Morgunblaðið - 12.03.1976, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 12. MARZ 1976
37
VELX/AKAIMDI
Velvakandi svarar í sima 10-100
kl. 14—15, frá mánudegi til föstu-
dags
Mjólkurskorturinn
Roskinn maður kom að máli
við Velvakanda og varpaði fram
þeirri spurningu, hvers konar
fólk byggði eiginlega þetta land.
„Mér hafa birzt furðulegustu
hliðar mannskepnunnar þessa
síðustu og verstu daga, þegar litla
mjólk hefur verið að fá og hún
skömmtuð," sagði hann. „Það er
eins og ekkert annað hafi komizt
að í hugum margra en að ná í sem
mesta mjólk, hvort sem viðkom-
andi hafði þörf fyrir hana eða
ekki, eða gæti að minnsta kosti
minnkað hana við sig til þess að
þeir, sem gátu ekki án hennar
verið, fengju sinn skammt. Það
var engu likara en hér væri um líf
og dauða að tefla í kapphlaupi um
síðasta mjólkurdreitilinn."
% Öll fjölskyldan
á staðinn
„Ég starfa nálægt mjólkur-
búð,“ héit hann áfram, „og gat vel
fylgzt með atganginum þar. Það
var engu likara en sumar fjöl-
skyldur héldu úti njósnum um,
hvenær mjólk kæmi í búðina, þvi
að það var segin saga, að rétt eftir
að mjólkin barst, var fjölskyldan
mætt á staðinn, venjulega akandi.
Fyrst arkaði frúin inn, síðan einn
eða tveir krakkar og húsbóndinn
rak lestina. Hvað þetta fólk ætlaði
að gera við alla þessa mjólk veit
ég ekki. Nóg rúm hefur að
minnsta kosti verið i isskápnum.
Þá sagði mér afgreiðslukona í
búðinni, að ýmsir, sem venjulega
hefðu keypt einn lítra á dag,
keyptu nú alltaf tvo. A hinn bóg-
inn væri Iika til fólk, sem hefði
minnkað mjólkurskammt sinn af
tillitssemi við aðra. Það þótti mér
gott að heyra.“
• Æði —
eða hvað?
„Ég veit ekki hvers konar
æði grípur sumt fólk, þegar
skortur er á einhverri vöru, jafn-
vel þótt fyrirsjáanlegt sé, að það
sé aðeins um skamman tima. Það
er eins og það eitt komist að, að ná
sem mestu í sinn hlut. Kannski er
þetta aðeins spegilmynd þjóð-
félagsins? Menn séu orðnir svo
vanir að reyna að ná sem mestu til
sín — hvort sem þeir þurfa þess
með eða ekki og án nokkurs tillits
til annarra.
Það getur vel verið, að mjólkin
hafi bragðazt betur hjá sumum
bara vegna þess, að þeir vissu, að
fyrir að stúlkurnar væru á áþekk-
um aldri fannst honum sú til-
hugsun fjarri öllu lagi aö með
þeim væri mikil vinátta.
— Það vill vist ekki svo til að
hann bróðir þinn þekki einhverj-
ar gamlar konur, sem kunnugar
eru sögu hússins míns? sagði
hann til revnslu.
Nú var áhugi hennar greinilega
vakinn.
— Þetta var sgnnarlega furðuleg
spurning, sagði hún. — Hvað áttu
eiginlega við.
— Ekki neitt, sagði David.
Hún ók þegjandi nokkra hrfð.
— Það er helzt spánska konan,
sagði hún. — Hún gerir hreint f
húsinu. Þú átt við Mme Desran-
aðrir höfðu enga mjólk til að
þamba. Slíkt fólk öfunda ég
ekki,“ sagði viðmælandi Vel-
vakanda, „ég vorkenni þvi.“
0 Dýraspítalinn
M. Skaftfells skrifar og
visar I fyrirspurn Velvakanda um
það hvað áhugafólkið ætli að gera
með dýraspitalann. Hann segir
m.a.:
Rétt er það að Reykjavikurborg
lagði til lóð undir spitalann. Og
ekki einungis Ióð. Hún gerðist
einnig einn aðili að rekstri spital-
ans, ásamt fleiri sveitarfélögum.
En jafnframt standa að spitalan-
um Samband dýraverndarfélaga,
Dýraverndarfélag Reykjavíkur,
Hundavinafélagið og Fákur.
Rekstri spitalans á þvi að véra
prýðilega borgið. En mörgum
hefur það valdið vonbrigðum, að
enn skuli ekki búið að opna spítal-
ann. Ég hef fengið þá skýringu að
enginn dýralæknir hafi fengizt til
starfa. Leitt er til þess að vita, ef
rétt er, því ætla mætti að spítal-
inn væri þeim kærkominn, þótt
ekki sé hægt að taka þar á móti
nema smærri húsdyrum. En af
þeim er einmitt fjöldi hér í
Reykjavik, grannbæjum og sveit-
um.
Spítalinn, sem sjálfsagt er að
kenna við gefandann, er ómetan-
leg gjöf. Ekki bara vegna þeirra
möguleika, sem hann skapar til
hjúkrunar, lækninga og mann-
úðlegrar lógunar smærri dýra,
heldur einnig og ekki siður vegna
þess að hann örvar til viðbygg-
ingar fyrir stærri húsdýr, sem
verða myndi ódýrari en ella, auk
þess sem talsvert myndi sparast i
tækjakaupum. En þótt svo væri
ekki, er sannarlega ekki vansa-
laust, að við skulum ekki fyrir
löngu hafa eignazt dýraspítala.
