Morgunblaðið - 06.08.1975, Blaðsíða 29

Velvakandi svarar I sjma 10-100
kl. 14— 15,‘frá’ mánudegi til föstu-
dags.
0 Eigum við
að gleyma
þjóðsöngnum?
íþróttavöllurinn í Laugardal var
þéttskipaður eftirvæntingarfull-
um áhorfendum, líklega um tíu
þúsund að tölu, miðvikudags-
kvöldið 30. júlí. Kl. 20.00 átti ís-
lenzka landsliðið að keppa við
knattspyrnukappa frá Sovétrikj-
unum, úrvalslið að sögn sérfræð-
inga. Stundarfjórðung fyrir átta
var ég mættur á vellinum. Aldrei
þessu vant heyrðist engin hljóm-
sveit leika fjörug lög, en í gegnum
hátalakerfi vallarins mátti ó-
greinilega heyra einhverja ömur-
lega tónlist úr glymskratta, sem
ekki virtist i of góðu lagi. — Hin
stóra stund var að renna upp.
Fimm mínútum fyrir leiktima
hlupu landsliðin inn á völlinn og
var þeim fagnað með lófataki.
Fyrst var svo leikinn þjóðsöngur
Sovétríkjanna. Allir, sem setið
höfðu vissu hvað til stóð, og risu á
fætur. Nú var komið að íslenzka
þjóðsöngnum, sem eins og flestir
vita var fyrst fluttur fyrir rúmri
öld. Fyrst hljómuðu hinir hátíð-
legu tónar, en síðan kom einhver
ógreinileg tónaruna, enbráttlvarð
að hætta að leika þjóðsönginn og
rödd i hátalara tilkynnti, að plat-
an með þjóðföngnum væri ónýt.
— Ég.fann greinilega, að það sló
óhug á alla áhorfendur og áheyr-
endur. Hvað var að gerast?
Reyndist ekki timi til að hlýða á
þjóðsönginn í eitt einasta skipti,
áður en landsleikurinn hófst?
Hvers vegna hafði einhver gefið
plötunni slíkt asnaspark, að hún
var ónýt? — Nokkrir unglingar
klöppuðu fyrir mistökunum og
hrópuðu „áfram ísland“. En von-
andi heyra Sovétmenn aldrei aft-
ur þessa stuttu útgáfu af islenzka
þjóðsöngnum. — Á þessari
stundu varð ég sannfærður um,
að við höfðum tapað landsleikn-
um gegn Sovétmönnum. Við höf
um alls ekki ráð á að gleyma
„Guði vors lands“, hvorki á sviði
íþrótta né öðrum. Ekki gat ég séð,
að íþróttafréttariturum fyndist
þetta aðfinnsluvert. Ef slíkt atvik
hafði hent á erlendri grund, þá
hefðu landar varla þagað yfir
hneykslinu.
Svona atvik kemur vonandi
ekki aftur fyrir á íþróttavellinum.
Auðsjáanlega hefur hækkandi að-
gangseyrir ekki runnið til dýrrar
lúðrasveitar í þetta sinn. — Og
fyrst ég fór á annað borð að skrifa
um þjóðsönginn, get ég ekki látið
hjá líða að segja, að ég saknaði
þess að heyra ekki Dómkirkjukór-
inn i Reykjavík syngja þennan
hátlðasöng 17. júní sl. Hver réði
Því? Ólafur F. Hjartar.“
hugm.vndina eins og ég sá hana.
Og það reyndist rétt vera. Inn
blástur minn hlýtur að hafa
smitað hana, þvf að ósjáifrátt
studdi hún hægri olnboga á lága
súiu við hliðina á sér og sneri
andlitfnu upp eins og hún horfði
heiliuð inn í leik sólargeisianna.
En það var engu Hkara en inn-
biásturinn kæmist ekki til skiia.
Höndin neitaði að hlýða mér, það
var eins og aliur kraftur væri úr
mér soginn. Ég kastaði hverri
örkinni af annarri frá mér. Ég
reyndi að festa á pappírinn
geðhrifin sem ég sá I myndinni.
Ég hafði fyrir löngu hætt að horfa
á Mariettu Shaw og sat niður-
sokkinn f verk mitt án þess að
mér miðaði nokkurn skapaðan
hlut. Það var ekki fyrr en hönd
strauk I gegnum hár mér að ég
uppgötvaði að hún hafði komið til
mfn.
— Þér og ég verðum að gera
þessa mynd að meistaraverki,
sagði hún kyrrlátlega. Næstum
eins og f leiðslu reis ég á fætur og
lagði hendurnar utan um hana og
hún tók um háisinn á mér og
þrýsti sér að mér. Ég fór að
skjálfa — rétt eins og ég geri nú
við tilhugsunina. Og það sem eftir
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 6. ÁGÚST 1975
29
0 Hvenær
litasjónvarp?
„Sjónvarpssjúklingur" skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Þannig er mál með vexti, að ég
hef mikla ánægju af að horfa á
sjónvarp. Enda þótt dagskrá ís-
lenzka sjónvarpsins sé oft svo
bágborin, að varla taki þvf að
horfa á annað en fréttirnar, þá
verð ég að viðurkenna, að ég er
því feginn, að það skuli nú hefja
útsendingar á ný eftir sumarleyf-
ið.
Ég veit ekki, hvort menn gera
sér almennt grein fyrir því, hve
þeir eru margir í þessu ágæta
þjóðfélagi, sem að mjög verulegu
leyti setja traust sitt á sjónvarpið
sem afþreyingar- og upplýsinga-
tæki. Hér á ég að sjálfsögðu við
það fólk, sem komið er af léttasta
skeiði, sjúklinga og fjölmarga
aðra hópa.
Þess vegna er von, að þetta fólk
— og reyndar fleiri— kvarti sár-
an undan fátæklegri dagskrá
sjónvarpsins og krefjist betri
þjónustu, — að sjálfsögðu fyrir
meira gjald, því að ekki er rekstr-
arkostnaður sjónvarps gratís
frekar en annað.
Þegar sjónvarpið tók til starfa
fyrir niu árum kom til greina að
hefja þá þegar útsendingar I lit,
en frá því ráði var horfið af fjár-
hagsástæðum.
Hins vegar hefur mér vitanlega
aldrei verið efast um það, að að
því kæmi, að við fengjum litasjón-
varp, — spurningin hefur aðeins
verið sú, hvenær að því kæmi.
Að undanförnu hefur verið
mikið um það rætt hvenær sú
stóra stund renni upp, að sjón-
varpið hefji útsendingar I lit.
Ástæðan fyrir auknum umræðum
um þetta mál er fyrstog fremst sú,
að nú eru sjónvarpstæki þorra
fólks — þ.e.a.s. þeirra, sem
keyptu sér tæki fyrir nlu árum —
óðum að ganga úr sér og tími til
kominn að fá sér annað. Það kem-
ur auðvitað til álita hvernig tæki
eigi að kaupa — litasjónvarp eða
svart-hvítt.
• Eitt, tvö, þrjú
f jögur — eða
tuttugu ár?
Það, sem hins vegar háir öllum
almenningi að þessu leyti er hin
dæmalausa tregða stjórnvalda til
að láta nokkuð uppi um það hve-
nær ætlunin sé að hefja útsend-
ingar I lit.
Þótt mér finnist fólk almennt
vera ákaflega heimtufrekt og til-
ætlunarsamt, þá verð ég nú að
segja, að það á ekki við að þessu
sinni. Það er ekkert verið að reka
á eftir því að ráðizt verði I miklar
og kostnaðarsamar framkvæmdir,
heldur er fólk bara að óska eftir
vísbendingu um þetta, svo það
geti hagað kaupum sínum I sam-
ræmi við það.
Hér er um að ræða verulegar
fjárhæðir, að minnsta kosti fyrir
venjulegt launafólk, og ég held að
ríkisvaldið ætti að þakka fyrir
það, að menn vilji hafa vaðið fyrir
neðan sig og sýna ráðdeildarsemi.
Setjum nú svo, að ákveðið yrði
að koma hér á litasjónvarpi eftir
fimm ár. Þá myndi ég hiklaust
kaupa mér litasjónvarpstæki
núna, og ég tala nú ekki um, ef
ætlunin væri að byrja á þessu
fyrr.
