Morgunblaðið - 21.11.1976, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 21. NÖVEMBER 1976
67
Karlí
krapimi
Doc Savage — The Man of
Bronze, am. 1975.
Leikstjóri: Michael
Anderson.
Doc Savage er undarleg
mynd, svo ekki sé meira
sagt. Hún er byggð á teikni-
myndasy.rpu, sem birtist fyrst
1933 í mánaðarlegu hasar-
blaði og var hugarfóstur höf-
undar, sem nefndi sig
Kenneth Robeson. Robeson
þessi skrifaði í allt 1 65 sögur
um Doc Savage, en auk þess
voru skrifaðar 1 6 til viðbótar.
Hetjan, sem hafði alla eigin-
leika Supermans, nema hann
flaug ekki af sjálfsdáðun,
varð all vinsæl á sínum tíma,
sem Robeseon þakkaði ein-
vörðungu söguuppbyggingu
sinni, sem al^taf var sú sama.
Doc Savage er heiðarleikinn
uppmálaður, vill öllum
mönnum 'gott, hann er yfir-
náttúrulega sterkur og gáfað-
ur og býr yfir ótrúlegri tækni-
þekkingu og tækniútbúnaði.
Hann er í stuttu máli hin
fullkomna hetja, sem berst
við slyngustu glæpamenn
heimsins. Og það eru engir
smáglæpamenn, því i flest-
um tilvikum er um að ræða
velferð alls mannkynsins. En,
eins og hin fleyga setning er
orðuð á ensku: „Have no
fear. Doc Savage is here."
iDoc Savage er eins konar
James Bond sins tíma, enda
uppbyggingin i sögunum þvi
nær hin sama. Höfundar
myndarinnar halda sig fast
við upphaflega söguna, en
virðast þó ætla að gera hana
þannig, að beri í sér ádeilu.
Augu hetjunnar skjóta
gneistum, þegar hann ræðir
við sérstaklega fallega
stúlku, og þegar hann kyssir
fiáll-
kveðin
vísa
Carry on Behind, bresk,
1975.
Leikstjóri: Gerald Thomas.
Nr. 27 heldur áfram í
sama dúr og hinar 26. Hálf-
kveðnar vísur um kynlif í orði
og á borði er hinn ófrávíkjan-
legi stimpill þessara mynda.
En tímarnir breytast og áhorf-
endur með. Nú er kominn
Emanuelle-tími og áhorf-
endur hennar láta sér ef til
vill fátt finnast um svo siða-
vanda seríu sem Áfram-
myndirnar eru. Þessar
myndir höfða nú orðið til
eldri kynslóðar en áður, til
þeirrar kynslóðar, sem lætur
Emanuelle lönd og leið. Það
er út af fyrir sig athyglisvert,
að Carry on myndirnar skuli
enn vera framleiddar, og
jafnframt sú staðreynd, að
hana í lokin, er það gert á
svo riddaralegan hátt, að
slíkt hefur ekki sést síðan á
timum þöglu myndanna.
Auk þessa nota höfundarnir
tónlist mikið til að undirstrika
satiruna — hermanna-
söngva i ættjarðarstíl er eins
konar „leit motif" og undir-
strikar komu hetjunnar til að
bjarga málunum, um leið og
músíkin undirstrikar fárán-
leika sögunnar. Á köflum
nær myndin þeim blæ, sem
höfundarnir hafa ætlað sér,
og þar er hún bráðfyndin. En
inn á milli virðast þeir taka
sig einum of alvarlega, svo
áhorfendur eru alls ekki leng-
ur vissir, um hvað þeir eru að
horfa á. Þetta þótti mér koma
nokkuð berlega í Ijós, á þeirri
sýningu, sem ég sótti, þann-
ig að áhorfendur virtust taka
myndina bókstaflega, sem
einlæga túlkun höfundanna
á hetjunni. Þarna er ef til vill
sú skekkja, sem höfundarnir
gera. Þeir fylgja upphaflegu
sögunni of vel, ganga ekki
nógu langt í því að kasta fyrir
róða viðteknum raunveru-
leika í kvikmynd, þeim tekst
ekki að ganga alveg framaf
áhorfandanum með nógu
brjálæðislegum sviðssetning-
um og hugmyndum. En
myndin er ekki síður athygl-
isverð og áhrif hennar á
áhorfendur eru eftirtektar-
verð.
SSP

Kvik-i w
myncK p11
/idctn 1
SIGURÐUR SVERRIR PALSSON
breskir gagnrýnendur virðast
taka með silkihönskum á
þeim I skrifum sínum. Carry
on Behind er af þeim jafnvel
talin með betri myndum í
seríunni, þó undirritaður
komi ekki auga á þau gæði í
svipinn. Sagan er svipuð og í
öllum hinum, (Carry on
Camping t.d.), allar
persónurnar safnast saman á
einn stað, hjólhýsastæði, til
að njóta „friðar" i sveitinni.
Atburðarásin^er síðan byggð
utan um alls kyns mis-
skilning, bæði i orðum og
athæfi, en allt er að sjálf-
sögðu leyst í sátt og sam-
lyndi. Elke Sommer er ný í
þessum myndum og hún
leikur hér rússneskan forn-
leifafræðing, sem talar bjag-
aða ensku. Að sjálfsögðu
snýr hún öllum setningum
upp í mjög vafasamt mál,
sem siðavöndum séntil-
mönnum er ósamboðið að
hlusta á, eins og Kenneth
Williams gefur margoft til
kynna með grettum sínum.