Svo mikið eiga húsdýrin inni hjá
þjóðinni, eftir 11 alda þjónustu,
að vel hefði átt við að þeim hefði
verið reistur spitali á þjóðhátíðar-
árinu.
% Hið opinbera?
Vonandi verður þess ekki
langt að biða, hvort sem hið opin-
bera sér sóma sinn i stuðningi við
hann eða ekki. Stefna ber þegar
að spítala fyrir öll okkar húsdýr.
En hver sem verður afstaða hins
opinbera i því máli, er vonandi að
það sjái þó sóma sinn i þvi að láta
dýraverndarsamtökunum þann
stuðning i té, að þau geti ráðið
fastan erindreka, sem jafnframt
yrði framkvæmdastjóri samtak-
anna. Á hverju ári skila húsdýrin
margföldum þeim kostnaði í rikis-
kassann. Ég vil þvi skora á hátt-
virta ríkisstjórn og alþingismenn
að taka þetta mál til athugunar.
Og dýravini um land allt að veita
málinu fulltingi sitt. Upphæðin,
sem erindreki múndi kosta, er svo
lítil að skömm er komist þetta
ekki i framkvæmd. Við skulum
vona hið bezta, svo og, að Watson-
spitalinn verði opnaður ekki
seinna en á næsta Degi dýranna.
Og að gefanda hans, sem gefið
hefur þjóðinni jafnmargar og
stórar menningargjafir, sem raun
ber vitni, verði boðið.
% Hvað dvelur
áhugafólkið
Þarna virðist raunar um tvö
mál að ræða, rikisdýraspitali fyrir
húsdýrin, sem hlýtur þá fremur
að eiga heima þar sem húsdýrin
eru, í sveitinni eða einhverju
kauptúninu í landbúnaðarhéraði,
svo sem Selfossi, svo dæmi sé
tekið.
Hitt er dýraspítalinn, sem
Watson gaf, fyrir smádýrin eða
gæludýrin fyrst og fremst, sem
Reykjavíkurborg lét lóð undir og
gekk frá grunni. Af skrifum, sem
voru i blöðum á þeim tima, þegar
rætt var um hvort gjöfin yrði
þegin, virtist sem eigendur slikra
dýra ætluðu að reisa og reka
þennan spitala, þó sveitafélögin
hafi formsins vegna orðið að
standa að þvi að þiggja gjöfina —
enda var það vist skilyrði. En
ætlaði ekki áhugafólkið að leggja
fram drifkraftinn og reksturinn
rétt eins og Fákur rekur alla sina
starfsemi sjálfur og menn greiða
fyrir þjónustuna. 1 svona spitala
er erlendis borgaður reksturs-
kostnaður af þeim, sem þjónust-
unnar njóta.
HÖGNI HREKKVÍSI
SIG&A WöGA g ý/LVEkAk
Rýmingarsala
Seljum nokkra svefnbekki, kommóður og skrif-
borð með miklum afslætti.
Stíl-húsgögn h. f.,
Auðbrekku 63, Kópavogi
sími 44600.
Flauel
fínrifflað 1 2 litir. Verð kr. 525 per metri.
Ódýr gallabuxnaefni.
Dömu og herrabúiðin,
Laugavegi 55
Flóamarkaður
Á morgun kl. 2 gangast kvenskátar fyrir vegleg-
um flóamarkaði í skátaheimilinu iþróttahúsi
Hagaskólans. Á markaðnum fást einnig
nýbakaðar kökur.
Gamla krónan i fullu gildi.
IÐJA'
félag verksmiðjufólks
Aðalfundur félagsins verður haldinn i Tjarnar-
búð, sunnudaginn 14. mars, kl. 2 e.h.
Dagskrá.
Venjuleg aðalfundarstörf.
Önnur mál.
Félagar mæti stundvíslega og sýni skírteini við
innganginn.
Félagsst/órn.
Selfoss — Suðurland
ÁEYRARBAKKA:
Einbýlishús alls 160 fm. Hagstætt verð. Laus
strax.
í HVERAGERÐI:
Nýlegt glæsilegt einbýlishús með stórum bíl-
skúr.
Nýlegt parhús fullfrágengið, með frágenginni
lóð. “
Fokhelt einbýlishús.
Ennfremur stóreignarlóð á góðum stað.
í ÞORLÁKSHÖFN:
Nýtt einbýlishús 130 fm. Hagstæð lán áhvíl-
andi.
Ennfremur einbýlishús og raðhús í smíðum.
Á SELFOSSI:
Einbýlishús, raðhús og íbúðir af ýmsum gerð-
um.
Nýtt einbýlishús á Hvolsvelli.
Fasteignir s.f.,
Auturvegi 22, Selfossi,
sími 1884 eftir hádegi, heimasími 1 682.
ges.
— Já, hún heitir það.
— Ég er búinn að hitta hana,
sagði David. — Ég vissi ekki hún
væri spönsk.
— Hún flutti hingað fvrir mörg-
um árum og giftist Frakka.
Fra-ndi veit allt um hana og
þekkti fjölskyldu hennar vel. Ég
er viss um að hann getur sagt þér
allt um liana.
Það var einhver hreimur I rödd
hennar sem varð til þess að David
sagði eins og ósjálfrátt: