Morgunblaðið - 14.12.1976, Page 31

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 14. DESEMBER 1976
Björn Jónsson:
99
Viljirðu svívirða..
99
í Morgunblaðinu 10. þ.m. birtist
grein eftir Guðlaugu Svein-
bjarnardóttur sem titlar sig
sjúkraþjálfara. Grein þessi er svo
barmafull af illkvittni, aðdróttun-
um og rætni, að fleirum en mér
hljóta að koma i hug hin alkunna
vísa: „Viljirðu svívirða saklausan
mann / Segðu ekki ákveðnar
skammir um hann / en láttu það
svona í veðrinu vaka / þú vitir
hann hafi unnið til saka.“
Tilefni greinar þessarar virðist
vera það að Heilsuræktin í Glæsi-
bæ, sem starfað hefur í nokkur ár
við hinn ágætasta orðstir, hefur
nú tekist með aðstoð Tryggingar-
stofnunar ríkisins og Sjúkrasam-
lags Reykjavíkur að hefjast
handa um endurhæfingu gamals
fólks, sem þjáð er af ýmsum
öldrunarsjúkdómum, sem bæta
má að læknisráðum og gera þann-
ig lif viðkomandi bærilegra. Þetta
fer ákaflega I taugar „sjúkraþjálf-
arans“ og telur hann sýnilega, að
hér geti ekkert legið að baki ann-
að en misnotkun almannafjár til
að „auka rekstrarfé og tryggja
velmegun eigendanna", eins og
hann komst að orði.
Sjálfsagt hefði „sjúkraþjálfar-
anum" verið innan handar að fá
réttar upplýsingar um eignarhald
Heilsuræktarinnar I Glæsibæ og
hefði þá getað sparað sér rætnina
um þetta atriði, en hið sanna er,
að Heilsuræktin er sjálfseignar-
stofnun og fari því svo, sem er
harla ólíklegt að rekstur hennar
skili arði, mundi hann renna
óskiptur til stofnunarinnar sjálfr-
ar og þar með til eflingar hennar
og aukinnar þjónustu fyrir eldri
sem yngri, sem henni er ætlað að
koma til bættrar heilsu og/ eða
fyrirbyggja vanheilsu, en gæti
aldrei orðið gróða- eða tekjulind
neinna einstaklinga, hvorki
þeirra sem „sjúkraþjálfarinn"
Imyndar sér að „eigi“ stofnunina
eða annarra.
Hefði „sjúkraþjálfarinn" enn
reynt að afla sér réttra upplýs-
inga, hefði hann lika komist hjá
því að festa á blað þá fáránlegu
fullyrðingu sína, að það sé skil-
yrði fyrir meðferð i Heilsurækt-
inni að viðkomandi sé heilbrigður
og ella sé honum úthýst þaðan. Þá
hefði hann vitað, að jafnframt því
sem Heilbrigðis- og trygginga-
ráðuneytið veitti Heilsuræktinni
heimild til að reka sjúkraþjálfun
I húsakynnum slnum var tilskilið
af þess hálfu að „sjúkraþjálfarar
annist meðferðina og að hún sé
undir eftirliti og að fyrirmælum
læknis“ eins og orðrétt segir I
bréfi ráðuneytisins.
Af ummælum „sjúkraþjálfar-
ans“ má greinilega merkja að
hann telur hvorttveggja mikla of-
rausn („skyndilega rausn og
óvænta umhyggju hins opin-
bera“) að greiða fyrir meðferð 50
gamalmenna á dag og þó enn
meiri ofrausn að sjá þeim fyrir
fari til og frá Heilsuræktinni og
væri það f jármagn betur komið til
brýnni þarfa fólksins vegna hinna
lágu tryggingabóta. Sjálfsagt má
um slíkt metast, en flestir munu
þó þeirrar skoðunar, að hið sama
gildi um aldraða sem yngri, að
bærileg heilsa sé flestu eða öllu
mikilvægari fyrir lifshamingju og
jafnvel lífslöngun manna. Þess
vegna hlýtur allt velviljað fólk að
gleðjast yfir þvf, að þeim áfanga
er náð i þjónustu við hina öldr-
uðu, sem samningur Heilsurækt-
arinnar og hinna opinberu aðila
tryggir. Með þvi er isinn brotinn
og eftirleikurinn auðveldari fyrir
þá, sem berjast vilja fyrir kjara-
bótum og betri liðan aldraðs
fólks. Þykist ég vita, að þetta sé
flestum gleðiefni öðrum en hin-
um þungbúna „sjúkraþjálfara“.