Nú er horfinn úr hinum
venjulega hóp Carry on
leikaranna Sidney James,
sem er nýlátinn, en að
honum er nokkur sjónvar-
sviptir, því Sid var venjulega
í aðalhlutverkinu og mið-
punktur atburða.
SSP.
Er ný
stór-
stjarna
í npp-
siglingn
s
f sfðustu viku birti vikublaðið
Time stutta grein um ungan
mann, sem kvikmynda-
spámennirnir i Hollywood
telja, að eigi ótrúlega bjarta
framtfð fyrir sér. Hann heitir
Sylvester Stalone, þrftugur að
aldri, og hefur fengist nokkuð
við skriftir og leikið f aukahlut-
verkum f nokkrum myndum.
Hann fitti sér þann draum f
æsku að verða boxari, rithöf-
undur og frægur leikari. Hann
flæktist úr einu starfinu f
annað, en Stalfone er sagður
maður mjög viljasterkur og fi
þessum flækingí sfnum missti
hann aldrei sjónar fi
draumnum.
Það var svo fyrir skömmu, að
Stallone skrifaði á þrem dögum
handrit að kvikmynd um hnefa-
leikamann, en neitaði að selja
handritið, nema hann fengi að
leika aðalhlutverkið. Framleið-
endurnir, James Caan og Burt
Reynolds, létu þetta eftir
honum og nú segir fólk, sem
séð hefur forsýningar á mynd-
inni, að í Stallone sameinist
leikhæfileikar Marlon Brando,
A1 Pacino og Robert Mitchum.
Forsýningargestir hafa verið
yfir sig hrifnir af myndinni og
bæði mynd og leikara er spáð
útnefningu til Óskarsverðlauna
næsta vor. Forstjóri United
Stalione og meðleikari hans f Rocky, Taffa Shire, systir Francis
Ford Coppofa.
Sú mikla hrifning sem
Stallone vekur með Rocky, á
vafalítið rætur að rekja t.il þess,
að áhorfendur eru orðnir
þreyttir á sálfræðilegum og
margsnúnum söguþræði,
þreyttir á grimmum örlögum og
„vondum hetjum í vondum
heimi“. Hjá Stallone er heimur-
inn kannski ekki svo vondur og
hetjan er ekki i vafa um eigin
verðleika. — og tilfinningar.
Sylvester Stallone — hefur hann jafn mikla leikhæfileika og
Brando, Pacino og Mitchum samanlagt?
Artists — fyrirtækisins hefur
sagt: ,jEg man ekki eftir svo
makilli hrifningu með nýja
mynd og nýja stjörnu síðan
GIANT (Risinn) var gerð með
James Dean.“
Myndin nefnist Rocky, og
söguþráðurinn er einfaldur,
jafnvel að mati Hollywood-
framleiðenda. Rocky er hnefa-
leikamaður („vegna þess að ég
get ekki sungið eða dansað"),
sem býr í Philadelphia og hefur
ekki náð mjög langt f greininni.
En skyndilega er hann drifinn
fram í dagsljósið til að slást við
sjálfan heimsmeistarann, því
að á sfðustu stundu hafði mót-
herjinn ekki mætt. Heims-
meistarinn sér í þvf möguleika
á auglýsingu að slást við Rocky,
sem gengur undir viðurnefninu
„ftalski folinn“. En Rocky berst
kröftuglega og verður, er á
myndina lfður, jafnframt ást-
fanginn. Þetta virðist í stuttu
máli vera megininntak myndar-
annar, jafnframt því sem hún er
sögð fyndin, einlæg og ætíð
jákvæð. Boðskapur myndarinn-
ar er aðeins einn — að þrauka
til að ná þvi takmarki, sem
hæfileikarnir leyfa, að vera
maður. Stallone virðist sjálfur
gæddur þessum hæfileikum,
enda er Rocky sjálfsævisöguleg
mynd. Framleiðandinn, Irwin
Winkler, var gjörsamlega gátt-
aður, þegar Stallone heimtaði
að fá að leika aðalhlutverkið:
„Ég trúi þessu ekki enn þá. Ég
veðsetti húsið fyrir 50.000.
dollara til að ná endum saman."
Þegar þrefið um það, hvort
Stallone fengi að leika aðalhlut-
verkið, stóð yfir, átti hann
sjálfur aðeins 104 dollara til að
lifa af. Hann minnist þess þá að
haf a sagt við konu sína: „Ef þér
er sama um að fara út f garð og
éta gras, þá brenni ég frekar
þetta handrit en að láta annan
leikara fá hlutverkið." Að sjálf-
sögðu samþykkti hún það og að
lokum lagði United Artists 1
milljón dollara í myndina. Leik-
stjórinn John Avildsen (Save
the Tiger, W.W. and the Dixie
Dancekings) lauk upptökum á
myndinni á 28 dögum. U.A. ger-
ir sér vonir um að myndin nái
inn rúmum 40 milljónum en
Stallone, sem gerði samning
upp á 10%, ætti ekki að þurfa
að éta gras i framtíðinni. Hann
er nú kominn á fimm-mynda
samning hjá U.A. og fer fram á
sjö stafa upphæð fyrir næstu
mynd, sem á að vera um Edgar
Allan Poe. Einnig hefur
Stallone áhuga á að leika
Superman, en mynd um það
efni er i undirbúningi. Marlon
Brando, sem hefur þegar verið
fenginn til að leika föður
Supermans f myndinni, hefur
hins vegar úrslitavald um að
samþykkja leikara í hlutverkið.