Morgunblaðið - 12.03.1976, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. MARZ 1976
15
Stoðunum yrði kippt und-
an rekstrarafkomunni
BLAÐINU hefur borizt eftirfar-
andi undirritað af skipst jórum og
eigendum 17 báta, seni gerðir eru
út frá höfnum við Evjaf jörð:
Vegna fréttar sem lesin var í
hádegisútvarpinu 18. febrúar sið-
astliðinn um veiðar með dragnót
og þorskanetum i Eyjafirði, og
áður birtra mjög villandi frétta i
fjölmiðlum, þykir okkur eig-
endum og skipstjórum þeirra báta
sem um er að ræða, ástæða til að
taka fram eftirfarandi:
Þeir sem fyrir þessum áróðri
hafa staðið, eru að langmestu
leyti svokallaðir sportveiðimenn,
það er að segja, menn sem
skreppa á sjó sér til gamans i
fristundum sínum, (má þar nefna
apótekara, bakara, póstmeistara,
kaupmenn, hafnarstjóra og fleiri
stéttir manr.a, sem taka öll sín
laun af vinnu í landi). Þykir
okkur hart ef loka ætti Eyjafirði
fyrir veiðum með dragnót og
þorskanetum vegna áróðurs þess-
ara manna, þar sem veiðar þessar
hafa um áratuga skeið verið
stundaðar seinni part sumars og á
haustin, og afkoma þessara báta
byggist að verulegu leyti á þeim.
Þá má geta þess að skip Hafrann-
sóknastofnunarinnar koma af og
til öll vor og haust og fylgjast með
fiski í Eyjafirði. Þá hafa þessir
menn sakað okkur um, að um
smáfiskaveiðar sé að ræða Hið
sanna er, að hér eru ekki notaðir
smærri netariðar en 6‘‘ það er 152
mm, en lágmarksmöskvastærð er
5V4“ samkvæmt lögum, og sá
fiskur sem veiðist, er að mestum
hluta yfir 57 sm. Aftur á móti má
geta þess og gott þykir, ef helm-
ingur afla trillubátaeigenda fer
yfir 50 sm, og oft er mikill hluti
aflans mjög smár, það er um 40
sm fiskur og smærri. Þá eru flot-
línur oft látnar liggja svo vikum
og mánuðum skiptir án þess að
Gunnar Gíslason:
Enn um gróður-
mál og fóðuröflun
Fyrir nokkru ritaði ég
greinarkorn sem birtist í
Morgunblaðinu 31. jan. sl.
Tilgangurinn með smáskrifi
þessu var að minna á, að ekki
mætti líða á löngu þar til upp
yrði byggð og tekin í rekstur
fyrirhuguð heykögglaverk-
smiðja i Vallhólmi í Skagafirði,
og benti ég á, að skagfirðingar,
já, og austur-húnvetningar
ættu að bindast samtökum um
að hrinda þessu nytjamáli fram
hið fyrsta. Yrði það og gagnleg
sárabót fyrir áformaða eyði-
leggingu á afréttarlöndum, sem
notuð eru af búendum í þessum
héruðum. Eg hef orði þess
áskynja, að þessi ábending mín
hefur vakið nokkra athygli. Nú
beini ég því til búnaðarsam-
banda Skagafjarðarsýslu og
Austur-Húnavatnssýslu, að þau
taki til sín forustu í þessu máli
og láti ekki deigan síga fyrr en
það er til lykta leitt. Mér sýnist
hér vera um að ræða verðugt
verkefni fyrir búnaðarsam-
böndin og sjálfgefið að þau séu
sá aðilinn, sem forystu hafi um
framkvæmdina. — Ég minni á
eitt enn, sem þessari fóður-
öflunar framkvæmd má verða
til framdráttar. Árið 1968 sýndi
hreppsnefnd Lýtingsstaða-
hrepps þá fyrirhyggju undir
forystu oddvita síns, Björns
Egilssonar á Sveinsstöðum, að
kaupa jörðina Borgarey í Vall-
hólmi, og er ekki langt á milli
þeirrar jarðar og jarðanna
þriggja, sem ríkið á í úthólmin-
um. Borgarey er samfellt gras-
lendi og sannnefnt gósenland.
Heyskapurinn þar árið 1969 og
1970 varð mikið bjargráð fyrir
lýtinga og væri ekki ónýtt ef
heykögglaverksmiðjan fengi
með einhverjum hætti afnot af
Borgarey til hráefnisöflunar.
Það er eitt atriðið af mörgum,
sem huga þarf að, þegar þrifa-
málið, heykögglaverksmiðjan i
Vallhólmi er ráðið og er ekki að
efa, að auðvelt verður um sam-
starf um nýtingu Borgareyjar.
