Morgunblaðið - 19.09.1976, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. SEPTEMBER 1976
33
í
LEIT AÐ
HLJÓMBORÐSLEIKARA
NÚ mun vera
ákveðið að þeir
Björgvin Hall-
dórsson, Tóm-
as Tómasson
og „mexican-
arnir" Arnar
Sigurbjörns-
son og Ragnar
Sigurjónsson
myndi saman
hljómsvéit eins
og reyndar
hefur komið
fram í umræð-
um popp-
áhugamanna
að undan-
förnu. Stað-
festi Björgvin
þetta í samtali
við Siagbrand
nú skömmu
fyrir helgi og
gat hann þess
jafnframt að
þeir félagar
væru nú að
svipast um eft-
ir hljómborðs-
leikara en ekki
væri um auð-
ugan garð að
gresja í þeim
efnum um
þessar mundir.
Sagði Björgvin
að nokkrir yrðu
prófaðir nú um
helgina og
myndu þá lín-
urnar væntan-
lega skýrast en
Björgvin
kvaðst von-
góður um að
hljómsveitin,
sem ekki hefur
hlotið nafn
ennþá, myndi
fljótlega kom-
ast í gagnið
eftir að ákvörð-
un verður tek-
in um fimmta
manninn.
(<&'
Nútímalegar
fréttaskýríngar
NVSTOFNAÐ hljómplötufyrir-
tæki, HRlM hf., boðaði til
blaðamannafundar á dögunum
til að kynna fyrstu hljómplötu
slna, sem væntanleg er á
markað næstu daga. Platan
nefnist FRAM & AFTUR
BLINDGÖTUNA og flytur
þjóðinni lög og ljóð Megasar,
Magnúsar Þórs Jónssonar.
Þetta er þriðja plata hans, en
hinar tvær eru uppseldar, að
undanskildum örfáum eintök-
um af þeirri seinni, Milli-
lendingu.
Nýja platan var hljóðrituð i
Hljóðrita hf. i júlí sl., þegar
stúdióið var i notkun allan
sólarhringinn. Var platan hljóð-
rituð á nóttunni og er þvi ein
allsherjar „noctúrna“ eins og
Megas sagði á blaðamanna-
fundinum. Megas samdi öll lög
og texta gerði allar útsetningar,
stjórnaði upptöku og gerð um-
slags, söng og lék á munnhörpu.
Tony Cook tók upp, en
aðstoðarmenn við undirleik
voru Pálmi Gunnarsson
(bassi), Sigurður Karlsson
(trommur), Þorsteinn Magnús-
son (gítar), Lárus Grímsson
(píanó, orgel, flauta), Birgir
Guðmundsson (gitar) Aagot
Öskarsdóttir (pianó) og Þor-
leifur Gislason (saxófónn).
Megas fjallar sem fyrr um
þjóðfélagsmálefni i textum
sínum og höfðu sumir gestir á
blaðamannafundinum á orði, að
Megas hugsaði allt of mikið um
hið neikvæða. Var sem dæmi
um slíkt nefndur textinn
„Jólnanáttburður", en Megas
sagði þá að þessi texti væri
tekinn eftir frétt úr Morgun-
blaðinu og flokkaðist því
fremur undir nútímalegar
fréttaskýringar! Textinn fer
hér á eftir:
„Vælir útí
verð’ & vindum
vetrarnætur —
langt meðan
ljótir kallar
liggja mömmu
& pabbi’ I druslum
dauð’r í kompu’
úr drykkju liggur
hlandbrunnið
braggabarn
í barnavagni.”
Megas og tveir samstarfsmanna hans við gerð
plötunnar: Frá vinstri: Tony Cook,
Megas og Þorleifur Glslason.
Ljósm. Rax.
Um sigurför Lónlí
Blú Bojs og þráhyggju
framúrstefnunnar
0 Nýafstaðin sigurför
hljómsveitarinnar Lónlí Blú
Bojs er vissulega verðugt
umhugsunarefni fyrir þá
sem á annað borð taka þátt
í eða fylgjast með þróun
íslenzks skemmtiiðnaðar
fyrir margra hluta sakir. Eru
það einkum rokktónlistar-
menn sem ýmsan lærdóm
geta af ferð þessari dregið
og væri það vel ef hún
mætti verða til að vekja
suma þeirra til umhugsunar
um þráhyggju framúrstefn-
unnar — þ.e. þeirrar mein-
loku að öll melódisk tónlist
sem fellur almenningi i geð
hljóti að vera léleg tónlist
og fyrirlitleg. Þykir undirrit-
uðum rétt að reifa örlitið
nánar þetta mál i viðara
samhengi.
