Morgunblaðið - 31.07.1977, Síða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 31. JULI 1977
Nafnið Valgarð-
ur út í loftið
Gunnar Kjarlansson or Þórður
Sigurðsson heita Iveir ungir
menn er nýlega tóku við rekslri
malvöruverslunarinnar við Leiru-
hakka f Breiðholti. Er þeir
ke.vplu verslunina fyrir skömmu
þótti þeim við hæfi að finna eitt-
hvert gott nafn á verslunina og
eftir mikinn höfuðverk var nafn-
ið v'algarður ákveðið út í hláinn.
V'ið hittum þá félaga að máli fyrir
skömmu f verslun sinni.
Við spurðum þá fyrst hvort
þetta væri þeirra fyrsta reynsla í
verslunarstörfum. Þeir kváðu nei
við og sögðust hafa um árabil
unnið hjá hinni umtöluðu verslun
Hagkaup. Þarna voru því engir
nýgræðingar á ferð.
Við spurðum þá því næst hvern-
ig þeim likaði við verslunarstörf-
in almennt. Þeir voru sammála
um að starfið væri mjög liflegt og
í því kynntust þeir mörgu
skemmtilegu fólki.
Þá spurðum við þá hvort ein-
hverjar róttækar breytingar væru
á döfinni þar sem þeir hefðu tekið
við verslun i fullum gangi. Þeir
kváðu peningaleysi há öllum
meiriháttar framkvæmdum, en
þeir myndu í fyrstu kappkosta að
auka vöruúrval Valgarðs auk
bættrar þjónustu. En hjá fyrir-
tækinu starfa nú auk þeirra
tveggja sjö hálfsdags starfsmenn
utan þess að eiginkonur þeirra
aðstoða þegar mest er að gera
fyrir helgar,
Þá spurðum við Gunnar um álit
hans á deilum þeim sem eru um
opnunartíma sölubúða. Hann
taldi rétt og eðlilegt að kaupmenn
ákvæðu hvenær þeir vildu hafa
opið frameftir á kvöldi og á laug-
ardögum til aukinnar þjónustu
fyrir viðskiptavini verslananna.
Að lokum spurðum við Gunnar
hvernig hann ætlaði að eyða helg-
inni. Ef gott veður verður ætla ég
að mála blokkina sem ég bý í, en
ef það verður leiðinlegt verð ég að
vinna í húsi sem ég er að byggja,
sagði Gunnar að lokum.
Verzlunarstarfið
mjög líflegt
ER við litum inn í bókabúðina
Snerru í Mosfellssveit, hittum við
fyrir annan eigandann, Snorra
Snorrason, en hann á og rekur
verslunina ásamt bróður sínum.
Þar sem Snorri sér um allan dag-
legan rekstur, þar á meðal af-
greiðslu, gat hann f fyrstu lítinn
tíma gefið sér til að spjalla lítil-
lega við okkur. En á þessu augna-
bliki var ys og þ.vs í versluninni.
En Snorri loks gat gefið sér
tíma til að spjaila við okkur
spurðum við hann fyrst hvort allt-
af væri svona mikið um að vera
! hjá honum. Hann svaraði þvi neit-
andi og sagði okkur að nokkuð
sérstaklega stæði á þar sem
dönsku blöðin væri rétt nýkomin,
en i kringum þau væri alltaf tölu-1
vert að gera. Sérstaklega værí
kvenþjóðin iðin við kolann. Næst
spurðum við Snorra hvenær þeir
hefðu byrjað í þessu Hann sagði
að nú væri rétt liðið ár frá því að
þeir hefðu byrjað. En það var 10.
júli á síðasta ári sem þeir bræ.ð-
urnir hann og Jón Karl Snorrason
opnuðu. Þess má einnig geta sagði
Snorri að Snerra er eina búðin
sinnar tegundar í sveitinni. Byrj-
unin var frekar róleg en þetta
hefur farið rólega vaxandi, og nú
þegar mest er um að vera hjálpar
eiginkona Snorra honum við af-
greiðslustörfin.
Áður en Snorri tók til við versl-
unarrekstur vann hann ýmiss
konar skrifstofustörf, svo við
spurðum hann þvi næst hvernig
honum likuðu skiptin. Hann svar-
aði þvi til, að þetta væri geysileg-
ur raunur til batnaðar, þar sem
verslunarstarfið væri til muna
fjölbreyttara og líflegra og einnig
hefði hann sérstaklega góða við-
Snorri Snorrason, annar eigandi
bókabúðarinnar Snerru í Mos-
fellssveit.
skiptavini, þar sem Mosfeilingar
væru.
Þá spurðum við Snorra almennt
um reksturinn og þar á meðal um
þær deilur sem uppi hafa verið up
opnunartíma sölubúða. Snorri
sagðist vera fylgjandi því að
verslunarmenn gætu haft opið
eins og þeir frekast vildu til að
þjóna viðskiptavinunum sem
best. Einnig var Snorri harðorður
í garð rikisvaldsins varðandi inn-
heimtu söluskatts. En hann taldi
að verslunarmenn ættu að fá inn-
heimtulaun fyrir þau óþægindi
sem þessi skattheimta hefði í för
með sér.
Að lokum spurðum við hann
hvernig hann ætlaði að verja sín-
um tíma um verslunarmannahelg-
ina. Snorri kvaðst ætla að halda
sig heima við og slappa sem best
af.