En þær eru margar borgar-
eyjarnar á eylendi Skaga-
fjarðar, sem hyggja þyrfti að,
hvernig verða mættu til
drýgstra nytja. Gróska þeirra
minnir á að innflutningur
fóðurvara fyrir búpening getur
horfið að mestu, og er það
ekkert smámál til styrktar
sjálfsbjargarviðleitni okkar. og
er á við útflutning margra
tonna af hálfvöxnum fiski úr
sjó.
Öánægja vegna takmörkun-
ar á hrognkelsaveiðum
NOKKUR óánægja virðist nú
rikjandi á nokkrum helztu hrogn-
kelsaútgerðarstöðum landsins
vegna ákvörðunar sjávarútvegs-
ráðuneytisins um að takmarka
rúmlestatölu þeirra báta, sem á
þessar veiðar mega fara við 8 lest-
ir.
Friðrik Friðriksson á Siglufirði
sagði þegar Morgunblaðið ræddi
við hann í gær, að þeim sem
þessar veiðar stunduðu þaðan
fyndist það koma nokkuð spánskt
fyrir sjónir að gripa til þessarsa
aðgerða núna í upphafi vertíðar
þegar menn væru búnir að búa
bátana til þessara veiða fyrir
hundruð þúsunda króna og sumir
hefu eytt milljónum i út-
búnaðinn. Ef þessi ákvörðun
hefði verið tekin í haust, horfði
málið allt öðru vísi við. — En það
þarf enginn að halda að við séum
á móti friðun, sagði Friðrik.
Hann sagði, að þótt þessi
ákvörðun hefði verið tekin,
myndi hann og fleiri sækja um
leyfi til ráðuneytisins til þessara
veiða og menn vonuðust til að fá
einhverja fyrirgreiðslu.
— Við færum ekki á þessar
veiða, nema af þeirri einföldu
ástæðu að það er engan fisk að fá
á grunnslóðum. Þv' finnst okkur
að það hafi verið byrjað á öfugum
enda. Fyrst átti að ýtatogurunum
utar á miðin, i stað þess að hefta
veiðar smábáta. Þá er mjög erfitt
að nota smærri triilur til þessara
veiða. Ef einhverjar umhleyping-
ar verða, þá er hætt við að þær
geti ekki vitjað netanna svo dög-
um skiptir. — En ég vil aftur taka
það fram, að það er mjög skyn-
samlegt að takmarka þessar
veíðar, það er bara ekki sama
hvernig farið er að því.
.mi<ftfð ini'xj t sDti.'-'irte(b; t»cm ttv 11:0.1 a > 1 (x i u 11
um þær sé‘ vitjað. Fullvist er að
ekki er hér um fiskverndunar-
sjónarmið að ræða, heldur aðrar
hvatir sem erfitt er að skilja. Þá
má og taka fram, að á fiski sem
veiddur er i dragnót eru teknar
stærðarprufur, og fiskurinn
flokkaður og liggja skýrslur þar
um frammi hjá Fiskifélagi ts-
lands. Verði orðið við óskum þess-
ara manna, er þar með kippt
stoðum undan rekstrarafkomu
þessara báta, að miklu leyti. Geta
má þess að aflaverðmæti þessara
báta mun vera um 200 milljónir
króna, að minnsta kosti á árinu
H. B E N EDIKTSSON. H F.
1975.
(Undir ofanritað skrifa eig-<#»
endur og skipst jórar 17 báta).
Suðurlandsbraut 4 — Sími 38300.
v
fsÆ
Vörumarkaðurinn
Leyft verð
Okkar verð
Addo bókhaldsvélar aðstoða stofnanir og fyrirtæki um allt land við að
fylgjast með rekstrinum. Addo er löngu þekkt fyrir gangöryggi, léttan
áslátt og hljóðláta vinnslu. Vélarnar má programera fyrir ólíkustu
verkefni, svo sem launabókhald, birgðabókhald, viðskiptamannabók-
hald, svo eitthvað sé nefnt. Með sjálfvirkum spjaldíleggjara má auka
færsluafköst um 40%. Fullkomin þjónusta, kennsla og aðstoð við
uppsetningu á bókhaldi ef óskað er. Leitið nánari upplýsinga um verð
og gerðir.
MÆSmtSÚm KJARAINlHF
skrifstofuvélar & -verkstæði Tryggvagötu 8, simi 24140
ít VI H.l lll ilot , 1 ,,1) < ótxítJv 1 IV l:)S/ ífuHtÍ
oio/ 40 -o- i vl íij jii mooio lorooi