Ekki ætla ég mér að gerast tals-
maður borgarlæknis, Sjúkrasam-
B jörn Jónsson
lags Reykjavikur né Tryggingar-
stofnunar ríkisins, þvi bæði
borgarlæknir og forsvarsmenn
hinna 2ja stofnana eru áreiðan-
lega fullfærir um að verja sínar
gerðir, ef þeim þykir ástæða til,
en hitt þykir mér furðu gegna, að
því ágæta fólki, sem árum saman
hefur lagt á sig ómælt ólaunað
erfiði, og lagt fram stórfé, án
nokkurra líka á endurgreiðslu til
þess að koma þeim mikilvæga
31
þætti endurhæfingarmálanna,
sem hér um ræðir áleiðis, sé opin-
berlega núið þvi um nasir, að því
gangi eiginhagsmunir til. Slikar
aðdróttanir eru ekki aðeins mark-
lausar, heldur einnig svo ómak-
legar að til skammar er hverjum
þeim, sem þær viðhefur og þó enn
frekar, þegar þær koma frá aðil-
um, sem vegna stöðu sinnar og
starfa, ættu öðrum fremur að
hafa skilning á málefnum þeirra,
sem við vanheilsu búa.
Og svo aðeins að lokum: Að áliti
okkar, sem notið höfum árangurs-
ríkrar meðferðar I Heilsurækt-
inni i Glæsibæ, ættu allir að
gleðjast yfir þvi að fórnfúst starf
frú Jóhönnu Tryggvadóttur og
annarra, sem I heilan áratug hafa
barist við litt yfirstiganlega erfið-
leika og oft takmarkaðan skilning
opinberra aðila er nú að sanna að
það hefur ekki verið unnin fyrir
gýg. Stofnunin er nú komin i það
horf, að formaður danska yfir-
sjúkraþjálfarafélagsins, frú Birg-
itte Löye, lét svo um mælt eftir að
hafa skoðað stofnunina fyrir
skömmu síðan, að Heilsuræktin 1
Glæsibæ væri best búna endur-
hæfingastöð, sem hún hefði aug-
um litið. Óneitanlega skýtur álit
þessa merka sérfræðings nokkuð
skökku við álit „sjúkraþjálfar-
ans“, sem þykist þess umkominn
að hæðast að þvi stórmerka fram-
taki, sem hér hefur verið að unn-
ið, án þess að hafa svo mikið sem
rekið nefið inn fyrir dyrastaf
stofnunarinnar. Væri ekki ráð
fyrir greinarhöfund að kynna sér
stofnunina fyrst og dæma síðan?
Frá Menningarsjódi
NÝR BÓKAFLOKKUR:
ÍSLENZK RIT
í samvinnu við Háskóla íslands
Jón á Bægisá
i útgáfu
Heimis Pálssonar
Bjarni Thorarensen
í útgáfu
Þorleifs Haukssonar
HIÐ MERKA HEIMILDARIT
SAGA REYKJA VÍKURSKÓLA

1. bindi
FROÐLEIKSBRUNNUR
OG
HEIMILISPRÝÐI
Barnaplötnr
sem hitta í mark
og hafa sannað
ágæti sitt.
Gleðjið börnin með
hljómplötum sem
enginn verður
svikinn af.
Á.Á. hljómpiötnr, sími 26288