GAMLA HLJÓMA-
STEMMNINGIN
í sambandi við ferð Lónli Blú Bojs
má fyrst nefna að mjög vel var að að
henni staðið hvað varðar allt skipu-
lag þótt það út af fyrir sig skýri ekki
hinar frábæru viðtökur sem þeir
félagar hlutu hvarvetna Þáttur
skemmtikraftanna Halla, Ladda og
Gísla Rúnars var vissulega stór og
raunar sannfærðist undirritaður um
að hér eru á ferðinni skemmtikraftar
á heimsmælikvarða Það sem þó
skipti sköpum var, að á efnisskrá
hljómsveitarinnar sjálfrar var að-
gengilegri tónlist en menn hafa átt
að venjast um árabil Ekki einasta
var'tónlistin vel flutt og með tilheyr-
andi sviðsframkomu heldur átti hún
og afar greiða leið að hiörtum áheyr-
enda og náði slikum heljartökum á
þeim að klappið, stappið og blistrið
stóð yfirleitt i u.þ.b. klukkustund
eftir að hljómsveitin hafði yfirgefið
sviðið Stemmningin minnti einna
helzt á velmektarár bitlaæðisins og
blómaskeið Hljóma frá Keflavik
enda engin tilviljun að hér voru
einmitt á ferðinni þeir hinir sömu og
þá leiddu isl popptónlist Ef til vill
erum við hér komin að kjarna máls-
ins, — þ e þeirri niðurstöðu að enn
sem fyrr standi þessir menn öðrum
isl rokktónlistarmönnum framar,
a m k geri þeir sér betur grein fyrir
þvi en aðrir hvað felst i orðinu
..showbusiness"
Ef litið er á sögu rokksins má þar
greina afar fjölskrúðuga þróun þar
sem hinar ýmsu stefnur eiga sín
blóma- og hnignunarskeið Þannig
hafði t.d gamla gullaldarrokkinu
hnignað mjög þegar Bitlarnir og
Rolling Stones komu til sögunnar í
upphafi sjöunda áratugarins Báðar
þessar hljómsveitir höfðu alizt upp
með gamla rokkinu og byggðu tón-
list sína á þvi og úr þessum jarðvegi
spruttu einnig Hljómar frá Keflavik
Tónlistin sem þá var leikin var köll-
uð popptónlist til aðgreiningar frá
gamla rokkinu og flokkuðust hm
ýmsu afbrigði tónlistar undir popp
s s þjóðlög ýmiss konar sem mjög
ruddu sér til rúms á siðasta áratug
Þróun sjálfrar rokktónlistarinnar
varð hins vegar sifellt flóknari og
þyngri og brátt varð framúrstefnan
svokallaða alls ráðandi en timabil
hennar hófst i lok siðasta áratugar
MEINLOKA
FRAMÚR-
STEFNUNNAR
Með framúrstefnunni eða þunga
rokkinu svokallaða varð grundvallar-
breyting á sambandi hins venjulega
leikmanns og tónlistarmannsins
Tónlistin varð nú flóknari og þyngri
en áður, tækin fullkomnari og meiri
gæðakröfur voru gerðar til sjálfra
tónlistarmannanna sem sifellt fjar
lægðust almenning Jafnhliða þessu
varð vart mikillar fyrirlitningar á öllu
sem ,,gekk i fólk" — framúrstefnu-
dýrkunin varð að meinloku og fram
á sjónarsviðið kom sundurleitur
hópur fólks sem taldi sig þess um-
komið að dæma um hvað væri gott
og hvað slæmt i rokktónlist Þetta
fólk ..pældi" i tönlistinni og hafði
..vit" á hlutunum og eflaust hefur
það haft sitthvað til sins máls þótt
skoðamr þess gengju yfirleitt þvert á
skoðamr almennings Afleiðingm af
þessu varð reyndar sú, að almenn-
ingur „sat eftir" og hætti að fylgjast
með því sem rokktónlistarmennirmr
voru að gera enda skildi hann það
ekki Spennan sem fylgt hafði bitla-
æðinu var löngu horfin en einhvers
Franihald á bls. 17
Hw