Þessi Ijósmynd Sigfúsar Eymundssonar er tekin á frfdegi verzlunarmanna 1896 og sýnir hornaflokk á
Lækjartorgi, ásamt félögum f V.R.
Skemmti- og frí-
dagur í 83 ár
Rabbað við Magnús L. Sveinsson
Mánudagurinn 1. ágúst er hinn
83. frídagur verzlunarmanna, en
það var árið 1894 sem fyrst var
haldið uppá skemmti- og frfdag
verzlunarmanna. Til að rif ja upp
í stuttu máli hvernig þessi dagur
var haldinn hátfðlegur fyrstu ár-
in sneri Mbl. sér til Magnúsar L.
Sveinssonar, frkvstj. 'rerzlunar-
mannafélags Reykjavfkur, og bað
hann að greina nokkuð frá hvern-
ig það bar að, að farið var að
halda þennan dag sem frfdag:
— Það mun hafa verið á fundi I
Verzlunarmannafélagi Reykja-
vfkur hinn 8. september 1894 að
ákveðið var að efna til skemmti-
samkomu þar sem kaupmenn og
verzlunarstjórar allra hinna
stærri verzlana f Reykjavík höfðu
fyrir milligöngu hr. Guðbrands
Finnbogasonar boðið að gefa
þjónum sfnum frídag í vikunni á
Magnús L. Sveinsson.
eftir til þess að þeir gætu skemmt
sér á einn eða annan hátt. Segir
svo í fundargerð '7.R. frá þessum
tíma: „Fimmtudagurinn 13. sept-
ember 1894 var notaður sem
skemmti- og frídagur verzlunar-
manna í Reykjavík. Tóku flestir
verzlunaarmenn hér f Reykjavík
ásamt mörgum öðrum gestum, er
þeir höfðu boðið, þátt f þvf. Var
dagurinn notaður á þann hátt að
menn komu saman á Artúni og
skemmtu Ser þar eftir pró-
grammi."
Til að gefa dálitla hugmynd um
hvers konar „prógram" var boðið
uppá er birt hér auglýsing um
dagskrá fyrir skemmtiferð v.R. á
frfdegi verzlunarmanna miðviku-
daginn 26. ágúst 1896:
„Kl. 10V4 fylkjast menn undir
merkjum félagsins á Lækjartorg-
inu og leggja á stað með honra-
blæstri, söng og bumbuslætti í
broddi fylkingar.
Kl. 12'á gengur fylkingin inn á
Framhald á bls. 43
Líflegt fölk
IIERRAIIÚSIÐ f Aðalstræti selur
alls kyns fatnað á herra, eins og
nafnið bendir til að flestir þekkja
kannski og þar slarfa 5 menn
ásamt verzlunarstjóranum. Hauk-
ur Þorsteinsson er einn þeirra og
hann er tekinn lali og spurður
fyrst hvaða menntunarkröfur séu
gerðar til manna sem vinna í karl-
mannafataverzlun:
—Við förum á námskeið í fata-
breytingum áður en við hefjum
störf hér og þar lærum við ýmis
atriði varðandi snið á fatnaði og
ýmsar smábreytingar, sem þarf að
gera á fötum, ef viðskiptavinur
óskar þess eða ef vaxtarlag kallar
á það. Annars er stærðarflokkun
á fötum orðin það fjölbreytt að
langflestir finna föt við sitt hæfi,
það eru 3 viddir og 3 síddir svo að
breytingar sem þarf að gera eru
mjög smávægilegar. En við verð-
um að kunna skil á þeim, því þá
þarf ekki að hafa klæðskera hér á
staðnum heldur er honum sent
það sem þarf að lagfæra og
breyta.
Haukur upplýsir að hann hafi
unnið í Herrahúsinu í 1V4 ár og
var áður í matvöruverzlun:
—Þetta er allt öðruvfsi að af-
greiða í fataverzlun heldur en að
afgreiða matvöru, og finnst mér
þetta starf ólíkt fjölbreyttara.
Hér koma fleiri menn, með fleiri
og mismunandi þarfir, en í mat-
vörubúð er mikið til sama fólkið
sem þarf sinn daglega mat.
En hafið þið ekki fasta við-
skiptavini líka?
—Jú, það er alltaf viss hópur
sem hingað kemur kannski tvisv-
ar — þrisvar árlega til að verzla
og við erum farnir að þekkja and-
litin og jafnvel nöfnin og nokkuð
stór hópur viðskiptavina er utan
af landi og það er mjög líflegt fólk
að afgreiða.
Hafið þið mikil áhrif á hvað
fólk kaupir?
— —Við verðum oft að leið-
beina og það er kannski vanda-
samast, það koma t.d. mæður og
segjast eiga 20 ára son, hvað
myndir þú velja á hann spyrja
þær okkur og þá verður að reyna
að finna það út með viðskiptavin-
Haukur Þorsteínsson afgreiðslu-
maður hjá Herrahúsinu. Ljósm.
Emilfa.
inum hvers konar þarfir helzt
þarf að uppfylla. Nú margir koma
hingað til að kaupa sér alfatnað
og þá verðum við einnig að ráð-
leggja, segja til um hvað sé heppi-
legast saman og svo framvegis.
Yfirleitt er auðvelt að leiðbeina
fólki og það tekur okkar ráðlegg-
ingum mjög vel. Það er erfitt að
gera öllum til hæfis, en ég held að
Framhald á bls. 43