Morgunblaðið - 01.05.1976, Blaðsíða 37
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. MAÍ 1976
37
Ólöf Jónsdóttir
Minningarorð
Fædd 27. maí 1893
Dáin 24. apríl 1976.
Tengdamóðir mín Ólöf Jóns-
dóttir Hverfisgötu 13b, lést að-
faranótt 24. apríl s.l.
Ólöf var fædd í Miðfirði, V-
Húnavatnssýslu 27. maf 1893.
Haustið 1924 giftist hún eftirlif-
andi manni sínum Jóni Sigur-
geirssyni. f.v. fulltrúa. Þeim hjón-
um varð þriggja barna auðið:
Bjarna Sævars, er lést 1963. en
hann var giftur Huldu E. Jóns-
dóttur. Erlu, sem gift er undirrit-
uðum, og Baldurs sem giftur er
Asdísi Ölafsdóttur. Einnig ólu
þau upp elstu dóttur Baldurs, sem
var þeirra sólargeisli.
Ölöf var mikil atorkukona,
sístarfandi fram á síðasta dag,
enda umtöluð atorka hennar á
yngri árum. Glaðværð hennar var
sönn, greind og starfsvilji mikill
en rósemi og geðstilling svo af bar
þegar mest á reyndi.
A Hverfisgötunní var oft gest-
kvæmt og gott að vera þar gestur.
Húsmóðirin var vanda sínum vax-
in og naut sín vel sem veitandi.
Hún var vinföst og trygglynd.
Hún var hjálpsöm og mjög bón-
góð.Trúkona var Ölöf, en flíkaði
ekki fremur en öðru þvf, sem
henni var mikilsvert.
Eg ætla að Ölöfu hafi verið sú
raunin þyngst, er hún þjáðist með
ástkærum syni sinum í hans
miklu og erfiðu veikindum og
missti hann langt um aldur fram.
Þegar þannig steudur á er mikils
um vert að ráða yfir rósemi
hugans og eiga þá arfleið, sem
vaxið hefur af rótum góðleikans
og nærst og vökvast af dögg kær-
leikans rnesta.
Eg trúi þvi að Ólöf hafi nú
fundið Guð sinn. Með lífi sínu
hjáipaði hún öðrum á Ieið, og með
Guði sínum heldur hún því starfi
áfram.
Blessuð sé minning hennar.
Þorvaldur Ó. Karlsson.
Guðný Jónasdóttir
Naustakoti - Minning
Fædd 24. júní 1893.
Dáin 23. apríl 1976.
I KKK AR llfdaKasól.
LönK <*r orrtin mfn ft*rrt.
Fauk í faranda skjól,
f(*KÍn h\ íldinni vorð.
(»ud minn, Mofðu þinn frirt,
ííloddu' »k hlossaðu |>á.
som að liif'ðu mór lið.
Ljósið kvoiklu mí*r hjá.
(Ilordfs Andrósdóllir.)
I dag er lögð til hinstu hvílu að
Kálfatjörn á Vatnsleysuströnd
Guðný Jónasdóttir húsfreyja að
Naustakoti þar i sveit.
Hún lést í sjúkrahúsi Hafnar-
fjarðar eftir nokkra legu þar.
Guðný Jónasdóttir var fædd að
Skáldabúðum í Gnúpverjahreppi
á Jónsmessu 1893.
Foreldrar hennar voru Guðrið-
ur Guðmundsdóttir og Jónas
Jónsson, bæði ættuð úr Arnes-
sýslu.
Guðríður og Jónas eignuðust 12
börn, en aðeins 5 náðu fullorðins-
aldri. og kveður Guðný siðust
þeirra.
Þau voru Guðný og Sólveig,
búsettar á Vatnsleysuströnd,
Kristín í Keflavík, Jón bóndi í
Biskupstungum og Þórður bóndi
á Störu-Vatnsleysu.
I jarðskjálftanum 1896 hrundi
bærinn í Skáldabúðum, og var þá
börnunum komið f.vrir. Fór
Guðný að Galtafelli og var þar í
nokkur ár. Henni var ævinlega
hlýtt til fólksins þar.
Sérstaka tryggð tók hún við
nöfnu sína, Guðnýju frá Galta-
felli, og hélst sú vinátta meðan
báðar lifðu.
Siðan lá leið Guðnýjar til
Reykjavíkur, og síðar suður á
Vatnsle.vsuströnd. Sólveig systir
hennar hafði farið þangað áður.
þar giftust þær báðar.
Guðný gekk að eiga Gísla
Eiríksson, sem bjó að Naustakoti.
Brúðkaup þeirra varð 12. janúar
1918.
Gísli var fæddur og uppalinn á
Vatnsleysuströnd, foreldrar hans
voru Eiríkur ívarsson og Elín
Tómasdóttir Zoega.
Guðný og Gísli bjuggu í Nauta-
koti á fimmta áratug. Gísli
stundaði búskap og sjóinn að
þeirra tima hætti.
Þau voru samhent og þeim
búnaðist vel. Þau voru hæglát í
daglegri umgengni og létu ekki
mikið yfir sér. Gísli var glaður og
kátur i vinahópi, hafði vndi af
söng og spilum. Þeim leið vel i
Naustakoti.
Gísli og Guðný eignuðust 6
börn. einn son misstu þau 8 ára
gamlan árið 1940, hann hét Gísli
Oskar. Hin eru Elinbjörg á Vatns-
leysuströnd, Eiríkur Jónas, brúar-
vcrkstjóri. búsettur í Kópavogi.
Guðríður og llrefna, húsfreyjur í
Kópavogi, og Lóa Guðrún hús-
freyja á Akranesi. Einnig ólu þau
upp tvær dótturdætur sínar,
Sólveigu og Osk, báðar giftar kon-
ur.
Þegar árin fóru að færast yfir
og þau gátu ekki búið lengur
fluttu þau til Kópavogs til barna
sinna og voru til heimilis hjá
Jónasi syni sínum og Þorgerði
konu hans.
Þeim leið vel í skjóli þeirra.
Þau áttu miklu barnaláni að
fagna, sem allt vildu fyrir þau
gera.
Gisli andaðist í janúar 1971.
Þegar ég nú skrifa hér nokkur
fátækleg minningarorð um
Guðnýju móðursystur rnína,
hrannast upp minningar liðinna
ára úr litla hverfinu okkar, þegar
við vorum litlar stelpur heima hjá
móður okkar í Suðurkoti. Það var
sutt á milli bæjanna, mikill sam-
gangur á milli, og lékum við
frændsystkinin okkur mikið
saman og allir krakkarnir i
hverfinu.
Þeim fer nú óðum fækkandi
fullorðna fólkinu i hverfinu. sem
var þar á okkar æskudögum. Guð
blessi það allt bæði lífs og liðið.
Þetta er gangurinn í lífinu en
minningarnar lifa hvort sem þær
eru ljúfar eða sárar.
Við systur kveðjum Guðnýju
frænku okkar með innilegri þökk
fyrir liðna tíð, allt frá okkar
æskudögum heima, til þessa dags.
Guðný kvaddi þetta líf um
sumarmál. Jónsmessubarn var
hún fædd, það er táknrænt. Heið-
ríkja var yfir öllu hennar lifi.
Hún elskaði blómin og
gróandann.
Við vottum börnum hennar og
skylduliði öllu, okkar dýpstu
samúð.
Blessuð veri minning Guðnýjar
og Gisla frá Naustakoti.
I.B.
Olöf var elzt fjögra systkina,
barna þeirra sæmdarhjóna, Elísa-
betar Benónýsdóttur og Jóns
Jönssonar, er lengi bjuggu snotru
búi í Fosskoti, fremsta bæ í Núps-
dal í Miðfirði. í næsta nágrenni
við hina vötnum prýddu
Tvídægru.
Jón bróðir Ölafar er nýlega
látinn, en yngsta systirin, Guðrún
og Ragnhildur, fyrrum húsfreyja
í Núpsdalstungu, kona Ólafs
Björnssonar bónda þar, eru á lífi
og búsett í Reykjavík en Guðrún i
Hafnarfirði.
Ólöf giftist 1924 eftirlifandi eig-
inmanni sínum, Jóni Sigurgeirs-
syni og bjuggu þau alla tíð í Hafn-
arfirði þar sem Jón gegndi
ýmsum störfum, var m.a. útsölu-
stjóri Áfengisverzlunarinnar þar,
einnig bókavörður við bæjarbóka-
safnið og síðast fulltrúi á skatt-
stofu Hafnarfjarðar. Attu þau
hjón einkar fallegt heimili, lengst
af að Hverfisgötu 13 B i hlýlegu
og gróðurríku umhverfi, eins og
svo viða er i Hafnarfirði. Þeim
hjónum várð þriggja barna auðið,
og var Bjarni Sævar þeirra elztur.
látinn fyrir nokkrum árum, giftur
Huldu Jónsdóttur. Þá Baldur.
giftur Asdísi Olafsdóttur og Erla
gift Þorvaldi Ö. Karlssyni. Auk
þess ólu þau hjónin Ólöf og Jón,
upp elztu dóttur Baldurs, Sig-
rúnu, sem nú er liðlega tvítug,
gift Brynjólfi Hólm Asþórssyni,
Minna-Knararnesi á Vatnsleysu-
strönd.
Ung að árum lærði ölöf fata-
saum, sneið og saumaði bæði á
karla og konur. Kom sú kunnátta
sér einkar vel. er ntaður hennar
missti heilsuna og var með öllu
óvinnufær um þriggja ára skeið
fvrir 1930, svo hún varð að öllu
leyti að sjá heimilinu farborða og
var það ekki létt verk. því engra
naut þá trygginga eða annarrar
fyrirgreiðslu, sem nú þ.vkir sjálf-
sagt í slíkum tilfellum. — Og jafn-
an lagði hún sitt af mörkum til að
drýgja tekjurnar, eftir þvi sem
tóm gafst til frá heimilisstörfun-
um. bæði með prjóna- og sauma-
skap.
Allmörg ár eru nú siðan að
Fosskot, æskuheimili Olafar og
þeirra systkina, fór í e.vði, en þar
hefi ég vitað mesta gestrisni.
meðan þar var búið. Sérstaklea
re.vndi á það vor og haust, i satn-
bandi við fjárrekstra, á vorin
fram á heiðina og á haustin um
göngur, og var þá altítt að
heimilisfólkið eftirléti gangna-
mönnum rúm sín en svæfi sjálft i
framhýsum við litinn aðbúnað
Þeim systkinum var því gest-
risnin i blóð borin, ef svo mætti
segja, enda munu nú, að leiðar-
lokum ötaldir vinir og kunningjar
þeirra hjóna, Jóns og Olafar er
minnast fjölmargra ánægjulegra
samverustunda á heimili þeirra,
fyrr og síðar. Var þá tíminn
fljótur að líða við gnægð góðra
veitinga, fallegt bros hús-
freyjunnar og fróðlegar og
fjörugar samræður húsbóndans.
sem aldrei skorti umræðuefni við
hæfi.
Er ég lít til baka og rifja upp
kynni mín af þeint. er oft er nefnd
aldamótakynslóðin, fólkið sem
svo oft átti nær engan kost skóla-
göngu, undrast ég hve gagn-
menntað það var, í þess orðs bestu
merkingu, hafði tileinkað sér
þann fróðleik og þau lífssannindi,
sem einungis verða lærð i nánu
sambandi við landið sjálft, gröður
þess og fjölbreytt líf í fögru um-
hverfi. — þess vegna fær maður
sting i hjartað, þegar manni
verður hugsað til þess, að nú er
Fosskot ekki lengur til, bærinn
fram undir heiðinni þar sem Olla
litla lék sér í hópi kátra systkina
og skjóli góðra foreldra. hún Olla.
sem verður nú jarðsungin frá Fri-
kirkjunni í Hafnarfirði mánudag-
inn 3. maí og kvödd hinstu
kveðju. hún sem við öll er henni
kynntumst. eigum s’-o margar
ána’gjulegar tninningar um allt
frá fyrstu kynnutn þar í heiðai'-
dalnum.
G.B.
Afmælis- og
minningar-
greinar
ATIIYGLI skal vakin á þt í, að
afntælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu nieð
góðuni fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sent birtasl á i niið-
vikudagsblaði, að berast í síð-
asta lagi fyrir hádegi á ntánu-
dag og hliöstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera í sendibréfsforini eða
bundnu ntáli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og meö góðu
Ifnubili.
HUSGACNAVIKA
■ 1976
22. APRÍL-2. M'AÍ
í ÍÞRÓTTAHÖLLINNI í LAUGARDAL
OPIN VIRKA DAGA KL. 16 - 22
LAUGARDAGA OG SUNNUDAGA KL. 14-22
SYNING A HUSGOGNUM OG INNRETTINGUM
FELAG HUSGAGNA- OG INNRETTINGAFRAMLEIÐENDA MEISTARAFELAG HÚSGAGNABÓLSTRARA