir þá

vitíi
VIORödM
KAFFINU
Jú, þaó gekk ágætlega. —
Það gerist svo sem ekk-
ert þegar kennarinn læt-
ur mann sitja eftir.
Satt að segja gat hann
aldrei litið á klefann sem
sitt heimili.
Gætuð þér lýst skipinu
fyrir mér?
Blessaður hættu þessu og
komdu þér að verki.
Skrifaðu reseptið — eins
S?G/J\úND
K

LTkiö ö grasfletinum
Eftir Maríu Lang
Þýðandi Jóhanna Kristjónsdóttir
53
— Já.
— 11 v lar klukkan'.'
— l'm hálf níu, þart \ar aO
irría (lininil «« cr liafrti íari<> í
K<»iiKufcr<> nirtur i ha-inil <>>■ þa<>
\ar á h<‘inil<‘i<>imií, s<‘m <•>; raksl á
hann.
— Ojí h\ a<> vildi hann?
— Þa<> b>st ór \i<> þú halir
þi'Kar fciiKÍú a<> \ila hjá Már>>il.
Ilaiin var lia‘<>i yfirla‘lislc>>ur <i|>
hrukafullur <>>; þ<‘Kar cr saK<>i
lioimni lir<‘inskiliiisl<'na a<> fara
tíl amlskulans, say><>i hann <>kii-
andi. a<> hann skyldi fá niij> til a<>
lircyla uni lón. Ok s\<> slaóha-fói
liann a<> hann \aari ni<‘<> brúf í
vasanuni frá Aj>n<‘lu «>> a<> hann
\a*ri \iss vini ai> ór niyndí <-kki
kaua niif; uni a<> IVIronfrukcn-
arnar oóa aórir Sk«í;arbúar
ka-niusl í þau.
— Talaói hann si-ni sa>;l uni
nukkur bróf? I f lcirlólu'.’
— .1 á. þaó nian cj> j>r<>inilcj>a.
Ilann lillók aó þaó va-ru fjój>ur
lircf.
Kr vissi aó <;hristcr var aó vclla
\<>nj>uni yfir uróuni Oliviu þcsar
hún hal'ói talaó um MIKIIA /LI.A
0<» miAKUUA BRKFIV <>«
<‘B hafói lika undrasl þau oró
hcnnar. Aflur \ar<> þynn <>>> síóan
spurói < hrislcr «>> \«tlaói l'yrir
hlutli-kniiigu i rudd lians.
— A illu scnja okkur, Incrl cfni
brófanna niun hal'a vcrió?
\\ ilhclni Holl kinkaói ha‘>?I
kolli.
\an<lra‘óalc>;l «>• dapurlcgl
aunnaráó hans hvfldi á mór i
nokkrar sckúndur «>; niór l'annsl
s<‘in liann >>ráiba-ói mi>> aó fara.
Fn ó>> hrcióraói bclur uni nii>> i
Núfanuni «« hu»saói þ\crlc>;a inoó
nicr aó fyrsl allir nutuóu hciniili
okkar s<‘ni samkonuistaó . . . cóa
skriflastól skyldi ój> a<> niinnslu
kosli njóla þcirrar >>lcói aó fá aó
s\ala l'«r\ ilni minni.
Fhrislor vcilli honuni smáaó-
sloó til aó koniast al' staó.
— F« Rcri ráó lyrir þaó standi í
sambandi \i<> þá alburói s<-m
Kcróusl fyrir þromur árum <>>>
uróu þcss valdandi a<> þú raksl
'fumnii af hcimilinu. Fr þaó ckki
rctt?
— Jú. aó \ísu . . . Fn ó>> vcró aó
fara lonj>ra al'tur í tiniann ...«>>
b\ rja mcó þ\ í aó rcyna aó úlsky ra
afsloóu mfna IiI barnanna minna
IvcKKja. FK k<‘I cÍKÍnlcKa <‘kki
skýrl þaó fyrir sjálfuni mcr, s\«
aó vióhlílandi sc, hvcrs \ckiki
mcr þútli \a'iina um «n\IjuiiKÍnn
hann T«mm> cn AkiicIu, scm cr
þó mili oÍKÍó afkva-mi. Fn slúlk-
an var alllal' s\<> þcKjandalcK «K
hjára-nulcK «k l<*il bcinlínis út
fyrir aó hcnni slafaói sIuóuk
hra'ósla af mcr «k þaó l'ór i lauK-
arnar á múr «k þaó s\« mj<>K aó ck
\ar<> cnn hranalcKri <>k kuidalcKri
í \iómóli \i<> liana. AflcióiiiK-
arnar uróu nállúrlcKa þa-r. a<>
T«mm\ hallaói scr aó nicr, cn
A>>ncla «k móóir hoiinar v«ru
cins «k samlukur. «k ór <Ii-<*k sall
aó s<>Kja í cl'a aó sanibandió liali
vcrió þcim holll. Þcssi ofsafciiKna
ást Mai'KÍIar á stúlkunni «k yl'ir-
kcyró umhyKKja hal'ói þau áhrif á
stclpuna aó hún \ar<> cnn ósjálf-
sla-óari «k bundnari cn dla.
A t‘Kna þcss hvc Mai'KÍI cr \cik-
by'RRÓ «k hcilsula-p þurl'li hún
sliióUKt á hjálp aó lialda á hcim-
ilinu «k þar \ar<> Akncta aó lcRKja
silt l'ram. ÞcRar \i<> flultumsl
hiiiRaó hcim aó SkÓKum <>k hún
lia-lli i skólalium — þar scm
hcnni hcfói rciiríó a- vcrr mcó
hvcrju árinu scm lció — missti
hún nánasl «11 IciiksI \i<> jafn-
aldra sína. Fr hcf ckki skilió þaó
fyrr cn síóar. hwrnÍR Incrsu
slamil þdta var «k cinnÍR hcf cr
skilió a<> þaó átli sinn þáll í þ\ i,
hvaó Tomnn náói miklu valdi
yfir hcniii. Ilann \ar cini niaóur-
inn á likum aldrí «r hann vai' svo
útsjónarsaniur «r slóltURur aó
liann frictldi hana um niai'Rt «r
mikió án þcss \i<> AlaiRÍt \issum
þaó. Þaó cr cnKÍnn \afi á þ\ í. aó
þaó var liann scm kcnndi hcnni
aó IjÚRa aó okkur blyRÓunarlaust
«K t'K drt‘K ckki í cfa a<> hann hafi
Kcfió hcnni ilarlcKar lýsiiiRar á
kvcnnafari sínu. Fn þctla vissum
\ ió ckkcrl um — þá.
Fyrir þrcinur árimi. þcRar
Tonini) \ar tutlURU «k cins árs <>r
AKncla sautján ára, \ar ástandió
licima uróió KcrsamlcRa óþolandi.
ARiida dáóisl a- nicira <>r Ricini-
IfRar aó Tommy þrált l'yrir atiR-
Ijösa Kalla lians. AlarRil var
koniin á þaö sIír aö hún ha-lli scr
\arla úl l'yrir hússins d\r; þaö
\«ru alllaf cinlncrjar nýjar «k
nýjar slúöur- <ir hncykslissóKur
af Tommy, scm hcnni \<>ru saRÖar
<>K <‘K var sjálfur a<> missa þolin-
nncöina mcö honum. Fn þaö s<‘in
Koröist k«m okkur þó alRcrlcKa í
opna skjötdu.
Því niiöur var þaö AlaiRÍI scm
\ar<> aö þola þaö. l'm k\öldi<> —
þaö var síöasta daR júlímánaöar.
K<‘kk hún af tilvíljun niöur í litla
Karöhúsiö scm hcíur slaöiö á lóö-
inni frá þ\ i aö forcldrar mínir
bjuRRU hcr. Kr licld hún lial'i
verió aö lcila aö cinlncrju Rarö-
vcrkl'a'i'i. Ilún opnaöi dyruur —
scm aldrci hcfur \ori<> IucrI aö
la-sa . .. <>k s\o fcll hún i oiirvíI.
Þaö scm \ít> hcnni blasli \oru
ncfnilcRa ákal'lcRa náin miik
Tomniys «r lians cÍRÍn systur.
ÞreUándi kal li.
,Fr hcld aö á þcssari slundu
niyntli nii'r lara oins «r MaiRÍI
iloll — sdii sc aö lalla í oiiRiit.