En það er bara ekki nokkur leið
að fá ráðamennina ráðalausu til
að taka afstöðu til málsins, þeir
vita greinilega ekki I hvorn fót-
inn stíga skal þegar þetta mál er
annars vegar.
Mikið var skammazt út I út-
varpsráðið fræga, sem nú hefur
verið létt af þjóðinni. Ætlunin
með þvi að koma þvi á réttan stað
hlýtur að hafa verið sú, að fá
annað betra I staðinn.
Ekki hefur þess orðið vart, ef
dæma skal eftir þvi, sem að okkur
áhorfendum og hlustendum snýr,
a.m.k. ekki enn sem komið er.
Ég vil nú I fullri vinsemd beina
því til þeirra, sem nú hafa æðstu
ráð I þessari nauðsynlegu stofn-
un, að fara að huga að þvi, sem til
bóta má horfa, þ.á.m. að taka á-
kvörðun um litasjónvarp sem
allra fyrst. Það mál þolir ekki
langa bið.
Eflaust hugsa þeir blessaðir
menn með sér, að það borgi sig
ekki að láta neitt uppi um þetta,
vegna þess að þá muni hálf þjóðin
stökkva til, kaupa sér litasjón-
varpstæki og valda með því aukn-
um gjaldeyrisvandræðum. Vera
má, að eitthvað sé hæft í því, en
þá vil ég bara benda á,' að það
kemur að því fyrr eða síðar að
fæstum dettur í hug að kaupa sér
svart-hvítt tæki, og ekki er ólík-
legt, að þá verði margir til þess að
losa sig við svart-hvít tæki áður
en þau eru úr sér gengin.
Með áskorun um aðgerðir sem
allra fyrst. Sjónvarpssjúklingur.“
HOGNI HREKKVISI
Égþori að sverja að égsáHögnahremmafisk!
íbúð í Háaleitishverfi
Vorum að fá i sölu glæsilega ibúð á 4. hæð við Háaleitisbraut. íbúðin
er 1 1 7 ferm. og skiptist i 2 stofur 3 svefnherb. vandaðar innréttingar
og teppi. Góður bilskúr.
Frekari upplýsingar á skrifstofunní.
Fasteignasalan Norðurveri, Hátúni 4a.
Símar 21870 og 20998.
Fólksbila-
Jeppa-
Vörubila-
Lyftara-
Búvéla-
Traktors-
Vinnuvéla-
ATLAS
Veitum alhiiða hjóibaröaþjónustu
KomiÖ meö bflana inn í rúmgott húsnæði
■^~mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm*i‘^mmmm—mmmmmmmm
OPIÐ: mánud.-fimmtud. 8-19
föstudaga 8-22
laugardaga 9-17
ild HJÓLBARÐAR
HÖFÐATÚNI 8
SlMAR 16740 OG 38900
SEIXIIMHEISER
hljóönemar
Ódýrir hljóðnemar
fyrir segulbönd
MD 611 LM er aláttahljóðnemi (omnidirectional) og nemur
hljóðin jafnt úr öilum áttum, en MD 711 LM er stefnuvirkur
hljóðnemi, þ.e, hann nemur best þau hljóð er koma beint að
honum. Verð 2.800 og 4.300.—
Báða þessa hljóðnema er hægt að tengja við flestar gerðir
segulbandstækja án nokkurra breytinga. Gefið okkur upp
tegund tækisins, og munum við þá í flestum tilfellum geta
afgreitt hljóðnemana þannig að þeir passi við viðkomandi tæki.
Einnig fyrirliggandi flestar gerðir af dvrari hljóðnemum frá
Sennheiser svo og hin frábæru „opnu" heyrnartól HD—414
og HD—424.
Verzlunin «32339 hf.
S3P SIG6A V/óGA 8 itLVt?AU
VR V4V ÚMEWOZ, A9 KF
4/.LUK SAtfF/SKO^INN VINN .
VH/ LA690K í £IWA VÁ
KÚN K£'94N 1'IL \l(jí)4V/Kuíl?